Norðanfari - 06.11.1866, Blaðsíða 4

VERZLUNIN. Englendingurinn Rische, sem
verií) hefir hjer undanfarin sumur, vi& laxveibi
í Hvíta og á Akranesi og ísu-nibursuíu í
dásir, keypti nú í haust 500 fjár á blófcvelli.
Verbib á kjöíi og mör var hib sama hjá hon-
um og hjer var bezt um fjártökutímann; gærur
1 rd,, haustullarpnndib 32 sk.
í Grafarösi var allt kjöt nú í haust meb
sama verí i 8 mörk Lpd , hvort heldur þab var af
kúm, nautum saubum, ám e&a lömbum. Mör-
inn 20 en tólg 22 sk., haustullarpundib 36 sk.,
en vorull 48 sk. Hvorki í Grafarúsi nje Hofs-
úsi og heldur ekki á Saubárkrúk hafbi hvíta
ullin komist næstlibib sumar í hærra verb enn
50 sk. pundib; þar á rnöti hjer og eystra al-
mennt 52— 56 sk. og enda seinast hjá Clausen,
cptir ab hann kom af Saubárkrók, 58 sk. Graf-
arós verzlunin hafbi í sumar keypt um 50
eba 100 hross? og gefiö aí) mehallali fyrir
hvort 18—20rd. Jessen hestakaupmabur kom
og seint í sumar til Reykjavíkur, og keypti
þar um 100 hross, sem flest voru ofari úr
Borgarfirbi og hvort ab mebaltali 18 rd. Enska
verzlunin í Reykjavík, hatíi keypt margt fje
á fæti, fullorfcna saubi frá 7—9 rd., en vetur-
gamallt jafnast á 5 rd.
Vegna stakra ógæfta á sulurlandi af sí-
felldum þurrum norban stormnm (meban lijer
var ótíbin mest), en síban landsynningum meb
fjarska úrkomu, hefir þar í haust ab kalla ver-
ib enginn afli af fiski, og þaí> sem fekkst,
mjög smátt. Heyskapurinn varb þar cins og
víba um land, vegna grasbrestsins, mjög rfr, en
nýtingin hin bezta. Engar sóttir eru nú uppi.
SKIPSTRANÐ. Eptir frjettum úr Hrútafirl&i,
er sagt aí> tvímastrab kaupskip, fermt ull, tólg
og lýsi bafi farist nú í liaust fyrir Hornströnd-
uin nálægt Veibileysufirbi. 3 eba 4 af skip-
verjnm höf&u drukknab og einn þeirra skip-
lierran. Tilgátur manna voru aS skipib nryridi
hafa 'veríb frá Grafarósi. Sama dag er mælt
ab Jakt hafi sokkib á Strandaflóa meb mönn-
um og farmi, skammt þaban er áminnst kaup-
skip rak upp; var þa& í munnmælum, a& hún
rnundi hafa komi& frá Akureyri eba ætlab
þangab.
MANNALÁT. 21. júb næstlibinn andabist
húsfrú Björg Benidiktsdóttir á Aubólf.sstöbum
í Langadal, ekkja eptir sjera Jón sáluga Eiríks-
son á Undirfelli, mikil búkona og trygg vi&
vini síria. Hún var dóttir Benidikts sáluga á
Vftimýri Halldórssonar Vfdalíns á Reynistab,
Bjarnasonar sýslumanns á þingeyrum ETMldórs-
sonar. Mófsir Bjargar sálugu var Katrín Jóns-
dóttir byskups Teitssonar, en mó&ir Katríuar
var Margrjet dóttir Finns byskups Jónssonar,
Sjera Björn Jónsson, sem seinast var prestur
nú fleira til tálmunar, en hann bafbi ætlab,
a& koma þessu í verk og þurfti mikin kostn-
a& til þess. þó sá Röbert gli'ggt aí> nú
mundi skammt af> bífa þess, af> allt kæmist
f lag og allt reyndisf svo sem hann liaffi rát-
gjört í hiiga sjer; var því iiinn glafasti og
hirti eigi um þó 'mcnn hæddu liann, og liann
þyrfti roiklu fje af> kosta til smítanna, því
liann vonafi sjer bættist þaf) allt þegar skipiö
væri búi& og mundi þá öll sín bágindi á
enda. En þegar minnst var&i ónýttust ailar
þessar vonir og hann stó& uppi líiratalaus.
