Þjóðólfur - 18.10.1919, Blaðsíða 3

Þjoðolfur
23
I. C. Pedersen
heíir ætíð fyrirligg'jandi
uýtillbúið: gerpúlver í bréfum og lausri vigt. Eggjaduft, sem er á við 6 egg. Sitrondropa. Vanilledropa. Mðndludropa.
Krydd allskonar í bréfum. Sodapulver.
Lyfjavörur: Álún. Boráx. Kolodium. Glycerin. Heftiplástur. Flugnalím. Magnesia. Kamilluté. Kúmen. Einiber. Vaselin o. fl.
Meltingar- og styrkjandi iyf: Barnamél. Agernkacao. Maltsaft. J.ýsi. Hunang o. fl.
Sóttvarnarlyf: Klórkalk. Kreolin. Lysol. Blývatn. o. fl. — Hóstalyf: Lakríslíkjór. Mentholtöblur. Montreuxpastillur. Terpinoltablettur. Sen Sen.
Tyggegumi o. fl.
Hreinlætisvörur: Tannpasta. Coldcream. Varasmyrsl. Kolodonia. Arnicinglycerin. Hárspiritus. Eau de Cologne. Frönsk ilmvötn. Handsápui o. fl.
Hjúkrunarvörur: Gumiléreft. Bomull. Sjúkrabindi. Kviöslitsbindi. Slcolunaváhöld. Hitamælar. Greiður. Svampar. Sprautur. Tannburslar o. fl.
Tekniskar vörur: Brennisteinssýra. Saltsýra. Salmiakspiritus. Brennisteinn. Talcum. Viöarkvoöa. Schellak. Krlt. Gips. Linolía. Bæs.
Terpentinolia. Suðuspiritus o. fl. — Sadol, aesti pólitúr á húsgögn, hljóðfæri, ramma o. þ. h.
ltatin: Besta rottuoitur; drepur aðeins rottur og mýs.
Einnig: Suðusúkkulaði. Atsúkkulaði. Konfect. Brjóstsykur. Piparmintur. At af bestu tegund.
Lit í pökkum til xj2 og 1 punds. — Málningarvörur allskonar. Pensla af öllum stærðum.
Níðursoðið, svo sem: Leverpotej. Kjötbollur. Fiskibollur. Soya. o. fl.
Skósvertu. Fitusvertu. Ofnsvertu. Fægiefni. Bláma. — Flugnanet. Kraftskurepulver o. fl. o. fl.
Munntóbak. Vindlar. Cigarfcttur og Reyktóbak.
=E= Kaupmenn! Spyrjið um verðið. EE=E Pantanir afgreiddar um hæl. EEEEE Talsími nr. 10. ==:E
greiðar samgöngur og siglingar
nægi ekki til að koma versluninni
í gott horf. Fyrsta skilyrðið sé
samheldni héraðanna og réltur
skilningur á því, hvert stefna skuli
í verslunarmálum. Sundrung og
samtakaleysi á þessu sviði eigi
síður en annarstaðar, sé það skerið
sem helst vill stranda á.
Allir hafa þessir menn mikið til
síns máls, hvev með sinn uipbóta-
vilja. En inér og sjálfsagt mörgum
öðrum finst, að til þess að koma
versluninni austanfjalls í la.g, nægi
ekkert af því, sem nefnt var, eitt
útaf fyrir sig, hvort sem það hoitiv
járnbraut, höfn eða verslunarsam-
heldni. Til þess að vel sé, þarf það
alt í sameiningu. Eins og líflð sjálft
og æfikjörin eru margþætt og
margvísleg og evfltt að leggja
framtíðarveginn með einni bend-
ingu, #r óhugsandi að ráða fram
úr jafn umfangsmiklum málum og
hér er um að ræða moð nokkru
einstöku, ákveðnu verki eða ákvöð-
inni skoðun án athafna, og án þess
að hvað grípi inn i annað í sam-
ræmi hvað við annað. — Eg vil
til dæmis nefna það, að þótt hin
langþráða járnbraut til Reykjavíkur
væri komin á — og hún er auð-
vitað höfuð nauðsynin — er engan
veginn þar með sagt að verslunai;-
fyrirkomulagið breyttist til batn
aðar að öðru leyti en því, sem
skiftir mjög miklu, að flytja mætti
afurðir og aðdrætti til markaðs-
staðar, án þeirra vandræða og
káks, sem nú er við að búa. En
verslunin austanfjalls gæti, eftir
sem áður, verið í þúsurid molum,
niðursetuverslun hjá ótal milliiiðum
suður í Reykjavik, og gæti þvi
farið svo, að kaupmenn og kaup
félög hór eystra yrðu, eftir sem
áður, að lifa á undanrennunæring,
en rjóminn færi suður til milliliða
og í höfnina þar. Járnbrautin er
mjög æskiieg, en við megum ekki
dáleiða sjálfa okkur með því, að
hún sé það eina nauðsynlega.
Þegar stóru áveiturnar komast
á, og aðrar vonir um íramtíð
þessara sveita rætast, verður þörf
á fleiri en einni leið. Eins og
jái nbrautin frá framleiðslusveitunum
til Reykjavíkur er nauðsynleg til
þess, að fullnægja viðskiftaþörfum
höfuðstaðarins, sem gerist all
þurftafrekur, vevður eigi síður
nauðsynlegt að bæta höfn eða
hafnir ausfanfjalls og koma á
góðum samgöngum þaðan og upp
um héraðið. Það liggur opið fyrir,
að siglingaleíð og lending frá
sjávarströndinni austanfjall er skil-
yrði fyrir því, að hínar miklu
framleiðslusveitir geti vænst, þess,
að lifa sinu lífi í framtíðinni,
verslað sjálfar við útlönd, án þess
að þurfa „passa“ frá Rvík o. s. frv.
og þannig notið eðlilegra sambanda,
er til útlendrar verslunar kæmi,
auk þess sem það er lífsskilyrði
fyrir þá er stunda sjóinn frá voiði-
stöðvunum hór eystra að fá lend-
ingarbætur og ættu þær ástæður
að geta gert góðan herslumun.
