Norðanfari - 15.04.1868, Blaðsíða 4

Sivertsen sjer til styrktar og afnota!! þú
veibiir aí) láta þjer nægja þetta at> sinni.
vinsamlegast I
ritat) í Reybjavík í desb. 1867.
Reykvíkingur.
Hlákudagar á Akureyri, eru annaS en
rjettir og sljettir lilákudagar, upp í hjerutum;
allir klappa reyndar lofi í lófa, og fagna þýfc-
viíniinum, bæt-i fjær og nær; en á Akureyri
er bæjarstjórn, og þcssi stjórn, er þá á fót-
um á undun hröfnunum, til þess ab hafa lilib-
sjón niet) blessatri lilákunni. Á alíaragötu
bæjarins er lækur og á læknum er brú; til
þess at) leysingavatnií) geti runnit) til sjávar,
þarf at) nioka ræsi undir brúnni, og til þess
útheimtist ab hún sje opnut) í mibjunni.
Núna í scinustu hlákunni, var stjórnin
(blessub sje henuar niinning æfinlega), ekki
morgunsvæf fremur en at) uudanförnu, og nietal
annara at-gjörta hennar var brúin opnub, en
eins og eMilegt er, getur engin, ekki auk-
heldur hlákustjórnin, vakab án afiáts yfir hag-
sæld mebbræ&ra sinna; svo hún lagii sín þreyttu
liöfut) á svæfilinn, og gleymdi ab loka brúnni.
J>á sömu nótt nl. nóttina eptir, vart) sá at-
burbur, at) velmetinn mabur hjer f bænum,
átti heimleib yfir brúna en meb því ab, eba
af því ab, dyinmt var ortib, hrasabi liann, datt
gegnuni brúna, og slasabi sig til muna, bæti
á andlitinu og f öbrum fætinum. Gat ekki
inaburinn brotnab, þó sterkur sje? |>ab munu
flestir Ijúka upp einum munni, ab þetta gat
sje nytsemdarlaust á nóttunni, og flestir hljóta
ab viburkenna, ab mciri slys gætu hlotnast af
því, einkum fyrir ókunna fertamenn.
Ekki veldur sá er varir, þó verr fari,
segir orbshátturinn, og viljuin vjer þess vegna
vekja athygli bæjarstjórnarinnar á tjetu Iiláku-
gati, sem efalaust getur komib miklu illu til
(eibar, sje þess ekki reglulega gætt. Getur t.
d. ekki einhver mctlimur stjórnarinnar orbib
fyrir skabsemdum í gatinu? hversu hörmulegt
og tilfinnanlegt væri þab ekki? J>eir þurfa
þó bæbi á fótunum og höfbinu ab halda, bless-
abir mcnnirnir.
Skrifab 18 marz 1868.
123.
LEIDRJTTING.
I voru nýstofuata dagblabi, „Baldri“ hin-
um góba, stendur, þegar í hinu fyrsta blabi,
talsverb missögn. |>ar segir, ab á „Langanes-
ströndum hafi verib gótur afii“, og í annan
stab, ab „síld hafi gengib ab landi á Langanesi,
og ab mabur einn hafi fengib 20 tunnur af síld
f einum drætti“. þessa ranghermdu frjett er
þvf fremur tilefni til ab bera tilbaka, sem afli
i fyrrnefndum sveitum hefir verib óvenjulega
lítill næstlibib sumar allt. A einum bæ á Langa-
nesi varb þannig ckki á sjó komizt nema tvis-
var alla haustvertfbina, og aflinn þá líka heldur
lítill þessa daga. Síidar hefir hjer eigi orbib
vart.
Mabur á Langanesi.
Á þorranum í vetur stób hjer unglings-
mabur yfir fje, hjcr um bil 400, fabma frá sjó,
en nokkub skjemra frá bæimm, í Jijettings frost
stormi af landi, þab var ab mestu hcibríkt og
komib fast ab dagsetri, en lítil glætaaf stjörnum.
