Norðanfari - 25.09.1867, Síða 3

69 —
^tautirnar, rafsesulþræbirnir og skurourinn
Jil,Ul« botna Raufcahafsins og Mifcjarfcarhafsins,
vJer eigi nefnura bryrnar, sem í öfcrum lönd-
01,1 eru komnar ylir liiu inestu stdrvatnsföll,
l' u' *«• fljótin Laurcnts og Nyagara í Vestur-
lrnii og farifc enda afc brúa mjóa
firfci mefc
"1Ul« svo nefndu fljdtandi brúm, sem kallafc-
T Cru Pontonbryr.
Í’R.IETTIR IMIIÍLElliOABt.
(Sjá pjdfcdlf d ‘29. — 8.—67).
nHeyskapurinn iielir gengifc misjafnt yfir
^ Nssa; grasvöxtur vestan- og sunnaniands
lliesta rýr, einkanletta á túnum og voru þau
þar afc auki kalin vífca til stdrskemmda
'iCf um Sufcurland. Nýtingin befir verifc gófc
Vfisha allt fram til tnifcs þ. rti., og þafc allt
^ur til Hellisheifcar, en aptur fyrir austan fjall
"'2gn dþurrka tífc, einkúm úr því kemur aust-
"r yfir þjdrsá; var þafc t. d á allmörgum bæj-
11111 I Fljótshlífc og undir Eyjafjöllum, afc eigi
'at komin einn baggi inn í garfc um mifcjan
Ut. (ágúst), en menn vona afc 3 næst und-
^'^Uriiir þerridagar liafi mikifc bætt úr“.
Ur brjefi af Meliakkasljettu dagsctt 11.
^úst 1867
I nVetrar- og vorliarfcindin eru orfcin þjdfc=
't|Un. I'íár- og grtpafellir í þessari sveit sá
^S'nesti sem skefc hefir í minni tífc, eiga því
"'urgir vifc bágan kost afc búa. Sífcan í haust
» var sett, hefir fækkafc 6 kúm, 30 hross-
1)111 og afc ætlun minni fullum 600 fjár. Kýrn-
6t°S ineiri hluta hiossaiina, var drepin snemma
Vctl'ar, en allt oflítifc af fjenu. Satt cr bezt
5l> Segja, afc liver og cinn stríddi í anda og
Sti fyrir skepnum sfnum, og rjett eins og
^Uifcur lifcsinnti liver öfcrum, mefc útbeit, hey
matvæli inefcan til vannst, þd Sigurfcur hrepp-
"idri okkar Rafnsson í Leirhöfn skarafci fram
^ ölluivi, par tcm liann (ók 7 liro3S og nær
^ 300 fjár, og gaf frá sjer mat og hey mefc-
a" til vannst, og lijelt vifc lílifc 5 hestum og
,llHutn tveim lilutum af fjenu, cn hlaut fyrir
afc tapa töltiverfcu' af sínu. Jeg varfc
ilcyþrota um gdukornu fyrir rúmt 100 fjár og
t,ltl> licst, hvcrju jeg sperrtist vifc afc gefa rúg
a,,il gduna út, cii úr því varfc jeg afc reka 70
^ þ«jdta inn í Núpasveit, flytja þangafc korn
"8 gefa út mann mefc því þangafc til í 8 viku
Slll«ars afc hjer khrn fyrst upp snöp. j>aö eru
3«0 rd sem jeg licli lagl í sölurnar til þess
4li balda lífi í tjefcuin skepnum iníiium sífcan
11,11 gdukomu, þd töpufcust 8 ær og 1 saufcur;
^ túmuin 40 ám voru 5 sem lömb tórfcu á,
°8 fullur helmingur geldar, en lilifc cr dýr-
^yptast. Jafnframt ber þess afc geta, afc Gufc
gaf oss hafnarskeggjum mikla blessun af sel
í vetur og vor, mjer 148, en Sigurfci 90; marg-
ir selir okkar voru bríxlafcir, skelldir, rifnirog
mefc kúluförum; töluvert misstist og dnýttist
af nótum í fsnum.
