Norðanfari - 01.08.1863, Blaðsíða 5

einu'dnn! fa>,i& fram í kirkjunni, 02 máskje þaíi veiþi optar,
þegar vefcur leyfir.
6 7
\'ý lagabod-
Tiiskipun um lausamcnn og húsmenn á Islandi, dagseit
26. dag maímánaíiar 1863
Opife brjef um breytíng á þeim tírna, þá er halda skal mann-
talsþirig í B trSastrandar- og Isafjatöarsýslum, dagsett 9. dag
jtíiiímánaíiar 1863
(A í) s e n t).
(Einkennilegt sendibrjef).
Al'a tima sæll og blesfiafeur .Jdn * minn!
Mjög þykist jeg gabbabur í Haildári þar eb hann cr
sinnulftill ónytjungur og vinnulítill klauli — er lítib sinnir
gagni htísbónda síns — vill jafnan hafa mikii), en vinna
lítib til. því vjer vitum ab löt, svikul og illa sifcufe hjú eru
niburdrep húsbændanna, skömm á heimili og banneitrun hins
borgaralega fjelags.
Vertu nú ætíi sæll!
Absend leibrjetting til Norbanfara.
þai) er annabtveggja eba hvorttveggja, ab jeg hefi skrifab
skakkt eba þú tekib skakkt eptir snmu í brjefinu um árife
18<2 á A 11 s t u r lan d i“. þar segir þú t. a. m. á lé. bls.
2. dálki 38. 1. „ráiivandir B e s s a s t a bas k 6 I a m e n n“
en jeg sagiii: „ráfcbanar Be ss ast abask 6 I a munn“, á
19. bls. 2. d. 30. línu segir þú „hann og“ en jeg sagbi
„jeg hann“ — á 21. bls. 1. d. 52. lfnu „drapst“ fyrir
„drógst“ og á sömu bls. 2. d, 52. línu „kapp“ fyrir
,,hopp“. þessar missagnir þínar rangfæra svo þab sem jeg
*aebi, afe jeg get ei annab en ámælt þjer fyrir þa?>; hinar
sniærri virBi jeg þjer til vorkunar.
B. a.
Tll InrAra
{ hlabinu „Norbra* 1860 bls 61, er ge*if) nm bft kammer-
ráfs Jóns sáluga Jóngsonar á þingeyrum og o is! þ.mnig
ab orbi: „ab hann hafi þótt spn- og svinnnr* en um þal)
hefir norblendingur einn kveiib á þessa leib og þai) ab
maklegleikum:
Hrein'yndur þykist Norbri nú,
nískuna einkum Jóns hanti lelur,
inannkostuiri öllum nndan stelur,
*) Jön rjebi HalMilr til þsss sem ritabi brieflb.
skæld og ranglát cr skn'un sú;
( uinreu ^ar hami á vib tvo,
álits verbari blaba-flóni;
ekki má láta úliinn svo
a nibast hinu dauöa ijóni.
frJeUIr.
(Ur brjefi ab austan 24. júnf).
Veburáttan var frá surnarmálum til Vítusmessu einhver
hin grimmasta og kaldasta vortife og gróbur nærri enginn,
voru bieytu snióvebur ailopt, svo tók fyrir jörb urn sumar-
míl síban liarbvitri og grimmdir. 5. maí var svo ofsalegt
nnrtanvetur meb dymmvibri, ab verra kemur sjaldan á þorra
12—14 gráfeu Irost, sfban var jafnan kuldanæbur norfeaustan,
ineb snjó og sífelldum froslum. Vikuna fyrir hvítasunnu
rar bærilegast nokkra daga og fór afe slá grænku í tún,
sífean harbnabi aptur og nn seinast 11 — 12. júní, snjóabi
um fjöil og byggbir; en síban tók ab hlýna, og eru nú blíbu
dagar. Vfðu komust menn í hevnáin af þessum vorharbind-
uni, einkum norbur f fjörtum vegna jarbbanna og harbinda
á undan og f efstu sveituin, þvf hey voru þar nauba lítil
fyrir graílirestinn í fyrra. þó hafa engir misst og fjenabar-
höld fiubu gób eptir sro vont vor, þvf þessi litlu hey reynd-
ust holl, menu gáfu allvel fjenu mefean fóferife entist og peat
var inefe minnsta móti.
VervJun byrjabi hjer snemma eba flutningar úr kanpstöfe-
mn, því færin hafa alitaf haldist og skip komu snemrna;
þó veit engin um verblag á vörura, ncma talab er ab ull
muni verba í góbu verbi og rúgur mikife lægri en i fyrra
og þó miklii betri.
