Íslendingur - 22.09.1860, Page 6

94
er aS riýju mætti verba aS ófriíarkveykju meí) þegnum Dana-
konungs, lrita danskt og þýzkt þjó&erni í Sljesvík njóta
jafnrjettis, o. s. frv. ÖIIu þessu hafi nrikvœinar verih lýst
yfir í bohunarbrjefi dags. 28. dag jan. 1852, en þab sje
ab eins „góbfns'egar upplýsingar" (Erlauterungen) en eng-
in skuldbinding. Öhrti mrili sje ab gegna, er komi til af-
sprakans allra brjefsendinganna, en hann sje ályktarskjal
sambandsþingsins í Frakkafurbu, dags. 29. jiílf 1852. þetta
skjal sje þab eina, er mrili nemi, þar er rœbi um þjnb-
samning rnilli Danmerkur og þýzka sambandsins, en þar
sj e Sljesvík ekki nefndá riafn. Hins vegar fari þab
svo fjarri, ab Danir hafi slegib sliSku vib ab el’na þab, er
heitib sje í bobunarbrjefinu, ab bæbi liafi Sljesvíkurmenn
fengib aptur þing sitt, og þeir haldi því enn, og hafi þeir
þó haft sig í margloldum mótblæstri og óþegnskap. —
Schleinitz, ab sínu leyti, heldur ríkt ri því, ab þab, sem
danska stjórnin liafi sagt í brjefum til stórveldanna þýzku,
hafi engan veginn verib sagt til einbers Iróbleiks og frá-
sagnar, heldur sje þab fullstöfub lofurb og skorbub skuld-
binding. þessu hafi verib Iofab: 1. aldrei ab gjöra sani-
steypu úr Sljesvík og Danniörk; 2, láta Sljesvík njóta
landsrjettar í ríkisheildinni (hafa þing sjer, o. s. frv.); 3,
skapa jafnan rjett þýzku þjóberni og dönsku. þetta hafi
nú sendibobar Prússa og Austurríkis borib fram ri þinginu
í Frakkafurbu, og ályktarskjalib, sem Ilall tali um, sje
ekki annab en yfirlýsing ri því, ab þingib rilíti anglýsing-
arbrjef dönsku stjórnarinnar (28. jan. 1852) í góbri sam-
hljóbun vib sambandslögin, ab því snerti Iloltsetaland og
Lauenborg, og ab þab vilji hlíta því, er Prússum og
A u s t u r r í k i s m ö n n u m h a f i s a m i z t á v i b D a n i,
fyrir hönd sambandsins, til ab eyba misklíbun-
um. þetta eru ab því leyti hiifubatribi brjefanna, ab af
því mri sjá, ri hverjuin stöbvuin livor um sig stendur.
Dönskum blabamönnuni þykir Hall eigi mibur happorbur
en skorinorbur. ILinn sýnir ri cinum stab, ab Schleinitz
hafi svarab einberu „axarskapti"; og þarf ei ri þab ab líta;
einnig segir hann Prússmn afdrrittarlaust, hvab þeir fari,
og hve aubsælega þeir fylli þann flokkinn, er rivallt „andi
handan" til ab gœba ri gustinn í hertogadcemunuin. Ab
vísu hafa honum farizt vel orbin, og þau lýsa þvf, ab hann
finnur til þess, hvílíkri rangsleitni og ranghverfleik danska
þjóbin rivallt inri sreta af hendi þjóbverja, en ri hitt verbur
þó varla dul dregin, ab danska stjórnin hefur ribur gefib
hjer svo niikinn fangstab ri sjer, ab öllum mri virbast, sem
Prússar eba þjóbverjar hafi nú mikib til síns mrils. Samt
er Dönum þab eigi Iriandi, þó þeir nú vilji rjetta hlutsinn,
því betra er seint en aldrei.
Konungtir vor hefur dvalib mibsumarsmrinubina í Sljes-
vík, ferbazt þarum og hehnsótt eyjabúa ri næröllnm smri-
eyjunuin vib vesturströndina, en leift sjer hvervetna mikib
lof fyrir konunglega mildi og örlæti.
Italía. Seinnstu frjettir vorar nribuþarab, er Gari-
baldi var kominn ri leibina til Messínu. Skammt frri þess-
ari borg er iinnur, er Milazzo heitir; þar eru vígi gób, og
voru konungsmenn þar fyrir meb mikln libi. Fyrir þeim
var einn hinn bezti libshöfbingja Napólíkonúngs, Bosco
ab nafni. Hjri borginni sló í harban bardaga. Bosco hafbi
lib luiklu meira, en fyrir harbfylgi og hreysti Garibaldinga
varb hann ab lokum ab hriikkva undan og inn í vígin, en
treystist þó ekki ab haldast þar vib eba verja borgina, og
sri þab eitt tiltœkilegast, ab gefa hana upp vib Garibaldi.
í orustunni ljetu konungsmenn nær 1400, en Garibaldi rúm
700 manna. Sagt er, ab Garibaldi hafi haft sig mjög
frainmi í bardaganum. Á einnin stab nrbu Iengi torsóttar
nokkurar fallbyssur, er unnu mönnuin hans hib mesta tjón.
