Norðanfari - 22.02.1870, Síða 2

vib ab lakast væri, viö næíum ekki háttum
þangaí), því bæjarlei&in er nokkut) löng. Áöur
en vi& kvöddum kom út ein af vinnukonum
ekkjunnar, meb fulla skál af nýrri kúamjúlk,
og bauí) okkur ab drekka, vib túkum vib og
tæmdum hana, fór þá stúlkan inn, og færbi
okkur skálina aptur fulla, en vib drukkum þá
úr henni hálfri, Eptir þetta kvöddum vib og
hjeldum af staf), inn í ábur nefnd beitarhús,
og mun hafa verif) komif) nær mifmætti er vií)
komum þar. Vit> gáfum þar hestum okkar
■— þab er af> segja af því heyi, er vib flutt-
ran mef) okkur —; viö höftum þaí) nóg, og
báfium því ekki um hey í Múla, ekki heldur
var okkur botif) þaf) þar. Vif) Iágum svo þab
eptir var næturinnar í húsinu hjá hestunum,
því vif) vildum ekki gjöra af okkur ónæbi.
Um morguninn gengum vit) heim af) Rorg,
meban hestar okkar voru af) jeta, og fengum
kaffi hjá tvíbýlismanni þar þorvarti Jónssyni.
Jeg skal geta þess, af> þegar jeg kom at
sunnan aptur, gisti jeg aí> Borg, ásamt ,ötr-
tim manni er þá var mjer samferta, fengum
vit þá vökvun hjá rátskonu ekkjunnar, en
kaffi hjá fyrr nefndum tvíbýlismanni þorv.
Svona vertur úthýsingarsagan, þegar hún
er sögt rjett og hlutdrægnislaust, eins og jeg
hcfi lijer leitast vit at gjöra. Lcsendur Nf.
geta nú dæmt nm — þegar þeir hera saman,
þat sem stendur upphaflega í áminnstri grein
í Nf., vit þat sem hjer er sagt —, at hvat
miklu leyti þat er rjett hermt, sem þar stend-
ur. At ötru leyti skal jeg leita hjá mjer at
leggja nokkurn dóm á höfundinn þótt mjer
þyki hann halla nokkut á mig frásögninni,
hann er mjer að gótu einu kunnur, og hefir —
þat jeg til veit —, bczta ort á sjcr af öllum er
hann þekkja, og hefti ekki nafn hans statit
met fullum stöfum undir greininni, mundi jeg
sízt hafa getit þess til át hún væri af hon-
um ritub, einkum þar et hann var staddur í
þingmúla, þegar sagan gjörtist, og hefti því
at líkindum getat fengit áreitaniega sögn um
hvernig allt gekk. En hann hefir líklega ekki,
gætt hins forna sannmælis, þegar hann ritabi
greinina, at opt er cigi nema hálfsögt saga
þútt ann^ir segi frá.
Presturinn fer um þat nokkrum vit-
kvæmum ortum í grein sinni, at jeg — ásamt
hinum fjelögum mínum — hafl met því at
segja frá vibtökunni f Múla ortit orsök til
mikils „óhróburs er borízt hafi út um mad.
Gutríti, víta um sveitir, munnlega og skrif-
lega, og aukit á harma hennar“. Jeg skal
alls ekki bera þat af mjer, at jeg hafi sagt
söguna, eins og hún kemur hjerfyrir sjónir, bæti
húsbændnm mínum og fleiri; án þess jeg hefti
nokkra ímyndun um at slíkt gæti ollat ekkj-
unni óhróturs; því þat er ölium fullkunnugt,
hjer um svcitir, at hnn ásamt manni sínum
sál. er alræmd fyrir gestrisni og rausn, vit
fertamenn og þurfandi. Jeg hefi ekki held-
ur ortit þess áskynja, ab húsbændur mínir,
nje atrir sem jeg hefi átt tal vit, um þessa
úthýsingu, hafi sýnt, eta látit á sjer heyra
nokkra fáþykkju til ekkjunnar, fyrir þessar á-
minnstu vittökur á okkur í Múla. Mjer !igg»
ur því vit at halda, at þeir sem hafa sagt
prestinum söguna, eiris og hún birtist frá
hans hendi í Nf., sje mcst sekir í því at hafa
„skapat úlfalda úr mýílugu“. Jeg fyrir mitt
leyti, get yfiriýst því hjer, at jcg ber engan
kala eta þykkju til mad. Gutrítar, fyrir þessa
„úlhýsingu“, og mun ekki hika vit, at bitja
gistingar ef mig ber at húsum hennar hjer
eptir, eins og jeg tvisvar átur hefi gjört, og
fengit bezta beina.