En til þess að Árnesingar og
Rangæingar geti gert sér vonir um
heillavænlega vorslun í framtíðinni,
mega þeir eigi iáta sér nægja að
krefjast samgöngubótanna einna
saman. Menn verða að láta sór
skiijast það, að „vort lán býr í oss
sjálfum" og að ián þessara héraða
er mikið undir þvi komið, jafnt i
verslunarmálum som öðru, að
fólkið taki höndum saman til að
hrinda þeim verkum á stað, sem
mest iiggur á. Eins og hver er
sínum hnútum kunnugastur, svo
vita þeir betur sem hér búa, en
aðvífandi menn, hvar skörinn
kreppir mest. Og að trúa mikið á
ókunnuga menn, ef þeir eru upp-
dubbaðir, en lítið á sjáifan sig, er
einkenni andlegs undiriægjuskapar.
Pess vegna eigmn við sjálflr að
hugsa um nauðsynjamálin, ræða
þau og rita um þau f héraðsblaðið.
Og með því, er hér hefir verið sagt
vildi eg reyna að beina athygii
manna að versluninni, sem er
mörgum áhyggjuefni og þarf bráðra
endurbóta við. Og hvaða leiðir sem
inenn vilja benda á til þessara
endurbóta, hljóta allir hér austan-
fjalis að vera á eitt sáttir um
það, að auk þess að keppa saman
að greiðri, úlfbúðarlausri og fi iálsii
verslun — því frjáls þarf verslunin
að veva — sé takmarkið einnig
það, að láta ekki aðra fleyta allan
rjómann ofan af og sitja sjáifur
eftir með undamennuna, en til
þess þarf bæði starf og samheldni.
Bátur tersj á fiugTivliavatni.
Tveir menn drukna.
----V-
Miðvikudaginn 1. október fórust,
í Þingvallavatni Guðbjörn Gíslason
bóndi í Hagavík og Eyjóifur Sig-
urðsson frá Púfu í Ö^vesi.
Hafði um mo;guninn vorið besta
veður og allir umhverfis vatnið
róið til þess að vitja urn murtunet,
en upp úr hádeginu gerði norðanrok
og urðu sumir naumt fyrir. Þó
bafði Guðbjörn heitinn verið búi.nn
að lenda og losn, en farið út afiur
í byrjun roksins. Yita menn ögeria
hvernig slysið heflr að höndum
borið, en bátinn rak að latidi
maunlausan. Lík Guðbjarnar fanst,
fljótlega og vav það skamt undan
landi. En lík Eyjóifs heflr enn ekki
fundist, þrátt fyrir raikla leit.
Guðbjörn hoitinn var ættaður úr
Mosfellssveit, sonur Gísla, er lengi
bjó í Miðdal, mesti dugnaðar og
efniisbóndi. Lætur hann eftir sig
ekkju og tvö börn.
Eyjólfur heitinn var nýkominn
að Hagavík, ráðinmþar haustmaður
yfir veiðitiraann. Myndar piltur
nálægt tvítugu.
Yelskotnar Hrágœslr,
allar tegundir, handa Náttúrusafni
íslands, kaupir
P. Jíielsen Eyrarbakka.
— /
Best af öllum bóksaiinn
borgar ykkur frimerkin,
gangið því í Göt’hús inn,
Guðmundur er kaupandinn.
Mannalát.
Hinn 28. ðgúst s. i. andaðist á
heimiii sínu, Reynifelli á Rangár-
vöilurn, Jónas Árnason bóndi þar.
Fæddur á Reyuifelli 31. okt. 1860.
Hann var kvæntur Sigríði Helga-
dóttur frá, Árbæ. Eru 5 börn þeirra
hjóna á lífi, þar á meðal Helgi, er
stundar nám við háskólann. —
Jónas heitinn á Reynifelli þótti
besti drengur og var merkisbóndi.
Dáin er og fyrir skömmu húsfrú
Jórunn Halldórsdóttir, kona Jóns
Gunnlaugssonar bónda í Skálholti,
en sonardóttir Jóns Árnasonar
dbrm. í Forlákshöfn. Ung kona og
efnileg.
Frambjóðcndur í Arnessýslu.
Auk þeirra Eiríks Einarssonar
og Porleifs Guðmundssonar, sem
nefndir eru A öðrum stað í biaðinu,
bjóða sig fram fosteinn f’órarinsson
á Dmmboddsstöðum og Sigurður
Siguvðsson, ráðunautur 1 Reykjavík.
Bankaútikúið á Selfossi er nú
komið í sjálfsábúð. Er stofnunin nú
flutt í nýbygt hús, er bankinn iét
reisa í sumar, norðan við flutninga-
brautina, nokkur hundiuð faðma
austur frá Ölfusárbrúnni. Byggingin
er væn að viðum og rúmgóð, tví-
lyft, að grunnmáii um 14X24 álm
Kjallari er undir öllu húsinu og er
prentsmiðja Fjóðóifs núfluttþangað.
Hefir flutningurinn frá Haga í þetta
sinn valdið drætti á útkomu blaðsins