Þjóðólfur - 01.01.1902, Blaðsíða 4

4
STÆKKUN ÞJÓÐÓLFS.
Eins og menn sjá kemur Þjóðólfur nú fram í nýju gerfi,
svo að hann er nú í stærra broti en nokkurt annað blað hér
á landi. Kemur út í hve rri viku, og þar að auki viðaukablöð að minnsta
kosti 10—12 þetta árið, eða eptir því sem þörf krefur.
Að vér liöfum ráðizt í þessa stækkun nú, stafar hæði af því, að stórmál þau, sem
uú eru á dagrskrá hjá þjóð vorri þarfnast ítariegrar umræðu og1 svo af því, að blaðið
getur þá eptirleiðis flutt meira en Iiingað til af skemintandi efni fvrir almenuing, hæði
íslenzknm sagnaþáttum, neðanmálssögum o. fl.
Með tilliti til þess, að vænzt er eptir mjög verulegri kaupendafjölgun við þessa
ankiiingn á hlaðinu, helzt verð þess óbreytt (4 kr. árg. hér á landi), þrátt fyrir
þessa niikln stækkun hlaðsins.
Auk þess fá nýir kaiipendur að þessum árgangi hlaðsins, sem nú Iiefst (54. árg.) í
. kaupbæti =
—<* tvenn sögusöfn sérprentuð ♦—
(11. og 12. hepti um 150 bls.) með ágætlega góðum skemmtisögum. f*ó verða sögnsöfn
þessi ekki send óþekktum mönnum, nema borgun fyrir 54. árg. hlaðsins fylgi pöntuninni.
En útsölnmenn, seni útgefanda eru knnnir geta fengið þau fyrirfram án þess borgun fylgi.
Ennfremur fá þeir, er útvega 8—10 nýja kaupendur og standa skil á
borgun frá þeim í gjalddaga
eitt eintak sérprentað af íslenzkum sagnaþáttum,
er birzt hafa í blaðinu næstl. 4 ár (um 140 bls.).
tjóðólfur hefur ávallt átt góðri hylli að fagna meðal alþýðu, og ekki látið á sinn
hlut ganga í því, er hann liefur talið landinu fyrir beztu, og svo mun enn verða.
Yér þykjumst þess því fullvissir, að þessi aukning blaðsins muni mælast vel fyrir
hjá ölliim þjóðræknnm mönnum og að landsmenn styðji sein bezt að útbreiðslu þess með
því að gerast kaupendur, ef þeir liafa ekki verið það áður og standa góð skil á borguninni.
Áreiðanlegir kaupendur — Óháð ritstjórn.
l’að tvennt fer saman og ern einknnnarorð Þjóðólfs.
Sýnið það nú í verkinu, landar góðir, að þér uunið Þjóðólfl.
Nýir kaupendur gefl sig fram sem fyrst.
Reykjavík 1. jauúar 1002.
Hannes Þorsteinsson.
Andvari VI. ár og sögusafn Þjóðólfs
I. (sérprentun) óskast til kaups nú þegar.
Ritstj. vísar á.
Þeir setn vilja eignast áhöld (eða ann-
að) frá Ameríku með vorinu samkvæmt
Hlín bls. 69—80, verða að senda mér
pantanir sínar með tilheyrandi, með febrú-
arpóstunum eða fyrir 10. marz 11. k.
Rvík 28/i2 1901.
S. B. Jónsson.
<X)
"O
S-
DQ
E—*
Q-
fO
cö
-4—»
C/3
æ
U-
0
VlN og VINDLAR.
♦♦♦♦♦
Vínin frá Kjær & Sommerfeldt
eru, þótt ekki séu seld úr kjallaratleilcl, ætíð viðurkennd
að vera hin beztu, bæði hér og erlendis.
Enn eru vínin seld með sama verði. þrátt fyrir tollhækkunina.
Miklar birgðir af vindlum og tóbaki.
Verðlisti látinn í té þegar œskt er.
Einkasölu hefur
J. P. T. Brydes-verziun .
í Reykjavík.
0
-n
æ
co
r-4-
o;
cd
=3’
c/>
OO
-3
Q-
CD
0
T rypograph inn
er hið bezta og handhægasta áhald
til að taka mörg endurrit af sama skjali.
Fæst í tveim stærðum, kvarto og folio
í bókaverzlun
SIGFÚSAR EYMUNDSSONAR.
Þar fást einnig:
Vasapennar úr gulli
(Pelican pennar); bezta tegund vasa-
penna að dómi þeirra, sem hafa notað þá.
Gullblek, rautt blek, óaf-
máanlegt merkiblek til að
merkja lín, og merkiblek til að
merkja kassa. Mikið af
RITEÖNGUM. HÖFUÐBÆKUR,
KASSABÆKUR og KLAOOAR,
og inargt fleira.
Allt mjög ödýrt eptir gæðum.
Nýprentuð eru :
SKÓLALJÓÐ
Kvæðasafn handa unglingum
til að lesa og nema.
Valið hefur og búið tii prentnnar:
Þórhallur Bjarnarson.
Kostar í bandi kr. 1 ,00. Aðal-útsala
í bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar.
Fæst einnig hjá öðrum bóksölum í
Reykjavík.
Vottorð.
Eptir að eg í mörg ár hafði þjáðst
af magaveiki og árangurslaust leitað
margra lækna til að fá bót á því meini,
hugkvæmdist mér fyrir rúmu ári að reyna
hinn heimsfræga Kína-lífs-elixír frá Valde-
mar Petersen í Friðrikshöfn. Og það
var eins og við manninn mælt. Þegar
eg hafði tekið inn úr 4 glösum, fór mér
að batna til muna. Með því að neyta
þessa ágæta heilsulyfs að staðaldri, hef
eg verið fær til allrar vinnu, en það
fi'nn eg, að eg má ekki án þess vera,
að nota þennan kostabitter, sem hefur
gefið mér aptur heilsuna.
