Norðanfari - 12.04.1867, Blaðsíða 4

— 32 —
EPTIRRIT
af fnndarsamþykktum Eyfir&iuga, Húnvetninga
os Skagfirfeinga, áhrærandi fjárkláfcann.
A fundi ab Sanrbæ í Eyjafirfci kom mebal
annars ti! umræbn, hvort oss, Norf)!enr!iiignm,
ekki mnndi enn sem fyrri þörf á, að reyna til
meh híx'filega settnm verfei ab verjast snnnlenzka
fjárklá&anum, sem bæbi blöfe vor og sannar
sagnir segja, ab enn sje meb fu!!u lífi vföa
fyrir sunnan. Fundurinn var samhuga á því,
ab brýna naubsyn bæri til þessa, og ab þab
væri ekki áhorfsmH af> skora á amtinann vorn
Ilavstein — þann mann, sem ætR hefir haft
vakandi áhuga á þessn velferbarniálefni Norb-
nrlands — af hann vildi vetvildarsamlegast
gangast fyrir því, afe vöri'ur væri settur í fæka
tífe á knstnafe vor Norfelendinga á þeim stöfeum
sem honum þykir vera þörf á,
í þessu tilliti leytir fundurinn sier jafn-
framt, afe peta þess, ab haun eptir því sem nú
hagar til mefe fjáikláfevnn og ailar afefarir vife
hann, álítur livggi’egast, afe varfelínan væri sett
vife Hvftá í Rorgarfirfei, og ef amtmaf nr vor
fjellist á þessa iippástnngn fundarins, afe hann
þá jafnfraint viidi hlutast til þess, afe Ye=tur-
amtife, sem einnig hefir afe verjast þessinu vo-
gesti taki tiltölnlegann þátt ( varfekostnafeinum
af þvf sem vaifelínan yrfei þá hin sama fyrir
bæfei ömtin,
f>etta málefni, þannig lagafe hefi jeg ver-
ife befeinn afe fiytja yfeur, lierra amtmafeur í nafni
fnn darins.
Paurbæ, 18. dag marzmánnfear 1867.
.Jún Thor!acfu3
Háveibormi m
herra amtmanni H a v 8 t e i n.
Eins og yfeur, háveiborni heria amtmafeur
er kunnugt, framfúr afe vísu næstlifeife hanst í
Sufeimnndæminu taisverfenr nifetirskurfenr sanfc-
fjenafearins í þeim tilgangi afe útrýma fjárkláfea
þeim, sem þar alla jarna mn næstlifein 11 ár,
meira og minna heíir brytt á, en þrátt fyrir
þessa gófeu vifeleitni Sunnlendinga, ltefir þafe
samt sem áfetir ekki enn tekist, afe hinn um-
ræddi nifurskurfeur næfei hinum fyrirætlafea vel-
uieinta tilgangi, þar scm vjcr þykjumst liafa
sannar sagnir um, afe ýmsir menn á Sufcur-
landi eiga enn eptir sýkt og grunafe fje í ýms-
íim stöfenm, auk þess afe sumir þeirra er skáru
nifcur í hanstife var, fengu strags apiur fje úr
Borgarfjarfcar og Mýrasýsltim, sem úttast má
fyrir afe sæki á sínar gönilu stöfevar næatkom-
andi vor og sumar.
Vjer getum því ekki annafc enn haft þá
eindregnu sannfæring afe fullt eins mikil þörf,
sem afe undaníörnu verfei f sumar er kemur á
þriiji haffei sett, og sein bönntifeii afe kúga
\illta menn lil kristni, beitti Gómez, eins og
aferir embættisbræfetir hans, efea trúaibofear, á
eins fjariægum stöfeum, kúgunarvaldi í Ijrisini-
bofcinu Hann var vanur afe fara afe heiman,
vife nokkra menn og bífea nálægt stöfevum Ind-
ve ja, þangafc til karlmcnnirnir voiu farnir
burt, afe veifeum, þá Ijet hann handtaka konur
þeirra og börn varrrarlaus, binda sífean, og fly tja
mefc sigutópi til afesetnrs síns; þar voru þau
ekírfc og þeim keunt afe signa sig, og úr því
köllufc kristinn, en voru í rauninni þræbir.
