Norðri - 20.12.1857, Side 6

134
IJr brfcfi trá IIiíiiíivatiiKsýsIn.
•te*r skrifa'i þicr scin;i5t afs sunnan, þc"ar
jt'2 var á fciþalaginu í Borgariirii inn rjeltatím-
ann. osr saeí)i þjcr frá, hvcrsu mjcr lcir.t ;5 fjárklá'-
ann þar hjá stiptaintmanni oj; Jcnscn dyralakni.
8íian ab jcg kom heim liingab nor.'ur heli jcg
lítib frjelt mn fjárfaraldrib sybra, og abgjörbir
Kli]itamtinaniis og dýralæknatma til ab standa í nióti
því. Nýlega licfnr reyndar sú illa Iregn borizt
ab tjárkláiinn væri koininn ylir Hvítá, en lík-
indi crti til a', ab þar vcrii hiifb sú eina hckn-
ingin, cr duga muii, sú ab skera nibur.
J'ó ab vjcr Húnvctningar sjeutn ab minni
hvggjii svo hcppnir, ab þcssi óvjbttur er ckki enn
til vor kominn. þá höfuni vjcr fcngib annan ill-
an gcst hjer í sýsln, og cr þab brá'apcstin, scm
aldrci hcfur verii1. hjcr jafnskab cins og þcnna
t'ma. scm libinn cr af vetriniim. Iliín hefur þeg-
ar drc]iib fjölda fjár svo ab linndriibuni skiptir, og
cngi ráb duga heldur en vant er til ab hekna
liana. Verst hcfur hún ciin scm komib er vcrib
á Yatnncsi og í þinginu, en linari inn lil dal-
anna; ng lækriir vor er sagt ab búinn sje ab
niissa yfir ÓO úr benni
Uin f járhag vorn.
Vjer sýmlnm þub í seinasta blabi Norbra incb
binni ágatii racbu Jóns forsela Sigurbssonnr í
fjárbagsiiiálinu á aiþingi, iivernig bann — sem vafa-
laust þckkir bc/.t allra iunda sinna fjárhagssaniband
vo11 vib Danniörkii, eins og livert annab atribi í
sijórnarsögu Jands vors, og sein cinnig vc’t liín
beztu skil á liimnn alincnnu líigum þjóbinegiin-
aiinnar—, litur á þetta árfbandi mál vort. Hann
telur þar fram ýinislegur kriifur, cr vjcr rueb
sönnu getum haft til ríkissjó'sius í Danaveldi,
og hve suin airibi eru blutdrtegnislega tilfærb
eba ranglega umlan skilin ( reikninguni Dana
vib oss, og aö þelta gjöiir ab miklu leyti binn
tiiluvcrba rc.ikiiingsballa scin árlega kciiiur fram
í reikiiingniii Dana, og scm gjörir oss í aug-
sýn þcirra, annara þjóba. og þeirra niebal sjálfra
vor, er ekki kitima betra skyn, ab ómögum Dan-
incrkur. Vjer geluni sjeb þab Ijósiega, livab lít-
ib cr í raiiniiini satt í þessuin reikningi Daua,
á því, livernig torsetinii beldur því kappsamlega
áfram, ab vjer fáum sjáltir fjárliagsráb ror, þrí
þab mundi liann ekki gjöra, ef iiann s:«i, ab land-
ib g;cti meb engu móti borib sjálft sig án lijáljH-
ar frá Danmörku, cf allir reikningar ncru rjett
gjörbir. Enda cr þab aubfundib á ræbii bans, ab
liann álitur ab vjcr eigum ab kappkosta ab fa-r-
ast ckki undan nciimm skyldugjnldutn, eba naub-
synlegri liluttekningu í almenimin ríkisþörfum, ef
vjer láiim á inót þau rjcttindi,er vjcr eiguin og liöfum
saimgjarna kröfu til, cptir sambandi roru vib ríkif'.
Forseti lieftir nú tekib fram ýmsar kröfur
vorar til Duna, sein vjer liöfum, ef ab þeir vilja
láta oss ná rjeiti voruin, en þab er nú allt und-
ir óvissu livab vjer fáum af þessu, svo ab þab
virbist ekki eiga illa vib ab lniíileiba livort ab
land vort og þjób geti ab iíkiniluni greitt nicira
til lamlsþarfa, en nú cr, ef ab oss sjálfum yrbi
þrsar hann vir nú »b þnrrka frsmin úr *Jrr eptir hylt- |
im» Inm mabur til hins ribsndi. Kr mabnr riivkh.ur A»- j
Tililur »b naftii, í b« þfnuin-, ípurbi kmnnmtbur, eb»
hvar á jrg ab leila hans1'.
„Jú hann er 1 Aubdai, hvab Tiltu homim", jafbi (trandnr.
„Kmiunrsamiiiririn er á leibinni liinjab til ab heiniraAja
liann", tagbi komuniabiir, og hjrlt áfram til Aubdals.
J>ab má nú geta nrrri, hverru Brandi v»rb vib þe**»
frjett, liann hafbi rannar heyrt ab Itonungtson vcri komlun
til landains, en ab hann *kyldi gjöra lykkju á loib ainni til
ab lllina Asvald, þab yflrgekk allan niamdegan ekilniug.
„Jiab er nú komib fallega fyrir mjer“, aagbi Brandur,
„Konungsaonurin hefbi nú ijálfaagt kumib til mín, og rvo
tr Jrg ekki heima, og hann fer ef tii vill til aHiiara““. J.cg-
ar lionnm datt J.etta ( htig, *neri hanu heimleibis og hlj.jp
allt hvab af tnk; þegar hann kom heitn, var enginn kon-
uug*eon hjá lionum; eu vinnukmiati hane kom mcb öndina
1 háleinum, og *agbi, allir vjrru ab þyrpaat aaman f kring-
nm húe A»v»ldar til þesa ab ajá konnugsaon. Jiegar Brand-
ur kum þangab etúb n.ikiil fjöldi fnlk* fyrir framan hús
Asvaldar. .Sknmmti tíbir var dyruniim lokib npp og kon-
ungseon kom út, ug gekk i inillmn þeirra hjúuanna, ng tnk
bliblega í höud þeim ab akilnabi, *tje ifban á bak ng seib
ielbar linnar, ng iirbu uú allir áhorfeudiir enn ennnfarbari
um ab Aevaldur v;arl tnframabur.
„Mikib er mn dýrbtr* aagbl einti »f vitrlngnnum ( Anb-
d»I, eeinna þegar talab vtr nm þctta „ab ijálflr kouung-
jarnir koma til ab lána peninga hjá Aavaldi. Kf »b Jeg
vissl eius mikib og hann kanu fyrir sjer, haldib þib »b
jrg væri J.a hjerna eknlakeunari ? Nei evei mjer eem Jeg
íkyldi ríba yflr land rueb flokk uianna eins og knnnnge-
eomirinn, borba dýrindis rjatti og drekka hib bezta vín. Ef
jeg ofurseldi inig ajálfiir fjandamim, þá 'ildi jrg hafa eitt-
hvab í abr» hiind-.