Maburinn hóar saman fjenu til ab reka þab
heim, í þessu sjer liann skjepnu koma frá sjón-
um og stefna til sín, honum datt í hug ab
þab væri kind af öbrum bæ, beib þvf þangab
1il dýr þetta átti ekki nema svo sem tvær áln-
ir til hans. Sjer liann þá ab þab var lítib hærra
en saubur, en nokkub lengra og digrara, fætur
þe8s sýndust mikib stuttir svoógjörlasá undir
kvibinn, grátt ab lit, hárlaust, hálsin engin cn
liaus eba trjóna fram úr skrokknum, meb fjaska
stórum kjapti, er þab hafbi opin, og augu stærri
enn í nokkurri kú.
Maíurinn hafbi ekkert í Itöndum nema lít-
ib vibar knyppi saman bundib; hann sigabi
fyrst á dýrib hundinum, en seppi fyrtist og
hljóp heim, síban fleigbi hann vibarbögglinum
f kjaptin á því, hljóp sífan í króka til ab kom-
ast hinu meigin vib þab, því dýrib var milli
hans og fjárins; þetta tókst, því dýrib var seinna,
f snúningum eu maburinn, hann hljóp þá hvab
kunni, ekki beint hciui heldur fy rir fjeb, er hann
ætlabi ab reka lieim meb sjer, því liunn var en
ckki orbin mjög hræddur; þegar maburinn var
búin ab hlaupa svo seru 50 fabma nábi dýrib
meb kjaptinum utaní annab lærib á honum, en
ekki dýpra cn f yztu buxurnar, hann rykkti á
svo buxurnar riftiubu, og kjapturinn slapp af,
tekur hanu þá tii fóta og stcfnir beiut heiin,
getur hlaupib nokkub lengra en f fyrra sinni,
þar til dýrib nær honum aptur og bítur utanf
sama lærib, f gegnutn tvennar nærbuxur, og
rispati skinnib svo dreirbi úr, líkt og þab hefbi
verib rilib meb skrápi; þarna sat maburinn fast-
ur í kjaptinum á dýrinu, rykkti á, en gat ekki
losast, barbi því meb hncfanum í hausinn á því,
losnabi þá kjaptur þess aflærinu en nábi apt-
ur f vetlingana utaná haiidarjabrinum, svo enn
var liaiin fastur, barbi því ineb hinni hendinni
nokkur högg þangab til hann losnabi, hleypur
þá allt hvab aítekur þar til hann kjemst í mó
vib völliiui, fer þá ab draga f sundur; ábur
hafbi eltinga lcikurinn verib á sljettri mýri.
þegar hann kom heim ab vellinutn leit hann
til baka og sá þá dýrib ekki; heldur hann síb-
an seni ðjótast heim; vóru þá yztu buxurnar
á manninuin rifnar upp f liald og ofaní iald,
og tvennar nærbuxur tuggnar og rilnar utan-
lærs uppá lærhnútu og ofan fyrir knje, enn
stykkib bitib úr tvennurn vetlingum eins og
skorib væri og hann særbur á bandarjabrinum
líkt og á lærinu. Eptir litladvöl, fóru 4. menn
ab Ieita ab skrýtnsli þessu en fundu þab ekki,
var þó leitab til ejávar því áhugi var f mönn-
ura ab veiba svona skjaldsjena skjepnu.
Dagin cptir var farib ab leita ab förum
eptir dýrib, cn þau sáust engiu, nema förin
eptir manninn þar sem hann hafbi htaupib og
tratkib þar sem dýrib nábi honum. Snjórinn
var harbur svo maburinn hafbi abeins brotib
hann svo sem ( skóvarp.
Ytra-Áiandi f þistilfirbi 12. marz. 1868.
0. M. Jónsson.
ITtJETTIIt IIILE1D4R.
Úr brjetí af Austurlandi: „Kin af hákarla-
jöktum Hannners, sem hjelt út frá Berulirbi,
halbi ailab næstlibib suuiar 300 t lifrar, Hannn-
er tók tje í haust til sláturs; hann keypti líka
12 hesta, en missti 11 af þcim á heimleibinni.
