Þjóðólfur - 25.09.1903, Blaðsíða 3

155
1~^G leyfi mér hér með að tilkynna mínum heiðruðu viðskiptavinum, að
eg hef selt og afhent syni mínum, herra Jes Zimsen, verzlun mína í Hafnar-
stræti nr. 23 hér í bænum með húsum, vörubirgðum og útistandandi skuldum
frá 1. janúar þ. árs og heldur hann framvegis verzluninni áfram undir sínu
nafni. Sömuleiðis hefur hann tekið að sér að greiða skuldir þær, er hvíla á
verzluninni utaniands og innan.
Um leið nota eg tækifærið til að þakka öllum viðskiptavinum mínum
nær og ijær, fyrir þá velvild og tiltrú, sem þeir hafa auðsýnt mér umliðinn
tíma og sem jeg vona að þeir framvegis láti son minn verða aðnjótandi.
Reykjavík 7. september 1903.
V irðingarfyllst.
C. ZIM8EN.
SaMKVÆMT ofanritaðri auglýsingu hef eg nú tekið við verzlun föð-
ur míns, sem heldur óbreytt áfram undir mínu nafni.
Eins og kunnugt er, hef eg í nokkur ár veitt þessari verzlun forstöðu,
og vona því, að hinir heiðruðu viðskiptavinir verzlunarinnar láti mig sjálfan
framvegis njóta hinnar sömu velvildar og tiltrúar, er eg hef hlotið sem forstöðu-
maður hennar.
Reykjavík d. u. s.
Virðingarfyllst.
JES ZIM8EN.
þess að mæta í aukarétti Mýra- og
Borgartjarðarsýslu, er haldinn mun
verða í þinghúsi ytra Akranes-hrepps
annan föstudag í desembermánuði
1904 á hádegi, koma fram með téð
veðskuldarbréf, óg sanna heimild
sína til þess; en gefi enginn sig fram
með bréfið, mun stefnandi krefjast
þess, að það verði dæmt ógilt.
Skrifstofu Mýra- og Borgarfjarðarsýslu
21. ágúst 1903.
Til staðfestu er nafn mitt og
embættisinnsigli.
Sigurður Þórðarson.
Proclama.
Samkvæmt opnu bréfi 4. jan. 1861
og lögum 12. apríl 1878 er hér með
skorað á alla þá, er telja til skuldar í
dánarbúi Gunnlaugs Gunnlaugssonar á
Eyvindarstöðum í Bessastaðahreppi að
lýsa kröfum sínum og sanna þær fyrir
undirrituðum skiptaráðanda, áður en
liðnir eru sex mánuðir frá síðustu (3.)
birtingu þessarar auglýsingar.
Sýslumaðurinn í Gullbr,- og
Kjósarsýslu 15. sept. 1903.
Páll Einarsson.
Proclama.
Hér með er, samkvæmt lögum 12.
apríl 1878 og opnu bréfi 4. janúar
l86x, skorað á alla, erteljatilskulda í
dánarbúi séra Jóseps K. Hjörleifssonar
frá Breiðabólsstað, er andaðist 6. maí
þ. á , að lýsa kröfum sínum og sanna
þær fyrir skiptaráðandanum hér í sýslu
áður en liðnir eru 6 mánuðir frá sein-
ustu birtingu auglýsingar þessarar.
Erfingjar gangast ekki við arfi og
skuldum.
Skrifstofu Snæfellsness- og Hnappa-
dalssýslu.
Stykkishólmi 1. sept. 1903.
Lárus H. Bjarnason.
Vinnukona getur fengið vist í húsi
málfærslumanns Odds Gíslasonar frá 1,
okt. þ. á. ð
Proclama.
Hér með er samkvæmt lögum 12.
apríl 1878 og opnu bréfi 4. janúar
1861, skorað á alla, er telja til skuld-
ar í dánarbúi Jóns heitins Jónssonar,
fyrrum hreppstjóra á Narfeyri, að lýsa
kröfum sínum og færa sönnur á þær
fyrir skiptaráðandanum hér í sýslu áð-
ur en liðnir eru 12 mánuðir frá sein-
ustu birtingu auglýsingar þessarar.
Með sama fyrirvara er skorað á erf-
ingja hins látna að gefa sig fram.
Erfingjar hafa eigi gengizt við arfi
og skuldum.
