Íslendingur - 22.05.1865, Blaðsíða 2

90
sig að guði, eða falsspámaðurinn, sem getur um í Op-
inberunarbók Jóhannesar, er fylgir dýrinu og drekanum.
Jmgar hinn gamli Satan loks ræðst á Krists kirkju, og
ætlar að láta skríða til skarar við hana, þá mun hans
smurði ekki verða tekinn af flokki drýsildjöflanna, og
svo reynir Satan að gjöra hann sómasamlega úr garði,
með nesti og nýja skó; því svo er spáð, að hann skuli
birtast í allskonar krapti, táknum og undrnm lyginnar.
Spádómarnir um Antikrist geta aldrei rætzt á Magnúsi,
og það því síður, sem hann einu sinni hefir verið guðs-
barn, þó aldrei hefði verið nema í skírninni. En djöf-
ullinn, sem var morðingi frá upphafi, þekkir sína, og
einhver af hans gömlu gæðingum mun þá verða fyrir
valinu.
Jeg enda þá þessa grein, með því að segja lönd-
um mínum álit mitt um Magnús Eiríksson, og verður
það þetta: Hann er nú hinn sami auðnuleysingi sem
áður, maður vitskertur, stundum með viti og stundum
með óviti. þegar köstin koma að honum, talar hann
alla óliæfu, eins og vitstola menn, og á því má ekki
henda neinar reiður.
|>ar eð Magnús er landsmaður vor, því hann er
fæddur á íslandi, og einnig náungi vor allra, skapaður
í mannsmynd, eigum vjer að taka hann til bæna i öll-
um kirkjum landsins, á þá leið: að hinn óhreini andi,
vitfirringin, hverfi frá honum, og að honum hlotnist
sú náð á dauðastundunni, að verða heilvita, og Ijós
hins eilífa orðsins skíni þá svo á hans hálfbrostnu augu,
að hann fái lokið upp vörum sínum, ekki til sjálíhælni,
heldur til auðmýktar, og geti sagt: »Fyrir þig hinn ei-
lífi kærleiki, Kristur liinn krossfesti, sem jeg í fásinnu
lastaði, er mitt frelsi fullkomnaðn.
J. Þ. Th.
SVAR
til II. Kr. Friðrikssonar undirkennara við lærða skólann
í Iteykjavík. (ISiðurlag).
þessum atriðum 3 ætla jeg nú að svara, en fáu
einu, því þau eru ekki margra orða verð.
1. þjer Ijetuð yður þá muna, að segja satt og
rjelt frá. J>jer dyljið það, að jeg sjálfur kom upp í
skóla til yðar og bauð yður að rita nnffn yðar, cn þjer
neituðuð því, án þess að gefa mjer í skyn, að þjer
kærðuð yður um að ræða það mál framar. þetta var
nú hin 3. tiiraun til að fá yðar »ómissandi» nafn, sem
þjer haldið, undir boðshréfið. Aptur á móti ofliermið
þjer það, að jeg gæti vitað, að þjer og sýslumaður J.
Thoroddsen væruð samdóma um uppkast yðar, því það
var alveg nafnlaust, meðan jeg hafði það undir hönd-
um, en hitt er satt, að Thoroddsen ogþjer töluðuð um
í haust að fara strax að safna gjöfunum, og mundi jeg
ekki hafa haft neitt á móti því, að skrifa strax undir
uppkast yðar, hefði það eigi verið svo herfilega illa
skrifað, bæði að stefnu, hugsun og málfæri. Ef þjer nú
viljið gjöra svo vel, og láta prenta þetta uppkast óbreytt,
þá vona jeg að allir sjái, að þessir lágfleygu eiginleg-
leikar þess sjást allir á því sjálfu, en látið jtjer nafn yðar
undir það, sem minni hluti skýlisnefndarinnar, þá haldið
þjer, að stíll yðar og rithattur þyki fallegri, enjegætlaði
að flestum öðrum þætti. Að öðru leyti get jeg sagt
yður, að nefndin þurfti engan snarfara »til þess, að nafn
J. Thoroddsens gæti« staðið undir neðanmálsgreininni
um undanfærslu yðar, að rita undir boðsbrjefið, þó yður
geti nú eigi skilizt það.
Um 2. þjer farið mörgum herfdegum orðum um
boðsbrjefið. J>að er eins og yfirdómari Jón Pjetursson,
sýslumaður J. Thoroddsen og jeg sjeurn skóladrengir og
þeir í neðsta bekk; svo hrokalega talið þjer. Látið þjer
yður ekki svona mikið, undirskólakennari! Ef það væri
nú svo, að maður gæti sagt, að þjer hugsuðuð Ijósara,
eður rituðuð betri íslenzku, en svona rjett í meðallagi, þá
mættuð þjer djarft um tala. En þetta er eigi svo.
Yður verður aldrei list sú lánuð, og því ættuð þjer að
leggja löst þann niður að dramba svona í blöðunum út
af öðru eins lítilræði. Jeg skora nú á yður, skólakenn-
ari! að reka af yður sliðruorðið með því að prenta yð-
ar uppleast orðrjett, eim og pað var, og skal jeg fyrir
mitt leyti láta mjer lynda, að menntaðir menn og ó-
menntaðir skeri úr því, hvort yðar uppkast taki í nokkru
fram boðsbrjefinu.
En nú kemur aðalmergur málsins og er hann sá,
að þjer hafið ranghermt boðsbrjefið. Eða hvar stendur
það í því, að það vilji reisa pað liús á Þingvöllutn, par
sem alpingi sltyldi haldið framvegis? J>etta eru helber
ósannindi, það sjá allir. En þar stendur bending um
tilætlan Kristjáns konungs hins 8. í þessu efni, en þessi
bending stendur í grundvallarlögum sjálfs alþingis, og
er aumt til þess að vita, að þjer skulið eigi vita þelta,
sein eruð búnir að pjakka svo mörg ár á alþingi, eður
þá að þjer skulið vera, jeg þori að segja, sá einasti menntaði
maður á Islandi, sem látið þessa mildiríku og lands-
föðurlegu bending hins hásæla konungs fælavður frá að
rita nafn yðar undir það skjal, sem hún stendur í. Einnig
þessari fögru afsökun skýt jeg undir dóm annara, en
grunur minn er sá, að íslendingar kjósi sjer lieldur, að
II. Kr. Friðriksson vanti á boðsbrjefið, en nafn liins ó-
gleymanlega konungs.
Um 3. Loks lýsi jeg því yfir, að það eru ósannindi,
að meiri hlutinn hafi rekið yður úr nefndinni; hitt held
jeg, að þjer á alþingi 1863 í meira liluta skólanefndar-
innar liafið gjört meiri nefndarafglöp, er pjer sjálfur