Ingólfur - 28.10.1853, Qupperneq 1

Jnaólfar.
1 28- d- októberm. §§§§§|| £*>
1^53*
® Kostnaðarmaður og útgefari Svb. Hallgrímsson. T
f--------------------------------------------------;-----------------------f
S Ö h Í n
nr. T¥SjF. Organisti, P. Gudjohnsen, skipað-
ur sóknari gegn þóroddi Sir/murularsyni í
lieykjavík, dæmd í Landsyfirrétti 17. mai 1853.
5ann 10. dag ágústinánaðar, árift sem leið,
hafði ákærði, sem er kominn yfir sextugt,
fundið færi á, í sölubúð kaupmanns Jorsteins
Johnsens í Reykjavík, að stela hálfri þriðju
spesíu, eður 5 rbdd. frá kvennmauni, sem var
þar stödd til verzlunar1; ákærði komst á burt
ineð fólann, og víxlaði strax hálfu spesíunni
í annari söiubúð fyrir smápenínga. jþað
var bráðuin leitað á ákærða, en þær 2 spe-
síur fundust ei, fyr enn seinna, á hans árum.
Við ransókn sakarinnar við Reykjavíkur bæj-
arþingsrjett, játaði ákærði loksins, að liann
hefði stolið peningunum, og skilaði þeim apt-
ur, nema 54 skk. sem hann hafði eyðt. A-
kærði hafði tvisvar áður orðið uppvís að þjófn-
aði; fyrst 1834, ogvarhannþá iúðpolitierjett
dæmdur til 20 vandarhagga refsingar fyrir
stuld, að upphæð 3 rbdd. 32 skk. I annað
sinn 1836, og hafði liann þá hvinskað 53.
skildinga virði, og var fyrir það dæmdur til
3 sinnum 27 vandarhagga straífs. Jar eð á-
kærði þannig nú í þriðja sinni varð uppvís að
þjófnaði, við hvað tilskipun 11. apríl 1840 í
15. grein leggur 4 til 16 ára hegningarerviði,
dæmdi undirdómarinn, land-og bæjar-fógeti
Finsen, þann 14. marz 1853 við Reykjavíkur-
bæjarþingsrjett:
Hinn ákærði "þóroddur Sigmundarson á að
erviða í Kaupmannahafnar betrunarhúsi í 4
ár, og endurgjalda Páli bónda Pálssyni á
Gröf þá stolnu peninga, að því leyti þeir
ekki eru komriirtil skila, með 54skk. r. s.
1 Fyrir húsbónda sinn, Pál bónda Pálsson i Grðf.
Svo ber honum og að greiða allan af sök-
inni leiddan og leiðandi kostnað.
Akærði skaut þessum dómi til landsyfír-
rjettariris atkvæða, og þó að ákærða væri nú
við undirrjettinn valið það vægasta straff, sem
á við þjófnað í þriðja sinni framinn, fannst
þó meiri hluta landsyfirrjettarins dómenda það
vafasamt, livort það ætti hér við, þar sem
fyrsta brot ákærða var dæmt við politierjett, en
annað brot hans hafði aldrei komið undir á-
lit landsyfirrjettarins. Bæði þessi brot hins
ákærða höfðu að borið undir hinni eldri þjófn-
aðar löggjöf; þá var kóngsbrjefið 25. júlí 1808,
helzti lagastaðurinn; og það heldur sjer með
berum orðum við eldra kóngsbrjef frá 2. maí
1776; og til þessa síðarnefnda er líka á fleiri
stöðum í undirrjettardóminum frá 1834 skír-
skotað. Kóngsbrjefið frá 15. október 1783,
sem er sem framhald hins eldra frá 2. maí
1776, skipar svo fyrir, að sá, sem áður er
straffaður fyrir smáþjófnað í 1. sinni, undir 5
rbdd. verðHæð, eigi, ef bann stelur í 2. sinni,
undir sömu verðhæð, að straffast sem fyrir
þjófnað í fyrsta sinni framinn, og virtist því
landsyfirréttirium sem ákærði hefði verið of
hart straffaður eptir uiulirréttardóminum frá
1836, með 3 X 27 vandarhöggum fyrir 53 skk.
þjófnað í 2. sinni. Landsyfirrétturinn dæmdi
því 17. mai, er seina.stur leið:
Ákærði jþóroddur Sigmundarson á að hýð-
ast 3X27 vandarhöggum. Að öðru leyti
á bæjarþíngsrétturinn óraskaður að standa.
Sóknara við landsyfirréttinn Organista P.
Gudjohnsen bera 5 rbdd., og svaramanni
examinatus theologiæ L. Hallgrimssyni 4
rbdd. s. m., sem lúkist eins og annar kostn-
aður sakarinnar af ákærða. Idæmdu end-