Þjóðólfur - 24.04.1903, Blaðsíða 3

67
sig við valtýskuna 1897 og Þ°tti hún ágæt
vera stöðugt á harða hlaupum á eptir heima-
stjórnarmönnum alla stund síðan og eigna sér
það, sem h.stj.m. hafaáunnið í stjómmálabar-
áttu sinni. Hvað eptir annað hafa Valt.m.
hlaupizt burtu frá því, sem þeir hafa verið
sjónvitlausir í að lemja áfram, meðan þeir
sáu’ sér það fært. Þeim hefur farið eins og
rottunum, að þeir hafa yíirgefið skipið, er
það var að sökkva, og kornið fram í nýjum
ham eptir hvern ósigur, en ávallt hefur það
verið sama eilífa valtýskan, sem þeir segjast
fylgja, þótt hún í raun og veru sé alveg
dauð og grafin. Búsetan t. d. er hávaltýsk(I!)
þótt Valtýingar hafi barizt gegn henni
með hnúum og hnjám, meðan þeir gátu
Og allir þeir sem búsetuna styðja eru
þar af leiðandi hávaltýskir(l), og Þjóð-
ólfur ekki sízt. Náttúrlega. Þá er valtýsk-
an á að vera fólgin í því, að vilja taka því
sem fáanlegt erí hvert skipti, þá eru
allir heimastjórnarmenn, er taka vilja búset-
una, af þv! að þeir álíta ekki meira fáanlegt,
valtýskir. Hvað það er, sem í boði er,
skiptir auðvitað engu frá sjónarmiði Valtý-
inga. Búsetan er auðvitað ekki meira virði
í þeirra augum, sjálfsagt miklu lakari, en
valtýska hneykslið frá 1897, frv- sAn Valtýr
flutti fyrst, en við það frv. er valtýskan
rétt kennd, og hefur aldrei annað verið en
sú ómynd með búsettum ráðgiafa í Höfn og
afnámi 61. gr. stj.skrárinnar án nokkurra
endurbóta á stjórnarfarinu. „Gamli Vaítýing-
urinn" í ísunni síðast, sem var svo gramur
yfir því, að Þjóðólfur hefur dregið svika-
duluna ofan af þessum fáránlega tvíveðr-
ungs- og óheilindaflokki rná gjarnan kalla
Þjóðólf „hávaltýskan", af því að hann styð-
ur búsetufrv. heimastj.manna. Valtýingar
hafa nú hvort sem er eins og endranær
engin önnur fangaráð, en að reyna að villa
heimildir á sér fyrir þjóðinni, og þessvegna
er eðlilegt, að þeir kalli alla hával-
týska sér til huggunar, nú þegar sigurvonin
fyrir þá er engin. Þá er að reyna að hanga
á nafninu, og muna eptir þvf, að kalla ept-
irleiðis hvern meiri hluta stjórnmálaflokk í
landinu „valtýska flokkinn", hvernig sem
allt veltist. Þá geta mannatetrin alltaftal-
ið sig í meiri hluta. En vei þeim aumu og
örþrifráða Valtýingum á þessum tímum, flokki,
sem nú lifir á brellum einum og blekkingum,
og grípur í örvinglan sinni hálmstrá Landv.m.
til að hanga á við næstu kosningar. Verði
þeim „sameinuðu" að góðu I
Sami náungi, sem ritar um „hávaltýskuna"
f Þjóðólfi f sambandi við búsetuna, er með
öðru dularnafni að peðra úr sér rokna vit-
leysu um „sameiginlegu málin", og hvað
Þjóðólfur hafi sagt um þau. En það vill
svo vel til, að hann gefur sér sjálfum á munn-
inn, með þvf að setning sú, sem hann til
greinir úr Þjóðólfi sannar einmitt, að ómerk-
ingurinn fer nteð staðlaust bull og ósann-
indi, því að í Þjóðólfi er það skýrt tekið
fram, að sameiginlegu málin -séu nokkuð,
sem ekki v e r ð i losuð undan afslciptum
Dana, því að það Iiggi f hlutarins eðli að
sjálfsögðu. Meðan landið er ekki losað úr
öllu sambandi við Danmörku er tilgángslaust
að vera að fjargviðrast um sameiginlegu
málin sem alrfkismál. Það veit hver maður,
og það var einmitt vikið að þvíí Þjóðólfi, að
þau mál kæmu því ekkert deiluefninu við.