Konurnar, dúu optast skömimi sífear af mis-
þyrmingu sorg og gremju, en börnin vöndust
brátt hintim nýja lifnafearhætti, gleymdu skúg-
umim og sýndu liiutim kristna hú.sbónda sfn-
nm blinda hlífeiíi í öllti; þannig urfcu þan mefe
aidvinum undirokarar samlanda sinna. Prest-
uriiin Gomez kallabi álilaiqi þessi, sálna sig-
urvinningu
Einn dag bjóM Gomcz til ferfear, í þeim
tiigangi, afe ná nokkrum Indverjum, hal'fei hann
sjer til fylgdar 12 kristnafea Indverja alvopn-
afea. j>cir reru upp éptir Guaviare fljótinu,
sem rennur í Orinoco, þangafe til þeir sáu í
tryggjandi fjárverfei vifc Botnsvoga til afc varna
útbreifeslu fjárkiáfeans, og leyfum vjer oss þe»s
\egna virfcingarfyllst, aö bifeja yfeur herra aint-
mafeurl afe gjöra hinar naufcsýnlegu ráfestafanir
í þessu tilliti, afe þ\í leyii Noifeuruindæuiife
snertir, samt afe leyta kröptugs lifcsinnis yfear
tii afe Vesturumdteniife veríi yfeur fyiir sitt leyti
samtaka.
Á ftindi afe lljaltastöfeum 26. marz 1867.
E. Brieiti. Curistiansson. J. Skaptason.
J. Palmason, 0. Tlioi valdsson. J. Aniuson,
Ilávelboinum.
lierra aintu.amii H a v s t e i n.
YETURINN.
Yetur ylir voga bláa,
vaipar fsaþiljum lljótt,
skiýfcir íöiinuiii íjalliö lnia
feykir lauti’ af bjöikuin skjótt.
Rósin bleika liöfM hallar
iiuliu sins, f foldarskaut;
vetur svala, vinda kallur
\ekja unu, um lagarbraut.
Á vetri’ ei blika blómin frífeu,
brosi sólar vnrmti fáb.
Líf er bland al' blífeu’ og strífeu,
biaut- er -æli, þyinu n stráfe.
Ilin lieifeu kvöld urn liarfan vetur
liimni stjarnan luiptrar frá ;
en ritar máni logaletnr
lagar- ísinn sljettann á.
Lálmri æii-íleyifc fijóia
i'rain um lífsins ólgustraum,
svala vinda’ í segli þjóta,
en solum ei í væiuui drauin.
í bárugný mefe lnausíum huga
hjartab slai’ í sterkum barm;
látum ligi brim oss buga
beitum gnob meb etyrkum arm
Lífeur vetur, varma daga
vorifc Ijúfa’ o-8 ílytur skjótt:
fögur b osa blóin í haga
bláir duna straumar hljótt.
Rjettum Iandar leyrinn kreppta
er röbull skín um lúminbaug,
leysuin fjiirifc læfeing lineppta
lífgmn blóm á foi-uum haug.
2
}> A KK LÆTI8 Á V ARP.
I fyrra vetur rak tvítugann hval á Lóns-
reka, sem er eign lierra piólastsins sjera Beni-
dikts Vigtússonur á ilólum. þvestib af lival
gegnum dáiítife hlife á skóginum, kippkorn frá
fljótsbakkanum, kofa einn lítinn, sem einlner
Indverja átti þaö er sifcur þessara nianna afe
búa langt liver frá öfcrum, og svo fiáhverfir
eru þeir fjölmenni, afe þó þeir stundnm safn-
ist saman í dálítil þorp, liafa þeir þó opt-
ast einhvern lítinn kol'a, alllangt frá þorpi sínu,
flytjast þangafe á vissuiu tímuin ársins og búa
þar vikum saman einsamlir.
Knfi sá sem hjer ræfeir um, var eitt af
þessuin skemmtibúum, ef mafeur má svo afe
orbi kvefca Kotinn var einkar vel byggöur
og meb miklum hagleik, þakinn pálmavibar-
blöium, skyggfeu á hann allt í kring bæfei
kóku8vi?ar- og lárberjablöfe; hann stófe í þcss-
ari ey'iinörku, umkringdur af liinni legurstu
frjóvsemi náttúrumiar, ekki ólíkur því ab vera
iniidælt heimili stöíugs frifear og hamingju.
