Norðri - 31.08.1860, Blaðsíða 7

71
Eptir niessu veií> jeg út á llúsavík og kom á
lcifeinni a& Laxamýri. ITana Jiefir þú heýrt néfntía.
Jiab er fögur og arbsiinv jörb, þ<5 ab liún geti ekki
jafngilt hálfri Mývatnssvcit, eins og hún er látin
gjnra í nýja; jarbarnatinu. lióndinn þar Jóhann-
es er líka ntpikiiegur ntabur. Ilann var í upp-
hali bláfátœkur, cn á ntí Laxamýri o? fleiri jarb-
ir, þilskíp tii: liákárfaveibá o. s. frv. Hami er
meira .en pibaldra ntabur, og mun ekkihafaífá-
tækt sinni í .ungdæminu haft hefitugleika á ab afla
sjer menntunar, e'nda ætia jeg hann líit skrifandi.
þjS heftr liann meb ágætu minni og gójbri búsum-
sjón getab þannig aflab efna sinna, og heflr nú
eitthvert hib mesta stórbú hjer nyrbra. Hann sel-
ur liú'eptir kánpsámningi Henderson Englendingi
alian Lax er hann veibjr í Laxá fy rir 12 sk. pundib.
(I'ranihald síbar)
F r j e 11 i r.
Smilcndar. Síban ab sláttur byrjabi hefir
hje.r alstaiar norbanlands verib hin bágasia tíb
meb þurrkleysunt og tíbuin rigningum, svo ab
töbur hufa lijer' úviba orbib átíiirtar fyrr en í enda
þessa mánabar og ósýnt h.vort þam hafanábstal-
stabar cnn, og yíbast hafa þær hrakizt toluvert.
Ur Skagafirbj kvarta menn og yfir töluverbum gras-
bresti, eii víbast þjer um sveifir' ætluni vjer gras-
voxt í méþailagj, ef nýtjng liefbi fengizt ab því
skapi. í JSorburþingeyjarsýslu vivtist oss mikill
grasbrestur & túrium! einkum í Núpasveit og þist-
ilflrbi, svo mun óg verib liufa á Langanesi og
Ströncfum, en í Vopnafirbi ,og á Ijjerabi var gras-
vextur í góbu meíailagi en þurrkleysurnar alstab-
ar hinar söfnU. Eýstra á Vattamesi vár hvalur
r.oinn í land milli 50 og 60. álnir ab lengd. ITann
var daubur og lítib eitt skorinn af hvalveiba-
mönnum útlendunl. Eigendúr háns eru Skribu-
klaustur og Vaílanesskirkja.'
Allgott hefir heilsufar matina verib bjer nyrbra
og eystrá þab sem vjer höfmn tilspurt, og tak-
sótt sú, er stakk sjer nibur eystra, og nokkrir
menn ljetust úr, eins og vjer gátum í síbasta
blabi voru, var ab mestu hvprfin. Aptur á mót
hefir barnaveikin verib mjög skæb víta elnfcum í
þingeyjarsýslu og fjöldi barna dáib, og voru-franit
ab 20 dáin í Sfcinnaetabasókn, sem þó er hvorki
stór eba fjölmenn. Líka var töluverbur barna-
daubi af þcssai i skæbu veiki í Nópasveit, Vopna-
frrbi og á fjallabæjunum á Möbrudalsfjöllum og
voru þar dáin 3 og 4 börn á bæ sumstabar.
þ>ab er nú talab af suraum mönnutn, ab homöo-
pathar sjeu uppgefnir ab reyna rib bana og sjeu
nú jafnvel farnir ab rábleggja mönnum uppsölu-
meböl allopatha gegn iienni, og vitum vjer eigi
iivort satt er. þessa ilagana er hún einnig farin
ab stinga sjer nibur lijer í grenndinni.
í þessum mánubi andabist á 87. aldurs ári
hinn ágæti mcrkisprófastur fiíisttorimir Páís-
HOll ab Vallanesi austur. þ>ab er hvorttveggja,
ab jeg íinn mig ekki færan um ab lýsa lífsat-
ribum þessa elskuverba öldungs, enda veit jeg til
ab þab muni gjört verba af þeim, sem færari eru
til þess og kunnugri en jeg, annabhvort í þessu blabi
eba sjersfakiega. Jeg var staddur vib jarbarför
liáns ab Vídlanesi, o.g var þar sainan komib flest
stórmenni úr Suburmúlasýslu til ah fylgja honum
til grafar. Hæbur lijeldu þeir vib útför hans:
sjera Iíallgrímur prófastur Jónsson á Hólnuim,
sjera Hjálmar Gubmundsson á Hallormsstab, sjera
Pjetur Jónsson á .Valþjófsstab, sjera Ólafur Ind-
ribason á Kolfreyjustab, sjera Jón Hávarbsson ab
M'eýdölum,1 sjera Eifiar Hjörleifsson í Vallanesi,
sjerá Vigfós Guttonnsson ab Asi og sjera Sig-
urbur Gunnarsson ab Desjarmýri. jrab er ætl-
andi, ab minningarræbur eptir þenna merka mann
og æíisagá hafis birtist seinna almenningi.
Jeg var svo. heppinn ab þekkja þenna elsku-
verba framlibna síöan ab jeg var 13 ára. Hann
var þá strax orbinn næstum blifidur, cn gegndi þó
prestsverkum nokkur ár eptir þab. Hann var
eins og kunnugt er kennari vib skólann meían
hann var í Reykjavík, og eptir ab hann var orb-
inn prestur eystra lijelt hann því áfram ab kenna
unglingum undir.skóla,ogeiga fjölmargiraf mennta-
mönnum austanlands honum ab þakka fyrstu leib-
beiningu á vegi vísindanna. Jeg var eirin af
þeiiri, sem í húsiim hans naut fyrir mjög litla
börgun uppfræbslu og undirbúnings undir skóla;
og þó ab hann væri þá sjálfur hættur ab kenna,
er mjer sífelit í minni, hvíiik ánægja þab var fyr-
ir hann ab fræba mig og abra á allar lundir.
.Jeg hcfi heldur aldrei þekkt neinn gamlan mann,
sem meb jöfnum ákafa og fjöri tók þátt í öllum
framfara lilraunum nýja tímans. Hann svo há-