Norðanfari - 20.10.1864, Blaðsíða 3

49
d, afe skýrslnrnar, seni þá voru ser.dar & skot-
spæni efea ine?) dvissnm ferímm, hafi legií> á
ieifeinni og ekki komib ti! amtsins fyrr cn í
ófíma; þessi pðsfferb sje því í a!!a staíii nauf,-
cyn!eg ; þa& hafi því eigi verib rjett hermt af
oss a& telja hana óþarfa, og enn sí&ur ab
sfaHb hafi á skýrsluin frá Húnavatnssýsln,
fyrir utan þab, a& eigi sje ofmargar pústferb-
irnar hjer um ]andi?>, heldur rje miklu brýn-
ari nanbsyn til, ab fjölga þeim en fækka. Ab
ö)!u; þessu a'gættu, munnm vjer þá eiga og
verba ab játa ab þessi púsígöngu ti'högun,
Mm hjer ræíir um, sje naubsynleg, því skýrslur
þær, sem stndast þurfa ti! amfsin3 og pró-
fastsins í Eyjafjartarsýslu, geti eigi meb örru
móti en gagrigjörferi póstfcrfe, komife í tæka
tífc tilskiía; þó þeir cmbæUismenn, sem fjærztir
búa pósfsíöfevunum, hljótí ■— afe svo miklu
vjcr ti! vitum — afe senda gagngjört á sinn
kosfnafe til næstu póststöfeva ir.efe skýrslur sín-
ar cptir livert nýár, t. a, m. prófasturirin í
Voþnafirci, presturinn á Saufeanesi og prest-
urinn á Hvanncyri í Siglufirfei, sem eigi ætfu
þó afe gjaida fjarlægfear sinnar, og því sífeur
þá embættis-tekjur þeina cru af skoinum
skamti, cins og hins sífeast nefnda.
En þá, leyfum vjer oss, afe skora á amt-
mennina og stjórnina um, afe pósígöngur kom-
jst á millum vesturlands og norfeurlands, efea
Akureyrar Isafjartar og Stykkishóims, a&
minnsta kosti jafn títt og millum Reykjavíkur
og Akureyrar; og til þess afe ílýta sein mcst
fýrir málefni þessn, þá ættu búar állir í Vest-
fivfeingafjórfeungi og Norfelendingafjórfetingi, nú
þegar í vetur afe hafa samtök um, afe samdar
yrfeu um þctta náufesynja mál bænarskrár til
næsta alþingis; eínnig um þafe, a& gufuskips-
ferfeirnar kringum landife, kornist á sem ailra
fyrst, því vjer álítum uppástunguna un; stranda-
ferfeirnar einliverja þá þörfustu og þjófelegustu,
sem ti! a'þingis hefir komife, og hife einasta
óskaráfe til þess afe efla samgöngtir, fjeiagsskap
og vifeskipti manna hjer á iandi, því seint.
munu sækjast vegabæturnar mefe því fyrir-
komuiagí og fyigi sem enn er vífea hvar á
þeim; ef þeim ætti afe skiia nokkufe áfram,
þýrfti hver, sem vetiingi getnr vaidife, afe
vinna afe þeim, sem hcyskap, afe minnsta kosti
eitt cfea tvö dagsvcrk á ávi.
Íír Brjefuin frá Brasilíu.
(/d/iasfli' snikkara Hallgrimssonar til E. Ás-
muiidssonar i Nesi).
Laugardaginn 11. júlí 1863 fhittum vife
fjelagar okkur út á skipife Jóhönnu, er þá Iá
seglbúifc á Akureyrarliöfn; átti þafe afe fara
rakleifcis til Kíuipmannahafnar og höffeum vio
tekife okkur far mefe því þangafe ásamt uokkr-
um fieiri farþegjum, er sumir voru íslenzkir
cn stimir danskir. Verzlunarliúsife Örum &
Wulff í Kaupmannahöfn átti skip þetta og
,-jefei fyrir því skipstjóri'Petersen, Kl. 2 e. m.
leystum vife upp af höfninni og sigldum í
hvössum sufcvestan byr út til Hríseyjar og
iögfeumst þar kl. 5 um kveidife, Á sunuu-
dagsmorguninn snemma yar ijett akkerum og
fengum vife þann dag gófean byr af sönui átt
Bvo ki. 10 um kveldife vorum vife ut af Sljettn.
Á mánudagsmorguninn vorum vife komnir
austur fyrir Langanes, þann dag höffeum vife
sufeaustan vind mefe hægri rigr.ing og vorum
lengi um daginn afe siaga út af Hjerafesflóan-
um, en seint um daginn tókum vifc slag tii
hafs og hvarf þá landifc sýn okkar. Næstu
íjóra daga v.ar norfevestan vindur og sóttist
vel leifein, svo afe á fimmtudagskveldife sáum
vife Hjaltland. Allann þenna tíma vorum vife
þrír, hinir yngri, lasoir at sjósótt, en á gófe-
um batavcgi þegar hjer var komife sögur.ni.
