Þjóðólfur - 10.02.1905, Blaðsíða 2

26
en þau sýndu honum vinahót í staðinn.
Hver annar, sem þetta hefði gert, hefði
eigi orðið tvfhentur upp frá því; hafði
Uka nýlega orðið slys af því, að óviðkom-
andi maður hafði komið of nærri.
Nokkrir land- og ísbirnir voru í garð-
inum. Isbirnir lágu uppi á tjarnarbakka
sínum í »Ro og Mag«, en landbangsar
stóðu úti við klefaiiinluna og gerðu marg-
ar tilraunir til þess að komast í gegn, og
voru þeir auðsjáanlega mjög úrillir yfir
því, að þær tókust ekki. — I hundastíunni
virti eg sérstaklega fyrir mér frægan græn-
lenzkan hund, svartan, sem verið hafði í
Ishafsferðalagi á »Fram« með Sverdrup
í 4 ár.
I apabúrinu eru margar apategundir.
Þar vantar þó gorilla, nema að myndinni
til, sem hangir þar við innganginn í eðli-
legri stærð. Yfir höfuð eru þeir kátir og
fjörugir, og gera þeim sem standa dálítið
við hjá þeim, ýmislegt til skemmtunar,
sérstaklega ef þeim er eitthvað gert gott,
sem þeir taka með þökkum. Eru þeir
t. d. mjög fimir að leita að sníkjudýrum
hver á öðrum, sem þeir svo gera sér gott
af, og að því er sýnist með beztu lyst.
Átakanlegt er að sjá slöngunum gefið.
Þær gleypa allt lifandi. Ef't. d. fugl er
látinn inn til þeirra, þá leitar hann í
dauðans ofboði þangað sem firrst er, því
hann veit, hver hætta er á ferðum. En
þegar slangan vill gera sér gott af hon-
um, reisir hún hausinn í áttina til hans
Og rífur sundur ginið; hann rennur þá
með ómótstæðilegu afli ofan í slöngu-
ginið, en hún leggst á meltuna. Slöng-
urnar geta gleypt það, sem er mikltt
gildara en þær sjálfar, og mótar þá ein-
att fyrir innan í þeim, þar til það leysist
í sundur við meltinguna.
Hjá Zebrunum, en þó í sérgirðingu, er
eitt. sýnishorn af minnsta hestakyni heims-
ins (Shetlands pony). Hann var á hæð
við meðalstórt tryppi veturgamalt, en
þreknari töluvert, brúnn að lit. Hárið
heldur slykjulegt, en fríður var hann og
geðslegur.
Sérlega ánægjulegt þótti mér að skoða
hinar ýmsu fuglategundir. Er varla nokk-
ur dýraflokkurinn eins jafnfallegur. Er
þó auðvitað, að þeir lfta enn betur út í
sínum réttu heimkynnum, þar sem þeir
njóta síns eðlilega frelsis.
Þótt eg hafi talað um dýragarðinn og
gróðrarstofnunina með skemmtigörðum,
væri máske réttara að telja slíkt með
söfnunum, því eptir eðli sínu heyrir það
undir þau.
Pistíll frá Isafirði 2á 05.
HeiII og sæll Þjóðólfur minn!
Nú er all-langt liðið síðan eg sendi
þér línu og eru ýmsar orsakir til þess,
sem ekkert þýðir að tilgreina. En það,
sem kemur mér nú til að senda þér
kveðju héðan, er hin þýðingarmikla fagn- í
aðarfregn, sem »Laura« flutti oss. — Sú
fregn og fullvissa, að danski ráðaneytis-
forsetinn hafi sýnt það í verkinu, að hann
viðurkenndi sérstöðu ráðherra vors, hlýt-
ur að vekja gleði í hjarta sérhvers ís-
Iendings, sem nokkuð hugsar um fram-
tíð og velferð þessa lands. — F.ða hvað
gat betur eytt efa hinna fáfróðu og efa-
blöndnu, sem orðið hefir það á að flækj-
ast í neti hinna »sameinuðu«, en einmitt
þetta ? Og þegar þeir nú hafa séð, að
allur gauragangur Valtýva og Landvarn-
arliða út af »vorum grundvallarlaga-ráð-
herraU þegar þeir nú hafa séð, segi eg,
að það hefur verið rugl eitt, ritað og
rætt af vanþekkingu eða móti betri vit-
und, þá hljóta þeir jafnframt að sjá, að
framvegis ber engan trúnað að leggja á
fleipur slíkra »pilta«, að þvf er stjórnmál
snertir.
