Norðri - 24.04.1861, Blaðsíða 2

31
milli Norfcmanna og Svía, út af sambandslögum
þeirra, virbist nú á seinni tíb ab snúast til batn-
abar, enda virbist þeiin rfkjnm árífcandi ab halda
sambandi sínu og gúbu samkomulagi, því sam-
bandib hefir orbib þeira einkum Norbmonnum til
hins me*t» gagns og beztu framfara.
I Svíþjúb andabist í desembermánnbi Ðesi-
deria droítning, ekkja Karis konungs 14. (Berna-
dotte) og múbir Oskars konungs föbur Karls 15,
er nú ræbur þar riijutn, og var hún komin fast
ab áttræbu. Desideria drottning var hin ágætasta
kona. og liíbi hún seinastallra þeirra, er á tfm^stóru
byltingarinnar frönsku voru í borgarastjett en koin-
ust síbar til hins æbsta vegs og valda. Hún og
systir hennar Júlía vorn dætur Clary aubugs og
mikilsháttar kaupmanns f Marseille í Frakklandi.
Fjekk Jósep bróbir Napóleons mikla Júlíu meb
samþykki foreldra hennar. En þetiar Napóleon
sjálfur, «r þá var undirl'oringi, hóf bónorb til De-
eideiiu ncitabi Clary bonum um rábahaginn, og
kvab sjer nóg þykja ab hafa elnn aí þeim Napóleon-
um fyrir tengdason. En 1798 giptist hún Berna-
dotte, er þá var orbinn herl'oringi meb Frökkum,
og síbar varb ríkiserlingi og konnngur í Svíþjób.
þegar Napóleon var kominn tíl valda á Frakk-
landi veilti bann Bernadotie aub og metorb, en
þó virtist þab jafnan í ríkja, ab hann hafíifengib konu
þá, er Napðieon var um synjab, og stób vinátta
þeirra grnnnt, er síban kora fram, er Bernadotte
barherskjöld móti Napóieonogfóuurlandisínii. Ept-
ir ab Ðesideria kom til Svíþjóbar alfarin — þvíhún
sat lengstan tíraa á Frakklandi þangab til 1823 —,
mjÖg illilegir fram úr mesia skúgarrunua og tö!-
ubu vib hinn ókeimda mann, sem var höfbingi
þeirra, uin húsbrot og rán sem þeit ætlubu ab
vinna ab þessa nótt hjá mulara skammt þaban.
þ>á sýndi foringinn lagsinönnum sínum vefarann,
og sagbi hann vasri nýgenainn í fjelag þeiria.
Hann er nú fyrst áræbislítill, en mun brábum lag-
ast. þegar aumingja vefarinn heyrbi þetta, fjell
hann á knje og bab þá miskunnar. En reyfarinn
setti smábyssu fyrir brjóst honum og grenjabi til
hans: „Kjóstu ariuabhvort, farbu meb oss, elleg-
ar skaltu deyja.“ Síban tóku tveir af þeim vef-
arann og drógu meb sjer. Um mibnæturskeib
komu þeir ab búsi malarans og brutu þab upp, en
yefarinn varb ab haida vörb meb einum af reyf-
urunum. Nú víkur sögunni til annars. Um þess-
ar mundir höfbu menn komizt eptir hvar þess-
ir stigamenn voru og höfbu vandlega gætui á þcim.
Hafbi einhver, sem var á njósn, komizt eptir hvab
þeir störfubu þessa nóít — sagbi til og safnabi
vann hún sjcr hioá rnestu hylli og elsku allra
þegna sinna, því hún varbi öllu lífi sínu ti! þess,
ab gjöra gott og hjálpa naubstöddum, gaf hún
bsebi mikib sjalf fátækum og studdi öfluglega
öll fjelög er stofnub voru íil ab bæta úr bág-
indura raanna. Hetír því engin drottning Svía
áunnib sjer slíl.a almenningsást og lýbalof og
Desideria, þó bún væri kaupmannsdóttir ein og
ókonungborin.
Frá þjóbveldinu mikla í Norburameriku eru
frjettirnar sífellt fskyggilcgri. þab er kunnugt,
hvílfkt ósamlyndi um langan tíma hefir verib þar
milli hinnasullægu fylkja þar sem þræiar eru haldnir
og hinna norblægu þar sem þeir eru ekki, og
menn vilja afmá þrælahald og þrælasölu; helir
opt þótt nærri liggja, ab sundur mundi ganga
meb fylkjunum, og hefjast tvö ríki, en allir
hinir vitrustu stjórnfræbingar hafa eptir megni
stutt ab því ab halda saman ríkisheiidinni. Sjald-
an hefir nú þessi ágreiningur kotnib Ijósar fram
en vib ríkisforseta-kosning, sem frain fer fjórba
hvert ár, því hvorirtveggju hafa viljab þann kos-
inn til forseta, er frani drægi sinn hlut, Hafa
innbúar þrælafylkjanna jafnan verib æstari og
örbngra ab gjöra þeira til haifis. Ilinn núver-
andi ríkjsforseti Buchanan , sem átti ab fara frá völd-
um nú 4. marz, hefir f fl.estu dregíb fratn hlut liinna
sublægu fylkja þessi árin, sem hann hefir setib
ab völdtun, en þó er iangt frá, ab þeir hafi Iátib
sjer lynda stjórn haris, því haitn hafbi lofab ab
leggja undir bandaríkin |Önd í M xico og ná
Kuba-eyju frá Spáni, og þættist þá suburfylkin
lögreglulibi ab þeim. þeir voru því handteknir
f húsi malarans ; reyfaraforinginn, veiarinn og
nokkrir abrir, en sumir komust undan meb fiótta.
þab er aö segja af konu vefarans, ab hún
vakti nærri alla nótt og óttabist þegar bóndi
hennar kom ekki heim, ab eitthvab gengi ab hon-
um. En þar liann kom ei lieidur um inorgun-
inn, varb hún ákaflega brygg. Nágrannar henn-
ar fóru þegar af stab ab leita mannsins, en gátu
hvergi spurt hann upp. Undir kvöld frjettist í
þorpib þab sem borib hafbi til í húsi raalarans
um nótiina, og ab vefarinn hefbi verib þar meb
stigamönnunum og verib handtekinn. þegar kon-
an heyrbi þetta, hjelzt hún ekki lengur heima,
bab eina grannkonu sína fyrir börnin sín og skund-
abi til bæjarins, þar sem bóndi hennar var í varb-
lialdi. Hún liljóp fyrst til amtmannsiiis, sem hjó
í bænum, sagli honuin allt eins og var þab sem
hún vissiDseinast um mann sinn og bab hann anb-
mjúklega grátandi, ab lála mai n sh.n laiisa*.