Norðri - 20.12.1857, Qupperneq 2

hefir hiifc’ui' þotta m.íl út af neituninni nni, ab
taka svar tians í lilaíih, en ekki ríi al' áreitn-
innL J>aö er þauni^ liin sania . atliíifn, al' verj-
uiulaus háll'u, sem er k.Tiii lueíi l'yrir sáttanefm!-
inni og fyrir rjettinum (sein sie- neitiiiiiii);, ou Vcrí-
ur þ\í krafa lians nm IVávísmi niálsins ekki tek-
in til grcina.
Hvab nú niálefnib sjálft sncrtir, þá eru úr-
siit þess komin uiidir því. hvort riigjiiib sú, er
verjandinn lielir neitub vibiöku í hlabiö Norbru sje
þcss cblis, ab tilsk. ‘J. maí 18ö3 § 11 veiti tiöl'-
nmlinuin rjctt tii aö fú henni veitta vibtöku í
blabib. J>ar sem nú tjeb lagagrein nebir uni Icib-
rjettingu á því sem um mann er sagt, þá \irb-
ist þetta hljóta ab vera eittlivab faktiskt uba verk-
legt, sein skakkt sje hcruit. svo ab þub geti knm-
ib undir dómsatkva-M. hvor rjettara hati ab uiæla,
ef þá ágrcinir, blabanianninn og þann sem æsk-
ir ab leibrjetta nitthvab; því geti bla'amabiirinn
sannab sögu sína, getur neitun iiins ekki lieitib
leibrjetliiig. Sje nú þetta rjett álitifc, þá virfcist
ekki ágreiningur í liiigFnnuni, eba skofcnn og áliti
iim aluienn málefni, sem einstakir meiin kunnaþó
ab vera vitribnir geta heimfærzt und;r tjebalaga-
grein; því þab er elski ætiunarverk dómstólanná
ab skera úr þess liáttar ágreiningi. Ejiiir þess-
um skilningi á lagabo'inu getur rjettimiin ekki
virzt ritgjörb sækandans innilialda leibrjetlingu á
rangri frásiign af verjanda bálfu, meb því líku
greinin í Norbra 15. sc|>t. 1857, bls. 92 synist
iítib aunab innilialdu en bugsanir hans í tilefni
af ritgjörb sækjanda, sem prentub er í sania lilabi,
en hvort þær sjeu í óvibnrkvæinilegum búningi ofca
ineibandi fyrir sækjandann, ber ekki afc dæma
neitt um í þessu máli.
Eptir málavöxtuin virfcist rjcHinuin. ab niáls-
kostnabur eigi ab falla tiifcur, og ab ongiu ástaiba
sje tii þeirrar kröfu verjanda, ab saikjandaiiúui
sje dæmil sekt fyrir þrætugir.ui.
|>ví daniisl rjeti a«f tera:
Yi rjandi, ritstjóri Sveinn Skúlasun, á af kæru
sækjandn, jirests sjera Sveinbjarnar IlálliM'íins-
sonur, sykn afc iveru. Málskostna'ur fellur nibiir
Bicjaritjórii á lliurcyri.
j>ab var svo til ætlax.t í tiinum nýjii verzltin-
! arlögum voruiu 15. aprfl 1854, ab syslmnenn og
læknar skyldu vera í liverjum af liinuin 6 abal-
verzlunarstöbum lundsins, því þetta yrfci brvn naufc-
syn, þegar verzlunarbreytingin yrfci. J>afc liefnr
mí ekki borib svo mjög á því enn, afc þessa þnrtt
beinlínis verzlunarinnár vegna. þvf ntlendar þjófc-
ir lijer ókunnar liufa ekki enri leitafc á niarkafc
vorn. En ár frá ári verfcur þab þó ljóiaru, livcrsu
mjög naubsynlegt þafc er, afc lögstjórn sje í kaup-
stöbuin, og eptir því vcrbur naufcsynin til þessa
æ brýnni.
