Norðanfari - 18.01.1870, Blaðsíða 4

vctur þcgar hann bílaíiist. Engu aS síSur var
þó ráö fyrir gjört, ab Garhar e6a eitthvert
annaí) skip kæmi hingaS rokna snemma í vor,
cins og í fyrra til bíikarla og fiskiveiba, svo og
rnc& menn á Skallagrím, og jeg trúi 2 önnnr
skip, sem verha eptir á Beruíirhi, og í þessu
akyni hafa þeir skiliS eptir í Vestdalseyrar-
húsunum mestu kynstur af áhöldum og veifc-
ai færum, sem líklegt þykir ab þeir muni kaupa
en hafa Ieigt í ár.
FRJETTIIS ÚTEEMSIAR.
Napoleon keisari, var lengi í sumar mjög
veikur af gigt og þvagtregöu, og lá vikum
saman rúmfastur, svo menn voru farnir a& telja
hann af. 4 læknar voru alltaf yfir honnm.
Allaf þjó&ir Nor&urálfunnar, sem og ví&a í
ö&rutn heimsálfum, ur&u sem í uppnámi og
forvi&a yfir því, ef þessa manns missti vi&.
Peningakongarnir og verzlunarmennirnir álitu
sjer rá&Iegast, a& hafa va&i& fyrir ne&an sig í
fyrirtækjum sínum, hva& sem upp á kynni a&
koma. Skuldabrjefin lækku&u í ver&i. Alþý&u
áliti& og margt anna& breyttizt, svo á einum
3 mánufeum, eins og li&i& heffeu mörg ár.
þregar var farife a& rá&gjöra, hvernig skipa ætli
til uin ríkisstjórnina á Prakklandi, þar^ sem
keisaraprinsinn væri enn á æskuskci&i hlest-
ir vovu á því, afe Napoleon prins væri óefafe
kjörnastur, á þessu tímahili, a& taka vife stjórn-
inni af frænda sínum. Ailir voru á einu máli
um þafe, a& Napoleon keisari væri nú á dög-
nm, einhver hinn mesti ína&ur; þótt honuin
hef&i skotizt vísdómur, þá er hann Ijet gjöra
herfcrfcina til Mexicu, og ( annann staö, er
hann Ijet Prússa fyrirstö&ulaust va&a yfir allt
þiyzkaland og há hverja stór ornstuna af ann-
ari, viö Cústossa á Ítalíu, Sadova í Böhmen,
og sjóorustnna hjá Lizza í Adríahafi. En þa&
er nú komi& npp úr dúrnum, a& om þessar
mnndir (1866), lá Napoleon fárveikur í bæ ein-
um sunnarlega á Frakklandi, er fór svo leynt
a& fáir vissu. þa& var því hverki af vilja nje
þrekleysi. nje þa&, a& Napoleon skorti herút-
búnafe, til þess þá þegar a& berja á Prússum.
|>á seinast frjettizt af Napoleoni keisara,. var
hann kominn til heilsu. Læknar segja, a&
eigi hann afc geta haldife gú&ri heilsu, þá sje
honum nau&synlegt, a& vera þar, sem miklir
hitar sjeu, t. a, m. sy&st á Prakkiandi, e&a
jafnvel su&ur á Afríku. Nokkrir spá því, a&
hann eigi eptir skammt ólifafe, svosem2,a&r-
jr 3 og binir þri&ju 5 ár. Svo er óvildin
mikil milli Frakka og Prússa, a& þessir sem
fögnu&u yfir því, þá Napóleon var veikastur,
og töldu víst a& hann mundi hrökkva upp af,
og þótt a& skrymti í honum öndin, þá gæti
hann hvorki gengi&, rifcifc, ekib í vagni, og
þá enn sízt verife í hardögum; hanu sje lima-
fallssjúkur, aflvana og andlega þróttlaus. þá
hatni nú eigi þegar til stjúrnarinnar komi, þar
sem um engan í stjórnarrá&inu sje a& talá, cr
nokkurt álit hafi, e&ur fylgi vissri stefnu. Öld-
ungará&ife hafi enga almenningshylli á sjer, og
löggjafarþingifc, sje eins konar óskapna&ur
e&ur (Chaos). ,Le Moniteur*, (eitt bla&
Frakka) segir. þa& er ætlun Bismarks greifa,
a& ná undir Prússa Su&ur- þýzkalandþ og á
me&an er bann í fri&i; en þá allt þýzkaland
er Ibmife í eina heild, þá a& ná undir sig
hinu þýzka Austurríki; en hva& gjörir Frakk-
land, spyr rLe Pays“. Frakkland á fö&ur-
landsvini. hverra augnamife er, a& skyggja á
vopnafrægí) Frakka, og a& fri&urinn sje keypt-
ur, hvafe svo sem hann kostar. þeir lesa,
þeir láta prenta skýrslurnar um hinar óttalegu
’ a&farir Prússa. þeim er kunnugt a& smifcja
Krúps steypir fallbyssur liundru&um saman,
bæ&i lianda Prússlandi, Saehsen og Rúmeníu,
og þó krefjast þessir a& vopnabúrum vorum
sje lokafe, og hernum gefib heimfararleyfi.