Eg get lfka fullvissað þig um það, Þjóð-
ólfur minn, að vinum »Skúla míns« brá
illa í brún við fregn þessa. Hvar sem
»kimi« fannst, var ávarpið ávallt sama:
»Sagði ekki »Skúli minn« á þingmála-
fundinum hér í haust, að ráðherrann okk-
ar væri ekki fremur Islandsráðherra en
shundtyrkinn 1« —hann væri bara dansk-
ur grundvallarlagaráðherra 1«
»Jú, jú, það man eg að hann sagði«,
kváðu allir einum munni.
»Ja, en hvað segir hann nú, hvað seg-
ir hann nú? sögðu svo aðrir.
»Ja, hann trúir því nú ekki enn þá,
fremur en »ísaf.«, sagði þá einn;»enþað
er líklega af eintómum fögnuði, af þvi
að gleðifregnir láta menn gjarnan segja
sér tvisvar eða þrisvar, áður en þeir trúa
fyllilega, — svo er og um Isu-Björn«,
varð einum að orði. — — —
En það, sem alla skynsama menn furð-
ar hér mest á er, að »ísaf.« & Co. skuli
ekki hafa vit á að hylja betur heipt sína
til núverandi ráðherra vors en svo, að
jafnvel »stækustu« fylgjendur þeirra tala
við hvern sem er, — »að þeim detti
ekki lengur í hug að leggjatrún-
að á eitt einasta orð þeirra í
hans garð!»
Von er að piltar þessir gorti af þjóð-
hylli sinni! — —
Annars er »ísafold« álitin hér nú eitt-
hvert hið fyrirlitlegasta blað, vegna sinna
fáránlegu hamskipta og hleypidóma í
seinni tíð, og álítum við Isfirðingar því
okkar fyrverandi kæra yfirvaldi en núver-
andi ráðherra, hr. H. Hafstein, betra last
en lof slfkrar »vellu«.
Vér heimastjórnarmenn hér gleðjumst
nú eingöngu yfir þvf fengna og viljum
gjarnan gleyma tortryggni og hverju öðru,
sem mótstöðumenn vorir hafa móðgað
oss með, f þeirri von, að allir taki nú
höndum saman til að vinna fyrir æ 11-
jörðina, en láti ekki lengur leiðast af
ofstæki og óhröðri öfundsjúkra, valdfík;
inna sérgæðiuga. — Að því óskum vér,
að blöð vor starfi hér eptir og allir leið-
togar þjóðar vorrar, og vonum vér, að
komandi alþingi leggi hornsteininn í þá
byggingu!
Isfirðingur.
Fjárkláða
hefur að nýju orðið vart á tveimur bæj-
um í Aðalreykjadal, Ytrafjalli og Syðra-
fjalli og á tveimur bæjum í Svarfaðar-
dal (Völlum og Þverá). Rækilega hafði
verið baðað að nýju á öllum þessum bæj-
um, og enda á næstu bæjum, þar sem
nokkur grunur var um, að fjársamgöngur
hefðu orðið á milli, svo að vænta má,
að ekki verði nein frekari vandræði úr
þessu. Annan bæinn, þar sem kláðans
varð vart í Þingeyjarsýslu, hafði Mykle-
stad áður haft grunaðan, mætti þar ein-
hverjum mótþróa hjá ábúanda (Jóh. Þork.)
við baðanir þar. Það er auðvitað leitt,
að þessi kláðavottur skuli koma upp ept-
ir baðanirnar, en slíkt getur ávallt komið
fyrir, hversu vandiega sem að verki er
gengið og engin ástæða til að óttast, að
þessi kostnaðarsama kláðaútrýmingartil-
raun verði ti) lítils eða einskis gagns yf-
irleitt fyrir þessa sök. En auðvitað ríður
á, að rösklega sé í taumana tekið, þar
sem kláðans kynni að verðavart aðnýju,
svo að tekið verði til fulls fyrir kverkar
þessarar landplágu með rækilegri endur-
böðun á öllu grunuðu fé. Og það er
vonandi, að það takist.
