Þjóðólfur - 13.08.1909, Blaðsíða 4

134
ÞJOÐOLFUR
Kennarastöðiir.
Tvær fastar kennarastöður verða stofnaðar við barna-
skóla Reykjavíkur frá 1. okt. næstkomandi, með 1000
króna árslaunum. Umsóknir sendist skólanefnd Reykja-
víkur fyrir 10. september næstkomandi.
Reykjavík 7. ágúst 1909.
Skólanefndin.
lægra verð. Tæpar ioo tunnur af kjöti
voru sendar til Noregs og Færeyja og
seldust þar fyrir 55—60 kr. tunnan. —
Húseignir félagsins í Reykjavík og Borg-
arnesi, ásamt lóðunum, hafa kostað ná-
lægt 95,000 kr.
Grasmaðkur
hefur víða gert mikinn skaða í vor og
sumar. Kvað einna mest að þessum
skemmdum í Gnúpverjahreppi ofanverð- J
um, Landmannasveit, ofanverðum Rang-
árvöllum, Skaptártungu, Síðu og Fljóts-
hverfi. Mest hefur borið á þessum maðki
og eyðileggingu hans í valllendij og
heiðarlendi. Búfjárhagar í Skaptártungu
víða hálfeyðilagðir. Einnig hefur maðk-
urinn farið í túnin sumstaðar og valdið
tjóni, t. d. í Hvammi á Landi, Geirlandi
og Mörk á Síðu og víðar. Sömuleiðis í
Finnstungu í Húnavatnssýslu.
[Eptir »Frey«].
Falsskeyti
hafði verið sent nú í vikunni fra síma-
stöðinni hér til ritstjóra »Norðurlands« á
Akureyri. Skeytið var svolátandi:
»Stór sigur við unnið frumvarpið sam-
þykktar vonir Oceana loptskeyti fregn-
miðafréttum hraðað«.
Ritstj. »Norðurl.« þótti skeytið grun-
samt og birti það ekki, enda var það
vitanlega falsskeyti, logið upp til að láta
»N).« hlaupa með, og átti fréttin um, að
sambandslögin yrðu staðfest að hafa kom-
ið með loptskeyti til þýzka skemmtiskips-
ins »Oceana«, er var hér um næstl. helgi.
Er þetta ófagurt athæfi, hvort sem það
er einhverjum af símaþjónunum að kenna
eða öðrum út í frá. Hefur þetta verið
kært fyrir símastjórninni og er nú verið
að rannsaka málið. Það hlýtur að verða
uppvfst, hver valdur er að þessu hneyksli,
sem varðar hegningu.
Veðurskýrsluágrip
frá 7,—13 ág. 1909.
úg. Rv. íf. Bl. Ak. Gr. Sf.
7. +10,0 + 9,7 + 7,5 + 5,2 + 5,o + 10,6
8. + i°,7 + 9,7 + 10,5 + 10,3 + 9,8 + 8,8
9- + 10,0 + + 10,0 + 10,0 + 9,o +n,2
IO. + 8,9 +10,4 +11,2 + 10,4 + «i,4 + 9,2
II. + 9,4 + 8,0 + 9,2 + 9,7 + 10,0 + 9,8
12. + 9,8 + 6,3 + 6,6 + 8,! + 7,5 + 9,8
13- + 7,5 + 5,0 + 6,8 + 9.1 + 4,° + 6,6
Kitsons-ljöslð
Prentvilla var það í augl. B. H. Bjarna-
sons í síðasta blaði, að 500-kerta-Kitsons-
Ijós eyddi 2^/4 a.á kl.st., á að vera l3/4 e.
Hjálprœdisherinn.
Sunnud, 15 ág. kl. 11 f. h. verður haldin
stór fagnaðarsanikoma fyrir
Majóp Chr. Eriksen
— hinn fyrsta leiðtoga Hjálpræðishersins
á Islandi — 1 Herkastalanum.
