Íslendingur - 29.10.1864, Síða 7

39
Dani, en Bismark hafi svarað skætingi einum. J>á sendi
Viktoria drottning Clarendon lávarð, nafnfrægan mann,
til Wínarborgar, og gátu þá margir þess tii, að hann mundi
með vitsmunum sínum og góðgirni fá einhverju til vegar
komið Dönum í vil; en til að sannfæra menn um hið
gagnstæða ljet Bismark um það leyti það boð út ganga
til hins prússneska herstjóra á Jótlandi, að hann skyldi
fara með Jótland sem hvert annað land, er með vopn-
um væri unnið. þjóðverjar hafa um þessar mundir
35000 hermanna á Jótlandi (25000 Prússa og 10000
Austurríkismanna), en sá heitir Vogel von Falkenstein,,
er yfirstjórn hefir alls þessa herliðs. IJann beitir að
sögn hinni mestu harðýðgi við Dani, og mælt er, að hann
haíi sett Trampe, greifa, sem þar er amtmaður á Jót-
landi (en sem hjer var fyrir skemmstu), í fangelsi um
nokkra daga, fyrir þá skuld að greifinn hafði ritað skýrslu
eina á dönsku, en ekki á f>jóðversku. jþykir Dönum
þessi Vogel vera hið versta illfygli. Eitt af því, sem
hann hefir gjört Dönum til skapraunar og ógagns,
er það, að hann hefir lagt toll á vöruflutninga milli Jót-
lands og eyjanna, eins og Jótland væri ekki danskt land
heldur útlent. En hvað sem um þetta er, þá ímynda
flestir sjer, að Danir verði tilneyddir að ganga að hverj-
um þeim friðarkostum, sem þjóðverjar setja þeim, því
að hjer er við slíkt ofurefli að etja, að Danir eru frá
með öltu, ef aptur skyldi til vopnaviðskipta koma með
þeim. Danir geta ekki af sjálfs síns rammleik varið
eyjarnar fyrir þjóðverjum, því að þó hingað til hafi þeir
getað fyllilega jafnast við þjóðverja á sjó, þá er nú svo
komið, að Prússar og Austurríkismenn liafa herskip meiri
og fíeiri en Danir. þeir hafa sum sje 35 skip, og þar
á meðal nokkra járnbyrðinga, með 438 fallbyssum, en
Danir að eins 23 skip með 343 fallbyssum; ekki að
tala um manngrúann og auðæfin hjá þjóðverjum, en á
hinn bóginn fámennið og fátæktina hjá Dönum. Nú sem
stendur virðast engar líkurtil þess, að aðrar þjóðir vilji
skerast í leikinn með Dönum. þjóðverjar geta þvi tekið
eyjarnar, ef stríðið hefst að nýju, og þá er útgjört um
Danmörku. þetta sjer konungur vor og stjórn hans, og
því kýs hann heldur frið en stríð. En þó Kristján kon-
ungur hafi átt litlu láni að fagna, síðan hann kom til
ríkis sökum ófriðar þessa, þá hefir hann hins vegar að
öllum líkindum gildar ástæður til að gleðjast yílr börn-
um sínum, og öllum þeim vegi og virðingu, er þeim
sýnist ætluð. Alexandra, elzta dóttir hans, er gipt kon-
ungsefni Englendinga, Georg sonur hans er konungur
á Grikklandi, Dagmar dóltir hans er föstntið Nikulási
Alexandersyni, keisaraefni Rússa, og Iíristján Friðrik,
elzti sonur hans, er krónprins Dana. Fari því allt sem
ætlað er, verða þessar dætur hans, þegar fram líða
stundir, drottningar, önnuryfir Rtissaveldi, hin yfír Eng-
landi, það er í tveimur hinum voldugustu ríkjum á jörðu,
og þessir tveir synir hans, annar konungur yfir Grikkj-
urn og hinn yfir Dönum. Nú á konungur vor 2 börn
eptir, sem eru ung og ekki komin til vegs, þyri Í1 vetra
og Yaldimar 6 vetra.
Ekki er annars getið, en að ófriður liggi niðri um
þessar mundir allsstaðar íNorðurálfunni, þó að víða brenni
í kolunum undir niðri, og gjósi upp þegar minnst von-
utn varir. Á Italíu fer allt vel fram, og sagt. er að
Napóleon keisari hafi í septemb.mán. gjört samning við
Viktor konung Emanuel, um ýms ítölsk málefni, er miði
til þess, að tryggja friðinn, og leiða til lykta vandræði
þau, sem menn hafa átt með páfann og ríki hans, samt
að fá Venedig frá Austurríkismönnum og sameina hana
við Ítalíu. Napoleon hefir um mörg ár haft setulið í
Rómaborg, og mörgum verið misjafnlega við þá ráðs-
mennsku keisarans. Nú er það eitt í samningum þess-
um, að keisarinn skuli heimta til sín heim aptur þetta
setulið, og skal það gjört innan tveggja ára; en Viktor
Emanuel ætlar að flytja sigbúferlum meðhirð sinni fráTúrín
til Florenz, sem er nokkru sunnar á Ítalíu. Er konungur
ítala betur í bygð kominn þar syðra, en þar norður, sem
hann nú hefir aðsetu. Humbert heitir elzti sonur hans,
og stendur til ríkiserfða á Ítalíu eptir föður sinn. þessi
konungsson þykir gott mannsefni og var fyrir skemmstu
á ferð í Danmörku og Svíþjóð, því að allkærter nú með
þessum þjóðum og ítölum. Frá Grikklandi berast all-
góðar frjettir, konungur er þar vel látinn, og flest mun
nú vera þar heldur á framfaraskeiði. Á Spáni leit út
fyrir óeirðir í Kataloníu-sveitum, hvort sem meiraverður
af. Frá Pólen heyristnú ekki annað en að uppreisnin
þar sje brotin á bak aptur um stundarsakir. En það
þykir mega ganga að því vakandi, að Pólverjar sitji sig
ekki úr færi, hvenær sem tækifærið býðst, til að hefja
nýja uppreist og hefna sín. á Rússum. Fjöldi Pólverja
hefir þessi árin komizt undan og fíúið vestur á þýzka-
land, Sveits, Frakldand o. s. frv. og hefst þar við um
stundarsakir, þangað til betur blæs. En hvað bíður
sinnar stundar.
— Heiðursbóndinn herra Páll Ingimundsson á Mið-
húsum í Reykhólasveit hefir látið gjöra vandað spjald,
sem sett er í Reykhólakirkju, með graíletri eptir konu
hans Ragnheiði Gestsdóttur, og er grafletrið á spjaldinu
þannig:
t
Hjer er í græna grund
grundarblóm ausið mold
sofnað við blíðan blund,
blundar, unz hrærir fold
hinn mikli meginkraptur,
dupti sem snýr í heilagt liold :
RAGNIIEIÐUR GESTSDÓTTIR;
hún var fædd 1820, giptist Páli bónda Ingimundssyni
ár1847