Mannalát.
Hinn 30.des.fi á. andaðist Frímann
Guðmundsson barnakennari á Kjal-
arlandi á Skagaströnd 76 ára gamall
»einstakur vitsmuna- og lærdómsmaður í
alþýðustétt og hinn merkasti maður í
hvívetna«.
Látinn er og fyrir nokkru J ó s í a s
Rafnsson, er lengi bjó í Kaldbak á
Tjörnesi, einkennilegur maður á ýmsan
hátt og Andrés Illhugason real-
stúdent á Halldórsstöðum í Laxárdal, ætt-
aður úr Rangárvallasýslu.
Hinn 5. jan. þ. á. andaðist að heimili
sínú Höfn í Siglufirði húsfrú Guðbjörg
Jónsdóttir (fyrv. bónda á Eyrar-Upp-
koti í Kjós). Hún var gipt Kristjáni
Tómassyni (prests á Barði) og eignaðist
með honum 1 barn, sem lifir. Guðbjörg
sál. var greind kona og vel að sér um
marga hluti.
Jarðarför
sýslumannsfrúar Sigríðar Einarsson úr
Hafnarfirði fór fram hér í bænum í gær
með miklu fjölmenni. Dómkirkjuprestur-
inn hélt ræðu heima hjá foreldrum hinn-
ar látnu, — en þangað var líkið flutt úr
Hafnarfirði, — en séra Jens Pálsson ræðu
í kirkjunni. Guðm. Guðmundsson hafði
ort snotur minningarljóð.
Slysför.
Maður varð úti um næstl. mánaðarmót
suður á Miðnesi, milli Melabergs og Nesja,
Sigurð-ur Gíslason að nafni frá
Melabergi, fyrirvinna hjá fátækum foreldr-
um þar, rúml. tvltugur að aldri.
„Isfélaglð við Faxaflóa“
hélt aðalfund sinn 28. f. m. Fundar-
stjóri var kosinn formaður félagsins Tryggvi
Gunnarsson og skrifari Halldór Jónsson.
Isgeymsluhúsið var prýkkað og stækk-
að þ. á. og kostaði sú breyting 4,500 kr.
Selt var á árinu frá húsinu 86,000 pd.
af kjöti, 2,300 rjúpur, 23,000 pd. af ísu,
9,000 pd. heilagfiski, 3,150 pd. lax og
167 tn. af frosinni síld. Auk þessa fékk
félagið 2,875 kn fyrir geymslu á sild og
ýmsum matvælum frá bæjarbúum.
Samþykkt var að borga félagsmönnum
12% í ágóða af hlutum þeirra og geyma
í sjóði til næsta árs 6,320 kr.
Konsúll C. Zimsen gekk úr félagsstjórn-
inni samkvæmt lögunum, en var í einu
hljóði endurkosinn. Endurskoðunarmenn
voru sömuleiðis endurkosnir.
„Reknetafél. vlð Faxaflóa“
• hélt aðalfund 20. f. m. Formaður fé-
lagsins Tryggvi Gunnarsson stjórnaði fund-
inum og konsúll D. Thomsen var kos-
inn skrifari.
Endurskoðaðir ársreikningar félagsins
voru framlagðir og samþykktir. Sam-
kvæmt þeim voru árstekjurnar 6,400 kr.
og gjöldin 3,870 kr. Varð ágóðinn þann-
ig 2,530 kr. Geymt var af fyrri árságóða
1008 kr. Það er samtals 3,538 kr. Sam-
þykkt var að greiða félagsmönnum 10%
í ágóða af hlutum þeirra, sem er 810 kr.;
af verði skipsins var skrifað fyrir fyrning
1183 kr., strykað út í skuld í þrotabúi
295 kr. og geymt til næsta árs 1250 kr.
F'ormaður skýrði frá því, að veiðitím-
inn hefði verið 4 mán., frá 14. maí til
14. ágúst, og skipverjar 7, svo ágóði fél-
agsins mætti heita mikill, eptir svo stutt-
an tíma, en þó væri gróði fiskiskipanna,
sem fengu síldina til beitu, miklu meiri.
