Norðri - 24.12.1858, Qupperneq 6

130
bókssfafina f nöfnum þessara 4 Hilnvetninga,
sem hafi átt ab semja hana og undirskrifa; en
eigi hefir höfundurinn verif) svo hreinskilinn, ab
setja nöfnin meö fullum stöfum, eöa at) auglýsa
nafn sitt. Mun þafi ekki hafa verií) af því,
a& sökin beit manninn, sá ab hann vissi af)
hann fár hjcr mef) ósannindi, og þvf viljaf) dylj-
ast? j>ví hver sem sannleika fylgir fasf, feilar
sjer ekki í Ijósi.
Af því nú höfundurinn segir, af) menn þeir,
er hann eignar bænarskrána, sjeu Húnvctningar og
lærfiir menn, og bókstafir þeir er hann hefir sett und-
ir hana — af) undanskildum 2 liinum fyrstu — svara
til hinna fyrstu bókstafa í nöfnum vorum, en engra
annara lærfira manna í Húnavatnssýslu, þykjumst
vjer hafa fullt tilefni til af> álíta af áfurnefndri
grein sje belnt af okkur; og mef því vjer vilj-
um ekki þiggja þetta svonefnda bænareykelsi
höfundarins, er hann í grein sinni hefir viljaf)
rjetta af) oss, finnum vjer oss knúba til af svara
greininni og hrinda af oss þeim ósannindum, sem
þar eru á oss borin, og lýsum því þá hjer mef)
yfir, af) þab er mef öllu ósatt, af vjer höfum átt
nokkurn þátt í hinni umræddu bænarskrá. Vjer
höfum hvorki samiS hana nje undirskrifaf) efa
leyft öfrum af) rita nöfn vor undir hana efa nokkra
þvílíka; eigi heldur átt neinn fund mef) oss efa
öfrum í því skyni hvorki í júlímánufi næstlifna
efa endrar nær; og þaf er án okkar vitundar, afi
nokkur slík bænarskrá hafi verif send til stipt-
amtmannsins efa stjórnarinnar. jiess sýndist
heldur ekki þörf, þó einhver heffi viljaf) brúka
lækningar, af> bibja stjómina um leyfi til þess, því
vjer vitum ekki betur en af þab sje samkvæmt
hennar ábur auglýstum vilja ab þær væru vib-
hafbar, og rábum vjer þetta mebal annars af sjálf-
um Noröra þ. á. bls. 84, enda þótt stjórnin seg-
ist ekki vilja taka fram í fyrirskipanir, sem þeg-
ar sjeu gjörbar hjer nyrbra, þar eb amtsbúar sjeu
á sama máli og yfirvöldin. En þar ab auki höf-
um vjer aldrei haldib meb Iækningum, og var því
eigi líklegt ab vjer færum ab bibja um þær; hitt er
annab mál ab vjer höfum ekki getab. fellt oss vib alla
þáabferb, er hjer hefir verib brúkub vib niburskurbinn.
þar sem höfundurinn segir, ab þessir 4 eba
5 Ilúnvetningar, sem hann talar um, hafi eybi-
jagt fjenab sinn af stærstu naufuml J>á er Ijóst
ab þetta eru ósannindi um okkur; því einn okk-
ar hefir ekki enn haft nokkra saubkind undir
höndum eba til umrába, annar okkar hefur átt ó-
sjúkt fje allt til þessa dags og skar enga kind
klábans vegna fyrir amtsfundinn, en hinn þribji
skar allt sitt fje strax í fyrra vetur mebal hinna
fyrsfu eptir amtsbobinu, og þab mjög fúslega;
og sýnir þetta enn fremur hve tifgangslaust þab
hefbi verib fyrir okkur ab bibja um lækningar.
Af þessu sjáib bæbi þjer, Norbur- ogAustur-
amtsbúar! og abrir, hversu þab eru einber ósann-
indi og lýgi, sem höfundurinn hefir sagt í nefndri
grein sinni, hafi hann meint þab til okkar, sem
vjer verbum ab álíta samkvæmt ábur sögbu;
en hafi þab ekki verib tilætlun hans, skorum
vjer á hann ab auglýsa þab opinberlega, vilji
hann ekki heita ósannindamabur. Vjer skorum
og á hann ab auglýsa nafn sitt, því bæbi-sæmir
þab ekki svo digurmæltum hölbingja ab standa á
hurbarhaki, og líka ætti nafn hans ekki síbur
skilib ab rerba þjóbkunnugt, en bænareykelsib
hans, sem hann má ske sjálfur er höfundurinn
ab, og hefir þótt svo dýrblegt. ab hann hefur
viljab láta þab verba kunnugt, en eigi haft hug
til ab láta þab birtast undir sínu nafni, því
maburinn virbist huglítiil, og á þab þó illa vib
um liann, lærban mann, er vjer verbum ab á-
líta hann sje eptir hans eigin ályktun, því þab
sjer hver mabur, ab hann hefir komizt ab nib-
urstöbu, en hver er niburstai'an sú ? þab má
sjá af því ábur sagba. En vilji nú höfundurinn
sjálfur ei auglýsa nafn sitt, skorum vjer á rit-
stjóra Norbra ab gjöra þab ella verbur öll ábyrgb-
in af grein höfundarins ab lenda á honum sjálfum.
Pramanskrifabar línur óskum vjer ab hinn
heibrabi ritjstóri Norbra taki í blab sitt, og von-
um vjer, ab hann finni þab skyldu sfna og álíti
ab þær komi þar á riettum stab1.
Breibabólstab og Yíbidalstungu, SO. uóvamber 185S
Jón Sigurbsson P. J. Vídalín J. F. Thórarensen.
Brigitta
(tauslega snúin skáldsaga).
(Parmhald) Nú var kominn uppskerutíminn og jeg
skal aldrei gleyma hversu glabur og inndæll sá tími
') pessa undanfærslu ofauskrifabra heibursmanna hBfum
vjer álitib skyldu vora ab taka í blab vort, og álítum vjer
hana fullgilda, og þab glebur oss stórum, ab þeir hafa
þannig engan þátt átt í brjefl því sem stób í Norbra til
sunnlenzkn stjórnarinnar, sem er og verbor höfundi þess eba
höfnndnm þess, hver eba hverjir sem þeir ern, til ævarandi
j smánar. Oss flnnst og skyida vor ab geta þess, ab Er-
j lendur hreppstjóri Pálmason sendi oss brjeflb til iuntöku
f Norbra. Ritstjórinn.