Norðri - 31.12.1861, Blaðsíða 5

1S3
geta þoss, ab stsílka si'i, sem um þab leyti haffti
borií) Finn fyrir barnsl'aberni, dó af barnsforum
um sumarib, og fjell þab mál þá sjálfkrafa nibur.
Hreppsskuldin, sem Finnur eklci á ab hafa kann-
azt vib, var þannig til orbin: Elzta barn Finns,
Jón Albert, forsorgabist hjá stjúpföbur sínum og
niáburinni, og til þeirra hafbi Finnur lttgt meb
drengnum þrjú fyrstu árin; en þegar bann fdrab
eignast börn meb Kristínu, hætti hann ab gefa
meb þessu barni, þvf hann gat þab þá ekki leng-
ur, svo stjúpfabir drengsins serri var bláfátækur,
krafbist meblags frá Finni, eitthvab 50. rd., en
gat engan skilding ft ngib; hlaut því sveitarsijúrn-
in á Langanesi ab leggja meb drengnuin 10. rd.
af hreppssjúbi árib 1858 og 8 rd. árib 1859. Hjer
ab auki var eitt af börnum Finns og Kristínar
tekib bjer á hreppinn, þegar Ivristín var ílutt
inn eptir vorib 1859. Fjemuimm Finns, er hann
skildi epiir í Sköruvík, þurfti ekki ab rábstafa,
því þegar Iijer varb tiirætt um þab mál, kom
Olafur Sigfússon á Ytralúni fram rneb öflugt skjal
þess efnis, ab allar eigur Finns voru Iionum veb-
settar, og fyrirbaub sveitarsfjórninni ab liræra vib
þeim, svo ekki gat sveitarskuld Finns verib lok-
ib meb þessu móti, og er sú fyrirbára Sijettunga
eintómur iiugarburbur. Um iiitt geta þeir líklega
frætt oss, liver ab sje sá hinn konungiegi læknii^
sem á ab hafa gefib Finni bib fullkomnasta att-
est fyrir því, ab iiann mætti ganga í hjónaband
heilspnnar vegna. þab hefir frjétzt liingab norb-
og mun vera satt, ab Finsen, hjerabslæknir á
I
Akureyri hafi neitab honum um slíkt attest. Ur
fátæktar - ástæbunni gjöra þeir nú ekki mikib
fimmmenningarnir, og .látum vjer þab vera í sjálfu
sjer. En þar sem Ieti og óráb eru fátæktinni til
annarar handar, eins og vottabi fyrir lijá Finni
ábur og ekki hefir síbur sannast síban honum var
hleypt inn í hjúskapinn, þá mun fæstum þykja
lilefnislaust, þó siíkt sje talib ásamt öbru fleira
lijónabandinu til fyrirstöbu,
Nú skulum vjer lofa Sljettungum ab láta
dæluna ganga og ekkert babba sögu þeirra fyr
en ab því kemur, ab síra Hjálmar á Presthólum
á ab hafa gefib samþykki sitt til, ab uppgjafa-
prestur H. A. Joiinsen gæfi Finn og Kristínu í
hjónaband. fer nú enn aptur ab skekkjast
frásögnin. Vjer liöfum sjeb embættisskýrslu síia
Hjálmars, dagsetta 8. des. 1860, og getum ekki
leiít Iijá-oss ab tilfæra nokkur hans orb til sam-
anburbar vib sögu Sijettunga. Hann kvebnr þá
fyrst 8vo ab orbi:
„þann 26. júní fyrra árs ljet jeg naubugur
til leibast fyrir kröptuga álcitni og eptirsókn hrepp-
stjdrans í Preetlióla hrepp og tveggja helztu hrepps-
bænda, sem gjörbust svaramenn Finns Gunnars-
sonar og Kristínar Gubrnundsdóttur ab lýsa hjóna-
bands áformi þeirra í fyrsta sinni; en fyrir næstu
helgi, þann 2. júlí s. ár, mebtók jeg forbob á
giptingunni frá prófasti mínum og annab frá lirepp-
stjóranum í Saubaneshrepp, bæbi dagsett 30. júní
næst á nndan, þar prófasturinn fjekk af mínuin
völdum strax ab vita um liina afatöbnu fyrstu
iýsingu. Var þetta bann injcr kærkomib, J»ví frá
upphafi þóttist jeg engan veginn í fuliu laga-
leyfi geta saman gefib persónurnar, eptir því sem
á stdb, án prestssebils, án húsbænda vitnisburbar
auk fieira og íieira, í stuttu máli ab scgja, án ails-
kyns mebkenninga og mjer ails ókunnug. þó jeg
nú alveg hetti framhaldi lýsinganna, Ijetu gipt-
ingamennirnir ekki af, ab gjöra mjer um sumarib
tvívegis absóg ab halda áfram giptingunni, en
jeg þverneitabi*, o. s. frv.
Enn fremur segir síra Hjálmar:
„þegar stundir libu fram. nefnil. 3|- mánub-
ur, bar svo tindir, ab emerítprestnrinn II. A.John-
sen beiinsókti mig til ab dvelja lijer og njóta \
af tekjum sínum, en jeg ekki heima staddór nenia
eridrum og sinnttm um þessar mundir; hafíi hrepp-
stjórinn samib vib hann, ab fullkomna og frani-
halda því, sem jeg ábur liafbi afsagt ab gjöra
og án míns leyfis eba vilja skuldbatzt fá-
ráblingurinn til þessa, ábur en jeg af vissi,
enda munu hvatamennirnir ekki hafa talib á þessu
torfærur eba getib um nokkra meinbugi, og fyrstu
lýsiuguna mætti vel brúka. Jafnframt þessu bubu
þeir honum ab heimsækja sig sjer til skemmtun-
ar, sem sinn gamlan og kunnugan sóknarprest,
og undir því yfirskyni ferbabist hannlö. október
ab Asmundarstöbum“.
Síbar í skýrslunni kemst sjera Hjálmar svo
ab orbi:
Mþá 4—5 daga, sem nefndur prcstur dvaldi
hjer á heimilinu, ábur en hann fór kynnisferb
þessa og vígbi saman Iijónin, gafst mjer ekki kost-
ur á ab þekkja, ab hann væri eins genginn í barn-
dóm, eins og sannarlega var þó; því staklegt
ininnisleysi og gáfnasljófieiki var yfir hann fall-
inn*.
Af þessari embættisskýrsiu má nú rába, hversu