Sunnud. 15. ág., kl. 8. heldur majórinn
fyrirlestur um .Tapan í Iðnaðarmanna-
húsinu. Inngangur 25 aurar.
NB. Majórinn talar við steinbryggjuna sunnudag
kl. 4 e. h.
Cggert Qlaessen
jflrréttarmálafliitningsiDaönr.
Pósthósstræti 17. Venjulega heima kL
10—11 og 4—5. Tals. 16.
Ef þér viljið fá yður verulega
göða og vel saumaða
Klæðnaði,
sem fara vel og lítu fallega út, þá
gerið svo vel og litið inn i
Þar er stœrsta úrvalið af
HERRA-, VNGÍANGA- og DRENGJA-
FÖTUM úr Kamgarni, Cheviot og
Buckskinni, með
Ennfremur mikið úrvai af
Waterproof-kápum.
Munið það,
að dúkar H/r Klæðaverksmiöjunnar IÐTJJVIV eru
gerðir úr íslenzkri ull;
að þeir eru hlýir og haldgóðir, og
að þeir eru mjög ódýrir;
að heimaunnin vaðmál eru þæfð, pressuð og lógskorin fyrir mjög
litla borgun og
að góð ull er spunnin í ágætt band,
en sérstaklega skal þó minnt á hina fallegu, ódýru og haldgóðu
liti verksmiðj unnar.
Til litunar er veitt móttöku: heimaunnum vaðmálum og
dúkum, sjölum, sokkaplöggum o. íl., o. II.
SK2g“ Munið þetta.
Eigandi og ábyrgðarmaður: Hannes E*oröteinsson.
Prentsmiðjan Gutenberg.
132
»Má eg spyrja herra leikdómarann, hvort þessir menn hafa báðir verið
vegnir ?« spurði sir Lothian Hume.
»Þeir hafa einmitt verið vegnir undir minni umsjón, sir«, svaraði Craven.
»Yðar maður var 13 stone og þrjú pund, en Harrison 13 stone og átta1)-
»Hann er 15 stone niður að mitti«, kallaði hollenzki Sam úr sínu horni.
»Við skulum svei mér ná einhverju af því úr honum áður en lýkur«.
»Þið munuð fá meir en nóg af honum«, svaraði Jim Belcher, og fólkið
hló dátt að þessari lélegu fyndni.
XVIII.
Síðasta þraut smiðsins.
»Ryðjið ytri hringinnU, kallaði Jackson upp. Hann stóð hjá snúrunni og
hélt á stóru silfurúri í hendinni.
»Með þvf að ýmsir hofðu smogið inn fyrir snúruna og stóðu í ytri hringn-
um, urðu umsjónarmennirnir að taka til svipunnar, og fengu loks með all-
miklum erfiðismunum rekið alla út fyrir, sem ekki áttu þar að vera. Sfðan
röðuðu þeir sér með jöfnu millibili fram með ytri snúrunni og héldu svipunum
niður með lærinu.
»Herrar mínir!« tók Jackson aptur til orða. »Eg hef verið beðinn um að
láta ykkur vita, að maðurinn, sem sir Charles Tregellis hefur lagt til hnefleiks-
ins, er Jack Harrison, en Crab Wilson sá, sem sir Lothian Hume hefur lagt
til. Engir aðrir en leikdómarinn og sá, sem tímans gætir, mega koma inn að
innri snúrunni. Og svo verð eg að biðja ykkur, ef þörf gerist, að varna mönn-
um að ryðjast inn í hringinn, svo að hnefleikurinn geti farið fram án nokkurar
truflunar. Er þá ekki allt í lagi?
»Allt er í lagi«, heyrðist sagt úr báðum hornunum.