Illgjarnir menn Jög&u e!d í skip hans, svo
þa& brann til kaldra kola og gufuvjeíin og
allt anna& ónýttist
þa& má geta nærri bvernig Róbeiti var&
vi& þetta iiörmulega tjón Menn voru vissir
um a& þetta var af mannavöldum og liöf&u
roenn gruna&an vinnumann einn, sem rekinn
haf&i veri& frá vinnu, fyrir drykkjuskap og
leti; en löggildar sannanir vöntu&u og fund-
ust þó líkur til a& þessi ma&ur væri < Ijelagi
vi& eiuhvern sjer meiri marin, lielzt lögfræb-
ing þann er fyrr er nefndur og var mikils
metinn í borginni, Fyrst þegar Róbert sá
til Stokkseyrar og fyrir nokkru sífan liaf&i af-
sala& sjer brau&inu, cr dáinn í næstli&num
septembermánu&i.
Fyrir ekki löngu sf&an liaf&i Gísli nokkur
Gfslason, (8onur sjera Gísla sáluga Oddssonar
írá Miklabæ, en seinast prests a& Reynista&), á
Utanver&unesi í Skagafirf i hengt sig þar í smi&jii,
sem var svo lá a& þegar hann fannst var hann
nær því sitjandi. Hann baf&i veri& fremur
fákænn og i>i>p á sífkasti& ge&veikur og baft
á or&i afe stytta daga sína.
STÖKUR.
j>á jeg geng á v<*i’ um völl
ver& jeg glafeur fremur :
en tí& er lifein ekki öll,
eptir baustife kemur.
Sje jeg vaxa saman bióm
og sólu b>osa vifeur;
bláa læksiris blí&uni óm
blandast fuglakli&ur.
þetta stófe uin stutta tí& ;
stófe ei sumar lengi:
ástairöddin breytist blífe
og blóniin lölna á vengi.
Sje jeg bausti sí&ar á
sömu fölnufe blómin;
liiusta jeg cn heyra’ ei iná
hvellan ástarróminn.
Visin blómin velli á
vafin önnum sváfu,
höf&u uppfyllt heitin þá
hvort sern ö&ru gáfu.
Finnst mjer ekkert fegra en þa&
fríb sem ástin veldur,
f lífl skiljast aldrei a&
ekki í dau&a heldur.
Etigu meir jeg óslca', en því,
ástaiblífa meyja!
a& fa&mi þínum frí&um f
jeg fengi a& lifa og deyja.
J. Ó.
AUGLÝSINGAR.
— Iljer me& mælist jeg alú&legast til a& allir
þeir, sem kaupa e&a bafa á bendi útsölu Nurfe-
anfara og eigi þegar bafa greitt mjer andvii&i
lians fyrir undanfarin ár og þa& sein nú er
a& líta, vildu gjöra svo vel, eigi sí&ar, þar
brmnuna varfe har.n eins og utan vi& sig eink-
um þegar mannljöldinn þusti saman, ekki til
a& auinka iiann, bcldur til a& liæ&a liann og
spotta þar, sem fffegnin um þetla. var breidd
lít í dagblö&uniim, var geiife ti! a& kviknafe
heffei í skipinu af því Róbert hefti kynt of-
mikife til a& koma snúningi á allt scm hann
vildi. ellegar liann Iieffei kveikt í Öllu viljandi
af því liann lieffi sjefe a& allt var vitlaust og
ónýtt. þetta særfei Róbert allra mest, og nú
æddu a& horium skuldahcimtnniennii'iiirjog lielmt-
ufeu fje sítt, þegar vefeife var bruimiS. Lá þá
vi& sjálft afe liann örvingla&ist þá herti þa&
og á hugarsorg hans er liann frjetti nú, afe
unnusta lians var vígfe sanian vife hinn brög&-
ótta lögfræting því alla tí& balti Róbert
gjört sjer von um a& Inín mundi balda tryggfe
vi& sig og snúast a& sjer þegar bann væri bú-
inn ab koma í vcrlc sinni miklu fylirætlun.
Iloiuim fannst nú eltki aiinafe liggja fyrir sjer
eu bágindi og mannraunir spott og fyrirlitn-
ing. þíi& var þvf ekki ólíkleg saga, sem
sögfe Iiefir veiife um liann á þessum stund-
um a& hann háfl ætlafe a& drekkja sjer í sama
fjarlæg&in leyfir, a& senda mjer þa& í þessura
c&a næsta mánu&i í peningum, e&a láta skrifa
þa& í reikning minn hjá kaupmönnum bjer í
bænum.