Heilsufar manna hefir verife meb bezta raóti þetta vor,
nerna alímsótt hefir gengib í Reifearfirbi og deytt þar nokkra
menn, surna sem mikill mannskabi hefir verib ab, svo hefir
og verib getib um raikil veikindi f Lóni subur í Ilornafirbi41
Úr brjeli 11. f. m., afe austan lfka, sem kam meb Níelsi
pósti; er kotn úr austanforb sinni hingab til' kaupstabarins
Iiinn 24 f. ni. var þetta hib helzta ab frjetta: Kuldarnir eg
gróburieysib halbi þar verib, sem hjer, alit til þess fyrir hálf-
urn mánubi síban, ab þá hlýnabi og fremur horfur á, eink-
urn í fjörbnm, ab grasvöxtur mundi verba f meballagi. Frá-
færur urbu þar eystra, sem hjer, í seinasta lagi; og eigi urbu
lömb rekin sumstabar á afrjetti fyrir gaddi og gróburleysi.
Hákarlaskipin frá Berufirbi höfbu aflab alive!, þó mibur enn í
fyna Fiskiafli kominn fyrir löngu eystra. Eggverin fremur
brugbist. Tangaveikin, alltaf síban f aprílm., verib f Reibar-
firbi og nokkrir þar dáib, sem getib er mebal mannalát-
anna hjer áfeur, og á eptir.
11. t. w. er oss mebal annars skrifab af herra Jónasi
F'oi*síSiit;varinn.
(Brot)
(Niburl.). í hæfilegan tfma var Kjarl konungnr nú leiddur
heim lil hallarinnar,^ og allt hans föruneyti, meb mestu vib-
höfri og kurteysi. A veginn var stráb blómstrum og ylmjnrt-
um. cn fríbir yngismenn slóu hljóbfæri svo allir gengn eptir
nótum. þegar leibin var rúrnlega hálfnnb kout FribriU rrieb
stórvezír síniim og drottningunni ti! annarar handar móti
Karli og heilsubust konungarnir mjög blftt, því nú var
milsib um dýrbir.
þegar nú var komib til hallarirmar, var hún nll fágub
og nýþvegin, en allt var meb góbn skiptilagi og reglu svo
enginn gat annab en dábst ab því sem vib var sfaddur; og
er nú fljótt yfir sögu ab fara, afe þar vantafei ekki neitt á
þes*a heims ágæti, því bæbi var þar a!ls konar matur á
borfeum og vín eins og þver vildi hafa, líka voru þar nóg-
ir vindlar og ekki sífnr bezta reyktóbak. Liffei nú hver
eins og hann haffei bezt vit á, svo nú var drukkib og snætt
dansab og spilafe af öllum mætti til afe skemmta konungun-
«111 sem bezt, enda var leikurinn til þess gjör. Konung-
arnir sátu nú í hásæti, og hlýddu á hvab fram fór mefe
eptirtekt, og var ekki trútt um þeir brosubu í kamp þeear
eitthvafe kom fyrir finndife. þegar glefein stófe nú sem hæzt
og fjörife haffei caentekíb æfearnar irieb hinu geysimikia afli
sínn, vildu nú konungarnir fara afe syngja, og tölufeu um þab
tnargt og mikib. cn til allrar óhamingju höffeu þeir ekki
nótnagia,l!ara vib hendina, svo vife sjáift lá, afe ekkert yrfei af
því; en af tilviljun atvikafeist þab á afera leife, sern nú skal sagt.
Um þesgar mundir, sigldu nrargir íslendingar til Kaup-
mannahafnar afe kynna sjer útlenda sibi, ogmenntastá and-
legan cba líkamlegan hátt, mebal hverra var einn sem lengi
hafbi barist vib ab læra ýmsar handibnir, en ekki haft lag
eba þreyju afe útenda sinn vissa tíma í ncitt skipti, svo nú
vur hiHin farinn ab reyna afe la ra söng, og hafbi nú í heil-
an niánnfe tvo gófea kennara! var þafe grallari frá 18. öld
prentabnr á Hóiiim og hin ágæta nótnabók S.................sem
allir þekk ja; þessa góbn leifearstcina sönglræfeinnar bar hann
líka jafnabarlega rneb sjer nndir hendinni, er hann gekk út
afe fá sjer ferskt lopt.
Svo bar 'vife, þegav konungarnir voru nokkurnveginn
rábþrota í snnglegu tillití, afe þeim varfe litife út um kristalls
giuggann hjá hásætinu, og sáu hvar mafeur gekk fremnr lág-
ur vexti inefe rautt skegg, og velti smám saman kollinum
út á axlirnar og rauiafei eitthvafe fviir rnunni sjer, setn þeir
ekki skildu; en þafe heyrfeu þeir, afe ekki vantafei raddstigann
í barkann á manni þessuni.
Nú! þarna kemur maiuiinn sem getur byrjafe, hvtslafei