Nú er þab mái manna, ab ilammer ætli ab
hefja verzlun á Djúpavog, og hyggja menn gott
til þess, því þeir Örum og Wulff þykja nokkub
þungir í skauti, þar, sem þeir eru einir um
hituna“.
Nýlega hefir spurzt hingab frá prcstssctrinu
þingmúla í Skribdal í Suburmúlasýslu, hvar
presturiun sjera þorgríraur Arnórssou er, sem
fyrrmeir var prestur á ilúsavík og síban iengi
á llofteigi á Jökuldal, ab þar (í þingmúla) liafi
nú á góunni, brunnib eldhús, búr og stofa,
meb miklum fjármunum inni, og þar á mebal
yfir 20 tunnur af kornmat, sinjör, tólg ogull;
auk þessa köfnubu í fjósi, sem var áfast vib
bæinn, 2. kýr og naut. Mælt er ab sjera þor-
grímur meti skaba siun í hiö minnsia ytir 2000
rd. þar ab auki, er sagt ab vinnufólk hans hafi
misst mikib af eigum sfiium.
Úr brjefi af Langanesi d. 25 marz 1868:
BTíbin gengur jafnt yfir innra og hjer, jarbiítjb
er lijer nú víbast og jarblaust suuistabar. Is
kom hjer seint i janúar, en fór aptur, skildi
hann abeins eptir klakagarb í fjörum, og gjörbi
þær ónýtar til beitar. í fyrra dag kom ísinn
aptur, og fyllti Axarfjarbarlióann, en flæktist
mest allur burt aptir. B5gt er utn björg í
sveitum þessum vcgna fellisinsí fyrra; en bótin
er ab kornbjörg fjekkst lengi frameptir vetri á
Vopna(irbi“.
í flestura veibistöbum á Sljettunni hefir
orbib sclvart, en eins og vant er mestfHraun-
höfn. Fyrir ckki löngu siban, er sagt ab haf-
skip hali sjczt sigla vestur meb Sljettuuni. 2.
skagfirbingar, sem hjer voru á ferb um næstl.
pálma sunnudagshclgi, gátu þess, ab mcnn af
Reykjaströnd, sem liggur vestanvert vib Skaga-
fjnrb, hefbu farib sjóveg út í Fljót til ab kaupa
fisk og hákarl, og í inneptii lcibinni fengib á Uofs-
ós töluvcrt af kornmat. þaban ætiubu þeir meb
farni þenna yfir á Saubárkrók, en þá þeir voru
komnir eitthvab áleibis, hvessti á þá norban,
svo ab þeir urbu ab hverfa undan, og nábu
landi ofan uudari Bakka f Vitvíkursveit, hvar
þeir báru farminn af og settu skipið upp, og
gengu síban til bæja, en f milli tíbinni hafbi
ausib upp brynii, svo þcgar ab var koinib, var
allt horlib, nema eiiin fiskabaggi, cr lá á klöpp,
sem stób upp úr skabiimun, á liverjuin iiittaf
farininum )á, en sjóriim brotib og þvegib burtu.
þab cr sagt ab einn þessara skipverja liafi
misst skreib og korn fyrir 40—50 rd.
Úr brjefi úr Htínavatnssýslu, d 25 marz
1868. „Mikiil snjór og jarbbannir eru sagbar
úr Borgarijarbar— og Mýrasýslum. LítiÖ var
fiskvart fyrri part góu suöur í Garbi og Leyru,
enn ekki innar. Mælt er aö Sveinbjörn Jaluibs-
son, sje nú kominii til Reykjavíkur, eiunigskip
til Glasgow verzlunariiiiiar, og aö þær verzlanir
láni, enn eigi aörar í Reykjavík. Ekkert ber
til tíöinda, meun cru orbnir nijög hræddir vib
heyleysi, þó gott væri framanaf lleyin eru
fram úr öllu lagi Ijett, og ónýt og sumstabar
stóiskcmmd. lljer eru nú stöku menn orbnir
sáriæpir, en engimi aflagsfær; næstlibinn vct-
ur vann víbast heyin upp en eigi hægt ab afla
mikits af heyjuni f sumar sem leib. Tibin
helir verib mjög óstöbug síban um mibjan jan-
úar, og þó snapir lrati haldist víba lengi, heiir
komib fyrir lítiö vegna illvibranna, svo margir
tóku alveg ær meb þorra, og nú fyrir nokkru
hafa llestir lekiö öll hross Ekki hafa samt
komib stórhríbar nema 4. febniar afskaplega
hörb, og aptur á sunnudaginn var 22. marz.