Útúrsnúningar og þvogl þessa ísafoldar-
Styrs um þetta virðist benda á, að greinin
um „alþingiskosningarnar" í síðasta blaði
Þjóðólfs hafi komið óþægilega við kaun
þessa náunga. Það skyldi ekki vera, að
þessi heimski „Styr" væri einhver þing-
mennsku-kandídat þeirra Valtýinganna? En
ritstj. málgagnsins ætti að nenna að lesa
yfir það, sem að honum er rétt, og láta ekki
fiokksbræður sína teðja völlinn í fsunni ept-
irlitslaust og takmarkalaust. Það er meira
en nóg bullið sem þar birtist stöðugt frá
sjálfs hans brjósti, þótt hann sé ekki að
drýgja áburðinn meðósannindaleprufrá hinnm
og þessum Skugga-Sveinum, sem hafa sér
það til dægrastyttingar, að fylla eyðurnar
hjá honum með því, sem þeir álfta við hans
hæfi, og kýma svo að öilu á eptir, segjandi:
Hann hirðir allt, trúir öllu, karltetrið.
Ráð við mannorðs-stelsýki,
Motto: Rauða kussa r .. . . við
rétt um miðaptaninn;
hún hefur lengi haft þann sið.
„ísafold" hefur lengi „haft þann sið", að
leitast við að sverta mótstöðumenn sína f
augum almennings. Hefur björn þá optast
látið ófarna braut sannleikans, en rangfært
og snúið út úr orðum þeirra og gerðum á
alla vegu. Til að sannfærast um þetta,
þurfa rnenn ekki annað en líta í ísafold,
sem fyr og sfðar er full af slíkri rangfærslu
Jafnframt hefur það og verið önnur aðal-
dægrastytting björns, að reyna að gera þá
menn hlægilega, sem leyfa sér að mótmæla
heimsku hans ogleiðrétta „göt" hans. Þann-
ig flytur ísafold grein, hér á dogunum, með
fyrirsögn : „Ráð við ofmetnaðarbrjálsemi" og
undirskrifaða af „gömlum lækni". Kvartar
„collega" þar mest yfir því, að Lárus sýslu-
maður Bjarnason sýni sér ekki tilhlýðilega
undirgefni og auðmýkt(!) og er að bolla-
leggja, hvaða ráð væri bezt við þessu. I
þvf sambandi fer hann að tala um „líkam-
legt of beldi", og virðist greinin meðfram vera
nokkurskonar herhvöt til hinna sameinuðu,
nfl,, að ná því nieð líkamlegum kröptum og
ofbeldi, sem þeir ekki geta náð með göf-
ugri aðferðum! En fullvissa skal eg þá
sameinuðu um það, að f slíkum viðskiptnm
mundu þeir eigi síður fara halloka fyrir
heimastjórnarmönnum, heldur en í deilum
þeim, sem flokkarnir hafa átt f.
Greinin ber annars með sér svo greinileg
fingraför ritháttar bjarnar gamla, og er, eins
og fleiri greinar eptir hann, eða sem blað
hans hefur flutt, skrifað undir áhrifum veiki
þeirrar, erá læknamáli nefnist mannorðs-
stelsýki. Það er illlæknandi veiki, og
alveg óvíst, að „þeir f Ameríku" hafi nokk-
ur ráð til að lækna hana. Eina óyggjandi
ráðið er aftaka (execution), en fjarri mér er,
að ráða til þess, mannúðlegra er að fjar-
lægja fáráðlinga þessa frá umgengni við
mannlegar verur og flytja þá eitthvað langt
burt frá mannabyggðum. Uppástunga mín
verður þá sú, að „collega" sé fluttur suð-
ur f Geirfuglasker eða norður í Kol-
beinsey og með honum Dyrhólagatistinn og
Landvarnarpabbi, sem þjást af sömu van-
heilindum. — Auðvitað þyrfti að sjá þeim
fyrir matarforða, því að ómannúðlegt væri
að svelta þá í hel, og sting eg upp á, að
sá kostur sé grásleppa, en þó mest mar-
hnútar, með því að hjá Eskimóum kvað sú
aðferð gefast allvel við slíkri veiki. Þó er
veikin mjög sjaldgæf hjá þeim og eins hjá
rauðskinnum í Norður-Ameríku, en þeir
setja pípu við veikinni, en viðhafa í stað
vatns spiritus eða steinolíu. Báðar aðferð-
irnar lina veikina, en lækna alls ekki til
fulls. Væri þetta máske reynandi við þess-
konar garrna hér. — Annars er bezt að halda
sér sem lengst frá þeim og eiga ekki mök
við þá; og ekki kemur til neinna mála að
fara að halda þeim í „bónda-beygju"; til
þess hafa líka allir góðir menn allt of mik-
inn viðbjóð á þessum skepnum.
