Lanztíðindi - 05.09.1849, Blaðsíða 1

LAIVZTÍÐmDI.
1§4!».
1. Ár.
^ ið ísleiulíngar , eruin nú farnir ai1) finna til
j)ess eins og aðrar þjóðir, hve óniissancli
það er fyrir hvert land að eiga sjer timarit,
ti} þess að seigja frá því sem viðber, ræða
um lanzins gagn og nauðsynjar, koma með
þarflegar uppástúngur og skýra hugmyndir
inanna um ýmisleg áríðandi eða alinenníng
snertandi málefni, og mun þaö ekki ofhermt,
að tímarit þau, sem hjer hafa verið gefin út
um sinn, hafi átt mikinn þátt í því að glæða
og skýra þessa tiltínningu hjá almenníngi, með
því þau liafa sagt frá ýmsum atburðum, vak-
ið athygli manna á ymsum mikilvægum mál-
efnum, skoðað þau á ymsa vegu og fært á-
stæður- fyrir því sem bezt mundi viö eiga.
Jví optar sem tímaritin og frjettablööin koma
lit og því fleiri sem þau eru á einhverjum
stað, þvi betur geta þau talað tímans máli og
sagt frá þörfum hans, þar sem hann á ann-
að borð er vaknaður til meövitundar um sjálf-
an sig og farinn að finna til þarfar sinnar;
þess vegna koma þau daglega út hópum sarn-
an erlendis og suin optar en einusinni á dag.
Af svo kölluðum -dagblöðum" eiguin við ekki
neitt; þarámóti eigum við tvö timarit, sem
koma út með nokkru, en þó ekki mjög
laungu millibili, „Reykjavíkurpóstinn“, sem
kjeinur út einusinni í hverjum mánuði og
Æió ðólf“, sein kjeniur einusinni iit á hverj-
um hálfsmánaðar fresti.
5ó nú allar mentaðar þjóðir mundukalla
þetta óþolanda blaðleysi, heföi það þó verið
viðunanda, eptir því sem ástatt liefur verið
lijá okkur að undanförnu, ef við hefðum ein-
íægt liaft tvö vel samin mánaðar- eða hálfs-
mánaðarblöð; en, eins og nú er komið tím-
anum, er þetta aunganveigin einhlýtt; því að,
eptir því sem þjóðlíf okkar þroskast og fer í
vöxt, og" eptir þvi sem oss gefst meiri kost-
1.
ur á að hugsa um heill og hag lanzins og
vjer fáum meiri afskipti af því, hvornig þeim
málum, sem varða land og lýð, verður ráðið
til lykta, þá þurfum vjer á fleiri tímaritum
að halda; þvi meir sem þjóðlíf okkar vex og
glæðist, þvi betur komumst vjer líka til sann-
færíngar um, að líf hinna einstöku þjóða lif-
ir hvað af öðru, svo að eingin þjóð getur ein-
gaungu lifað sjer, heldur verður líf hennar,
eigi það að vera fjörugtog heilbrygt, að glæð-
ast af hinu alþjóðlega Qelagslítí; og því meira
sem gjörist með öðrum þjóðum og líf þeirra
er á meiri hreifíngu og því afskjektai;i sem
við erum í tilliti til afstöðu lanzins og sam-
neytis við aörar þjóðir og því bágra sein við
þess vegna eigum með að verða tímanum
samferða, þá þurfum við á fleiri frjettablöð-
um að halda.
Af þessu er þaö auðsætt, að þó „Reykja-
víkurpóstinum“ og „jþjóðóltí“, verði haldið á-
fram eptirleiðis, þá muni þó þriðja blaðinu
ekki vera ofaukiö í landinu og tækist nú svo
óheppilega til, aö annaöhvert þessara blaða
liði uridir lok, þá væri það ótækt að hafa ekki
nenia eitt blað eptir. Til þess menn þyrftu
nú ekki að eiga neitt á hættu í þessu efni
og af þvi að ekki þókti vanþörf á nýu tíina-
riti, hvornig sem færi, eptir því sem nú Iiorf-
ist á í landinu, þá er áformað, að tilhlutun
stiptsyfirvaldanna, að þrið ja tímaritið komi nú
á gáng og byrjar það með þessu blaði. Tíma-
rit þetta heitir „Lanztíðindi“ og mun koma
út hálförk af því á hverjum hálfsmánaðar
fresti, eða 12 arkir á ári, sem kosta fjögur
mörk eins í öllum sýslum á landinu. Jeghefi
tekist á Iiendur sð sjá þessu blaði fyrir rit-
gjörðum fyrst um sinn; en bókbindari E.
Jónsson og prentararnir Einar þórðarson og
Jón Jónsson haí’a ásamt mjer tekið það að
5. Septeinher.