Inn í þessum litla kofa var ung kona, afc nafni
Guvihiba afc gjöra braufe og húa til mifedegis-
verfear, afeur niabur hemiar kæmi, sem var ab
afe tiskiveibum upp mefe. fijótinu; elzta barn
hennar drengur 5 efea 6 vetra var afe iijálpa
henni til, A mefean konan var afe vcrki s!nu,
leit itún vifc og vife, til tveggja ungbarna sem
þessum, var allt óskemmt og varfe alit afc not-
iini. Verfe 2 partanna af þvesti þessu, gaf
iiinn göfugiyudi prófastur fátæklingum bjer í
lirepp, afe mestu leyti — lítifc í afcrar sveitir —
sem nurndi Iijer um bil 30 rd. Fyrir þessa
höffcinglegu gjöí, votta jeg hjermefe í nafni
hinna fátakn. sem heunar liafa oi'ife afenjót-
andi, próíastinum mitt virMngarfvllsta þakklæti.
Arnanesi í Kelduhveríi 21 dag marzm, 1867.
Bjöin Áruason,
AUGLÝSINCAR.
— Ár 1867 fiimi tiidagii.n lúnn 25. apríi-
ínánufcar um liádegi ver'ur, sanikvæmt tilmnfi-
um nokkurra lihita'cigenda, vife-opinhert npp-
bofe afe Tii.da þings’afe seld hæstbjófeanda jörfe-
in S t ó r i d a t u r, iiggjandi ( S'ínavatnstrepp
innan Ilúnavainssýslu, me? 4 ásaufearkúgildum,
47,9 liundr. afe dýrieika, tillieyrandi dánarbúi
ófcaisbúnda Kiistjái s heitins Jónssonar frá sama
stafc, cptir skilmálmu, sem á uppboMnil verfca
auglýstir. Frá uppbofeinu eru undanþpgin 4
hundr. af tjefri jörfe, sem ekki eru eign búsins.
Skrifstofu Húnavatnssýslu. 23 mnrz 1867.
Cliristiunssoii.
— K u n n u g t g j ö r i s t; afe fimmtndaginn
þann 2 næstkoniandi maíinámifea'- uni hádegi;
verfeur samkvænit tilmælnm hlutafeeigenda vife
o, inbei t nppbofe afe S I ó r n s e i I u iiæM-
bjófantla seld r | p.-rtar tjefcrar jarfcar mefe
3 kúdiidmn st'in öll er afe dýrleika 41.6 linndr.
tillieyrandi d lnarbúi ófeai-bónda Kristjáns iieit-
ins Jóussonar frá Stórada! epiir skilmálum setn
á uppbofcinu verfa auglýstir.
Skrifstófu Skagafjarf arsýsiu 26 niarz 1867.
E. Briem.
— I fyrra l;om liingafe ölfafeur mafenr ntan
úr kaupsla.fe mefe stúrann broddstaf í liendi,
sem hann skildi eplir hjer vi> prentsmif juhúsife, v
en seinna kannast þó eigi vife afe eiga. Stafn-
um hefir verife iýst fyrir njörgum, en enginn
þcirra viijafe lielga sjcr hann.
RiUtjúrinn.
Fjármark fmrsteins Haligrímssonar í Tungu í
Fnjúskadal í þingeyjarsýslu Hvat-
rifafe liægra Hvatt og biti framan
vins ra. B: ennimark þ. H. S
-----Simirgeirs Signrfessonar í Tungu í
Fiijóskadal Sneiferifab framan Ijöb-
ur aptan hægra Tn'stý't framan
vinstra Br nnimavk 18. 7. 18
Brennimark þorkels Úlafss. í Tungu í Fnjóska-
d-l þ 0 S.
Eii/aiifli otj tíbljrrilrnnttJrrr lijíjM JÓnSSOll.
Freuiacur í prent.sui. á Akureyri 11. II. S t e p li á u s s o G.
Iiún unni hugástum og voru afc lcika sjer og
veltast bbeandi kringum hana, al því þau gáiu
emi ekki gengiö, en urbu ab skrífa.
þegar konan hafM lokife verki sfn i, leit
liún ofau afi fljótinu og þráf i óþolinmófe heim-
komu inanns síns Mefan hún þannig litafc-
ist um og henni leiddist bnrtuveia manns síns,
þá greij) iiana ótti, er búu í stab lians, sem
hún haffei þráfe meb tilhlökkun, kom auga á
menn Gomezar, sem læddust þjófslega_, mefe-
fram runmimim, afe kofa hemiar Undir eina
og hún sá í live mikilli holtu hún var stödd,
(því allt í kring í hjeiafcinu voru áhUup þessi
eiithvert hife laesta liræfesluefni), hljúfafei hún
upp yfir sig, tók brefi ungliörnin í fang sjer,
kallafei á drenginn mefe sjer og iiljóp sífan
sem fætur togucu inn í skóginn.
(Framhaldiö sífaij.
I