Næstlifcinn júlímánufc vifcrafci lijer vel, en
þokusamt sífcan þessum mánufci tdk; úthagi
cr sprottinn í mefcal lagi en vellir daufckaldir
og hvítir. Varla get jeg lmgsafc afc 20 bagg-
ar fáist af skikagreyinu lijerna, sem aldrei
hefir verifc ávaxtarsamur, þd á afc fara reita
hann á morgun. 40 ruddabaggar eru inn-
fengnir“.
Ur brjefi af sufcuinesjum 2. sept. 1867*
Sífcan jeg skrifafci þjcr sífcast hefir lítifc
gjörzt t.fcindavert, eptir sem meiin kalla þafc,
en „lítifc er í eyfci dsært“. Á höfufcdagiun
sjálfann 29. ágúst, heyrfcust í mifcsmörguiis-
stafc dynkir miklir og diinur sem f eldfjalli
værl, töldu snrnir afc dynkirnir heffcu verifc 28,
og jafnframt þeim var brennistcinslykt mikil
úr vefcrinu; ekki vita menn mefc vissu hvar
þetta muni vera, en sífcur hvort logi muni
reifcur, efca þafc sje virfcingar merki til alþingis
íslendinga; hinn saina dag og í sama rnuiid
á 12 stundu er þiugmenn allir 28 afc tölu
gengu á fund til afc ræfca stjdrnarskipunarinál
íslendinga í fyrsta sinn, þá heyrfcist fyrsta
þruman. Á höfufcdaginn sjálfann þáhefstein-
initt nýtt tfn.abil í stjdrnarsögu Islands, og er
annnafc ekki cins mikilvægt sífcan 1262 líveld-
ifc eptir liinn 30. s. m. sást úr sömu átt eids-
lugi uin lítiun tíma; einnig haffci sama sjest
yfir allt fyrir austa fjall (Mellishcifci), og í liá-
austur af Byskupstungum. Ivaupskip haffci í
sama mund siglt í vestur sunnan Vestmann-
eyja, og bar þá logan þafcan f hánorfcur“.
Úr brjefi úr Sufcuriuúlasýslu d, 3. þ. m.:
„Heyskapurinn gengur heldur erfifclega, því
bæfci er graslftifc og dþurrkasamt og sjaldan
bafa töfcur náfcst cins sciut, og nú sumstafcar
ekki fyrri cu þessa gófcu daga, sein lifcnir eru
af september. Afli er bjer göfcur fyrir þá sem
því sæta. Nú er verifc afc tala urn afc cldur
sje uppi í einhverjum jökli, og í gær kom hjer
undarlcg mdfca ytir sveitir“.
Seint í ágúst kom skip á Seyfcisfjörfc til
Knútzonsverzlunar, og töluvcrt á þvf af korn-
mat. Á Eskjuiirfci eru sagfcar nokkrar korn-
byrgfcir, cn litlar efca engar á Djúpavog 15.
—18. þ. m. var hjer bezti þenir, sro flestir
seni hey áttu úti munu vcra bunir afc ná því
mefc gdfcri verkun. Mikill er sagfcur fiskaflinn
hjer út í íiifcinum, hjá þcim sem geta sætt
huniim, en allur hehningnr uflans freinur smár
fiskur.
SKIFAKOMUR 18. f. m. kom hingafc frá
Rcykjavfk, enskt lysfiskip, sem heitir Lady
Bird og á lieitna á Skotlandi. Mefc skipi þessu
höffcu koinifc 4 afcalsinenn efca höffcingjasynir,
sem heita: Bute lávarfcur, Jolin Dasent, son-
ur dr. Dasents, er tvisvar hefir ferfcast hjer
uin Iand og gefifc út Njálu og sögu Gísla Súrs-
sonar á ensku; hinir hjétu Gordon og Vyne.
