Hirðir - 28.11.1860, Síða 7

103
þar. Finnist nú gómstórt þykkildi eba títuprjónsbóla í nokkru Iambi,
þá er undir eins sagt, aí> allt fjeb sje útsteypt á þessuin bœ; en þó
þab sje gott, ab menn gjaldi varhuga vib öllum klábavotti, þá er
þa& illmannlega gjört móti lækningunum, a& afbaka svo sannleikann,
a& skurfur, skóf og brií&ur sjen saklaus, ef þau sjást á nor&anfje
e&a vestanfje, en finnist ein bóla á kind einhversta&ar a& sunnan úr
hinuin svo köllu&u lækningasveitum, þá á þa& þegar a& vera merki
upp k drepldáðann, og þó hei&vir&ustu og vöndu&ustu menn hjer á
Su&urlandi finni hinn sama klá&avott í kindum a& nor&an e&a vest-
an, og þeir hafa fundih hjer fyrir sunnan, þá er slegi& vi& þessu
skolleyrunuin, og einungis svara& því, a& menn sjeu sannfœr&ir um,
a& þetta sje allt annars kyns vottur; en enginn gáir a& því, a& þessi
þeirra svo kalla&a sannfœring geti steypt landinu öllu, eins og hún
nú þegar liefur gjört, í mesta vo&a.
Fyrir skömmu var sko&a& fje úr ýmsum stö&um a& nor&an, og
fannst í því óyggjandi klá&avottur. þa& er raunar satt, a& vottur-
inn var enn ekki magna&ur, en hann var þó fullt eins mikill, og
hann hefir veri& hjer á fje því, sem klá&asögurnar hafa gengi& um
fjöllunum hærra um allt Nor&urland á sí&ari tímum, og mjög var
þa& undir hættu a& eiga, a& láta slíkt fje vera a&gjö-r&arlaust, e&a
rei&a sig fastlega á þa&, a& votturinn gæti eigi or&i& verri, þegar
þa& á lijer a& mæta þessum algengu haustrigningum og rosave&rum,
þar senr fje gengur gagnvott, svo mörgum dögum, og jafnvel vikum
skiptir. l>a& er sannarlega í þessu máli ekki nóg, a& þykjast vita
allt, en vita þó minna en ekkert um þa&, sem um er a& rœ&a, og
bágt er til þess a& vita, a& velfer& landsins skuli vera komin undir
því, sem menn trúa, hversu vitlaust og gagnstœtt sannleikanum scm
þa& svo er; já, vjer þorum a& segja, a& almenningur me& sjálfuin
sjer ver&ur a& finna þa&, aÖ þa& er allt of mikill ábyrg&arhluti fyrir
hann, a& vera allt af a& staglast á þessu sama, þvert ofan í þa&,
sem þeir segja, er vit hafa á, og hva& skyldi þeim liinum sömu ganga
til, a& vilja draga landa sína á tálar ? e&a tala anna& í þessu máli,
en þeir vita rjettast og sannast?
Vjer höfum nú í liaust, eins og a& undanförnti, gjört oss far
um a& sko&a innýflin úr hiqu slátra&a fje hjer' í bœnum, einkuin
lungun, er á sí&ari árum almennt hafa veri& svo einkennileg vi&
sjúkdóm þann, er í þeim hefur fundizt, og sem a& öilu leyti ber
saman vi& þa&, er landlæknir Bjarni heitinn Pálsson segist hafa
fundi& í fjenu, er haf&i hinn svo kalla&a gamla klá&a, sern rita&