I.augardaginn hinn 18, var fagurt vcfeur og
hvass austan vindur seinni hluta dagsins, þá
sáum vifc niörg skip á siglingu, og um kveid-
ife sáum vife Noreg. Afe álifenu á snnnudaginn
sigidum vife fyrir Jóílandsskaga. Á mánn-
dagsmorguuinn 20. jálí sáum vife ti! Svíaríkis
og liílu sífcar ti! Sjáiands. Hjer um hil ki.
11 sigidum vife fram lyá Heísingja-eyri, og
sáum þar í sundinu mikinn skipafjöida og fög-
ur lör.d á bæfei borfe, Kl. 4 sigidum vife inn
á Kaupmannahafnar'egu og lögfeumst skammt
fyrir ufan tollbúfeina.
I Kanpmannahöfn dvöldum vife hálfa þrifeju
viku, og sáum þar margt fatlegt og rnerki-
legt. Nokkrir af löndum okkar, sein vife
hittum þar, gjörfeu 'sjer ailt far um afe leife-
beina okkur og afstofca á ýmsan iiátt; en sjer
í lagi voife jeg afe ncfna herra Magnús Eiríks-
son, sem reyndist okkur í aiia slafei eins og
bczti fafeir, Sömuieifeis madömu G. Ilalberg,
íslenzka kor.u, er sá okkur fyrir húsnæfei og
fæfei nrefean vifc vorum uni kyrt; hún reyr.d-
ist okkur eins og bezta múfeir.
Skömmu cptir afe vife komum til Hafnar,
Ijetum vife skrifa til 'Hamborgar, afe spyrjast
fyrir um far til Brasilíu, og kom svar apíur
afe þrem dögum lifenum. Fcngum vife þá afe
vita, afe þafcan gengi skip mcfe ferfeafóik 10,
ágúst tii riýiendunnar Dona Francisca, og var
okkur gefinn kostur á afe fara roefe skipi þessu.
Sömdum vifc þá þegar um farife vifc erinds-
reka, scm lítgjörfearmenn skipsins, Donati &
Comp., höífeti í Höfn, og borgufeum fytir fram
nokkurn liluta fararoyrisins eins og venjulegt
er. Frá Hamborg til Ðona Francisca kostafei
farife 40 prússneska ’daii fyrir hvern okkar
þriggja, sem vorum yngri en 45 ára, en fyrir
þann eina, sem kominn var yfir þenna aldur
kostafei þafe 56 prússneska dali, og eru 3 elíkir
dalir jafnir 4 dönskunr, Orsökin til þessa
mismunar er sú, afe sfjórnin í Brasilíu veitir
töluverfea þóknun fyrir afe flytja fólk til ný-
iendunnar, en þó ekki nema fyrirþá, eem cru
yngri en 45 ára.
Um þetta leyti var í Kaupmannahöfn
brasilíanskur konsúl; liann var danskur mafe-
ur afe kyni, cn iiafti verifc um 30 ár í Brasi-
iíu; skofcafei hann skýrteini okkar og gaf okk-
ur ritafea mefemælingu. Vegabrjef okkar afe
heirnan voru hjer álitin ónýt afe fara mefe
lengra, og urfeum vife afe kaupa Önnur ný, þau
voru á dönsku og frönsku máli. Afeur cn
vife fórum frá Höfn keypti jeg lífsábyrgfe fyrir
rnig um næstu 10 ár, þannig, afe ef jeg dæi
innan þessa tíma fengi dánarbú mitt út borg-
afea 500 rd. Kostafei þetfa 18 rd. 32 sk. fyrir
fyrsta árife, mcfe því jeg haffei f áformi afe
flytja mig í afera heimsálfu, en svo kostar þafe
framvegis 5 dölum mir.na, efeur 13 rd. 32 sk.
ár livert.
Fimmtudaginn 6. ágúst kl. l fórum vife
og herra Magnús Eiríksson nufe okkur, frá
IJöfn á gufusidpi, og komum til Kiel á Hol-
sefaiandi kl. 9 morgnninn eptir, frafcan fúr-
um vife svo lcl. 11, 20’ mefe gufuvagni á járn-
braut þvert yíir lanriifc til Altóna og komum
þangafe kl. 3 um dagiun; liaffei þð vagninn
stafeife vife í 11 stöfeum á leifeinni, sem er hjer
um bil 3 þingmannaleifcir. Frá Kaupmanna-
höfn til Altóna var flutningskaupife fyrir livern
okkar, mefc farangur sem vóg 50 pund, 4 rd.
56 sk., en 6 rd. urfcum vifc afe gefa undir þafe
sem vife höffeum mefefeifeis fram yfir þctta. I
Altóna fengum vife okkur mcun mcfe hesta og
vagna til afe fiytja okkur og farangur okkar tii
Hamborgar, og kostafei þafe alls tæpa 5 rd.
