Lanztíðindi - 12.11.1850, Blaðsíða 2

130
• völclum skáldmælum, ámóta miklum og
tvær boekur eptir Hómer.
J>egar reynt er úr grísku, skal eins og
í latínunni, spyrja um helztu atriðin úr
bókmenntasögu Grikkja og öðrum forn-
frœðum þeirra.
6, í ebresku skal að eins reyna lærisveina
í málfrœði þessarar tungu, og láta þá
leggja út grein í {jví, sem lesiö hefur
verið með þeim í skólanum, en það má
eigi vera minna, en 40 kapitular i fyrstu
bók Moísesar, og þar að auki einhver
annar kafli, sem sje jafnmikill og 15
sálmar Daviðs.
7, í guðfroeði skal prófið að eins vera munn-
legt; skal reyna lærisveina í því, sem
lesið hefur verið með þeim í skóla, svo
og í bifliusögu, en hún skal þó eigi vera
nein sjerstök prófgrein, og í nýja-testa-
mentinu á grísku; verður að lesa eitt-
liverthinna stoerriguðspjalla, eða (>á Mark-
úsar - guðspjall og svo sem tvö brjef.
8, I sagnafrœði og
9, í landafroeði skal prófið að eins vera
munnlegt.
10, I talnafrœði er prófið tvöfalt, bæði skrif-
legt, með þvi að láta lærisveiua leysa
eitthvert verkefni, sem fyrir þá er lagt,
og líka munnlegt.
11, I rúmmálsfrœði skal einnig reyna læri-
sveina bæði skriflega, með því að fá læri-
sveinum eitthvert verkefni til að leysa,
og líka munnlega, og skal þá einnig
reyna þá í því, sem lesið hefur verið
með þeim í stjörnufrœði og hirini stoerða-
legu landafroeði.
Jannig skal spyrja úr stœrðafrœðinni, að
sjá megi, að hve miklu Ieyti þeir, sein
eru miður lagnir á þessa vísindagrein,
og hafa eigi getað numið hina síðustu
og torskildustu kafla af öllu saman, hafi
náð þekkingu á hinum hlutunum og festu
í þeim, og eiga þeir þá að geta staðizt
prófið, enda þótt þeir fái lægri einkunn.
12, í eðlisfroeði og
13, í náttúrusögu skal reyna lærisveina að
eins munnlega.
12. grein.
Burtfararprófinu skal skipt í tvo hluti,
og skal halda fyrri hluta þess, þegar læri-
sveinar fara úr 3. bekk upp í 4. bekk, í
þeim fjórum greinum, sem sagt er í 4. grein
að fullkenndar eigi að vera í þessum bekk,
þ. e. dönsku, þýzku, landafroeöi og náttúru-
sögu, en síðari lilutann, þegar lærisveinar
hafa verið liinn ákveðna tíma í 4. bekk í
hinuin 9 vísindagreinunum, sem kenna á í
þeim bekk, þ. e. íslenzku, latínu, grísku,
ebresku, trúarfrœði, sagnafroeði talnafroeði,
stcerðafrœði og eölisfrœði.
(Framhaldið .síSar).
( A cí s e ii í.)
í>ú segir, að það sje ekki kynja, þó
íþjóðólfi þyki vatnsbragð að Lanztíðindunum,
því að hann sje sjálfur smekklaus og þyki
ekki neitt til neins koma nerna smekkleys-
anna úr sjálfum sjer; þú segir, það sje
eins og þe,gar blindur maður dæmi um lit að
heyra jijóðólf leggja dóm á ritgjörðir; þú
segir, að hann hafi heitið því að fræða alþýðu,
en flest af því sein í honum sje, miði til þess
að spilla smekk liennar með allra handa ó-
þrifa rugli ogsje ekki til annars en að vekja
úlfbúð og flokkadrátt i mannlegu fjelagi; þú
segir, að þó taki .steininn úr síðan Búrhildur
koin til hans ög hann fjekk þessa nýu þyrla,
því síðan hafi flautirriar stórum vesnað bjá
lionum og margt annað þessu líkt, segir þú
um jþjóðólf eða þjóðálf eins og þú kallar
hann. 3?að getur verið, að nokkuö sje bæft
í þessu sem þú segir, en .þú ættir þó að var-
ast að láta nokkurn mann heyra það; því ef
jþjóðólfur frjettir það, setur hann þig p.ðar í
gapastokkinn; hvað beldurðu bonum vérði
fyrir því? bonum, sem ferðast þrjú hundruð
niílur til að færa andgkotanum úr sjer ruglið
— eins og hann svo hnittilega hefur sagt í
Hlj óðólfi — og beimtar ríkisdal fyrir hverja
mílu af sjálfu stiptinu — bonum, sem ýmist
verður að „gæruskinni í túngiiriu“ eöa „veður
jörðina upp að knjám með Pjetri rússakeis-
ara“; honum, sem rekur íslendíriga einsog
áburðarhesta á undan sjer og segir: áfram
lestin íslendingar! , og þá hlaupa þeir hver
sem betur má með fírimarkið í vasanum uppá
skrifstofu Jjjóðólfs; hættu þjer ekkií þennan
ósjó góðurinn miiin! liafðu heldur annaðráð;
berðu þig að smjaðra þig upp við 3>jóðólf