Norðri - 20.12.1860, Síða 6

126
Iiamecl. „fní grætur þú?“ spmbi Moiiamed. „Af
því jeg sje nú þann eptirmann, sem ætlab er ab
konia fleirum af þjób sinni inn f Paraflís en jeg
gat gjört af hinni ógubleuu Ivraelsþjóf.“
Jægar þeir stigu nd upp í hinn sjöunda hiin-
inin kom í'orfabirinn Abraham móti Mol'amed.
f>e»si bústabur hinna útvöldu er af guf'dómlegu
ljósi til búinn, og svo óútinálanlega ágætlegnr, ab
mannleg tunga getur ekki lýst því. trab er til
þess ab gjöra sjer hugmynd um hifc annafc, afc
geta þess, afc einn af þessa hinnns búum var
stærri cn jörfcin öli, og haffci 70,000 höfufc, 70,000
munna á hverju hölfci, 70,000 tungur f hverjum
inunni, og talafci 70,000 mál mefc hverri tungu,
og mefc öllum þessum tungum lofa'i hann sífellt
liinn æfcsta.
Me'an afc Mohamed var afc liorfa á þessa
urdarlegu vcru, var hann skjótiega hafinn upp í
lólusiijefc Sidrai, sem vex hægra megin vifc hinn
ósynilega hástól drottins. Limar þeusa t:jes breifc-
a^t lei'gra út eivbil er milli jarcaiinnar og sólar-
% é
innar og syngja lofsöngva undir greinnm þess
llciri englar en sundkorn eru í sæ ohum, áns og
ellurn. Biöfcin eru svo stór sem fílseyrn og þps-
ii'd r ódaufcii'gra fugla fljógu ími greinar þess og
syngja liáíignar’eg veisú' koranin. Avextirþess
i ru smekkbcíri en mjóifc og sætaii en hunang.
Jió afc allar gufcs skapafcar skepnur væri í eitt
sarnan komnar muudi einn af þessttm ávöxtum
nægja til afc sefcja þær allar. í sjevhverju fræ-
korni er falin rhoöii“ efca himinborin mær, sem
ætlufc er trúufcum mönnnm til unafcar. Frá trje
þessu spretta fjórar elfur og renna tvær afþeim
um Paradís, en tvær rennaút fyrir hana og verfca
þær Nílá og Eupltrat.
Mohamed og hinn himneski leifctogi hans fóru
til A1 Memur, sem er hústilbeifcsiunnar, ogbyggt var
af raufcum- byasintb- efca rubinsteinum og ótal log-
andi lampar aiit unt luing. þægar Mohamed gekk
inn um dyrnar voru honum bofin þi-jú ker, eitt
fullt af víni, annafc af tnjóik og bib þrifcja af hun-
angi. Hann drakk af því kerinu, sem mjólkin
var í. „þ>ú hefir rjett gjört og kosib heppiíega,“
mæíti Gsbríel. „Heffcir þú drukkifc vínifc heffci
þjófc þín komizt afleifcis.“ Hifc helga hús er líkt
ab lögun Kaabamusterinu í Mekka og stendur á
sjöunda liimni rjett upp yfir því. þangafc vitja
dagiega 70,000 engla fiinnar æfcstu tignar; þeir
voru einmití í helgigöngu kring um musterifc og
[Mohamcd gekk í iióp þeirra og gekk eir.nig sjö
sinnum kring um A1 Memur.
Nú gat Gabríel ekki fylgzt lengur mefc bon-
um, cn Mohavned ieifc skjóíara en hugur flvgur
um takmarkalaust rúra; koni hann þar fram iijá
tveim hjeröfcum, annafc fullt afskærastaljósi og ann-
afc hulifc svartasta myrkri. þegar liann kom úr
þessu ógurlega myrkri varfc hann óttasleginn, þrí
hann sá, afc hann var kominn nærri Allah ekki
meir en tvær Örskotslengdir frá hástóli hans. A-
sjóna gufcs var hulin 20,000 biæjum; því beffci
daufclegur mafcur sjefc dýrfc drottins hefti bann
þegar verifc örendur. Allah rjetti út hendur sín-
ar og lagfci afcra á brjóst Mohamed en afcra á berfc-
ar honum. Fyrst fann Mohamed ískulda í hjarta
sínu, er lagfci um limu og lifcu alia, en sífcan und-
ursælu. En kring um iiann var sú angan og
ilman, sem engin getnr skiiifc nema sá sem nálg-
ast heífci' gufc.
Molian cd nam nú af diottni marga þá lær-
dóma, sem linnast í koranin, og 50 bænir voru
bofcnar sem daglcg skylck trúandi manna.
þfgar hann kom frá Allah og fann aptur
Móses, spurfci Móses hann, hvafc Allah hetfci heimt*
afc. „Afc jcg bifciist fyrir 50 sinnura á di;g,“
scarai i Mohamed. „Og heldurfcu afcslíkt ver'i gjört?
Jeg hefi irynt þafc, jeg gjörfci tilraun vifc Isracls-
börn, en þafc kom fyrir ekki. Snúfcu aptur og
biddii um fjerri bænir“. Mohamed fór því aptur
og fjekk afslátt um tíu bænir, en þegar hann sagfi
Móses, hvafc sjer hef'i á orkazt haffci bann sömu
mótbáru gegn 40 bænuro. Áfc ráfci hans fór Mo-
hamed ficiri ferfcir, þangwfc til bænirnar voru ekki
orfcnar nema fimm afc tölu.
Móses kom enn mefc mótbárur: „Heldurfcu afc
þú getir heimjafc fimm bænir daglega af þjðfc
þinni? Jeg sver þafc vifc gufc, afc jeg befi reynt
þafc vifc Israeisbörn og veit, afc ekkert gagn er aö
heimta slíkt. Snúfcu því aptur, og biddu um, afc
bænunum sje enn fækka^?j“| „Nei,“ sagfci Mo-
bamed, „jeg er, nú svo opt búinn afe bifcja ura
afc fækka þeim, afc jeg skammast mín.“ Kvaddi
hann sífcari Móses og bjelt af stafc. Hann fór nú
nifcur ljósstigann ofan í musterifc í Jerúsalem,
fann þar Elding, þar sem hann haffci bundifc hana,
settist á bak og var samstundis kominn heim
aptur.
þessi frásögn uni \jfitrun efca næfurferfc Mo-
hameds cr hjer sögfc mefc orfcum sagnaritarans
Abulfeda og annara rithöfunda.- Um sjálfa fetfc-