Næstli&in 15. ágúst voru li&in 100 ár frá fæ&-
ingardegi Napóleons I., þótti Napóleon keis-
ara III. eiga vel vi&, a& vífcfrægja þessa há-
tí&, me& einhverju gó&verki, var þa& me&al
annars, ab hann bætti kjör þeirra fáu, er en
lifa eptir af þeiin, er verifc 'nöf&u í orustum
me& Napóleoni I; auk þessa leysti hann fjölda
manna úr álögum, er dæmdir höf&u verib um
tíma e&a æfilangt í var&höld, e&a gjör&ir út-
lagar fyrir afbrig&i gegn prentfrelsislögunum,
lögreglustjórninni, tollalögunum, skattgjaldi,
myntarlögunum, vei&irjetti, bermannaliigum m.
fl. Ná&arbo&skapur þessi ná&i eigi til afbrota
gegn einstökum mönnum, e&a a& þeir sem
tlæmdir hef&i‘veri& í fjársektir og málskostn-
a&, fengju þa& uppgefib e&a endutborga&, er
þegar fyrir lengri e&a skemmri tíma haf&i
verib greitt.
Eigi a& eins vinir, heldur óvinir Napóle-
ons, lofu&u þessa ráfcspeki hans og miskunn.
1. sept. kom öldungaráfc Frakka saman í
Parísarborg. Prins Napóleon var þar, og flutti
mjög snjalla tölu, er flaug gegnum hverja
prentvjelina af annariog hvern rafsegulstrenginn
af ö&rum, blafc úr bla&i, borg úr borg, land úr
landi út um allann heim. Ræ&a prinsins þyk-
ir Ijós vottur um hve frjálsiyndur hann sie, og
h ve annt honumerum, a& sem ílestir ver&i gjör&ir
hluttakandi í hinu samia freísi ; hann segir a&
þa& sje árí&andi a& fylgja straumi vi&bur&anna.
þa& sje 2 flokkar annar þeirra hafi vegstörig-
ina á lopti til ab steypa keisarastólnum um
koll, en hinn flokkurinn, sem sje miklu fjöl-
mennari og voöalegri, og iniklu keisaralegar-
lyntur enn keisarinn sjálfur, vilji koma því
einveldi á, er eigi yr&i þolafc í Austurlöndum,
hvafc þá þar, sem stjórnin sje- iniklu frjálsari.
liyaeynt (scm fyrr er getifc í bla&i þessu)
hinn almennt elska&i og háttvirti prjedikari vi&
Maríukirkjuna í París, liefir sagt sig undan
hinni svo nefndu karmeliterreglu, sem mönn-
um finnst mikið til um, og er nti í almæli um
aila Evrópu og ví&ar. Fyrir nokkrum mánub-
um sí&an, flutti hann ræ&u í frifcarvinasöfnub-
inum, í hverri harin lýsti yfir því, a& hann
vildi vera talsma&ur trúarlrelsisins. Ræ&a
þessi olli milslu hneyxli me&al Jesúíta í Róma-
borg, hvar þeir eru í almætti sínu. þa& leifc
því eigi á löngu, á&ur enn hann fjekk frá
erkibysknpinum í París nijög harfca rá&nirig;
hverri hann svara&i þegar í opnu brjefi sínu d.
