Ingólfur - 09.06.1854, Síða 6

118
aðra hönd ýmsan fróftleik fyrir tillög sín.
IÞegar {ressa er nú gætt, liver vill f)á neita
j»ví, aö Miönefndin hefur mikið hjálpaft til að
efla útgöngu 3>jóðólfs? Og var f>að ekki verð-
ugra fyrir ábyrgðarmanninn að viðurkenna að-
gförðir hennar, heldur enn að lýsa öðrum eins
sjálfbyrgingsskap og hann gjörir? Að því
leyti fjá sein stefna jijóöólfs hjálpar honum
til vinsælda, f)á vil jeg gjarnan unna sjáifuin
honum maklegs heiðurs; en að f>ví leytí sem
hin skynsainlega uppástunga hinnar kollóttu
Miðnefndar, og hinar vinsamlegu undirtektir
landsmanna hafa rutt honum til rúms, f>á til-
heyra f)eim og henni fwkkir fyrir f)að, en
^jóðólfi ekki.
En fiað mun f»ó eiga að heita fiakkarvert
af ^jóðólfi, sem hann segir þrátt fyrir horn-
auga f)að, sem hann gefur Ingólfi, „að enginn
geti borið á móti því, og sízt sjálfur hann, að
(/óðs yfirvalda blaðs megum vjer ekki án
vera“. 5að er hvorttveggja að ábyrgðarmaö-
urinn hefur með annarlegu letri auðkennt orð-
ið ffóðs, enda er jiað flestra ætlun, eptir því
sem hann plagar að lita á og dæma um aðrar
aðgjörðir yfirvalda, að það blað mundi vand-
fengið frá þeirra hendi, sem hann kallaöi ffott.
Hann hefur og lýzt yfir áliti sinu um f)au yfir-
valda blöð og j)á ritstjóra þeirra, sem hingað
til hafa verið, og verður ekki annað af því
dæmt, enn að hanri vilji prjedika lýðnum, að
hatast við yfirvaldablööin, og jafnvel fyrirlíta
þá menn, sem starfa að þeim eða vilja styrkja1
til þeirra. Og þetta er honum, ef til vill nokk-
« ur vorkun, því skyldi það dyljast fyrir honum,
sem allir sjá, að (/ott yfirvalda blað yrði hans
hættulegasti óvinur, með því það sýndi mönn-
um fram á, að flest, sem hann byggir fyrir
land og lýð, ern vindblásnar hrófatyllur, byggð-
') I Ingólfsffrein pjóðólfs 15. d. aprílm. eru nokkr-
ar línur neðanmáls, par sem ábyrgðarm. segir, að haft
sje eptir kostnaðarm., að nokkrir nafngreindir embætt-
ismenn norðanlands, gangist helzt fyrir að kaupa Ingólf.
Hjer við er það tvennt athugandi, að eigi hikar þjóð-
olfur við að færa mönnum sögur, þó hann viti að þær
haltri á einuin fæti, og svo nefnir hann að eins til þá
embættismennina norðanlands, sem hann hefur opinher-
lega gengið í berhögg við, allt eins og hann linni þeim
það nú tíl nýrrar sakar, að þeir skuli sjálíir kaupa og
útbýta öðrum Ingólli. En sje það satt, að stjórnin sjálf
leggi fje* til þess að halda blaðinu úti, þá ætti ekki að
taka hart á þeim embættismönnum hennar, sem heldur
vildu greiða því veg. I
ar á lausum sandi. Ef embættismenn vorir
innanlaiid.s færu að svara 3>jóðólfi upp á rit-
gjörðir haris, viðlíka og gjört hefur herra Odd-
geir Stephensen í K.höfn, þá mundi það fljótt
sjást, hve kjarngóðar þær væru, þegar búið
væri að blása úr þeiin vindinum. Og er það
þá að furða, þó að herra ábyrgðarinaðurinn
kvíði fyrir góðu yfirvalda blaði, enda þótt hann
vilji eigi láta á því bera?
Jacob Peter IHynster.
Skarpvitur sem Páll, djúpvitur sein Jóhannes.
VTjer höfum nú lieyrt lát þessa merkis-
manns, og af því að liann er mörgtim löndum
góðkunnugur vegna hinna ágætu „Hugleið-
inga“, sem við hann eru kendar, þá þótti oss
tilhlýðilegt að bjóða lesendum vorum dálítið
ágrip æfi hans, er vjer höí'um snúið úr dönsku
dagblaði.
J. P. Mynster var fæddur 8. d. novem-
berm. 1775 í Kaupmannahöfn. Jegar hann
var 15 ára gamall útskrifaðist hann úr skóia,
og gekk þá á háskólann, las þar guðfræði
og lauk sjer af á 4 árum. Eptir þetta var
liann barnakennari í 7 ár hjá J. G. Moltke,
sem þá var ráðgjafi konurigs, kenndi hann
skólalærdóm syni hans Adam Moltke, greifa
af Bregentved, sem opt hefur sýnt rausn sína
hinu islenzka bókmentafjelagi, og útskrifaði
hann 1801. Sama ár vígðist Mynster og varð
prestur í Spjellerup, þjónaði liann þarí 10 ár,
en fluttist svo til Kaupmannahafnar, er hann
varð aukaprestur við Frúarkirkju. Árið 1815
samdi hann rit og fjekk fyrir doktórsnafnbót.
Árið 1826 varð hann hirðprestur og tveim ár-
um siðar skriptafaðir konungs. llinn 9. d.
septeinberm. 1834 varð liann biskup yfir Sjá-
landi, og 30. d. s. m. umsjónarmaður hinna kon-
unglegu riddaramerkja. Jannig var Mynster
heitinn Sjálandsbiskup allt að 20 árum. —
Seni prestur hjelt Mynster fast með klerka-
veldi, og bryddi á þeim myndugleika hans í
veraldlegum efnum; þess vegna var honum
aldrei mikið gefið um tólfkóngavit aldarinnar,
eins og það koin fram í stjórnmálefnum; sýnir
það bezt hversu hnnn kom fram á þingunum
í Hróarskeldu, þar er hann sat fjórum sinnum
sem konungkjörinn þingmaður andlegu stjett-
arinnar; þá var hann lika konungkjörinn á þingi