Íslendingur - 19.03.1861, Qupperneq 6

190
>itur maður, enda þurfti liann á sínum tímum eigi að
óttast neina útúrdúra af »politiskum oddborgurum» (poli-
tiske Spidsborgere). Embœttismennirnir og landar í'ylgdu
honum trútt og vel, án þess að líta til hœgri eða vinstri,
enda þurftu þeir þá eigi beldur að óttast það, að bin góða
tilætlun þeirra yrði gjörð að stjórnfrœðislegri grýlu, og þá
var alls eigi sá tími, að það þœtti merki upp á „Separa-
tisme“, þó menn vildu hafa sem mesta þarflega uppfrœð-
ingu hjer á landi. Á binn bóginn er það sannast að segja
um Dani, að alls eigi mundu þeir á vorum dögum taka
slíkt illa upp, og til sannindamerkja um það getum vjer
getið þess, að lierra prófessor Tscherning, sem hjer var
í fyrra-sumar, lærður maður og góður, sagði, að það væri
sannfœring sín, að læknaskipuninni á Islandi yrði bezt og
fljótast við bjargað með því, að landlæknirinn hefði jafnan
unga menn til kennslu í læknisfrœðinni.
Innlendar frjetílr. Síðan vjer rituðum síð-
ast í blað vort, hafa oss borizt fáar innlendar frjettir. Tíð-
arfarið hefur verið heldur stirðara en að undanförnu, um-
hleypingar, snjókoma nokkur, en frost lítið; aflatregt af
sjó, og varla mátt heita róið hjer á Innnesjum nema 12.
þ. m.; þá öíluðu Akurnesingar og Seltjerningar vel, en
langrœðið var fram úr hófi; Álptnesingar leituðu sunnar,
og fengu að sögn lítið. Nú er þorskur kominn inn fyrir
Carðskaga og farinn að fást í net af Keflvíkingum; er
nú vonandi, að fiskast fari úr þessu, enda er liart orðið
um bjargræði hjá mörgum. Skepnur eru í góðum hold-
um, livaðan sem til spyrzt, og líkindi til, að heyin endist
mönnurn, ef vorið verður ekki því bágara.
Ífílentlar fr jettir. Póstskipið (Arcturus) kom
til Reykjavíkur 16. þ. m. um nónbil; lagðiþað útfráKaup-
mannah. 1. marz og kom við á Skotlandi og Færeyjum.
Iíaupmennirnir Svb. Jacobsen og Aug. Thomsen komu út
á því. Vöru kvað það flytja allmikla hingað til flcstra
kaupmanna. Ilelztu frjettir eru þessar: Veturinn hefur
verið kaldur ytra, en af Færeyjum er oss ritað, að þar
hafi veðurátt verið svo góð, að elztu menn muni eigi slíkan
vetur, og fiskiafli verið þar allgóður. Prússa-konungur dó
2. jan í vetur, og bróðir hans Wilhjálmur 1. kominn þar
til ríkis. Til ófriðar horfir með Prússum og Dönum, og
hafa nú Danir viðbúnað mikinn á sjó og landi. Ríki F'ans
konungs á Napoli er liðið undir lok, eptir að hann í lehr.
mán. gafst upp fyrir Sardiníumönnum; er nú Viktor E-
manúel orðinn konungur yfir allri Italíu. Páfans er nú
að litlu getið. Garibaldi lagði niður öll hervöld, þ<gar
honum þótti Itaiia unnin úr höndum Napoli-konungs, og
situr nú í makindum að húi sínu á lítilli eyju, er Capiera
heitir. Mikil tíðindi eru orðin austur á Kínverjalaidi.
Frakkar og Englendingar hafa barizt við Kínverja, umið
frægan sigur og tekið höfuðborg landsins Peking; kds-
arinn ílúinn norður í land, en friður saminn, og er >ar
meðal annars í skilmálum haft, að kristnihoðendur sktli
hafa fullt frelsi þar í landi, og verzlun öllum þjóðum }ar
heimil. Hvorugt hefur áður fengizt, og eru það mikar
gleðifrjettir. Tvídrœgni er mikil í bandafylkjum Norðir-
Ameríku. Suðurfyllun halda ákaft fram þrælkun hinaa
blökku manna, en norðurfylkin standa móti því, og iís
einkum út af því sundurþykkjan, og horfir að líkindumtil
stórtftiuda met> þeim. þeir Shaffner komust lieilu og höldnu irr
Grujnlandsfor sirini til Eriglands; er rnælt aí) byrjat) veri)i aí) legjja
segulþráfeinn í stnnar rnilli Amerrku og Evrópu, en sagan segir, tt)
Sliaffner hafl selt einkaleyfl þa%, er homirn var veitt til þeirra hluta
X febrúarm. þ. árs var rúg seit í Kanpnih. ú 6—7 rd. 72 sk. tunn.;
bankab. á 9 rd. 16 sk. til 9 rd. 72 sk. t. Kaffi frá 25—32’/4sk. pnd.;
kandissykur á IS'Ask. pnd.
