Norðri - 31.08.1860, Blaðsíða 5

Norðri - 31.08.1860, Blaðsíða 5
69 almennt meiri en ríb er fyrir gjört, nema þegar einblínt er á einstaklegar kringumstæbur eba út- sjónarlausa rábstjúrn a& koma þeim á. Gísli Ólafsson. ■x T GísSi ©íslason. Sumar3ins ylgæ&i svásu burt hrekur sárkaldur vetur og blómfegurÖ kói, harmanna rökkur hiön lífs þekur, hnígur í tár* sjó ununar sól; örlaga þrábinn kann enginn ab slíta, alvizka drottins rjebi þvf klár, á valptázi dauíans verö eg aí> lft’a vininn minn fallinn, hann hvílir þar nár. Gestrisni stundabi gla&vær í máli, gjöfula fátækum rjetti opt hönd, hjarta& var frítt af hræsninnar táli, og hugsunin innvortis si&breytnis vönd; hollri hans trygg&festi treysta vjer þor&um, trúrækinn æfinnar feta&i stig, aldregi skeytti hann skrumfengnum or&um, skjallniieli engin hann þoldi um sig. Skáldtntelum unni og skajta&i tí&nm skæran og kraptinikinn braglaga söng, or&heppni fjörug me& straumhrá&a strí&um, s.ö&va&ist hvergi af htigsunar þröng; fró&leika sönnum flestir svo næ&i fa'nýtum skröksögnum móti stób bezt; eldgömul dýrka&i fornaldar fræ&i, fö&urlands söguna virti hann mest. þeir sem a& gráta þann gó&vin, er dau&i grimmlyndur hrakti af þjó&brautum lífs, gle&jast nú vonar andlegum au&i, ey&andi biturleik tímanna kífs; engilbjört ljómar á eilíf&ar landi, eptir því hlutskipti lengi var þyrst, svifin úr fári og sjúkdóma grandi sálin hans lifir í dýrb me&úr Krist. B. J. lSrfef til &4.au|>inaimafiaínar. þú skrifa&ir mjer, vinur minn, þegar jeg rispa&i þjer fáeinar línur í Nor&ra um fer& mína í Húnavatnssýsiu í liitt e& fyrra, a& þjer hef&i þótt vænt um se&ilinn, o,g ba&st mig vib tækifæri ab skrifa þjer fleiri fer&aroilur, ef svo bæri und- ir, á& jeg Ijetti mjer eitthvab upp a& sumrinu. þú manst nú eptir því úr þeirri grein, hve rnjög jeg Iofa&i skemmtun þá, er menn hafa af a& rf& gó&um hestum í frí&u sumarve&ri, og a& mjer þótti slíkt fer&alag iiib inndæiasta og jafnast vi& ltverja helzt skemmtnn, er þi& njótib erlendis, auk þess sem þab treystir líkamann og fjörgar sáiina meir og betur en hver önnur skemmtun. Jeg hefl opt furbaö mig á því, hvc sjaídgæft þa& er, ab Islendingar rá&ist í a& takast á hendur nokkuÖ langa ferb eintingis skemmtunar vegna. þeir berja^ almennt vib, aö búhyggjur o. s. frv. leyfi þeitn þa& ekki, og embættismennirnir þykj- ast gjöra vel, ef þeir vanrækja ekki embættis- fer&ir sínar, enda eru þær opt bæ&i margar og ör&ugar hjer á landi. En þó ætla jeg a& slíkar millifer&ir sjeu bæ&i ágætar og nau&synlegar og þa& jafnvel sjerílagi fyrir gó&a bændur og greinda; því þó þa& kunni satt a& vera, á& þeir eigi næsta ör&ngt me& a& yfirgefa búsýslu sína og auga húsbóndaiis sje hcima hollast, þá get jeg ekki ímyndab mjer artnab, eii a& þeir vinni þann halla vel upp fer&alaginu; því eins og sinn er siÖur í landi bverju, eins er lfka sinn si&ur í hjera&i hverju, og inargt hva& í búna&aiháttum fjarlægra h jera&a t ýmsum fjór&ungiun, er bændur gætu nuniið sjer og sinni sveit til meiri nota en því nemur, senv þeir slökkva niönr me&: fjærveru sinni frá búinu. þar a& auki er ekki lítib varið í þa&, hvérsu mjög slíkar miili fer&ir auka vi&kynningu fjarlægra manna, vi&kynningin ver&ur vinátta, og eykur slíkt nijiig samlteldi vort og (jelagslíf allt. Jeg heft á&ur skýrt þjer frá, hversu lífgandi áhríf mjer ætíb vir&ist náttúra lands vors hafi á mig þegar hún er í blóma sínum a& sumrinu; og mjer finnst, aö eins og hinri langi og strangi vetur bendi oss til a& lralda kyrru fyrir og lifa hugsunarlífi, cins hvetji hib stutta en lagra sum- ar oss til a& skrí&a á fætur, konva bló&inu í hreif- ingu og safna oss umhugsunarefni til vetraiins. Jeg kvaddi þvr konuna og rei& á staö íblí&u vc&ri, og var nú fer&inrii heitib austur á bóginn. þar á jeg líka knnnugt fyrir, eins og svo ví&a um land, og frændur og vini a& liitta. Lfka er jeg eins og þú reizt þingma&ur fyrir Nor&urþingeyj- arsýslu, og þó a& jeg gæti ekki núna nm túna- sláttinn búizt við ab geta haft neitt gagn af ferb- inni til a& kynna mjer álit kjósenda minna þar um alþjó&Ieg málefni, þá hafbi jeg þó gaman af a& sjá fólkið og vita hvernig mjer liiist á þa& og sveitirnar, sem þa& býr í þar fyrir nor&an. I'jú Iiefir uppdrált Ifelauds vi& höndina, og

x

Norðri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðri
https://timarit.is/publication/78

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.