Ki. 5 á föstudagskvcldife vorum vife setztir afe
í Hamborg.
Laugardagurinn gekk allur íii afe kaupa
ýmisiegt, sem vife þurftum tii ferfearinnar, og
yfirgaf herra M. Eiríksson okkur ekki cina
mínúfu á mefean, því enginn okkar gat skilife
efea taiafe nokkra vitund í þýzku. Hann gekk
iíka á sunnudaginn mefe okkur um stafeinn afe
sýna okknr bann, en á mánudagiiin fylgdi
iiann okkur út á skip og var þar hjá okkur
fram á kveid íil afe taia máii okkar, og sjá
um, afe vife yrfenrn ek';i útundan, því rnefe skip-
inu æliafei fjöldi tnanns aí þjófeverjum, og
var þar uin daginn afleit c's og þrengsli af
farþegjum og flutningi þeirra, svo illt var afe
athafiia sig, Bæfei þenna dag og hina næstu
á undan var fjarskaiega inikili iiiti, í skugga
var sagt hatin heffei orfeife 26 síig um inifejan
daginn, en skipife láíhlje og móti sói. þrifcju-
daginfi liinn 11. kom herra, Magnús Eiríks-
son en fram á skip til okkar og var þar langa
stund, svo útvegafei hann okkur leyfi til afe
ganga upp í borgina, afc kaupa okkur smá-
vegis, sem okkur vanfafei, og afe því búmi
fylgdi hann okluir cn fram á skip, kvaddi
okkur þar og fór svo tim kveidife heim á leife
iil Kmipmannahafnar. Yífe getum aidrei nóg-
tsamlega þakkafe honum aiia liina einstöku ást-
semd og velvild, er hann sýndi okkur,
Tóifta dag ágústmánafear kl, 2 e. m. kom
gufubátur til okltar þar seni vife látim á höfn-
inni, teymdi hann skipife iangan vcg ofan
eptir elfunni og skildi vife þafc ki. G.um kvckl-
ife. þcnna dag og (vo hina næstu var ým-
ist iogn efea hæg norfevesían goia á móti okk-
ur svo vife komumst ekki ofan í elfumynnife
fyrri cn afe kyeldi hins 14., var þá kastafc
akkeri og befeife til næsta morguns. Okkur
þótti fagurt afe sigia út elfuna og sjá á bæfei
borfe jafn frjósamt Iand og þýzkaiand er, þó
þólti okkur fjöliin vanta. Hinn 15. kl. 6 um
morgnninn lögfeum vife út úr elfunni; fyrir
utan hana voru brjú vifnektp. og fó.-
sögumafeur sá, er rnefe okkur iiaffei verife f hife
yzta þeirra. þenna dag og fjóra hina næsiu
sigidum vife sufeiir epíir Norfenrsjónum, efea
haíinu fyrir vestan þýzkaiand og Nifeur'öndin,
en fyrir austan Engiand. Hinn 20. fórum
vife snfcui' í sundife milii Frakklands rg Erg-
lar.ds, og var þar óteijandi fjöldi af stórnm og
smáum segiskipum og gufuskipum. Vife sá-
um afeeins iitla stund og þó ógloggt tii Frakk-
latids, cn til Engiands sáum vife glöggt bæfei
þeni’.a dag og hina næstu á cptir. því vi5
sigldum vcstur mefe því sunnanverfcu og opt
mjög nærri, einu sinni svaafe við sáum glöggt
menn, hesta og hunda á landi. þar voru
eigi afe sjá stórir blettir ónotafcir. Ilinn 27.
hvarf Engiand okkur gjörsamiega og um leife
Norfetiráifan. Allan þeuna tíma frá því við
lögfeum út úr elfunni fetigum vife iiæga suö-
vestan og vcstan vinda á móti ’okluir, gekk
því seint fram ferfein, og fyrstu 2 dagana
eptir afe vife vorum kornnir úr iandssýn út í
Allandshafife, var iogn; en upp frá því gott
ieifei í nærri 3 vikur.
Skipife, sem vife fórum 5, lijet Caroiine og
tók 63 danskar leslir, þafe var afe sjá nokk-
ufe gamalt, en sterkt og sigidi vei. Skipstjóri
iieitir Pjetur Cöilii, ættafeur frá Holsctaiandi,
liann er aldrafeur mafeur og hefir útlit fyrir afe
vera gófemenni. Stýrimafeurinn heitir Kristimi
Hanscn, danskur mafenr; jcg heffei opt verife
verr staddur, en jeg var, heffi jcg ekki get-
afe taiafe vife hann, enda reyndist liann mjcr
gófcur drengur. Hinir farmenn voru 6 mcö
eidamanni og káetudreng; allir voru þcir
einstaklega stilltir og hægir við farþegja, og
þó þcim lægi á afe flyta sjcr, en kæmust
livorki fram nje aptur fyrir hinum, höffcu þcir
aldrei íll orfe, því sífeur hrindingar. Farþegjar