Norðri - 20.12.1860, Blaðsíða 6

Norðri - 20.12.1860, Blaðsíða 6
126 Iiamecl. „fní grætur þú?“ spmbi Moiiamed. „Af því jeg sje nú þann eptirmann, sem ætlab er ab konia fleirum af þjób sinni inn f Paraflís en jeg gat gjört af hinni ógubleuu Ivraelsþjóf.“ Jægar þeir stigu nd upp í hinn sjöunda hiin- inin kom í'orfabirinn Abraham móti Mol'amed. f>e»si bústabur hinna útvöldu er af guf'dómlegu ljósi til búinn, og svo óútinálanlega ágætlegnr, ab mannleg tunga getur ekki lýst því. trab er til þess ab gjöra sjer hugmynd um hifc annafc, afc geta þess, afc einn af þessa hinnns búum var stærri cn jörfcin öli, og haffci 70,000 höfufc, 70,000 munna á hverju hölfci, 70,000 tungur f hverjum inunni, og talafci 70,000 mál mefc hverri tungu, og mefc öllum þessum tungum lofa'i hann sífellt liinn æfcsta. Me'an afc Mohamed var afc liorfa á þessa urdarlegu vcru, var hann skjótiega hafinn upp í lólusiijefc Sidrai, sem vex hægra megin vifc hinn ósynilega hástól drottins. Limar þeusa t:jes breifc- a^t lei'gra út eivbil er milli jarcaiinnar og sólar- % é innar og syngja lofsöngva undir greinnm þess llciri englar en sundkorn eru í sæ ohum, áns og ellurn. Biöfcin eru svo stór sem fílseyrn og þps- ii'd r ódaufcii'gra fugla fljógu ími greinar þess og syngja liáíignar’eg veisú' koranin. Avextirþess i ru smekkbcíri en mjóifc og sætaii en hunang. Jió afc allar gufcs skapafcar skepnur væri í eitt sarnan komnar muudi einn af þessttm ávöxtum nægja til afc sefcja þær allar. í sjevhverju fræ- korni er falin rhoöii“ efca himinborin mær, sem ætlufc er trúufcum mönnnm til unafcar. Frá trje þessu spretta fjórar elfur og renna tvær afþeim um Paradís, en tvær rennaút fyrir hana og verfca þær Nílá og Eupltrat. Mohamed og hinn himneski leifctogi hans fóru til A1 Memur, sem er hústilbeifcsiunnar, ogbyggt var af raufcum- byasintb- efca rubinsteinum og ótal log- andi lampar aiit unt luing. þægar Mohamed gekk inn um dyrnar voru honum bofin þi-jú ker, eitt fullt af víni, annafc af tnjóik og bib þrifcja af hun- angi. Hann drakk af því kerinu, sem mjólkin var í. „þ>ú hefir rjett gjört og kosib heppiíega,“ mæíti Gsbríel. „Heffcir þú drukkifc vínifc heffci þjófc þín komizt afleifcis.“ Hifc helga hús er líkt ab lögun Kaabamusterinu í Mekka og stendur á sjöunda liimni rjett upp yfir því. þangafc vitja dagiega 70,000 engla fiinnar æfcstu tignar; þeir voru einmití í helgigöngu kring um musterifc og [Mohamcd gekk í iióp þeirra og gekk eir.nig sjö sinnum kring um A1 Memur. Nú gat Gabríel ekki fylgzt lengur mefc bon- um, cn Mohavned ieifc skjóíara en hugur flvgur um takmarkalaust rúra; koni hann þar fram iijá tveim hjeröfcum, annafc fullt afskærastaljósi og ann- afc hulifc svartasta myrkri. þegar liann kom úr þessu ógurlega myrkri varfc hann óttasleginn, þrí hann sá, afc hann var kominn nærri Allah ekki meir en tvær Örskotslengdir frá hástóli hans. A- sjóna gufcs var hulin 20,000 biæjum; því beffci daufclegur mafcur sjefc dýrfc drottins hefti bann þegar verifc örendur. Allah rjetti út hendur sín- ar og lagfci afcra á brjóst Mohamed en afcra á berfc- ar honum. Fyrst fann Mohamed ískulda í hjarta sínu, er lagfci um limu og lifcu alia, en sífcan und- ursælu. En kring um iiann var sú angan og ilman, sem engin getnr skiiifc nema sá sem nálg- ast heífci' gufc. Molian cd nam nú af diottni marga þá lær- dóma, sem linnast í koranin, og 50 bænir voru bofcnar sem daglcg skylck trúandi manna. þfgar hann kom frá Allah og fann aptur Móses, spurfci Móses hann, hvafc Allah hetfci heimt* afc. „Afc jcg bifciist fyrir 50 sinnura á di;g,“ scarai i Mohamed. „Og heldurfcu afcslíkt ver'i gjört? Jeg hefi irynt þafc, jeg gjörfci tilraun vifc Isracls- börn, en þafc kom fyrir ekki. Snúfcu aptur og biddii um fjerri bænir“. Mohamed fór því aptur og fjekk afslátt um tíu bænir, en þegar hann sagfi Móses, hvafc sjer hef'i á orkazt haffci bann sömu mótbáru gegn 40 bænuro. Áfc ráfci hans fór Mo- hamed ficiri ferfcir, þangwfc til bænirnar voru ekki orfcnar nema fimm afc tölu. Móses kom enn mefc mótbárur: „Heldurfcu afc þú getir heimjafc fimm bænir daglega af þjðfc þinni? Jeg sver þafc vifc gufc, afc jeg befi reynt þafc vifc Israeisbörn og veit, afc ekkert gagn er aö heimta slíkt. Snúfcu því aptur, og biddu um, afc bænunum sje enn fækka^?j“| „Nei,“ sagfci Mo- bamed, „jeg er, nú svo opt búinn afe bifcja ura afc fækka þeim, afc jeg skammast mín.“ Kvaddi hann sífcari Móses og bjelt af stafc. Hann fór nú nifcur ljósstigann ofan í musterifc í Jerúsalem, fann þar Elding, þar sem hann haffci bundifc hana, settist á bak og var samstundis kominn heim aptur. þessi frásögn uni \jfitrun efca næfurferfc Mo- hameds cr hjer sögfc mefc orfcum sagnaritarans Abulfeda og annara rithöfunda.- Um sjálfa fetfc-

x

Norðri

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Norðri
https://timarit.is/publication/78

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.