Þjóðólfur - 24.06.1910, Blaðsíða 3

ÞJOÐOLFUR.
103
9/‘ Sami: „Þankapinni", einskonar
dægradvöl.
171* Frú Dorothea Thioroddsen: „Mítur"
frú Helgu Benediktsdóttur, konu Sveinbj.
rektors Egilssonar.
8/6 Bjarni Sœmundsson, adj.: Vaðsteinn
stór, kom upp við gröft í Aðalstræti.
2S/í Magnús Slephensen frá Viðey: Ofn-
plötur 6 og S brot, úr Viðeyarstofu, gamlar.
S6/5 Dr. Jón Porkelsson: Tóbaksbaukur
líttill, rendur.
14/e Slefán Jónsson, Munkapverá: Pré-
dikunarstóll, er fyrrum var í Þverárkirkju.
Skógaröxi gömul, íslensk.
1c/ö Jósep Jónsson, Grindavik: Skeifa
gömul, þríboruð, með einum nagla í.
19/e Erlendur Magnússon, gullsmiður:
Eldtinnur 3 til að setja á tinnubyssur.
6/7 Egill Sigurjónsson, Laxamýri: Silf-
urskeið gömul og mjög epdd,
“/7 Erlendur Magnússon, gullsmiður:
Kotrutafla allstór úr hvalbeini.
18/7 Ástríður Porsleinsdótlir, Húsafelli:
Skotrokkur eftir séra Snorra á Húsafelli.
1717 Moritz Hattdórsson, Park Rioer N. D.:
Ulpa blá, prjóuuð, með silfurhnöppum á
boðangi og ermum, um 150 ára gömul,
íslensk.
20/7 Stefán Jónsson, Ási, Hrunamanna-
hreppi: Öxi gömul, fundin síðastliðið vor
í jarðföllum hjá Ási.
8/s Ásgeir Ásgeirsson, elatsráð: Tjald-
hæll gamall, fundinn undir fiskhúsi.
14/e Jósep Jónsson, Grindavik: Vidalíns-
postilla í skinnbandi.
19/s Ebenezer Guðmundsson, Egrar-
bakka: Signet úr látúni með B. P., jarð-
fundið; hempuparalykkja úr kopar.
24/s Síra Lárus Benediktsson, Regkja-
vik: Rúmfjöl útskorin frá 1841.
28/s Frú Vatgerður Níelsdóttir, nú i
Gautverjabœ: Látúnsmillur 12, gamlar.
29/8 Forstöðum. safnsins: Skinnblöðtvö !
úr tvíblöðung, með latínu.
61/s Sighv. Árnason, fgrv. alpm., Regkja-
vík: Hnyðjuhaus úr steini með holu í
fyrir skaftið; kom upp við gröft í Reykja-
vík.
2/s Dr. Jón Porkelsson: í'jöðurstafur
með skornum penna á, fundinn f bók.
s/s Forstöðum. safnsins: Drekasteinn
gamall með bandrún, kominn upp við
gróft í Rvík.
1S/9 Ingvar Porsteinsson bókbindari,
Regkjavík: Hestskónagli gamall, fundinn
í fornum rústum.
22/s Guðm. Björnsson landlœknir: Hlust-
ari (steþoskop) úr trje og fílabeini; átt
hefur fyrrum dr. Jón Hjaltalín landlæknir.
25/s Guðbr. Jónsson, gœslum. Rvík:
Ritblý gamalt, þ. e. lítil spýta með blý-
broddi.
29/n Sœmundur Einarsson, Stóru-Mörk:
Spjótsoddur lltill, lítið brýni og þrjár svift-
ir á einskonar hringju úrbronsi, altfornt;
fundið uppblásið úr jörðu hjá Áslákshól á
Langanesi.
€rlenð símskeyti
til Pjóðólfg.
Khöfn lb. Júní.
Glúckstadt bankastjóri Land-
mandsbankans er dáinn.
Khöfn 17. Júni.
Ríkisréttardómur uppkveðinn. J.
C. Christensen sýknaður, en S. Berg
dœuidur í 1000 kr. sekt.
Tilbúinn
FATSAÐUR
Og
FATAEFNI
ódýrast í verslun
Síuríu Sónssonar.
er hvergi jafn g-ott og
ódlýrt og í
verslun
Sturlu Sónssonar.
Laxa-
Og
og ýmislegt annað tilheyr-
andi veiðiskap er ný-
komið í
versl. Sturlu Jónssonar.
iil 111
Stór
ÚTSALA
Á ÁT ,1% AYÖlí I VERÐUR GEFINN
Ennfremur verður 100/o AFSLÁTTUR
geíinn af LEIRVÖRUM og EMAILLERUÐUM
VÖRUM allskonar, svo og af ÖLLUM GLYS-
VARNINGI og fleiru.
Sturla Jónsson.
m-----------------------m
r
Miklar birgdir. Ódýrust í
verzlun
Sturlu Jónssonar.
