Bóndi - 19.04.1851, Síða 5

69
an til, einkuin unilir álmrönr hesturn og {r;í skeiíurnar eru ekki
dragstappaiiar.
Naglarnir verfia að vera fjafiraliprir og vel yddir; sjeu
{>að ekki hauslausar dragstöppur, þá inega f)ó hausarnir ekki
vera mjög þykkir ef vel á afi tolla undir. 3>afi rífiur mjög á
að ekki sje hrái efia veilur í naglafjöðrum, ekki heldur má
vera utan á þeim gjall efia sindur, fiví allt Jivílíkt getur kom-
ið afi skaða ef nagli rekst i hlófi; því eiga menn aetífi að kald-
hainra dálitifi naglana áfiur en járnafi er. Menn hafa dálitla
hugðu á fjöfirinni fyrir ofan oddiim, en ætlast þó svo til, afi
fjafirarodduiinn og höggstafiurinn á naglanum að ofan eða
naglahausnum standist hjerumhil á, efia þó heldur afi oddurinu
stefni lítið eitt utar.
Hver skeifa skal ná svo langt aptur á hælana, sem hún
getur sljett fallið við hófinn, fiegar búifi er afi tálga hann; en
þó er þess gætandi, þegar hófhælar eru svo mjög slitnir að
komið er niikið snið á þá, af þvi skeifurnar hafa áður verið of
stuttar á hælana, þá verður að láta skeifuhælana ná lengra
aptur, en þeir geta sljett fallifi, einmitt til að venja hófhælana
lengra aptur; því það er auðskiliö, aö þess lengra sein hóf-
hælarnir ná aptur, því hraustlegar getur hesturinn stígið í fótinn,
og þá reynir minna á taugarnar aptan í fætinum, heldur en ef
þuugi hestsins legst mestur á framhófinn og tána. Svo verður
afi tálga hófinn sljettann, að skeifan jijett falli óundin við alla ytri
brún hófsins; en þegar kemur fram fyrir hófhælinn, sem má
ætlast til að ekki sje styttri en þuinlungur, þá skal hvelfa dá-
lítið úr hófnum undan innri brún skeifunnar, og bjálpar það
þeirri hvelfing, sem áður er um getið, að eigi að vera í innri-
brún sjálfrar skeifunnar, til þess, að svo verði mikið bil und-
ir innri brún skeifunnar, að hún merji ekki ylveg hestsins.
5að ríður mjög á að naglagötin sjeu svo utarlega í skeifunni,
að naglarnir lendi í hófnum utan til í hinni hvítu oströnd er
menn sjá í hófnum, þegar búið er að tálga hann, og þá má
líka stefna nöglunum svo beint, að þeir hafi gott hald, án þess
þeir rekist i blóð eða liggi nærri hestinum; en þegar skeif-
an er götuð innarlega, þá verða menn að gjöra sjer allt far
um að stefna nöglunum svo mjög út á við; og til þess oddur-
inn komi sem yzt út i hófröndinni að ofan, þá beygja menn
opt naglafjafirirnar mjög mikið, einkum í oddinn; en þess er
gætandi, að þegar naglinn er í fyrstu rekinn svo innarlega í