Ingólfur - 06.01.1855, Blaðsíða 1

@
&
TT
$
1
T
■vr
-V
é
^naólfnr
❖
6. d. jamiarm.
1855*
i
I
a
:I
Kostnafiarmaður og útgefari Svb. Hallgrímsson.
-----------------------«S*
Landsyfirrjettardómur
i sökinni Nr. 8/i853- Examinatus theologiæ L.
Hallyrímsson, gegn: hjálparlæknir
Vigfúsi Runólfssyni og Guðmundi
þorsteinssyni úr Bqrgarijarftarsýslu.
Hjálparlæknir Vigfús Runólfsson úr Borg-
arfjarðarsýslu og Guðmundur nokkur J>or-
steinsson þaðan, voru við Reykjavíkur bæjar-
þingsrjett lögsóktir fyrir að hafa nóttina milli
11. og 12. april 1853, yfirfallið næturvörð bæj-
arins með böggum og slögum; við hver áflog
nöglin rifnaði svo upp á þumalfingri nætur-
varðarins, að hún að eins lafði á lítilli taug.
Sökin var við lögreglurjett Reykjavíkurbæjar
þann 16. apríl 1853 þannig dæmd:
Hinir ákærðu, aðstoðarlæknir Vigfús
Runólfsson og bóndi Guðmundur 501,‘
steinsson eiga að sæta, hinn fyrrnefndi
fjórum sinnum 5 daga, og hinn síðarnefndi
tvisvar 5 daga vatns - og brauðsstraffi í
fángahúsi Reykjavíkurbæjar. 1 skulda-
bætur til næturvarðar Guðmundar Gíss-
urssonar greiði hinn ákærði Vigfús Run-
ólfsson 40 rdd. r. S. Kostnað sakarinnar
greiði hinir ákærðu, hvor fyrir sitt leyti.
jþessum dómi skutu þeir dómfeldu til
landsyfirrjettarins, og fram komu þar hinir
beztu vitnisburðir frá fleiri málsmetandi mönn-
um; þar á rneðal frá sýslumanninum í Borg-
arijarðarsýslu, um ákærða Vigfúsar dagfar og
breytni, eins og það einnig á hina síðuna upp-
lýstist að hann, þá umtölnðu nótt, hefði verið
mjög svo drukkinn af brennivíni og öðruin
áfengum drykkjunr, ofaníhvað hann drukkið
hefði, óvíst hve mikið af kámfórudropum,
hvað að landlæknirsins áliti gat hafa svipt
hann allri meðvitund um athæfi sitt. Lands-
yfirrjetturinn fann því, að hann ekki gæti á-
litist strafftækur (pænæ capax). Um Guðmund
varð að vísu ekki sannað með vissu, að hann
persónulega hefði misþyrmt næturverðinum,
og heldur voru líkur að þvi, að hann hefði
otað Vigfúsi fram til hryðjuverkanna; í hið
minnsta fannst það ekki, að liann hefði gjört.
neitt til að hindra áflogin, enda þótt hann
væri lítið drukkinn. Landsyfirrjetturinn dæmdi
því 4. júlí 1853:
Hinn ákærði Vigfús Guðmundsson á fyrir
sóknarans frekari ákærum í sök þessari
sýkn að vera. Að oðru leyti á undirrjett-
arins dómur. óraskaður að standa, þó svo
að þær idæmdu verkafallsbætur lækkist
til 25 rdd. r. s. I sakarfærzlulaun borgi
hinir ákærðu, hvor að sinu leyti, sóknara
við landsyfirrjettinn, cand. L. Hallgríms-
syni 5 rdd., og svaramönnum sinum þar,
organista P. Guðjohnsen og cand. M.
Grímssyni sina 4 rdd. hvorjum. Idæmd
útlát að greiða innan 8 vikna frá dóms
þessa löglegri birtingu, og honum að öðru
leyti að fullnægja undir aðför að lögum.
Yflrlit ársinw 1854.
jiegar vjer rennum augum yfir þetta ár,
til að skoða huga vorn um liversu það hefur
gefizt oss, þá verður reyndin á þvi sú, að
það hafi verið eitt af vorum meðalárum, eða
jafnvel í lakara meðallagi. Arið hefur haft.
mikla annmarka í för með sjer fremur mörg-
urn öðrum áruin, en það hefur líka gjörzt á
því það, sem gefur oss von um góðar heillir.
ÍÞegar vjer lítum til veðráttufarsins, undir
hverju eigi er alllítið komin hagsæld hvers