Norðri - 01.08.1854, Qupperneq 3

59
frakkneska túngu úgrip af liimim hclztu ákvörS-
unum um verzlunina á íslandi, og skal festa á-
grip þetta vib sjerhvert íslenzkt Ieifearbrjef. Sjer-
hver lögreglustjúri á Islandi skal sjá um, aö ut-
anríkismenn gæti þeirra lagaboíia sem þá snerta.
11. gr. Konúngurinn hefur í hyggju afe ákveba
gjör og birta þær breytíngar á forminu á því,
hvernig fá megi og nota íslenzk leibarbrjef, sem
þörf er á, þegar öllum innanríkiskaupmönnum
nú er leyft a& taka utanríkisskip á leigu og ut-
anríkismönnum ab veftsla á Islandi, eptir þrí í
hverju skyni leibarbrjefib er veitt.
12. gr. Lög þessi fá gikli 1. dag aprílmán-
abar 1855.
Eptir þessu ciga allir hlutaSeigcndur sjer
ah hegba.
Gefi?) í höll Vorri Friíiriksborg, 15. dag apríl-
máuaSar 1854.
Uudir Vorrí koiiúnglegu Iiendi og
ÍHUfiÍgiÍ.
Opiö brjef
um það, að fastakaupmeini á íslandi megi
sigla á aðra staði á landinu en tiin lög-
giidu kauptún.
Yjer I riðrik liiim Sjöiindi,
af guðsnáð Damncrhur koiiiingur,
Vinda og Qauta, liertogi i Sljesvih,
Iloltsetalandi, Stónnæri, J»jctt-
nierski, Uácnborg <*g Vldinborg,
Gjörnm kunnugt: Eptir þegnlegu frumvarpi
alþíngis hefur Oss þúknazt ab skipa fyrir á
þessa leiÖ:
Ivaupmönnum þeim, sem hafa fasta verzlun-
arstaÖi á Islandi, skal vera heimilt aö siglaþaÖ-
an á aöra staÖi á landinu en liin löggildu kaup-
tún, og ekki einúngis aö flytja þángaÖ vörur þær,
er þeir hafa selt landsbúum á verzlunarstööun-
um, heldur einnig kaupa þar íslenzkar vörur,
og selja innbúum korn, steinkol, viö, salt, tjöru,
járn og hamp.
Eptir þessu eiga allir hlutaöeigendur sjer
aÖ hegöa.
Gefiö í höll Vorri Friö rikshorg, 19. dag maf-
mánaÖar 1854.
Undir Vorri kominglegn Iiendi og
innsigli.
þar eÖ blaÖ þetta hefur áÖur haft meöferö-
is nokkrar greinir um bann amtmanns Harsteins,
gegn þíngför læknis Jdseps Skaptasonar í fyrra
sumar, þykir oss tilhlýöilegt aÖ geta þess, aö stjúrn-
arherra innanríkismálefnanna hefur nú, til svars
upp á fyrirspurn Júseps um þetta efni, skrifaö
amtmanninum á þá leiö, aö hvort sem læknir
Skaptason sje álitin se'm virkilegtir embættis-
maÖur eÖa ekki, þá hafi þaÖ veriö amtmannsins
aÖ sjá um, aÖ hann færi ekki til alþíngissetu, burt
úr því plázi, er hann átti aö gegna læknisstörf-
um í, án þess aí> hann á tryggjandi hátt sæi
fyrir, aö skyldna þeirra, er á honum láu, gæti
á meöan oröiö tilhlýöilega gætt; og eins og amt-
manninum hafi boriÖ aÖ dæma um, hvaÖ þar til
útheimtist, þannig geti þörfum hjeraösbúa ekki
meÖ öllu álitizt aÖ hafa veriÖ fullnægt, meö því
aö fela læknisstörfin á hendur Iækninum á Ak-
ureyri ásamt meö lærisveini Skaptasonar, þar eö
hinn fyrr nefndi búi svo lángt í burtu og hinn
síöarnefndi ’hafi ekki staöiÖ neitt prúf. Ogjafn-
framt kveöst stjúrnarherran hljúta aÖ vera því
samþykkur, aÖ amtmaÖurinn hafi síöar á alþíngi
skorazt undan því aö gjöra þar grein fyrir aö-
gjöröum sínum í nefndu tilliti, og loksins felur
hann amtmanninum á hendur eptirleiÖis aö sjá
um aö Skoptason, ef hann vilji fara til alþíng-
is, láti tilhlýöilega gegna læknisstörfum sínum
á mcÖan.
( A ö s e n t).
U m
nytscini innlendi'a J»iljuskipa víð
Island.
5>egar Islendíngar vissu meö sönnu, aö al-
þíng mundi veröa stofnaö hjer á landi aÖ nýju,
voru flestir sem ckki hjeldu þaö þarflausa ný-
breytni, á þeirri sannfæríngu, aö þá mundi sjer-
hvaÖ þaö, sem þjúöinni væri áríÖandi, fengiö og
sett í lag; enda var þá ekki forsúmaÖ aÖ semja
bænaskrár víÖast livar af landinu um citt og
annaö er varöa þútti, til hins fyrsta alþíngis, nl.
1845, og þú þessar ekki lístu líkum eöa ein-
dregnum skoÖunarhætti á þörfum landsins, voru
þær þú til er minnstan skort höföu á slíku, en
þaö voru bænaskrárnar um, aö Island fengi frjálsa
verslun; enda var mál þaö vel og nákvæmlega
rætt á þínginu, og konúngi síöan send bæna-
skrá frá því um þaÖ. Enn ckki IciÖ á laungu