Vjer viljnm. lýsa þessu nokkufc gjör, afc því
leyti sem snertir Vkureyri, sem er næst Eeykja-
vík stærstur bær á lumlinu. Vjer Aktireyrarbii-
ar, sein erum þó rúm 390 afc tölu, liöluin nú ekki
því láni afc fagna, ab bjer sje nein lögreglustjórn
í bænum. Sýsliiniabur vor, sein hefur fjölskyldu
mikla, og var hiíinn afc verja ærnu fje til afc bygg jtt
sjer lnis og reisa Ininafc í sveit, þejar verzlun-
arliigin komu út, íæríist, eins og von var. undan
því ab tiytja liingub, og þó ab o-s minni, ;tfc amt-
rnabur hati einhverti líina f.trib því fram, »b Ak-
ureyri yrbi gjöib ab liigregluumdæini út af fyr-r
s g þá inun þab liafa stramlafc á vanalegit sker-
ht>nni þ»b því i ab fnra ab hscta *j«r t>g ribaliaK dúttnr
sinnar. „Vvrtu ftti ab »»pja ab turua, ««sli lnín. þú 'eiít
ekkrrt hvernig á iteudur Jrg ergi þjrr eatt, ab hauu As-
valdur á eins mikib rius og mabiiriiin þinn i>|í haun ltraudur
(eetrjafl hábir tii aaniaua. Jrg hrfl ajrb rkilriki fyrirþvt aem
jrg srgi, ng ef jeg mætti segja allt i«m jrg 'eit, þ» nmnd- j
irbn falla í stafl af undriin.
En undir elns og hdn hafbi mslt þeasnm diguryrbum
ibrabist htiit þcss, ug fjrkk kunniugjakonii sfua til þrssab
lofn ab segja engum frí þoasu. Hún gjnrbi þab nú ekki lieldnr,
þ'í hún s»(bi engutn frá þ'i, nrma msntii síniim »g syst-
ur sinni, sem Uks lofubu órjúfaulrgii þagmuilsku. En þjúb
veit tf þrír vita. Og innan skamms grkk sú sagt, ab allur .
fjarski af (iilli og tllfri hrfbi sjest í liúsi Asvalder, ab haun
gieti keypt allan Aubdal ef hann bara vildi, og ef meun
viesn allt Jiab trm gjörbist f húsi Iiaus, þá mundi hárib rfsa j
á höfbi þoirra. Og jafnóbum og sagan barst um bxinu, úx 1
tnín ng margfaldufcist rins ng handfylli tf snjú srm vrlr. rr
í hálfþibiuu snjú. Mrnn, sngbu ab As'aldur va*ri aitn&r
Sa-inuudiir frúbi, en þú vrrri tá uinniiiiiiii, ab Asvaldnr
hefbi gjnrt þaun satnning vib úvin nianuanna, ab fjandiun
skyldi þjúna linniiui um 30 ár, u( gjurs allt er hauu 'ildi.
en eíban skyldi Asvaldur þjúna hnnum mn alla eilífb, As-
vaidur g*ti því búib til gull eine fljútt og hann vildi, ng
hefbi liann töfrab Klisabat, ug nrytt hana til ab ri(a sig,
gæti hanu vakib npp dranga ug fuudib f)r f Jiirtii; og ab
endingn þúttust mrnn liafa nrbii þess varir, ab hauu ribi
lopt og lög vib gaudreibarbelzli.
Jmssar heimskulrgn sögur, et gengn næ Atveld, gögn-
ubu hunum nú ab nukkru leyti, þ'í þrgsr þetts barst, lnrttu
Aubdirlir hllum árritingum vib hann ; því þó ab þrir vildu
ekki sýna hunum virbingu sökuui dyggbs bans og mannkosta,
þurbu þeir ekki ab eiga ueitt í höggi vib hiuu uafntogaba