Akureyri 1. nóvembcr 1866.
Björn Jónsson.
— Raufblesóttur affexfur mi&aldra hestur,
leistóttur á apturfóluni og jáina&ur á ö&rum
framfæti, livarf lijer úr liiigiim fyrir ofan Ák-
ureyri. Ilver sem heiir fundife eta kann a&
finna hest þenna e&a vita hvar hann sje, um-
bifest gegn sanngjarnri borgun, afe koma hon-
um til mín, e&a þá ritstjóra Björns Jónsson-
ar á Akureyri.
24 október 1866.
Ilaldór Eiríksson
til heimilis á Litlutjörnunr f Ljðsavatnsskarf i,
FJÁRMARK Ólafs Jósefssonar í Hraunger&i í
Eyjafirfei. Stýft hægra fjötur apt.
Tvístýft írainan yinstra.
-------- Sveinbjarnar Jónatanssonar á
Klambraseli í Helgasta&abrepp,
í þingevjarsýslu: Hvatt bægra;
sýlt vinstra biti aptan.
VEITT BRAUÐ. Saurbærjarþing f Dala-
sýslu, eru veitt presti sjera Jóni Eyjólfssyni á
Sía& í A&alvík á Ströndum. Saurbæ í Eyja-
fir&i var búife a& slá upp. Á mefeal þeirra
brau&a sem nú eru óveitt, þá eru þa& Skeggja-
staoir á Langanesströndum metife 187 rd 38SIC,
og Sta&ur í A&alvík 137 rd. 37 sk
Vegna þess a& bjcra&slæknir J. C. Finsen
fór bje&an í sumar, Iíklega alfarinn, til Kaup-
mannah, enn bann baft á hendi lækningaum-
sjónina í Múlasýslunum og Austur-Skaptafells-
sýslu hvarherra cand. pliilos. Bjarni rhorlacius,
lieíir sem í umbof i læknis Finsens, gegntlækn-
isstörfuimni nú urn nokkur ár, og faiist þa&
— afe almannarómi — ágætlega úr bendi, þá
hefir amtife sett Bjarna Tborlaciiis. sem læknir
í tje&um sýslum, og dómsmálastjórnin 4. ágúst
þ. á. samþykkt þessa rá&stÖfun amstins.
NYLUNÐA. 29. f. m. fannst rekinn á Dag-
verfeareyri í Glæsibæjarsókn, serti stendur vest-
anvert vife Eyjafjöib, fullor&inn hákarl mefe 20
kútum lifrar, sem var afe öllu óskertur og
óskemdur; er iialdife afe liann hafi orfeib of
giurint fyrir, en stór briin var og vcfeur á land,
Ófealsbóndi Oddur Jónsson á Ðagverfeareyri,
sem eignatist liákarlinn, metur liann 20 idl.
virfei.
Eiijandi oj éhyrjðarmaiur Bjöm JÓnSSOIl
frentafeur í prentsm. á Akureyri. B. M. S t e p h á i; s s o n.
fljótinu sem bann var næiri drukkna&ur í þeg-
ar liaun var iingur,
j ab rætlist nú á Róberti afe þí ncy&in
er stærst þá er lijáljiin Drottins næst. j>eg-
ar hann var búinn a& laia af licndi ii\ert
fiskvirfei sc.ni liaun átii til skuldlicimtumaiiiia
sinna og Jcir voru þó eins óvægir og átur.
Kom | angafe Davífe Buxier, milnnsmi&uiinn
sem iialfei bjálpafe honiim til afe emí&a lijól-
bátinn (oi'&um. Davífe liaffei \eri& í mörg ár
lengst vestur í Ameifku og unnife sjer þar fje
mc& liagleik sínum og dugna&i Eitt sinn
lieyr&i liatin mann lesa í dagblaíi a& Iíóbert
iiokkur Fúlton í Philadelphiu ætlaíi a& byggja
skip, sem ganga skyldi mefe gnfu-afli. Sirax
og liann beyi&i þetta, sagfi liann sig úr þjón-
ust'U og lagii af stafe ansiur til Philadelpbfu
til afe lijálpa æskuvin sínum til vib þetta stór-
ræ&i.
(Franihald sí&aij.