Framanaf var bezta yebtir og um stund hiti,
en litlu fyrir nón Ixrábrauk allt í einn meb
fannkomu og sorta, þó' hefi jeg ekki frjelt um
neina stórskaba, en á nokkrum stöbum hrakti
fje, er fannst lifandi og heiit“.
Úr brjeti úr Skagatírbi d 13. marz 1868:
„HeiUufar inanna, er yfirhöfub gott. Tíbin
helir inátt heita hin bezta, þótt lítib hafi ver-
ib um þýbur síbau meb þorra, og fremur ura-
hleypinga samt. Útigangs peningur hefir því
töluvert látib iiold, og hcstar víba hvar nú f
engu betra ef eigi verra útliti, en í fyrra um
þetta leyti, heyin, hvaban sem tilspurzt hálfu
lakari og Ijettari en f fyrra, og þótt sjeu meb
góbri verkun. Allt um þab þó gób sje tíbin
örlar á heyleysi hjerísnmum sveitum, svo sein
Blönduhiíb og Tungusreit, og er slíkt eptirtekta
vert og hræíilegt, ab tuenn, þrátt fyrir allar
abvarandi raddir, æbri sem lægri, bæbi f blöb-
ununi og þess utan, skuti setja svona b!int á,
ab vera nú orbnir uppi fyrir gjafapening f jafnri
tíb og verib hefir; og væri stfk breytni hegn-
ingarverb, sem ylirvöld eígi ættu ab láta af- t
skiptalaust.
10. þ. m. kom austanpóstur hingab á Ak-
ureyri; meb honum frjcttist ab hákarlajaktin
Skallagrímur væri kotnin írá Kaupmannahöfn
Og 29. f. m. lagt inn á Breibdalstióa, og um
sömu mundir önnur hákarlajakt á Eskjufjörb.
Góbur vetur er sagbur erlendis, en dýrtíb á
matvörunni þó ab aukast, t. a. m. 1 rúgtunna
12—14 rd. Einnig kom 10 þ. m. scndiinab-
ur herra amtm. Havsteins ab sunnan aptur.
28. f. ni. var póstskipib en eigi komib til Rv.
og þab scm hjet ab ofan er sagt f Húnavatns-
sjslu brjefinu urn skipkomurnar er borib tilbaka.
Ogæftir og fiskileysi sybra. Sýslumabur Jón
Thoroddscn dáin af slagi 8. marz þ. á. Af
btabinu „Baldri“, eru hingaö komin 4 nr.
þjóöólfur varb eptir á leibinni,
Úr brjefi frá merkum manni f Reykjavík,
d. 27 —3.—68: „Hjer er stakasta harbrjetti
manna á millum, mat engan ab fá, og þá fæst
15. rd, rúgt. en 17. rd. grjón (B. B.) og óvand-
ab smjör 46 sk og fæst ekki, og heldur ekki
tófg. Presturinn í Hvammi í Norburárdal hefir
skrifab nijei, ab 473 menn hafi í vetur farib
yfir Iloltavörbuheibi stibur til sjóróbra, og marg-
ir þeirra allslausir. í sveitum kvab fólk víba
vera orbib sár magurt og því verr líka vib )sjó-
inn, því ekkert aílast“.
Eigandi orj dbynjtlarmadiir Björil JÓnSSOn
Prsntabur f preutsui. á Akureyri. J. Sveinsson.