Síldin gekk ekki inn á Faxaflóa, svo
félagsskipið varð að sækja hana út í haf,
4—6 mflur vestur af Snæfellsnesi.
Skipstjóri Runólfur Ólafsson var kos-
inn í stjórn fél. í stað þess sem fór frá
samkv. lögunum.
í kjÖFl
um Sauðanes eru Árni próf. Jónsson á
Skútustöðum, Jón próf. Jónsson á Stafa-
felli og séra Jón Halldórsson á Skeggja-
stöðum.
Jón Jónsson
frá Múla, þingmaður Seyðfirðinga kom
hingað landveg norðan af Akureyri fyrir
næstl. helgi og siglir til útlanda með
»Lauru« í dag.
Reimleikarnir í Þverdal í Aðal-
vfk, sem mörg blöð hér hafa flutt fregn-
ir um með allmikilli »andakt«, kvað hafa
verið fólgnir í því, að níu ára gömul
stelpa þar á bænum hafði leikið sér að
því, að berja í þilið undir brekáni, en
þóttist sofa. Svona er frá þessum mögn-
uðu(!) reimleikum skýrt í bréfum frá á-
reiðanlegum mönnum þar vestra.
Leiðrj. I bréfi sýningarnefndarinnar hér
í bænum til aðalnefndarinnar í Höfn, er birt
var í síðasta bl. Þjóðólfs, hefur misprent-
azt á einum stað: mönnum f. munum („með
þeim íslenzku munum, sem aðalnefndin á
ráð á í Danmörku" o. s. frv.).
Egskorahér með fastlega á
allalandsins fjáreigendur, að
skoða allt fé sitt upp frá þessu einu sinni
á hálfsmánaðarfresti (sbr. 17. gr. í reglu-
gerð um útrýmingu fjárkláðans) meðan féð
er við hús, allt þar til er landið er orðið
alveg kláðalaust, og, ef kláði finnst í því,
að fara þá forsvaranlega með hann eptir
reglugerðinni — baða ekki einungis hin-
ar kláðugu eða grunuðu kindur, heldur
allt fé á heimilinu, og þar að auki, ef
auðið er, það fé annað, sem komið hef-
ur saman við það nýlega. Tíu mínútur
þarf að halda hverri kind niðri f baðinu.
Hreppstjórum er upp á lagt að sjáum,
að skoðanir þessar fari fram svikalaust,
og að sllkar skoðanir séu ekki færðar
til reiknings.
Þessar skoðanir m. m. gerast auk
hinna opinberu skoðana.
Skýrsla um árangurinn sendist stjórnar-
ráði Islands.
Framkvæmdarstjórinn í
kláðamálinu.
Reykjavík 7. febrúar 1905.
O. Myklestad.
Uppboðsauglýsing.
Laugardaginn 11. þ. m. kl. 11 f.
h. verður opinbert uppboð haldið hjá
dráttarbrautinni í Hlíðarhúsasandi og
þar selt: plankar, borð o. m. fl. til-
heyrandi Þilskipaábyrgðarfélaginu við
Faxaflóa. —
Söluskilmálar verða birtir á upp-
boðsstaðnum.
Bæjarfógetinn í Rvík, 4. febr. 1905.
Halidór Danielsson.
Yf irlit
yfir
hag íslandsbanka 31. des. 1904.
Acti va:
Kr. a.
Málmforði . . . . ... 315,000,00
4% fasteignaveðskuldabréf . 44,900,00
Handveðslán...................209,350,00
Lán gegn veði og sjálfskuldar-
ábyrgð.....................847,102,14
Víxlar........................260,860,99
Erlend mynt.................... 4,396,01
Inventarium....................49,103,52
Verðbréf......................195,000,00
Byggingarkonto.................13.863,96
Kostnaðarkonto.................29,779,28
Ýmsir debitorar 442,409,74
IJtbú bankans.................482,259,86
í sjóði........................46,235,06
Samtals 2,940,260,56
Passi va:
Kr. a.
Hlutabréf...................2,000,000,00
Útgefnir seðlar í veltu . . 600,000,00
Innstæðufé á dálk og með
innlánskjörum .... 240,470,45
Vextir, disconto o. fl. . . 70,507,98
Erlendir bankar . . . . 29,282,13
Samtals 2,940,260,56