Allir þessir höffcingjasynir eru ura tvítugt, og
fdru frá Revkjavík austur afc Geysir og Heklu,
sífcan norfcur Sprengisand og upp afc Mývatni
hvar þeir dvöldu um viku, og hingafc komu
þeir 30 f. m., og fdru þegar fram á skip sitt,
var þá liver veifa (ílagg) á lopti, sem til var
bæfci í landi og fram á skipunum, er hjer láu
á höfninni, og yfir 20 sinnum skotifc af fall-
byssum. Menn töldu víst afc göfugmenni þessi
uiundi dvelja hjer nokkra daga til afc skemmta
sjer og stafcarbúum, en sú von brást, því þeir
fóru hjefcan á skipi sínu kl. 4 um morguninn
cptir á lcifc vestur á Grafards, og þafcan ætl-
ufcu þeir rakleifcis heim. Lávarfcur Bute átti
skipifc sjálfur, er var innanborfcs mjög skraut-
legt og siim herbergin þiljufc mefc mahognie
trje. Ofniiin var af messing, og allt sem af
inálmi var gldfci sem gull efca silfur. Seglin voru
traíhvít og mestur efca allur reifcinn sem mál-
afcur livítur. Gufubát höffcu þeir afc stærfc viö
sexæring, svo afc eigi þyrfti afc rda. Mælt er
afc Bute lávarfcur sje vellaufcugur og hafi í
tekjur 2 til 4 þúsund dali á hverjum degi alit
árifc uni kring. Hann licfir þvf afc líkindum
eigi þurft afc taka til láus ferfcakostnafcinn mefc-
an liann dvaldi lijer í landi, sem víst hefir
verifc mörgum til hags og ánægju, því útlend-
ir ferfcamenn sjer í lagi Bretar, hafa skilifc hjer
eptir niargan skildinginn, og óskandi afc þcir
kæmu Iiingafc sein optast.
ÚTLENDAR. Mefc Herthu þá er hún kom
hingafc Bcinast 10. f. m. bárust þær fregnir,
mefcal annara, afc matvaran væri enn afc hækká
í verfci t. a. m. cptir skýrslu verzlunarinifcla
frá 12. júlí þ. á., 1 t. af dönsktim rúgi 10 —
11 rd., gular baunir 10 rd. 72 sk., grjón lOrd.
16 sk. til 11 rd. 72 sk, verö á kaffi og sykri
stdfc ( stafc. llákarlslýsi 1 t. 32 rd., en verfc-
ifc á ullinni stdð i stafc t. a. m. lpdjafhvítrl
ull 33 — 45 sk-, 1 pd. af svartri 39—40£ sk. og
af mislitri 1 pd. 36—40| sk. þar á mdti
halfci 1 t. af íslenzku saltkjöti efcur 224 pd.
hækkafc nm 2 rd.
lv o r n v a r a (þýtt úr Berlingatifcindiim
1867, nr. 155). Á engri naufcsynjavöru hefir
verfciö hækkafc svo mjög í næstl. 50 ár, sctu
á kornvörunni. þrált fyrir þafc þótt uppskcr-
au liafi á þessu tfinubili aukist svo dtrúlega.
Eptirfylgjaudi yfirlit sannar þafc. A 10 ára-
bilinu 1820—29 var mefcalverfcifc á hveiti 29
'b'fcast henni til vorkunnar. llann minntist
íluhig cinsetu sinnar og dyndis í Kalifomíu;
p nú líka hifc yndislega andlit liennar frammi
Hir sjer, auk þess sem niefcauinkviinin, ástin
vcglyndifc knúfci hann til þess afc taka þessa
'"^lættu en gdfcu konu aptur í fatmlög sín,
I*? ijet þegar sækja prestinn, scm gaf þessi
'tóii saman f annafc slnn; bdfst nú hinn ann-
hluti af lífssögn þeirra ; og þá seinast frjett-
\í' leifc þeim cins og bezt haffci veriö áfcur.
"hdu nú allir hafa breytt sem þessi mafcur?
BARNIÐ SEM HVARF.
la þessi er tekin úr Vcstuiheiinsblafci, eptir
licrshöífcingja Grant).