Skrifstofu Snæfellsness- og Hnappa-
dalssýslu.
Stykkishólmi 1. sept. 1903.
Lárus H. Bjarnason.
Uppboð
það. sem auglýst hefur verið að hald-
ið yrði á jörðinni Eiði í Seltjarnar-
neshreppi þ. 5. okt. þ. á., verður ekki
haldið. —
Uppboðsráðandinn í Gullbr.- og
Kjósarsýslu i8/9. 1903.
Páll Einarsson.
Svipa, með þremur nýsilfurshólkum
og nýrri ól, annað hólfið á húfunni af,
tapaðist á Geysisveginum frá Brúará út
undir Efstadal. Finnandi er vinsamlegast
beðinn að skila henni á skrifstofu Þjóð-
ólfs eða til Erlendar á Felli í Biskups-
tungum.
Guðræknissamkoma
verður haldin í Goodtemplarahúsinu á
sunnudaginn kemur kl. 6r/2 síðdegis.
Níels Andersson trúboði frá Svíþjóð
talar á sænsku, en ræðan verður útlögð.
Þar á eptir talar D. Östlund. — All-
ir velkomnir.
Aðalfundur Skálafé-
lagsins verður haldinn á „Hotel
Island" miðvikudaginn 30. sept. næstk.
kl. 5 e. h.
Félagsstjórnin.
IVlEÐ því að eptirnefndar viðskipta-
bækur við Söfnunarsjóð íslands eru
sagðar glataðar:
Nr. 42 stsj. f. alþ.fólkí Skútustaðahreppi
„ 96 — ------------ Helgastaðahreppi
„ 95 — ------------ Ljósavatnshr. og
„ 250 — ----------- Aðaldælahreppi
er handhafa téðra viðskiptabóka hér
með stefnt, samkv. 6. gr. laga Söfn-
unarsjóðs Islands '% ’88 með eins árs
fyrirvara til þess að segja til sín.
Söfnunarsjóður íslands 18. sept. 1903.
Eiríkur Briem.
Eg tel það skyldu mína að senda
yður eptirfarandi vottorð:
Eg hef mörg ár þjáðst af innvortis
sjúkleika, matarólyst, taugatitringi og
annari veiklun. Hafði eg árangurslaust
fengið nokkrum sinnum meðul hjá ýms-
um læknum. Nú síðustu árin hef eg
neytt Kína-lífs-elixírs frá herra Walde-
mar Petersen, Fredrikshavn, og ávallt
fundið á mér bata við það, en sökum
fátæktar minnar hef eg ekki haft efni
á að hafa hann stöðugt, en finn það
samt sem áður, að eg get ekki án el-
ixírsins verið. Þetta get eg vottað með
góðri samvizku.
Króki í fébrúar 1902.
Guðbjörg Guðbrandsdóttir.
KÍNA-LIFS-ELIXÍRINN fæst hjá flestum
kaupmönnum á íslandi, án nokkurrar toll-
hækkunar, svo að verðið er öldungis sama
sem fyr, 1 kr. 50 a. flaskan.
Til þess að vera vissir um, að fá hinn
ekta Kína-llfs-elixír, eru kaupendur beðnir
V. P.
að líta vel eptir því, að standi á flösk-
unum 1 grænu lakki, og eins eptir hinu skrá-
setta vörumerki áflöskumiðanum: Kínverji
með glas i hendi, og firmanafnið Walde-
mar Petersen.
100
hafði fengið sér miðdegisblund uppi á herberginu sínu. Páll fór inn í
herbergið sitt til að gá að skjölunum og Katrín og Vladimir voru ein sér.
„Liggur nú mjög illa á yður, af því að við hömluðum yður frá að
strjúkaf" sagði hún hlæjandi.
„Mér þótti það fremur leiðinlegt", svaraði Vladimir, „en hvað sem
öllu öðru líður, fer eg burt í kveld, því að nú hef eg þó fengið tækifæri
til að kveðja yður munnlega, Katrín Vasiljevna".
„Þér þurfið ekki að flýta yður svona mikið burt héðan. Þér eruð
hvergi óhultari en hér. Eg hef sagt unnustanum mínum allt og þér meg-
ið reiða yður á það, að hann fer vel með leyndarmál yðar".
„Má vera að svosé, og eg er honum þakklátur fyrir veglyndi hans",
svaraði Vladimir kuldalega, „en leyfið mér samt að kveðja yður".