20. sept. 1869, í blafcinu „La Temps“, er vakið
liefir hinn mesta óróa í hinum klerkalegu fje-
lögum, cn aptur á móti aukib álit hans enn
meir i augum allra þeirra, er kunna greinar-
mun á trúarbrög&um og skynhelgi. Hann neit-
ar ab hlý&a skipunum þeim, er strf&a á móti
sannfæring lians. Hann kve&st eigi ýilja vera
einn af iiinum „blindu hundum“, er ritningin
tali um, og a& hann segi af sjer embæiti því,
er hann setn forstö&urna&ur Karmeliterklaust-
ursins hafi haft á hendi í Parísarborg Hann
lyktar brjef sitt me& þessum or&uni: »þa&
er fyrir þínum dómi ó lierra Jesú I a& jeg
mæti það er í þinni allsta&ar nálægb, a& jeg
rita línur þessar. þa& er vi& fætur þjer, er
jeg skrifa nafn mitt undir þær, eptir a& hafa
be&I& lifcifc, þolab og þreyfc f langann tíma.
Jeg el þa& traust, a& þú samþykkir þa& á
himnurn, efafc mennirnir fordæma þa& á
jör&u. þa& er mjer nóg í lífi og dau&a“.
Nýlega hefir sú fregn borizt hingafc, a&
fyrir skömmu sí&an hafi átt a& finnast su&ur í
Palæstína, (Jórsalalandi), e&ur Arabíu, handrit
af Jóhannesar gu&spjalli, sem sje ritafc 100
áruin eptir Kristsburfc; einnig annafc handrit
af þri&ju Makkabeabókinni. þa& er sagt a&
frjett þessi hafi komib með sænskum prófes-
sor, er verib hafi þar sy&ra á ferfc. Enn
fremur fylgdi þa& fregn þessari hingafc, a& fræ&i
kand. M. Eiríkssonar, gegn Jóhannesar gu&-
spjalli og fl,, mundi því nú þegar vera á förum.
þAKKARÁVARP.
Eins og mörgum er kunnugt or&ifc, þókn-
a&íst allsvaldanda Gu&i af speki sinni, a& haga
því svo til, a& liifc háskalega ska&ave&ur, sem
dundi yfir svo óvænt og sviplega hinn 12.
dag næstl. októberm. og hjelzt vi& næstu daga
þar á eptir, skyldi svipta okkar elska&a son,
Hárek, lífi, hi& eina af okkar 6 hörnum, sem
enn þá var lifandi eptir. þesai sonur okkar
var sí&an á næstli&nu vori vinnuma&ur í Mö&ru-
dai hjá Sigurfci ó&alsbónda Jónssyni, oggjör&i
velnefndur hei&ursma&ur útför sonar okkar svo
sómasamlega og hei&ariega eins og Hárekur
sál. iief&i verifc lians eigifc barn. En auk
þess gaf herra Sigur&ur okkur, hinum rauna-
mæddu og fátæku foreldruin, upp allmikla
skuld, er vi& vorum í vi& hann, og þar á of-
an gaf liann okkur höf&inglegar gjafir bæ&i í
korni og ö&ru, sem okkur kom allra bezt.
Fyrir allar þessar miklu velgjör&ir finnum
vi& okkur skylt afc þakka eigi sí&ur opinber-
lega en í hjarta okkar, og bi&jum vi& gó&an
Guð a& launa þessum velgjör&amanni okkar
allt þa&, er liann hefir okkur gefifc og gjört til
huggunar í raunum okkar. Vi& höfum þá ó-
bifanlegu von og iirugga sannfæringn, a& fa&ir
allrar miskunar, sem eigi lætur ólauna&an jafn-
vel einn vatnsdrykk í lærisveinsnafni gefin,
muni bæ&i hjer og sí&ar ríkuglega endurgjalda
velgjör&amanni okkar þessar oga&rar velgjörfc-
ir hans me& blessun sinni.
Ví&irhóium 12. dag nóvemberm. 1869.
Bjarni Rustíkusson. Arnbjörg Einarsdóttir.
AUGLÝSINGÁR.
INNKÖLLUN.
— Erfingjar Bjargar sálugu Oddsdóttur,
sem anda&ist a& Kolmúla í Fáskrú&sfjar&ar-
hrepp lijer í sýslu snemma á þessu ári, innkall-
ast hjermeb tii a& gefa sig fram sem fyrst,
fyrir undirskrifu&um skiptará&anda í dánarbúi
hennar.
Skrifstofu Su&urmúlasýslu 18 októb. 1869.
