Norðri - 06.06.1860, Blaðsíða 5

45
fjárframtöIu þeirra þá, þar sem þ<5 skaSabóta-
upphæbin hafi verib lækkub á amtsfundinnm og
síban aptur sett nibur af Húnvetningum sjálfum,
þá er oss þessi kæra þeirra nokkub óljós, enda
álííum vjer sjálfsagt, ab sýslumabur færi þeim skýr
og skýlaus rök fyrir, ab þeim sje ekki meira gjört
ab greiba en öbrum sýslubúum ab tiltölu, og ekki
annab en þær skababætur sem metnar voru og nib-
jafnab á sýslurnar á amtsfundinum 1858. Eyja-
fjarbarsýslu var á amtsfundinum gjört ab greiba
8,797 rd. 76 sk., og þessi uppbæb hefir minnkab
ab tiltölu vib abrar sýslur, þegar IJúnvetningar
settu nibur skababæturnar um hjer um 12,000
rdl., og þar ab auki munu Siglfirbingar ab sín-
um hluta þegar hafa goidiö f parta skababót-
*
anna eins og abrir sýslubúar; en ekki min.numst
vjer, ab greibsla skababótanna hafi nokkurn tíma
verib mibub vib verblagssskrána 18S8. þab væri
hin mesta naubsyn á, ab amtmabur og sýslumenn
sýndu á prenti sem skýrasta grein fyrir aliri
greibsiu og niburjöfnun skababótanna. *
I fimmta lagi viija Siglfirbing'ar vita, hvern-
ig amtmabur hefir ent þab ioforb sitt, ab leita
tii verziunarstjettarinnar o. s. frv. um ab slyrkja
fjárefgendur í greibsiu skababótanna. þ>ó ab vjer
höfum nú ekki neina nákvæma skýrsiu liggjandi
fyrir oss um þab efni, getum vjer þú sagt Sigi-
firbingum þab meb fullri vissu, ab amtmabur hef-
ir gjört hvab í hans valdi stób til þess ab út-
vega fjáreigendum þessa hjálp, en hjálpin mun
engin hafa fengizt hjá þeim, er mestan höfbu
kraptinn til ab veita hana, hinum erlendu stór-
kaupmönnum sem verzla hjer í timdæminu. Ab
öbru leyti hafa menn hjer í kaupstab gefib og
goldib eptir efnahag tii ab greiba skababæturnar,
og liefir þab verib tekib til greina vib niburjöfnun
skababútanna hjer í sýslu. þegar Siglfirbingar
hafa nú komib meb þessi fimm atribi, kemur nú
hib verulegasta hjá þeim, harbæri og peninga-
skortur, sem hamlar þeim eins og öbrum frá ab
standa í þessum skilum, sem hefir gjört fje þeirra
ab skuldafje, o. s. fi v. þetta er nú hib verulega,
og því furbanlegra er þab, ab þeir vilja þó ekki
kveina eba jarma, eins og þeir kalla, því afallri
lýsingu þeirra á ástandi sínu, virbist þab aub-
sætt, ab þeir hefbu haft hina fullkomnustu á-
stæbu til þess. En hvernig sem nú er um öll
bágindi þeirra, þá eru þau varla verri eba meiri cn
annarstabar, og ab minnsta kosti á þab ekki ab
veikja skyldu þeirra ab halda loforb sín framar en
annara, sem jafnvel meiri bágindi og skepnumíssír
hefir yfir dunib.
þar senj Sigifirbingar tala íim hverjir gefib
hafi skýrslurnar um tölu, aldur o. s. frv. fjárins
sem skorib var í Húnavatnssýslu, þá var af amt-
inu skipab ab semja þær nndir eibs tilbob, og
víbast hvar inunu skýrslurnar hafa verib gjörbar
samvizkusamlega og ekki um of fram talib, enda
virbast þessar getgátur Siglfirbinga ekki hafa neitt
vib ab stybjast, nema ab þeir þykjast hvorki vita
upp nje nibur, þú ab þeir heföi getab lesib um
þetta í amtsfundarlíbindunum.
Vjer höfum svarab þessu stuttlega, og von-
um ab Siglfirbingar verbi ekki eptirbátar annara
meb greibsiu skababótanna; en hitt þykir oss
rjett, ab þeir vilji fá fulla vissu fyrir því, hvab þeir
eiga ab greiöa, og áhverjum rökum þab er byggt
ab gjöra þeim svo eba svo mikil gjöld á hendur.
Til konu minnar á sumardaginn fyrsta.
1. Jeg lief nú ekkert, elskan ínín!
þjer annaö lijúöa í surnargjöf,
en fúbja gub ab gæta þín
hann gefi’ á raunum verbi töf.
Sumarib þetta aiit til enda
þjer ailt hann virbist gott ab senda;
því ilgoit skal mjer æ til þfn
þó abftrbin lítt þab birti mín.
2. Vib meguin bæbi búast vib
ab byrgist einatt glebi-súl,
en aptur blessab blíbvibrib
birtir þab upp, sem mæban f<51.
* Vib skulum bæöi’ um lífib ieibast
libugt mtin þá úr öllu greibast;
þó ervib reynist ýta kjör
eykur samlyndib krapta’ og fjör.
3. Gub láti okkar litiu börn
á líti þroskast bæbi’ og önd,
hans föburmiidin gæbskugjörn
geymi þau öll vib sína hönd.
Líf þeim og heilsu’ hans líknin gefi,
lagi til hiýbni’ og bresti sefi;
allt eins, ef vís hans viiji’ er sá,
úr veröld heim þau kaila má.
4. Við skulum bæbi bibja hann
að biessa þab sem hann skamtar oss,
tál reynist sízt að treysta á þann,
sem tryggur sjerhvern ljettir kross.
þ>ab sem hann vili því vera láta
verbi’ okkur nú í allan ináta.
Annist þig drottinn allt ab gröf,
eigbu nú þessa sumargjöf!
5. Af öliu hjarta’ eg elska þig
ailteina nú, sem forbum tíb
þegar forsjúnin flutti mig
á fund þinn upp í Reykjahlíb.