Járnsteypan
steypip kopar fyrip
1,50 pundið.
Bjarnhéðinn jónsson.
Kjóla 09 swtitai,
stórt úrval, ódýrust
i verslun
Sturlu Jónssonar.
Enskar liiifur
ódýrar, stórt úrval,
nýkomnar í verslun
Síuríu Sónssonar.
LyklakJppa fundin. Vitja má á
Óðinsgötu xo, gegn borgnn augl. þessarar.
25
vildi gjarnan, að hún yxi ofurlítið við
afbrýðissemina.
Hún hikaði augnablik, þegar hann,
svo allir sáu, bauð henni arminn, til
að fara út. En hinir herrarnir höfðu
fjarlægst og faðir hennar lét gjarnan
þennan unga herra fylgja henni út.
Blóðrjóð gekk hún til dyranna við
arm hans, því hún vissi, að hundruð
augu fylgdu sér og hundruð manna
töluðu um sig. En hún þurfti ekki
að kæra sig um það; hún var viss
um ást Alberts; í kvöld hafði hann
sýnt svo greinilega, að hann ætlaði
ekki að fleka hana.
„Þarna sérðu, að eg hef efnt orð
mín og unnið þig fyrir allra auguml
Datt þér ef til vill fyr í hug, að láta
annan gera það ?“ hvíslaði hann að
henni.
„Albert, hvað segir þú um sönglist
mína?" spurði hún lágt; allir létu svo
vel yfir henni —, ætti hún sé nógu
stór til þess að gera mig fræga og
hæfa þér?"
„Hugsum eigi um það 1 Fegurð þín
26
leggur alla fyrir fætur þína", sagði
hann stutt, næstum hæðnislega.
Hann hafði alls ekki hlustað á söng
hennar, vildi ekki gefa skilding fyrir
list hennar.
Matthildur fann nákulda leggja um
sig; tilfinningar hennar urðu óljósar.
Hún var ágætlega mentuð í sönglegu
tilliti; faðir hennar hafði æft hana vel,
og sjálf hafði hún lært að elska list
sína. í mörg ár hafði sönglistin ver-
ið hennar einasta skemtun í hennar
tilbreytingarlausu tilveru, þangað til
ástin vakti öðruvísi tilfinningar og
nýar vonir í hjarta hennar. Nú greip
hana sá grunur, að unnusti hennar
ekki skildi neitt af list hennar, kynni
ekki einu sinni að virða hana.
Úti hélt áfram að snjóa. Faðir
hennar, sem hafði gengið hávær við
hlið hennar, flýtti sér eftir vagni, án
þess að það gengi svo fljótt innanum
alla þá vagna, sem biðu eftir fólki
úti fyrir.
Albert vafði sjalinu ennþá betur ut-
an um hana, og leit smeikur f kring
27
um sig til að vita, hvort nokkur tæki
eftir þeim. En hann sá einungis ó-
kunnan mann, sem horfði fast á þau,
og skyndilega þrýsti Matthildur hand-
legg hans og hvíslaði:
„Þekkir þú þennan mann? í kvöld
heimsótti hann föður minn. Sjáðu,
hvernig hann fylgir oss með augun-
um I"
Við miðdegisverðinn hafði Aibert
drukkið mikið, og var þessvegna ekki
minnisgóður; og þegar faðir hennar
kom til að sækja dóttur sína, gleymdi
hann ókunna manninum, en kvaddi
föður Matthildar með mörgum lofs-
yrðum, sem voru í eyrum hennar eins
og gamanyrði.
Liðsforingi Albert gekk seint niður
steinþrepin og reyndi að kveykja í
vindli sínum að baki einnar súlunn-
ar, þegar hann fann, að hönd var
lögð á öxl honum.
Hann sneri sér við og sá þá sama
andlitið sem hann hafði séð fyrir
stundu síðan. Honum mislíkaði, og
28
með hranalegri spurningu á vörunum
gekk hann eitt skref aftur á bak.
En hinn ókunni maður, sem hafði
svo óvelkominn gengið í veg fyrir
hann, skoðaði hann með þóttafullu
brosi.
„Liðsforingi. Albert Trott", sagði
hann með hreim í röddinni, er sýndi,
að hann var viss í þessu, „það gleð-
ur mig að hitta þig; jeg er bróðir
þinn — Hans Trott".
Albert hrökk við; undrun skein út
úr andliti hans.
Hans Trottl Eldri bróðir hans,
sem fyrir löngu var horfinn, og sem
aldrci var minnst á heima hjá hon-
um. Mjög ungur hafði hann orðið
ómögulegur heima fyrir; hafði þess
vegna ferðast burtu f aðra heimsálfu,
og síðan hafði ekkert heyrst frá hon-
um. Það var álitið áreiðanlegt, að
hann væri dáinn hinumegin hafsins.
Smátt og smátt urðu endurminn-
ingarnar skýrari. Móðir hans hafði
stundum talað grátandi um eldra son
sinn, þegar enginn annar en Albert