„Till“
Það var dauðaþögn þegar Harrison, Wilspn, Belcher og hollenzki Sam
snöruðu sér inn í miðjan hringinn. Andstæðingarnir tókust f hendur og að-
stoðarmennirnír líka, svo að hendurnar lágu f kross. Því næst fóru aðstoðar-
mennirnir aptur á sinn stað, en andstæðingarnir urðu einir eptir andspænis
hvor öðrum.
Wilson stóð í þeim stellingum, sem hann hafði fengið kenningarnafn sitt
1) Stone er enskt þyngdarmál = 14 pund ensk = 12V2 íslenzkt pund.
T33
af, krabbinn, steig allmikið fram á vinstri fótinn og rétti fram vinstri hendina,
hallaði sér dálítið aptur á bak og hafði hægri hendina á brjóstinu. Smiðurinn
stóð aptur á móti í gamaldags stellingum, sem Mendoza hafði vanið menn á
sinni tíð, en nú höfðu ekki sést í 10 árin síðustu 1 nokkrum meiri háttar hnef-
leik. Hann stóð beinn andspænis andstæðingi sínum, beygði hnén dálítið og
rétti báða stóru, brúnu hnefana beint fram jafnhátt öxlunum, Svona stóðu þeir,
hvor gagnvart öðrum, titrandi at vígamóð, en allur manngrúinn stóð á öndinni
og gaf nákvæmar gætur að hverri einustu hreyfingu þeirra.
Það var þegar í upphafi ljóst, að Crab Wilson ætlaði að færa sér í nyt
hvert tækifæri, sem byðist, að hann mundi treysta á hvatleik sinn og lipurð,
þar til hann færi að kynnast bardaga-aðferð andstæðings síns. Hann fór hvað
eptir annað hringinn í kring um hann liprum og léttum fetum, en smiðurinn
sneri sér hægt á hæl eptir honum. Því næst gekk Wilson eitt skref aptur á
bak tíl þess að fá Harrison til að koma á eptir, en garnli maðurinn glotti bara
og hristi höfuðið.
„Þér verðið að koma til mfn, drengur minn", sagði hann. „Eg er of gam-
all til þoss að elta yður um allan hringinn. En við höfum daginn fyrir okkur
og eg get beðið".
Hann hefur varla búizt við því, að boði hans yrði tekið svo fljótt, því að í
sörau svipan réðst Wilson með panþerstökki að honum. Fimm högg riðu hvert
á fætur öðru, þrjú þau fyrstu á andlit Harrisons, en tvö þau síðustu á skrokk-
inn á Wilson. Yngri maðurinn dansaði aptur á sinn stað með sínum venjulegu
léttu og lipru tilburðum, en tvær rauðar rákir sáust liggja yfir neðsta rifbeinið.
„Blóð undan Wilson!“ æpti múgurinn, og þegar smiðurinn sneri sér við til þess
að gæta að hreyfingum Wilsons, fór hrollur um mig, því eg sá, að blóð draup
úr hökunni á honum. Wilson kom nú aptur og myndaði sig til að ráðast að
brjóstinu á Harrison, en veitti honum heljarhögg á kinnina. Sfðan lét hann sig
renna niður í grasið tii þess að draga úr hinu þunga höggi smiðsins og þar
með var fyrsta atrennan úti.
„Fyrsta högg til jarðar fyrir Harrison!" æptu þúsund raddir, því að jafn-
margar gíneur áttu að skipta um eigendur fyrir þá sök.
„Eg skýt því undir leikdómarann", kallaði sir Lothian upp. „Þetta varfót-
skrik, en ekki högg".
„Eg úrskurða, að það hafi verið fótskrik", sagði Berkely Craven og and-
stæðingarnir fóru hvor út í sitt horn og múgurinn æpti fagnaðaróp yfir því,
hve vel hnefleikurinn byrjaði.
Harrison þuklaði upp í sig með þumalfingrinum og vísifingrinum, og með
snörpu átaki kippti hann upp tönn, sem hann henti niður í vatnsskálina.