Þjóðólfur - 25.09.1918, Blaðsíða 4

112
ÞJOÐOLFUR
Arni Eiríksson.
Ts: 265. | Ileildsiilii - SmáHiilii. j Ph. 277.
Vefuaðarvörur, Prjónavörur
mjög íjölbreyttar.
Saumavélar
með hraðhjóli
og verksmiðju-
ábyrgð til 10 ára.
Smávörur er snerta saumavinnu og hannyrðir.
Þvotta- og lireinlætisvörur, beztar og ódýrastar.
Sænskir Primusar, primusliausar og nálar.

Gosdrykkja og aldinsafagerðin
,SAN1TAS‘
í Reykjavík
mælir með vörum sinum. Notar að eins ný
aldini og beztu efni.
Alt vatn er dauðhreinsað og jafnan gætt hins
mesta hreinlætis í hvívetna.
Gliðm. Bjðrnson, landlæknir, er eftirlitsmaður.
Spyrjist fyrir um verð og biðjið um sýnishorn.
Vatnsaflið vinnur fyrir Sími 404.
bændur landsins. Símnefni: Álafoss.
Klæða verksmið j an
„Álafoss11
hefir þá ánægju að geta tilkynt sínum heiðruðu viðskiftavinum,
að hún heldur áfram að vinna ■ fullum gangi, og getur tekið
á móti afskaplega miklu af ull til vinnu í
lopa, plötn og band,
fyrir 1 æ g r i vinnulaun en tiltölulega nokkur önnur vinna fæst
unnin hér á landi.
Bændur! Uað borgar sig eigi að nota handaflið til að
kemba. Látið Álafoss gera það — þér sparið stórfé með því.
Allar upplýsingar viðvíkjandi flutningum o. fl. fást hjá umboðs-
mönnum vorum.
Sendið því ull yðar strax til Afgreiöslu verlismld|unnar
á Laugaveg 34, Reykjavík.
Klæðaverksmiðjan „Álafoss", Rvík.
Har\ri er útbreiddasta
vikublaðið.
iii.
Samband við aðrar jarðstjörnur, þ. e. a. s. vit-
verur á öðrum jarðstjörnum, er svo fjarri því að
vera óhugsandi, að það er algengt. Það á sér til að
mynda stað á hverjum miðilfundi (andatrúarfundi).
Það er eigi einungis, að á slíkum fundum tali ver-
ur á öðrum hnöttum fyrir munn miðilsins, heldur
ber það við, að þær geta framleitt á fundinum ein-
hvern svip eða líkingu af sjálfum sér. Öndungar
halda, að slíkt séu sálir framliðinna, sem um stund
geti tekið á sig líkama, fyrir einhvern sérstakan
kraft miðilsins. En margir hafa þózt vissir um, að
þessir líkamningar séu ekki annað en miðlarnir
sjálfir, eða þá um skynvillur að ræða, eða jafnvel
lygar fundarmanna. Nú mun þó sú skoðun vera
að fá meira og meira fylgi, að verur þær sem hér
ræðir um, hafi í raun og veru komið fram á mið-
ilfundum. Enda er sannast að segja ekkert vitur-
legt að vantreysta eins og gert hefir verið, vitnis-
burði jafn framúrskarandi visindamanns einsog
Crookes er, sem vandlega hefir rannsakað líkamn-
inginn »Katie King« og ýmsa þá fyrirburði sem á
miðilfundum gerast. En af því mun eg segja
nokkuð í annari ritgerð.
IV.
Að þessu sinni er það »egyptski« jötuninn sem
erkidjákninn Colley er til frásagnar um, sem minst
skal á. Frásögn Colleys er þannig, að sá sem hefir
náð dálitlum skilningi á þessum eínum, sér að
hún er ekki tilbúningur. »Andi« þessi var 80 þuml.
á hæð (enska) og aflið eftir því. Mahedi kallaði
4
jötuninn sig og kunni ekki ensku nema stundum.
Mahedi er mjög likt Mahdi, en svo nefna Múha-
medstrúarmenn Messías sinn, sem þeir hafa verið
að búast við stundum. Mahedi minnir líka á orð-
ið Mahatma, meistarana sem guðspekimenn (þeó.-
sofar) hafa svo mikinn átrúnað á. Menn skilji mig
ekki svo sem eg sé að segja að það sé sama orð-
ið. En eg hygg, að þar sem þessir Mahatmas eru,
sé um samskonar fyrirburði að ræða: líkamningar
eða hamfarir þeirra, sem heima eiga á öðrum
hnetti. Hefi eg enga trú á þvi, að »meistarar« þess-
ir eigi heima í HimalayafjöIIum, eins og ýmsir ætla.
Má hér minna á hvernig Grikldr hugðu um tíma,
að Zeus og fleiri guðir ættu heima á fjallinu
Olympos i Þessalíu. Hér ræðir um skylda hluti.
En það mun sýna sig, að það kemur af vanþekk-
ingu þegar menn ímynda sér að »meistararnir«
(og guðir fornmanna) séu ekki annað en hugar-
burður.
Það má sýna, að »meistararnir« (fyrirburð-
ir eins og t. a. m. sá sem stofnandi guðspekisfé-
lagsins H. S. Olcott segir frá í sínum mjög svo
merkilegu endurminningum Old Diary Leaves, I
bls. 379—80), eru miðilfyrirburðir, alveg eins
og það sem menn telja líkamninga framlið-
inna. Og í fornöld voru samskonar fyrirburðir
skýrðir á enn annan hátt. Þá sögðu menn að þess-
konar líkamningar væru guðir sem kæmu niður á
jörðina. Herodot segir (I, cap. 182) að prestarnir
við hið mikla hof Baals í Babylon (það var 1200
fet á hvern veg) hafi sagt sér að guðinn Baal birt-
ist stundum í herbergi hofgyðjunnar; og að slíkt