Katrín yppti öxlum og sagði:
„Ef eg á að segja það sem mér býr í brjósti, þá þykir mér þetta
ekki lofsvert".
„Hvað þá, ekki lofsvert, að eg vil ekki lifa það, sem eptir er æfinn-
ar af örlæti ykkarf"
„Nei, nei“, svaraði hún. „Það er ekki lofsvert, að vera eins harð-
ur í dómum sínum og þér eruð. Eg veit--------------“
Hún sleppti orðinu, því að Páll kom í sama bili inn. Andlit hans
var jafnaðarlega ekki breytilegt, og ánægjusvipurinn yfir manninum sjálf-
um var þar samur og jafn, en nú var andlit hans talsvert breytt og var
auðséð, að hann var í miklum vanda staddur.
„Hvað gengur að þérf Hvað hefur viljað tilf" spurði Katrín.
„Eg hef frétt nokkuð um Vania", sagði hann.
„Hvað hefur þú fréttf Segðu fljótt frá því", sagði hún.
„Það eru ekki góð tíðindi", sagði unnusti hennar, „en auðvitað hlaut
þetta að fara svona fyr eða síðar, af því að allar þessar — skýjaborgir
geta ekki leitt til góðs". Hann gaf Vladimir hornauga og sagði: „Eg
get sagt ykkur það í stuttu máli, að Vania hefur verið settur í varðhald".
Þessi orð voru sem þrumuhljómur. Katrín hljóðaði og þreif í ofboði
ekki í unnustann, heldur í Vladimir.
97
„Nei eg kom með járnbrautinni", svaraði Vladimir. Allar þessar
spurningar féllu honum illa, og þó var honum dillað, þegar hann hugs-
aði um, hvernig þessi drambláti embættismaður myndi skæla sig í fram-
an, ef hann vissi, hvernig stóð á ferðalagi hans, og hvernig það atvikað-
ist, að hann gisti á þessum stað, og hann var mjög þakklátur Katrínu
fyrir það, að hún hafði ekki frætt hann neitt um það.
Páli þótti það ósvífni, að gesturinn skyldi taka öllu, sem hann mælti
í gamni. Hann virti nú Vladimir nákvæmlega fyrir sér og leit til hans,
sem hann vildi rannsaka yfir hverju hann byggi. Nú fór hann að gruna,
að þessi magri, ungi maður hlyti að vera flóttamaðurinn, sem lögreglu-
liðið leitaði að af svo miklu kappi, og þessi grunur varð skjótt að vissu.
Utlit Vladimirs ásamt tímanum, þegar hann kom til mæðgnanna gerði
þetta sennilegt. En hvernig gat hann hafa komizt þangaðf Hvernig
stóð á því, að Katrín nefndi þetta alls ekki f Gat það átt sér stað, að
hún og þessi auðvirðilegi maður mynduðu samsæri gegn honum sjálfum,
Páli Alexandrovich, til þess að gabba hann f Eða vissi hún ekkert um
þettaf Hann ásetti sér nú, að halda áfram að spyrja gestinn i þaula.
Þegar hann var í þessum hugleiðingum kallaði Katrín á þá. til dagverð-
ar. Henni fannst sem allt mundi senn í björtu báli, og fékk þá því með
lægni til að hætta talinu.
Páll sat við hlið unnustu sinnar og andspænis þeim sat Vladimir
og gamla frúin. Meðan setið var undir borðum talaði enginn neitt nema
Páll. Hann talaði um störf sín í þarfir stjórnarinnar, og störf sín hjá
landstjóranum, þóttist standa í nánu sambandi við liann og lét mik-
ið yfir sér. Frú Prozorov hlýddi með ánægju á tal tengdasonarins til-
vonandi og mátti sjá á andliti hennar, að henni fannst mikið til hans koma.
Páll spurði hana nú snögglega en mjög blátt áfram, hvort henni
heíðu ekki borizt til eyrna nýjustu fréttirnar. Hann sagði, að byltinga-
maður nokkur hefði komizt úr höndum lögreglunnar á þann hátt, að
hann hefði stokkið úr járnbrautarvagni, sem hefði ekið með fullri ferð.
„Jú, Katrín hefur sagt mér frá því", svaraði frúin blátt áfram.
Páll sá, að honum hafði mistekizt. Spurning hans hafði verið svo