Norðri - 28.12.1861, Blaðsíða 2

þ m., 'scgir vi?,sjíí!an klá?-a í fje bóndans á Lamba-
stöfeum í GarÖi, w. 0g aflííandi veturnöttum liittr
i«t í Mosfellssveit kind alntsteypt og yfirkomin í
klába; hana átti búandinn f Brintru'tium. nybvli f
Mosfellslandi þar sem fje prestins er mí. Eigi
a& síiur er nú fulllierfnt. eptir aff;éní>nar skob-
anir ab tilhlutun yfirvaldsins, bie&i á fje pres's-
ins 02 annara búenda í Mosfellssveit, ah þar sje
alstafar klá&alaust. Eins er sagt um Ölfus og
önnury lijeruh fyrir attstan fjali; í Selvogi þótti
reyndar ótryegt á tveimur ba'jum um veturnæt-
ur, en skobumumenn sögbu þa& felliins 0g önn-
ur óþrif, en eigi verulegan klába, og Ijetu þó baia
ab Sd2t er. Lamb þaö, er fannst í Tuiigu í Grafn-
ingi í sumar, var 02 meb þe-sleibis óþrifum eia
álfabruna, en eigi íneb klába, gæian af því hefir
komib hjer ti! synis“.
Auk þess talar þjóbólfur um, ab mikib hafi
borib á aimennnm óþrifmn á fje í hinutn heilbrigbu
hjerubum landsins og ræbur til almennra babana.
Vjer höfum nú engar skýrslur fengib tim, ab nein
brögb hafr verib ab þessu venju framar, og ætl-
um næsta b'tib til þess h*ft hjer norbanlands ab
minnsta kosti hjer í itring.
Frjettir bárust 11111 skiptapa meb sunnanblöb-
unnrn; hefir tveimnr hor b á vestra og Eyrar-
bakkaskip líka laskast svo þar vib land ab allt
varb að selja. Ekki fijettist neitt er tíbindum
gegni ab sunnan; emhættin þar og annarstfibar
standa cnn óveitt, nema hvab Gullbringusýsla er
veitt donskum manni Clausen ab nafni og vitum
vjer engin deili á honum. Mælt er aö Sylow
nokkur hjerabsfóceti í Korsör á Sjálandi sæki nú
um stiptamtmannsembæUib hjer. Ilann er mjög
ungur embættismabur og því varla líkindi til að
honum verbi veitt þab móti forscta í yfirdóminnm
dónassen, ef hann skyldi sækja um þab. þab
væri annars óskandi, ab stjórn vor færi ab hætta
gatnla vananum ab hafa hjer danska stipramt—
menn, því þeir gcfast misjafnt, og þó ab sninir
þeirra hafi verib góbir menn 02 vel ab sjer, þá
er þó aldrei ab vænta, ab vjcr liöfum þeirra full
"'ot. Björn riddari Gunnlaucsson, ylirkennari vib
lærba skólann helir nú fengib lansn í nab frá etu-
bætti og heldur hann öllum launnm sínum, því
ríkisdagurinn tókþarnæsta vel undir, er þab var
borib npp fyrir hann af liendi stjórnarinnar.
Nú er þá loksins búib ab seija hina rábgjötbu
nefnd til aö rannsaka fjárhagssamband íslands og
Danmerkur, en þó hefir stjórnin ekki flýtt sjer
meira en svo ab því, ab nefndin er sett 20. sept-
ember eða rjett ábur en ríkisdagurinn kom saman,
8vo þab virbist, ab rábgjafinn liafi fvrst og fremst
gjört það til ab firra sic vítum vib þingib. þab
er vonandi ab þessi nefnd komi þessu máli íljótt og
vel áleiðis. Enginn tnitn lieidiirefast tim þab þar sern
svo tnerkir menn sitja í lienni sem þeir Jón Sig-
nrbsson og Oddgeir Stephensen, ef ab þcir vería
ekki fyrir horb bornir af mebnefridarmöiinuin sín-
titn. Og vonandi er, ef ab þab mál kemst í kring,
ab annab meira sjálfsforræbi fylgi á eptir fvrir
oss, því þab vir'ist að hljóta ab veii'a saiiifara.
Af skólaröbinni, er stendur í Islendirigi, má
sjá ab ekki eru nú fleiii í skóla en þrjátíu 0g
þrír piltar, og þar af í) úr Heykjavík, svo þeg-
ar þeir eru fráskildir, læra nú ekki ílriri piltar á
Islandi í hinum endurbætta íærba skóla, cr kost-
dærni í þessu líttmenntaba landi. þ>að kom þegar
guttur í mig vib hann, bara af því hann var svo
fóngulegur vexti ogsro mikíl liátíbabragtir á hon-
um í frantgörgu, ab jeg var tiokkub hvatskeytlegur
er hann talaði til mín. Hann spurbi hvert jeg
hjeti ekki Iliingvibur. ..
Mjer hnykkti vib, því jeg ætlabi ab enginn,
þekkti mig þar, en kvab þab satt vera.
^Skyldfólk ybar er ab ætlun minni í Richmond”.
Nú fór ab koma í mig. „Já, herra minn!
svarabi jeg, „ætt mín er í Riehmond“.
B0g má jeg spyrja, hvers vegna erub þjer
kominn f þenna hlut lands“.
Jeg spratt upp. „Hvern fjándann varbaryb-
ur um þab?. Hvab eigið þjer meb að spyrja mig
þannig út í liörgul?“.
Einhverjir komu inn, og svarabi hann þess
vegna ekki, en jcg gekkum gólf í veitingaherberg-
inu fokreibur af því ab mjer sem var frjáls mab-
ur þðtti meb |>e3su virðing mfnskcrb. Rembilegi
\
maburinn, er þannig hafii gjört mjer illt í gebi
fór sína leib, og talaði ekki eitt orb meira. ’
Niesta dag, er jeg sat í in rbergi mínu, var
baiib abdyium, og er jeg bab komanda inn ganga
kom inn meb mestu vibhöln og kurleysi ókunni
mabnrinn meb hveitistrába hölubib í stuttbuxunum
með gijáandi skóna og knjespennurnar.
Jeg snerist öndverbur vib honum meb ung-
dóms stærilæti, en hann vann skjótt bilbug á
mjer. Hann var einstrengisiegur en blíbur og vin-
gjarnlegur. Hann þekkti fólk mitt og vissi hvern-
ig á stób fyrir mier; og hve örðugt mjer veitti aö
komast áfram. Eptir stutt vibtal hafbi liann allt
upp úr mjer. Iiann var reyndur lögfræbingur og
hafbi ærib ab starfa, Ilann bauð mjer undireins
ab taka mig 02 leibbeina mjer, og þetta bob var
ofgott og þægilegt til ab neita því. Eptir þetta
fór jeg ab verba öruggari, því núvar mjer komib
á rjetta stefnu ogjeg hafbi fyrst verulegt gagn af
því er jeg nam. Jeg Uynntist þar unguin niöniw