Þjóðólfur - 09.06.1899, Blaðsíða 4

48
Sagradavín
er búið til úr viði (Cascara sagrada) frá Kalifomíu. Öllum helztu lœknum heimsins kemur saman um, að b'órkurinn af pessum við, sem
notaður er í Sagradavínið sé hið bezta hœgðalyf og meltmgarlyf og hið óskaðlega'ita og sem verki án allra ópœginda. Þetta vottaþeir
herrar Dr. og prófessor Senator í Berlin, Dr. prófessor R.Massine í Basel, Dr. J. Elfers, Dr. Thompson, Dr. Lockwood, Dr. Orr og Dr. Fletcher-
Horne í Lundúnum, Ennfremur Dr. William Craig í Edinborg, Dr. I. G. Eymer í París, Dr. Geo. w. Swartí Nýju-Jórvík og fleiri.
Sagradavín er mjög þægilegt á bragðið, verkar hægt og án óþœginda. Ef pað er tekið inn opt og í smáum skömtum má al-
veg koma viðvarandi reglu á hœgðirnar og mellingarfœrin skemmast ekki af pessu lyfi, eins og af mórgum 'óðrum lyfum, sem boðin eru
til s'ólu, en styrkjast einmitt við petta lyf.
Sagradavínið verkar nokkuð seint og finnur maður fyrst til verkunar þess eptir nokkrar klukkustundir. Dr. Senator ráðleggur
að gefa fullorðnum hálfa teskeið prisvar á dag og heila teskeið jafnopt, ef lyfið á að verka mikið og b'órnum má gefa hálfa teskeið
jafn opt.
Dr. Bundy segir, að lyf þetta verki betur og varanlegar í m'órgum og smáum inngj'ófum.
Sagradavínið á að taka inn þegar eptir máltíðir og áður en gengið er til hvílu.
Maltextrakt
með jámi og kína er hið bezta lyf gegn allskonar veiklun t. d. taugaveiklun, veiklun eptir barnaveiki, taugaveiki o. s. frv. Nota læknar
þetta lyf mjög mikið sem almennt styrkingarlyf gegn hverskonar veiklun sem er og ekki sízt gegn veiklan maga-tauga-kerfisins, við h'óf-
uðsvima, veiklun á sinninu o. fl. Fullorðnir taki eina matskeið 3—4 sinnum á dag, börn eina teskeið 2—3 sinnum á dag.
Menn varist að neyta þess matar, sem er súr eða Jeitur, þegar þetta lyf er notað, en neyta skal þess fæðis, sem er
kjarngott en auðmelt.
Ótal vottorð eru til um ágæti þessara lyfja, sem þeim eru í té látin, sem óska þess.
Liebes lyfjaverksmiðja.sem býr til bæði þessi lyf hefur fengið 14. heiðursmerki og er stofnuð 1866. Er Liebes verksmiðja þekkt
um allan heim.
Liebes-Sagradavín kostar . ... .............................................................kr. 1,50 flaskan.
Liebes-Maltextrakt með jámi og kína kostar...............................................................kr. 1,15 flaskan.
Þeir sem vilja gerast útsölumenn þessara lyfja á verzlunarstöðum umhverfis landið geri svo vel að gefa sig fram.
Einkas'ólu fyrir ísland hefur undirskrifaður
Björn Kristjánsson.
Rqykjavík.
18
Frá kirkjugarðinum var gott útsýni yfir bæinn og Arn-
aldur notaði strax tækifærið til þess að teikna mynd af honum
og kirkjunni með hinum kynlega turni. En þoka sú, sem hvíldi
yfir bænum, náði einnig þangað, þótt Arnaldur gæti séð sólina
skína á nálæga fjallatinda.
Nú var aptur farið að hringja gömlu, rifnu kirkjuklukkunni
og unga stúlkan þaut á fætur, þurkaði tárin úr augum sér og
benti vingjarnlega hinum unga manni að fylgja sér.
Arnaldur kom þegar í stað.
„Nú megum við ekki syrgja meira", sagði hún brosandi,
„nú er verið að hringja og bráðum verður farið að dansa. Þér
hafið víst haldið í dag, að í Germelshausen væri tóm dauð-
ýfii, en í kvöld munuð þér sjá að það er ekki svo“.
„Hvernig stendur á því, að enginn maður kemur útúr
kirkjunni, þótt hringt sé til útgöngu“? spurði Arnaldur.
„Það er mjög eðiilegt" svaraði stúlkan hlæjandi „af því
að enginn fer inn, jafnvel ekki presturinn sjálfur. Það er einung-
is gamli kirkjuvörðurinn, sem ekki ann sér neinnar hvíldar, held-
ur hringir til og frá kirkju, eins og venjulega".
„Og fer þá enginn til kirkju"?
„Nei, hvorki til rnessu eða skripta" vér eigum í deilum
við biskupinn og hann hefur bannað oss að koma þangað, þar
til vér hlýðum honum".
„Það hefi eg aldrei áður heyrt getið um“.
„Það er einnig mjög langt síðan" sagði stúlkan kæruleys-
islega, „sjáið þér, þarna kemur kirkjuvörðurinn aleinn út ú?
kirkjunni; hann fer heldur ekki í veitingahúsið, en situr aleinn
heima".
„Er það presturinn, sem kemur þarna"?
*9
„Já, það held eg, hann er hinn kátasti af öllum, honum
fellur ekki svo þungt, þó eitthvað gangi á".
„En hvenær hefur allt þetta orðið"? spurði Arnaldur, sem
dáðist meir og meir að því með hve mikilli einurð hún
minntist á söguna, sem hún var að segja frá.
„Já, það er nú !öng saga að segja frá því, en presturinn
hefur skrifað það allt í stóra, þykka bók. Ef þér kunnið latínu
og yður þykir gaman að því, getið þér sjálfsagt fengið að lesa
hana, en minnist þér ekki á það í áheyrn föður míns, því að
hann vill ekkert heyra um það talað. Sjáið þér, nú koma
menn og konur þegar út úr húsunum. Eg verð að flýta mér
heim og hafa fataskipti — eg vil ekki gjarnan vera hinslðasta".
„Og fyrsta dansinn, Geirþrúður?"
„Dansa eg við yður, því hef eg lofað"
Þau gengu nú bæði hratt aptur til þorpsins og var þar
nú allt öðru vísi um að litast, en um morguninn. Alstaðar
sáust hópar af hlæjar.di og fagurlega búnum meyjum og
mönnum í spariföt.um sínum og blómfestar héngu niður úr
gluggum veitingahússins, og yfir dyrunum voru tveir stórir sig-
urbogar, sem mynduðu nokkurs konar tignarhlið.
Úr því allir aðrir voru í hátíðabúningi gat Arnaldur ekki
sætt sig við að koma fram í hinum slitnu ferðafötum sínum
og tók því spariföt sín upp úr mal sínum og var að ljúka við
að hafa fataskipti, þegar Geirþrúður barði á dyr hans og bað
hann að koma. En hvað hún var Ijómandi fögur í hinum
nýja hátíðarbúningi sínum, sem þó var fremur óbrotinn og
hvað hún bað hann vingjarnlega um að fylgja sér, með því að
faðir hennar og móðir gátu ekki komið fyr en síðar.
„Ekki þráir hún sérlega mikið Hinrik sinn" hugsaði Arn-
aldur, en hann gætti sín að segja það ekki, með því að hann