Norðri - 28.02.1857, Síða 2

ar báglega gengur. Dragi þá siuldirnar úr okk-
ur hug og áræfci til frambvæmdar, þá verba þær
undirrót til annara skulda, og hjálpa til afe halda
okkur sífellt í þessari ánau?) og bágindum. Skuld-
um bundin öibyrgb varnar okkur jafnan aö ná
verbskuldubum hei&ri, og sviptir okkur áliti. þab
ber líka vib ab lánardrottnar fyrirlíta okkur vegna
skuldanna, og fara verr meö okkur en viÖ eig-
úm skiliö. þ>á er ekki skemmtílegt fyrir neinn, sem
f.nnur til sóma síns, til þeirrar viröingar sem
mai'ur á bera fyrir sjálfuin sjer lil aö verjast
minnkun, þab er ekki skemmtilegt ab horfa á
okkur stundum skuldaþrjótana, hvernig vib ber-
um okkur frammi fyrir lánardrottnunum útlendu
og þjónum þeirra, hversu argir sem eru. Jeg ætla
ekki ab lýsa þessu, jeg hefi sjeb ofmikib. Imyndib
ykkur þá, sem þib haíib sjeb bera sig aumlegast
og aubvirbilegast.
Jeg veit margir segja: til hvers er ab vera
ab tala um þetta: vib getum ekki verib skuld-
lausir, nema hætta þá búskapnum og setja krakk-
ana á sveitina. Vilji kaupinennirnir ekki lána
okkur, verbum vib ab fá lán hjá löndum okkar,
en þeir eru opt miklu verri; sumir geta ekki lán-
ab, sumir þora ekki ab eiga hjá okkur, og margir
heimta lánib, þegar okkur gegnir verst.
þ>etta .er ekki hæfulaust. En þab veit jeg,
ab opt er eitthvert ólag meb í leik, þegar um
kaupstabarskuldirnar er ab tala. Vib erum marg-
ir í viblíka skuld ár eptir ár, gjörir hvorki ab
ininnka eba vaxa. Árs- varan okkar stenzt á
vib kaupin, en gengur svona allt á víxl; víb
lanriee ©g Genevieve,
ebnr
Munabarlausu tvíburarnir (frönsk saga).
(Endir). pessi orÖ gjörtn nú ekkl annaÖ en æsa npp
ójöfnub þessara g>írunga,svo ab Genevieve vildi ekki annab
en fara þegar á stab þó hún væri þreytt, og bárust þau fyrir
nm nóttina undir aubn lopti. par lagÖi hún sig niÖnr vib
fætur bróbur síns, ;og hallabi höfbinn ab knjám honnm, og
fljettuöu þau höndum sa'man eins og greinnnnm var sam-
an hrugbib á eikinni som þan sváfn undir, þaunig fnndn
þau fríÖ og værau svefn um milda snmarnótt
í annab sinn kumust þau einnig í háska á leiöinni., -
þab var í þruœuvebri í Adamsskógi, og varb þab þeim
næstum óþolandi, því afieibingaruar af hinu fyrra reiöar-
slagi komu yflr Maurice, svo ab hann fjekk hvert ómeg-
in ab öÖrn. A meÖan á því stób hjelt systirin höfÖi hans á
borgjum mcb vöfunui slculd libna missirisins, og
kaupum aptur nýja skuld. Vib þyrftum ab finna
ráb til ab breyta þessu. Æ*la þab væri ekki
reynandi ab gjöra samning vib lánardrottinn, ab
borga árlega ákvebinn part af skuldinni, og gjalda
jafnvel leigu af því sem óborgab er, stritast svo
vib ab borga þetta ákvebna skilvíslega, en verzla
ab öbru leyti svo ab hönd skipti hönd, og setja
sýn fyrir ab safna ekki nýrri kaupstabar skuld,
Betra er ab svelta nokkurn kafla af hverju ári.
en selja frelsi sitt fyrir nokkrar magafyllar og
munab. Opt er bágra ab fá lánsfje hjáinníend-
um en kaupmönnum. Landsmenn okkar hafa
optast minna í höndum, enda veldur stundum
viljaleysi. Ef þeir vilja ekki lána okkur, er þab
annabhvort af því þeir eru kærleikslausir nirflar,
eba þeir þora eklci ab lána okkur, því vib erum
í skuldum, ellegar ekki skilvísir. Svo er hjer á
landi mesta ólag á vibskiptum manna, þeirra sem
lána og taka lánsfje, eins og á allri annari pen-
iuga mebferb. Iljer er optar lánab leigulaust, og
lánib ekki eindagab, enda misjafnlegahaidinn ein-
dagi, þó hann væri settur. þessu ólagi valda ab
miklu leyti kaupstabar skuldirnar, sem eru hvorki
eindagabar, og ekki goldnir af vextir. þab væri
ómissandi ab eindaga allt lánsfje og taka vöxtu
af. Sá scm tæki lánsfje þannig, og gyldi allt á
rjettum skildögum, mundi lengi fá Ián.
þab fylgir eitt kaupstabarskuldunum ab þeir,
sem eru í þeim, fá stundum ekki naubsynjar sín-
ar á haustin í kanpstabnum, því ekki er neitt
fyrir ab gefa, eba þeir þora ekki ab bibja um svo
brjósti sjer og höndnm eínnm fyrir angn hans tll þess ab
hann sæi ekki etdíngarnar, og hlítbi honnm viÖ regninn sem
bezt hun gat meÖ því ab breiöa sig yflr hann, og gjörbi
heitar bænir tii gnbs, aÖ hún hefÖi ekki komih bróÖur sín-
um svo langt áleiÖis til þess ab hann yrÖi aptur iostinn
af hinn úttalega reibarslagi í höndum sjer, eba ef ab þaÖ
væri vilji forsjónarinnar, aÖ hún þá mætti látast meb honnm".
þetta sem hún nú úttabist knm nú samt ekki fram.
Storminn og þrumnvebríÖ lægbi, og gjörÖi vegfarendunnm
engan skaba, nema þau nrbu ab vera uai kyrrt nokkra daga,
því Máurice fjekk köldusnert eptir úvebriÖ.
Eptir 22 daga ferÖ komu þau til Beuvais, þar aem
ieiÖ þeirra var hálfnnb, og voru þá 3 gulipeningarnir bún-
ir þrátt fyrir alla sparsemi Genevieve, svo aÖ þau urbn
nú aÖ neita sjer nm öll hægindi til þess aö geta komizt
alla leiÖ án þess aÖ þurfa aÖ bibja matar sam förnmenn,