Enda eg svo greinarstúf þennan með
þeirri ráðleggingu til uppgjafa-valtýinganna
(0: hinna sameinuðu, og mættu þeir einu
nafni nefnast landeyðumenn), að þeir
leggi nú niður vopnin og hætti að standa
með strákskap og villimannaæði uppi í hár-
inu á heimastjórnarmönnum, því að það
er öllum heilskyggnum mönnum auðsætt,
að þeir eru ekki til annars nýtir, en að
gera uppistand og ólæti á borgarafund-
um hér f bæ.
Ungur læknir.
Póstskipið „Laura"
kom hingað að kveldi 20. þ. m. Farþeg-
ar með því voru kaupmennirnir D. Thom-
sen, W. Ó. Breiðfjörð, Björn Kristjáns-
son, Ólafur Árnason frá Stokkseyri, Vil-
hjálmur Þorvaldsson frá Akranesi, Jón
Brynjólfsson skósmiður, Gísli Finnsson
járnsmiður, Jón Jónasson (organista) frá
Ameríku, og 2 þýzkir og 2 frakkneskir
ferðamenn.
„Modesta",
er lengi lá í lamasessi hér við batjerið
í fyrra vetur, kom 20. þ. m. með titnbur-
fárm. Er hún í förum fyrir hið nýja gufu-
skipaférag »Thore«. Með henni kom
Magnús Blöndal snikkari.
Samsöng
heldur Stúdentasöngfélagið í Good-
templarahúsinu á sunnudaginn kemur
26. þ. m. til ágóða fyrir þá, er biðu tjón við
Glasgow-brunann.
Látin
er í Kaupmannahöfn 7. þ. m. Sigríður
einkabarn þeirra hjóna, dr. Þorvaldar
Thoroddsen prófessors og frú Þóru Péturs-
dóttur (biskups) á 15. aldurSári, eptir
3 mánaða legu í afleiðingum mislinga-
veiki o. fl., mesta efnisstúlka og augasteinn
foreldra sinna, er hafa orðið fyrir þungri
reynslu við þennan missi.
Varðskipið „Hekla"
handsamaði nýlega tvö botnvörpuskip
við ólöglegar veiðar, og flutti þau til Vest-
mannaeyja. Voru þau dæmd í venjulegar
sektir, en afli og veiðarfæri gert upptækt.
Veturinn
kvaddi í fyrra dag fremur kaldranalega
með frosti og snjókomu. Sumardagurinn
fyrsti í gær nokkru hlýrri. Eru hagleys-
urenn í sveitinni og horfir til vandræða með
'neybirgðir manna, ef ekki skiptir skjótt
um til batnaðar. Margir bændur hér í
nærsveitunum komnir að þrotum, og sumir
alveg þrotnir að heyjum.
Aflabrögð
hafa verið dágóð í net á Vatnsleysu-
strönd, Njarðvlkum og Vogum, og einnig
í Garði. Hér á Innnesjum hefur og afl-
azt vel á opna báta, þá er róið hefur
verið. Á Akranesi bezti afli nú í vik-
unni. — Austanfjalls mjög lítið um afla,
nema dálítið í Þorlákshöfn helzt. Fyrir
rúmum hálfum mánuði voru þar komin
400 hæst.
M EÐ ,LAURA‘
kom í Austurstræti 4.
Skófatnadup, niargar tegundir.