Hann rjebst þri til sjrilfur og sótti frain meb þeim, er uppi
stóiu; þeir nábu fallbyssunum, en í þeirri svipan, er þeir
linrfu aptur til ineginlibsins, þeystu ab 3 menn ríbandi og
sóttu ab Garibaldi. Drnp hann tvo af þeim, en hinn þribji
hleypti undan. Eptir uppgjiif borgnrinnar fluttist snmt libib
konungs til meginlands, en sumt hjelt til Messínu. Ejett
ri eptir sigurinn fjekk Garibaldi brjef frri Viktori konungi,
þess efnis, ab hnnn ræbur honuin til þess, ab gjöra vopna-
hlje vib Franz konung, og rribast eigi meb her til megin-
landsins. Garibaldi ritabihonnm aptur og sagbist nú verba
ab óhlýinast rábum hans, en allt, er sjer ynnist, skyldi lagt
í hans liendur, því honum eiiuim heffi hann risett sjer ab
þjóna til daubadags. Garibaldingar fœrbust nú ab Messínu
og bjnggnst til absóknar. En svo mikill geigur var kom-
inn yfir kastalalibib, ab Clavy hershöftingi, er vörnum rjeb
í borginni, tók þab rribib ab gjöra vopnahlje vib Medici,
einn af libsforingjum Garibalda. Skyldi meginhluti kon-
ungslibs farn burt úr borginni og nokkur vígin seljast í
liendur mönnum Garibalda, en konungsmerin halda þrem-
ur, enda skyldu þeir eigi mega vinna bœiiuni neitt grand,
og hvorngir vekja ófrib vib hina. Meira þótti Garibaldi
hjer eigi þurfa, þvf hann veit, ab köstulunuin verbnr lokib
upp meb góbu, þri er honum hefur unnizt þab á mcgin-
landinu, sem hann hefur í hýggju, en þab er, ab reka Franz
konung frri völdum. Konungur þessi hefur leitab allra
187
ab henni frileiki mikill meb þeim hætti, ab henni finnst
hún ekki geta al' komizt, nema hún smakki mannsblób;
stríbir þó lengi gegn, og hefur eigi orb á, en þar kemur
um síbir, ab hún segir manni sínum frá, og meb því sam-
farir þeirra voru góbar, og hann henni eptirlritur um flesta
hluti, þá vökvar hann sjer blób á fœti og bergir hún af.
Stöbvast þri um sinn sú eptirlangan hjri Iienni. Litlu síb-
ar birtist henni í draumum ein og önnur óliœfa, sem ekki
er á orb hafandi, og getur hún þess vib einhverja vinkonu
sína, ab barn þab, er hún þri gangi meb, muni í einhverju
verba frribrugbib venjulegu mannebli, ef ei meb öllu einhver
óskapaskepna. Nú libu tímar fram, og verbur húnijettari;
fer þab þó alit rneb feldi, og elnr hún sveinbarn eitt, og
cr þab vatni ausib og kallab Björn. Vex hann nú upp
meb foreldrum sínum og dafnar vel. Lífca svo hin næstu
missiri, ab eigi ber til tíbinda.
4. Þá gjörbi óriran mikla víba um sveitir, og ekki
sízt ri Snæfellsnesi. Urbu þá margir smribœndur nnubulega
staddir, og þar kom, ab bæbi sultu menn og kvikfjenabur.
Ormur ri Knerri var þá enn vel byrgur ab öllu, bæbi mat
188
og heyjum. Fer hann þri eitt sinn ab hitta Pjetur ri Ilúsa-
nesi, og vill vita, hvernig honum búnast. því jafnan hafbi
verib til vina meb þeim, og svo var enn. Talast þeim þri
svo til, ab Ornuir býbur honum barnfóstur, og kvefcst mundu
taka af honnm annabhvort hinna eldri barnanna, Magnús
eba Sigríbi. Pjetur segir sem var, ab slíkt þykir lionum
vel bofcib, og kunni hann Ormi miklar þakkir fyrir, en þó
sje þcim lijónum gebfelldara, ab lrita frri sjer hib yngsta
barnib, mefc því hin eldri sjeu þó komin nokkub til vika.
Verfcur sú endalykt ri tali þeirra, ab Björn rsebst til fósturs
hjá Ormi, og liefur Orniur hann heim meb sjer ab Knerri
og tekur vib hann ristlostri. Eru þeir Gubmundiir mjög
jafnaldra, og fellur allvel ri meb þeirn. Brifcir voru þeir
stallbrœbur miklir menn og sterkir eptir aldri. Var Gub-
mundur lítt vib vinnu haffcur, en tamdi sjer glímur og
ýmsar íþróttir, sem þá var þó ekki alltítt. Björn var dul-
ur mabur í skapi og fálritur löngum, en þótti nokkub harb-
drœgur, ef því var ab skipta, þó vissu menn ógjörla skap
hans.
5. þab var eitt haust sem optar, ab Ormur bóndi