Kasthvammi í Þingeyjarsýslu.
Sigtryggur Kristjánsson.
KÍNA-LIFS-ELIXÍRINN fæst hjá flestum
kaupmönnum á fslandi, án nokkurrar toll-
hækkunar, svo að verðið er öldungis sama
sem fyr, 1 kr. 50 a. flaskan.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-llfs-elixír, eru kaupendur beðnir
v. p.
að lfta ve! eptir því, að —p— standi á fiösk-
unum 1 grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki á flöskumiðanum : Kínverji
með glas í hendi, og firmanafnið VValde-
rnar Petersen.
Eigandi og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. t/ieoi.
Glasgow-prentsmiðjan.
„Þar er eg alveg á ykkar máli“, sagði maðurinn í hvíta kuflinum.
„En við verðum þó að taka tillit til þess", sagði einn hinna, „að veg-
urinn er allur annar nú en hann var áður“.
„Jú, víst er um það. í fyrra sóttu nokkrir auðugir kaupmenn í
Björgvin um nafnbætur til konungs. Þeir fengu það, sem þeir báðu um,
en urðu að greiða töluvert fé í staðinn. Þessu fé varði stjórnin til þess
að bæta veginn yfir Fillefjöll. Þetta létti mjög fyrir flutningnum okk*
ar, en í þess stað á að fara að leggja á okkur meiri vegavinnu, en und-
an því höfum við skorazt".
„Nú, var það þess vegna, að þið gerðuð uppþotið gegn vegastjóranum?"
„Já, einmitt. Og nú hefur hann kært okkur fyrir stjórninni og sagt,
að eina ráðið, sem dygði við okkur, væri að beita við okkur heraga.
Hann hefur nú fengið því ágengt, að það á að bjóða út liði héðan úr
sveitinni og hefur það ekki verið gert síðan 1657“.
„Eg mundi heldur kjósa vegavinnuna, væri eg í ykkar sporum",
sagði komumaður.
„En þeir eiga jafnlitla heimtingu á hvorttveggju", svaraði húsbóndi.
„Við báðum aldrei um nýjan veg“.
„Og hver hefur kostað hann?“, sagði ungur, íturvaxinn maður,
svartur á brún og brá.
„Af hverjum hafa Björgvinarkaupmennirnir grætt peninga sína ?
Ætli þeir séu ekki frá okkur flestir, þegar öllu er á botninn hvolft".
„Þú hefur rétt að mæla, Andrés!" mælti húsráðandi og neri skornu
tóbaksblöðin á milli fingra sér; síðan stakk hann hnífnum á sig, ýtti tó-
baksdósinni fram á borðið og settist niður.
„Fáið ykkur eina tóbakspípu", sagði hann, „og síðan skulum við
skeggræða um þetta mál“.
Mennirnir tóku skjótt sina pípuna hver og Níels frá Hvammi tók
að slá eld.
Andrés frá Völlum varð upp með sér af því að húsbóndanum hafði
getizt vel að orðum hans; hann færði sig nær borðinu og mælti:
„Liðsafnendurnir koma auðvitað, en mér þætti gaman að vita, hvað
af útboðinu yrði, ef við yrðum allir ásáttir um að sitja kyrrir heima".
„Það er ekki hætt við, að það færist fyrir þess vegna, Andrés minn“,
sagði Níels frá Hvammi. „Þeir verða ekki lengi að finna okkur, þegar
þeir hafa skrárnar í höndunum".
„Hafa þeir nokkrar skrár?“ spurði einn þeirra, er við borðið sátu.
„Já, eg heyrði það sagt við kirkjuna í dag, að vegastjórinn hafi falið
prestinum að semja skrá yfir alia unga karlmenn í prestakallinu".
„Jú, það mun vera satt", tóku þá fleiri undir.
„Eg er hræddur um, að þið verðið að sætta ykkur við þetta, hvort
sem ykkur líkar betur eða ver“, sagði útvegsbóndinn frá Björgvin og
þeytti um leið reykjartnekkinum út í loptið.
„Eða við náum líka í þessar skrár”, sagði Andrés frá Völlum í lág-
um rómi.
„En hvar getum við náð þeirn?" spurði Níels frá Hvamrni.
„Hjá prestinum".
„Hann lætur þær ekki af hendi".
„Þá tökum við þær með valdi".
„Nú, og svo?“
„Svo brennum við þær“.
„Þú ert skolli ráðagóður Andrés!"
„Eg held að ykkur lánist þetta ekki, vinir mínir!" sagði útvegs-
bóndinn frá Björgvin.
„Jú, eg held að það lánist", sagði Andrés frá Rjóðri, húsráðandinn.
„Jæja, hver vill þá verða til þess, að fara til prestsins og ná í
skrárnar?" spurði Níels frá Hvamrni,
„Eg skal fara, ef einhver vill vera með mér“, sagði húsbóndi, og
leit til Andrésar frá Völlum.
„Eg fer með þér“, svaraði hann.
„Þá erum við tveir og ef til vill gefa einhverjir fleiri sig fram“.
„En að ö 'um kosti förum við tveir einir", sagði Andrés frá Völlum.
Á litla bekknum fyrir aptan rúmið sat Ingiríður bóndadóttir og unn-
usti hennar, Knútur, sonur bóndans á Neðra-Rjóðri.