(Aísalfrjettir frá útlondum látum vjer koma í næsta blati).
Kmbaettaveiting’ar.
Land- og bœjarfógetaombættií) í Reykjavík er veitt Ánu sýishiiM.
Thorsteinson, 18. f. m. Skagafjarí)arsýsla Eggert sýslum. ftrie*.
Mýrasýsla Jdhannesi sýslurn. Gubmuudssyni. Vestmannaeyja-
sýsla kand. jór. Bjarna Magnussyni.
Anglýsing.
Samkvæmt auglýsingu útgefanda »íslendings«. í nr. 22,
hið jeg lijer með hina heiðruðu útsölumenn og kaupendur
blaðsins, er eigi þegar hafa greitt andvirði þess, að gjöra það
hið allra fyrsta til E. þórðarsonar, forstöðumanns prent-
smiðjunnar. 0. V. Gíslason.
Útgefendur: Benidíkt Sveinsson, Einar Pórðarson, IJalldór Friðriksson, Jón Jónsson IJjaltalin, Jón PJelursson.
ábyrgþarniaiur. Páll Pálsson Melsteð, Pjetur Gudjohnson.
Preiitobur í prentsmiíjjunni í U.ykjavík 1861. Einar þó r<)arson.
879
sveinninn hyggist við hirtingu, en varaðist að geta þess,
að hún hefði hótað honum, að láta vagnmanninn leggja
á hann refsingima. Williams þótti hrot hans eigi svo
stórkostlegt, og ldr að taka málstað hans, og beindi tal-
inu í aðra átt. Síðan gekk liann til hvílu, og liugsaði
eigi meira umþetta; ætlaðihann, að Anthony mundifyrir
löngu genginn til rekkju. Anthony sneri eigi heim aptur
nm nóttina, cn morguninn eptir sagði Edward inóðnr
sinni hið sanna, því að hann liafði enga ró á sjer; datt
þá næsta mjög ofan yfir hana við þessa sögu, samt veitti
hún honum engar átölur, eii rjeð honum að eins, að
leyna Williams þessa, því að liann mundi verða afar-
reiður.
Williams tók að verða órór yfir því, liversu lengi
Anthony var í hurtu; sendi hann því til allra kunningja
sinna til að spyrja eptir honuin; hann Ijetog spyrjast fyrir
um hann á þjóðvegum, og um þorpin þar í grenndinni,
og Ijet jafnvel prenta auglýsingar í blöðunum, sumar til
að skora á sveininn, að hverfa lieim aptur, og sumar tit
að biðja góða menn, að sýna honum allan greiða, hvar
380
sem hann kynnifram að koma. En þetta varð allt árang-
urslaust; hvergi spurðist neitt til sveinsins. Edivard unni
fóstbróður sínum af heilum hug; gekk honum þetta nær
til hjarta, irieð því hann fann til þess, að hann var vald-
ur að því; en allt um það leið eigi á löngu, áður hon-
um \æri það úr minni liðið. Sökum þessa missis vinar
sins eiusetti hann sjer, að segja aldrei ósatt framar, þeg-
ar einhver gæti beðið tjón við, eins og það væri auðið,
að sjá gjörla fyrir allar aíleiðingar ósannindanna.
Fám árum eptir þetta var það einhvern dag, að Ed-
ward reið á markað einn mikinn, sem haldinn var eigi
allnærri hœ þeirn, þar sein liann átti heima. Á leiðinni
kom hann þar að, er vegir skildu, og villtist hann þá af
rjettri leið; mœtti hann þá hónda nokkrum, og vísaði
hann lionum aptur á rjettan veg; komst liann síðan með
heilu og höldnu til markaðarins, og skemmti sjer vel.
llann kevpti þar ýmsa smámuni, gaf þá aptur hinum og
þessum, semliann eigiþekkti, og hlógu þeir að honum fyr-
ir, enþað, sem hann þáhafði eptir af skotsilfri sínu, missti
hann í knattleik á borði (Billiard). (Framh. síðar).
.