Fyrir mörgiim árum sífcan dvaldi jcg í
tabæ cinuin í Delawaro, sem er i efra
a Nýju-Jersey, þegar jeg snemina um
KUn einn dag lcit út um gluggann, varfc
þess var, afc allt var á tjá og tundri f
Uiii og ufc bdpar af fdlki stdfcu þar og bjer
^onur og börn, sem allt sýndist eins og liá
tiumifc, cfca citthvafc væri mikifc um aö
'• Jeg (lýlti mjer því þungafc til þcss afc
viiu orsöklna, og var mjer þá sagt, afc
dálítil stúlka á fimmta árinu væri horíin frá
því um mifcjan dag i gær; mdfcir hennar væri
ckkja ein, seni byggi liálla inílu frá bænum,
sem jeg átti heima í. Menn lijeldu afc barnifc
liefci villst og gengifc inii í stdran skdg er
var í grennd viö lieimili þafc, sem ekkjan átti
heiiua lJin dhuggandi mdfcir liaffci ásamt nokkr-
um öfcruin þegar kvöldinu íyrir og á meban
bjart var leitab afc barninu. Og um ndttina
voru send bofc til bæjarins, um afc allir þar
tæliju sig sainan til pess ab fara í leitina, er
allir tdku fúslega undir. Jeg var einn þeirra
sein ályktafci afc eiga þátt i leitinni, og afc
bálfum tínia lifcnum vorum vib koninir aleifcis
til sktígarins, og ekki lærri en 100 manns,
kontir og karlar. þegar vifc böffcum nú hald-
ib ráfcstefnu utn bvafc úr skildi ráfca, skipiuni
vib okkur ( lidpa, sent hverr fyrir sig átti afc
leita í vissum liluta skógarins. Á luil einiim
livafcan allir fdru, skyldu menn aplur mætast
efca konia saman. I'inndist nú barnifc af ein-
bverjuin í ntilli tífcinui átti þegar afc scnda til
bæjarins svo þar yrbi inefc cinu fallbyssuskoti
bofcafcur fögutiburlnn um afc barnib væri fuiid-
ifc. I því afc flokkarnir voru aö fara af stafc,
bvcr hina umræddu leifc sína, sá jcg konu
eina grátbdlgna og lijer um þrítugt koma hlaup-
andi á eptir okkur, sem væri vitskert efca dfc.
Vib bifcum þaugafc til hún haffci náb okkur, og
aldrei á æíi minni hefi jeg sjefc slíkaun harm,
sem máiti lesa f andliti komi þessarar. Hún var
vart þrítug afc aldri og mjög fríb sýnum, en
allir drættir í andliti hennar vitnufcu um hug-
arkvöl heiinar, svo hún sýndist enda vera orfc-
in helmingi eldri en hún var. Augu hennar
voru orfciii bólgin og raufc af grátí og æfcis-
leg, eu varirnar náfölur. Hárib flaksafci laust
nifcur um andlitifc og allt olan á axlir, og hin
rifnu (öt lieimar, sýndu afc liún í vitlcysu lielfci
trobifc sjer gegnum runna og liinagarfca. Mefc
sainanlagfcar hendur og hjartatitrandi raustu
grátbændi liún okkur um afc fiima sitt ást-
kæia barn. Jeg svarafci henni, afc væri þetta
mögulegt skyldi þafc verfca gjört, BÓ, finnifc
þifc þafc annars uiísbí jcg vitifc“, mælti hún.
þafc getur ekki hjá því i'arib afc áfcur eti dag-
urimi er lifcinn linnuin vifc barnifc; en þjer
verfcifc ab reyna til afc frifca geö yfcar, því svo
cspufc lund er til ab spilla heilsu yfcar. „Ró-
söin“, kallafci liún upp uiefc æfcandi tilliti, „livcr
getur ætlast til þess, afc jeg í slíkum kring-
umstæfcum sem jeg cr geti vcrib þafc, þegar