Waldemar Olivaríus.
INNKÖLLUN.
— Erfingjar Ingibjargar sálugu Sigur&ar-
dóttur, sern anda&ist a& þverhamri í Brei&dais-
hrepp hjer í sýslu, hinn 27 marzmána&arþ á.;
innkallast iijermeB til a& gefa sig fram sem
fyrst fyrir undirskrifu&um skiptaráfcanda í dán-
arbúi hennar.
Skrifsiofu Su&urmúlasýslu 18 októb. 1869,
Waldimar Olivaríus.
INNK0LLUN.
— Erfingjar Ingibjargar Pálsdóttur, sem
andaMst á bænum Hryggstekk í Skri&dalshrepp
hjer í sýslu hinn 27 júlí 1867, og sonar henn-
ar Sigurpáls Jónssonar, sem anda&ist á sama
bæ daginn eptir, innkallast hjermeb til a& gefa
sig fram sem fyrst fyrir undirskrifu&um skipta-
rá&anda á dánarbúum þeirra.
Skrifstofu Su&urmúlasýslu 18 októb. 1869.
Waldemar Olivaríus.
„Undirdekk“ úr dökku klæ&i, me& breifc-
um fiöelsbor&a allt um kring, talsvert slitib,
fannst í haust á veginum um eyrarnar, skammt
fyrir sunnan Glerá, og er geymt lijá mjer a&
Glæsihæ, og sem eigandi vifdi vitja, og um
leib borga auglýsingu þessa.
16 desember 1869.
Jón Jakohsson.
Fimtudaginn þann 10 marz 1870 ver&a
í pakkhúsi faetors Steincke hjer í bænumkl. 10
f. m. vi& opinbert uppbofc seld ýmisleg smí&a-
tól bæfci á járn og trje, þaráme&al rennismi&ja
og hefilhekkur tilheyrandi dánarbúi Rögnvalds
sál. Ólafssonar. Skilmálar fyrir uppbo&inu
ver&a auglýstir uppbo&sdaginn.
SUrifstofu hæarfógetaá Akureyri 31 des. 1869,
S. Tliorarensen
Nor&anfari gó&ur! gjör&u svo vel, a& láta
Björn Kristjánsson á Geitafelli vita, a& fjár-
mark mitt er, og hefir veri& um næstli&inn 25
ár: gagnbitafc hægra; stúlrifafc vinstra. Sjeu
því vinsamleg tilmæli mín, a& hann taki þa&
ekki upp til brúkunar.
Miklagar&i, 8 janúar 1870
Ketill Sigur&sson.
12. þ. m. hvarf mjer á Veitingahúsinu, á
Akureyri, rau&röndóttur nýr linakkpoki, f
hverjum a& var kampungur, me& 2. Contra-
bókum og smáhrjefum, einir vetlingar og hvít-
leitt pelaglas. Sá sem kynni a& hafa fundið
þctta, e&a tekib óvart f misgripum, er beðinn
a& Uoma því til mín e&a þá afhenda þa& á
ritstofu Nf.
Staddur á Akureyri 13. Jan. 1870.
þorvaldur Gunnlögsson frá Krossum
á Árskógsströnd.
Hver sem vill kaupa jörfc í Húnaþingi,
sem hefir mikifc tún og ágætt til vatnsveitinga,
útslægjur fyrir 3 menn til skipta, næga, þægi-
lega og gó&a haga —mikifc af þeim skilifc frá
engjum — tii gripabeitar, getur komifc, svo
lengi eigi er auglýst a& jör&in er seld, og sam-
ib vi& herra M. Brynjólfsson í Bólsta&arhlífc í
von um a&gcngilega skilmála.
Eigandirin.
Öndver&lega á næstl. suinri glata&ist frá
söluhúb Steincke og su&ur a& húsi Fri&finns
gullsmifcs, spansreirspískur nýsilfurbúinn á bá&~
um endum ; me& stunginni selskinnsól, er rent
var rúmsnara í kenginn, sem var ferbyrntur.
Kynni einhver a& hafa fundifc tiann, er sá vin-
samlega be&inn, a& halda honum ti! skila á
skrifstofu Nor&anfara, mát sanngjörnum fund-
arlaunum.
Eigandi og dbyrgdarmadur Bjöfn JÓnSSOn.
Prenta&ur í prentsm. á Aknreyri. J. Sveinsson,