Norðri - 31.10.1860, Blaðsíða 4

02
verkQíyrir stafni, kom Galiriel engill'til þeirra
meS stein, er tvennum fer sögum um. Aimenn-
ast.P'segja siigur svo frá, ab steinn þessi bafi (
fyrstu verib var&haldsengill sá, eein gæta átíi A-
dams í Paradfs, en hefbi libib þá hegningu a&
breytast í stein sökum athugaleysis síns. Abraham
og Ismaei tóku vi& steini þessum me& tiihiýfci-
legri lotnifigu og settu hann í bornib áyztamúr
musterisins, og þar er hann enn,óg kyssaf aliir píla-
grímar steininri f hvert skipti þeir ganga kring
urn musterií). þegar steinninn var settur í múr-
inn segja sagnirnar, a& Itann hafi veri& skínandi
hvítur hyasinih-steinn, en sje sinátt og smátt or&-
jnn svartur af kossum syndugra manna. A degi
uppiisunnar fær steinn þessi aptur engilmynd sína,
og mun hann vitna fyrir gu&i, hverir rjetíilega
hafa gjört pfiagrímsgöngu sína.
. þessar sagnir Araba hafa gjört þab afe verk-
um, ab mtisterib Kaaba og brunnurinn Sem Sem
eru áiitnir mestir helgisíafcir þar í landi. þessir
lielgista&ir liggja báfcir innari múra í borginni
Mekka, og var því boi-g þessi álitin liin lie'gasta
ínörgum öldum fyrri en Moiiamedstrú bófst, og
þaugafe gjör&u menn pílagrímsgöngur úr all i Ara-
bíu. Svo mikinn áliuga iiaföi þjo&in á þessum
helgisi&um, a& 4 niánu'ir af árinu voru ákve&nir
til pílagrímsfer&a, og á mé&an luettu aiiar síyrj-
aldir og óeit&ir. Kynkvísíir þær, er áttu í hern-
a&i saman, lög&u þá ni&ur vopn sín, tóku spjót
sín af skaptinu og fer&ufu?t óhultir vopnlausir
gegnum liinar löngu eyíimerkur til Mekka f píla-
grímsbúningi, gengu sjÖ sinnura kring um Kaaba,
snertu liinn leyndardómsfulia svarta stein, drukku
af brunninum Sem Sem og þvóu sjer í honum,
og sneru svo í frui aptur heim til a& taka sjer
aptur vopn í hönd og haida áfrain hernabif og
ránum.
Af heigisi&um Araba á „vauþekkingarinnar
dögum“, þ. e. áfcur en Ismals-trú var bofeufe, voru
bænir og fostur liib huizta. þeir höf&u þrjár a&-
aiföstur á ári, eina í 7, a&ra 9 og þri&ju í þrjá-
tíu daga. þeir höf&u bænagjörfe þrem sinnum
dag hvern um sóiar uppkomu, liádegi og sólar-
lag og sneru andliti sínu til musterisins Kaaba,
sem var mi&punktúr gubsþjónustiigjör&ar þeirrar-
þegar a& Mohamed ólst nú upp hjá
musterisvar&manninum er líkiegt, að heigisi&ir þeir
og bæ'nahöld, er fram fóru í þessu heilaga húsi,
hafi snemma leitt huga lians í vissa stefnu og
leitt hann ti! trúarfræ&is rannsókna þeirra, er
sí&ar gagritóku hann svo algjöriega, {>ó a& trú-
menn Mohameds, er ritafe hafa æfi hansj vilji telja
beiminum trú um, a& bin mikla ákvör&un hans hafi
þegar nógsamiega sannast á barnsaldri lians, þá
vir&ist þó, ab uppheldi lians hafi ekþi verife beira
en ahnara barna Araba, og hvorki lær&i hann ab
iesa e&a skrifa. En hannvar mjög hugsandi barn,
tók eptir öllu sem fyrir hann bar og hugsa&ium
þa&. Hugmyndir lians voru fjölbreytíar, djaríar
og míkilfenglegar. Af því a& svo margir píla-
grímar komu á ári liverju til Mekka, var þar
tækifæri til afe læra margt að þekkja, og Molia-
med lag&i iiina mestu stund á a& læra, og geyindi
allt er hann nam í hinu al'bíag&slega minrii sínu;
og eptir því sera aidur lær&istj yfir hdtin rýmk-
a&ist hugsunarsvife hans.
Mohamed var nú or&inn tólf ára, en haf&i
vit og skyn langt ytir aldur sinn. Rannsóknar-
fýsn 8ií, er vöknub var hjá honum, fjekk nógefni
til a& reyna sig á, því hann kyuntist pílagrímum
ör öllum hjerufcum Arahíu. Abu d’aleb fö&ur-
inajfeir iians var einhvcr hinn rnesti kanpma&ur uf
Koreiseii-ættkvísl, og hafci mikii viöskipti vi& kaup-
Hiannalestir þær, er gengu þangáfe frá Jemen og Sýr-
iandi. Moliamed þótti injog vænt um þegar þcssar
lestir komu, þvíþá gjörbistiíítegra á borgarstrætun-
umíMekkaoghugurlians tiaugtil útianda. liann.gat
nú ekki iengur stýrt iöngun sinni og forvitni a&
sjá önnur lönd og þrábafc einu sinni föfcurbró&ur
sinn, þegar hann steig á bak úlfalda sínurn tii
a& fer&ast tii Sýrlands, a& lofa sjer a& fara meb.
„Hver ætii liir&i um mig föfcurbróbir minn“ sag&i
hann, „þegar þú ert farinn?“
Bæn þessi var& ekki árangursiaus, því Abu
Taieb var góbmenni. Hann þóttist sjá a& dreng-
urinn væri nógu gamall til a& taka þátt í lífs-
störfum Araba, og hann svo efnilegur unglingur
gæti verib til töluver&s Ijettis á fer&inni; hann
ijet því a& bæn hans og tók hann meö sjer til
Sýriands.
Vegurinn lá um hjeröfc, sem margar frásög-
ur eru um. þab er uppáhalds skeinmtun Araba
a& segja þessar sögur, þegar þeir ei-u komnir í
tjaldstafe á kvöidin. þjó& þessi, sem býr í enda-
lausum ey&imörkum, iiefir margs könar lijátrúar-
fuilar ímyndanir; liyggja þeir a& gó&ir og vond-
ir andar byggi þessar au&nir eg kunna nógar
undra sagnir og. töfrasögur frá gamaili tífc. Á
þessum áfangastö&um nam Mohamed margar þær