BÓXCALF-CREM. VATNSLEÐUR-
ÁBURÐUR, REIMAR, SKÓSVERTA
og m. fl.
Þorsteinn Sigurðsson.
f á s t í
verz1u n
Sturlu Jónssonar.
Waterproof-
fyrir karlmenn, kvennmenn
og unglinga nýkomnar í,
v e r z 1 u n
Stuplu Jónssonap.
Óskilakind seld í Skorradalshreppi
í janúar 1903 : Hvít gimbur veturgömul,
mark: stýft biti apt. h., blaðstýft og fjöð-
ur fr. v. — Andvirðis sé vitjað til hrepp-
stjórans í nefndum hreppi fyrir ágústlok
þ. á.
R .1.111111.1.
ammalistar
mjög ódýrir
fást í verzlun
Sturlu Jónssonar.
RÚKUfl FRÍMERKI
frá íslandi eru keypt háu verði. Verð-
listi ókeypis.
N. S. NEDER GAARD.
Skive — Danmark.
URTAPOTTAR
nýkomnir í verzlun
Stuplu Jónssonap.
AÐSEKKl R
♦♦♦♦♦♦♦
OG
ANDTÖSKUR
♦♦♦♦♦♦♦♦
nýkomnar í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Gólf-gBor9-
Vaxdúkur
nýkominn í verzlun
Sturlu Jónssonar.
IVIeð því viðskiptabók nr. 136
við sparisjóð Húnavatnssýslu hefur
glatazt, er hér með samkv. tilsk. 5.
jan. 1874 skorað á þann, er kynni að
hafa téða bók í höndum, að segja til
sín áður 6 mánuðir eru liðnir frá síð-
ustu birtingu auglýsingar þessarar.
í stjórn sparisjóðs Húnavatnssýsiu.
Blönduósi 17. marz 1903,
Gisli ísleifsson. Pétur Scemundsen.
navara
nýkomin í verzlun
Sturlu Jónssonar.
Fyrri hluta desembr.mán. f. á. rak
á Merkurfjöru í Vestur-Eyjatjallahreppi
járndufl, toppmyndað í annan endann,
3 áln. á lengd og 2 áln. að þvermáli,
með járnkeðju nál. 10 faðma á lengd.
Hér með er skörað á eiganda vog-
reks þessa, að segja til sín innan árs
og dags frá síðustu birtingu vogreks
þessa, sanna fyrir amtinu heimildir sín-
ar til þess og taka við andvirði þess
að frádregnum kostnaði og bjarglaun-
um.
Skrifstofu Suður- og Vesturamtanna.
Reykjavík 17. apríl X903.
J. Havsteen.
AptllP eru kotnnar nýjar birgðir
af hinu alkunna
Mustad’s norska margaríni
til Guðm Olsen.
Til ncytenda hins ekta
KÍN A-LÍFS-ELIXÍRS.
Með því að eg hefi komizt að raun
um, að margir efast um, að Kína-lífs-
elixírinn sé eins góður og áður, skal
hér með leitt athygli að því, að elix-
írinn er algerlega eins og hann hefur
verið, og selst sama verði og fyr, sem
sé 1 kr. 50 aur. hver flaska, og fæst
hjá kaupmönnum alstaðar á íslandi.
Ástæðan til þess, að hægt er að selja
hann svona ódýrt, er sú, að allmiklar
birgðir voru fluttar af honum til ís-
lands, áður en tollurinn var lögtekinn.
Neytendurnir áminnast rækilega um,
að gefa því gætur sjálfs síns vegna,
að þeir fái hinn ekta Kína-Iífs-elixír
með merkjunum á miðanum : Kínverja
með gias í hendi og firmanafninu Valde-
V P
mar Petersen, Friderikshavn, og—-þ- -
í grænu lakki ofan á stútnum. Fáist
elixírinn ekki hjá þeim kaupmanni,
sem þér verzlið við, eða verði krafizt
hærra verðs fyrir hann en 1 króna
50 aurar, eruð þér beðnir að skrifa mér
um það á skrifstofu mína á Nyvej 16,
Köbenhavn.
Waldemar Petersen
F rederikshavn.
Eigamii og ábyrgðarmaður:
Hannes Þorsteinsson, cand. theoi.
Prentsmiðja Þjóðólfs.
\