Skrifat í desembcr 1869.
Ketill Ögmundsson.
Ár 1869, 7. dag októbermánabar, var,
samkvæmt auglýsingu í „Nortanfara“ nr 33—
34. f. á., se11ur aimennur prentsmibjufundur á
Akureyri af oddvita prentsmibjunefndarinnar
síra Jóni Thorlacius,
Auk 4. nefndarmanna voru mættir 6 menn,
ebur alls 10 menn. Tii fundarstjóra var kos-
inn presturinn síra þórbur þ. Jónassen á þrast-
arhóli, en fyrir skrifara Páll bóndi Magnússon
á Kjarna.
þegar vib hyrjun fundarins tók fundar-
stjóri þab fáorblega fratn, ab prentsniibju Norb-
ur- og Austurumdæmisins mætti álíta sem
barn nefnds amts, sem allir þar væru bein-
línis etur óbeinlínis sitfertislega skyldir at
stytja met ráti og dát,
þá las fundarstjóri upp ætlunarverk fund-
arins (sjá „Nf.“ nr. 21-22 f. á.), og þar eptir til-
bot frá stud. art. Jóni Ólafssyni £ Reykjavík,
at taka prentsmitjuna á leigu met 50 rd. ept-
irgjaldi, etur þá at gjörast forstöbumabur
hennar met tilteknum skilmálum. þá voru
og lesin upp 2 brjef frá verzlunarmanni Kristj-
áni Biiem á Akureyri, sem var umhotsmatur
veln. Jóns Olafssonar.
þessu næst kom til umræbu:
1, hvort prentsmitjan skuli hverfa undirop-
inhera stjórn, ebur stjórnast af nefnd, eins
og liingat til. Eptir nokkrar umrætur
var hið sítara samþykkt í einu hljóti.
2, hvort rátlegt mundi. at ganga eptir fjórta
parti þess ágóta, cr landsprentsmibjan at
öllam ifkindum uppber af sameiningu Iiinn-
ar fornu Hólaprentsmibju. Fundurinn,
sem almennur fundur í liólastipti liinu
forna, áleit sjcr heimilt at taka mál þetta
til nákvæmrar yfirvegunar, og var því
kosin 3 manna nefnd til at athuga málit
og segja álit sitt um þat sítar; og urtu
fyrir kosningu: prestarnir síia Arnljótur
á Bægisá met 9 atkv. og síra þórtur á
þrastarhóli met 7 og Páll bóndi Magnús-
son á Kjarna met 7 atkv.
3. En fremur var þat samþykkt í einu hljóti,
at prentsmitjan skuli ieigt framvegis eins
og hingat til, og met 7 atkv, gegn 2
(einn fundarmanna greiddi ekki atkvæti),
at hinn núverandi leiguiiti fái at halda
henni fyrst um sinn met sömu kjörum og
verib hafa; þó lofar hann at greita 40
rd. í ársleigu, i stat 30 rd., eptir næst-
komandi 7. októbcrmán , ef hann hafi
8mitjuna eta sjái sjer hag í at halda
henni.
4. At sítustu iagti sú nefnd, er verit hefir,
nitur starfa sinn; ný nefnd var valin og
í hana kosnir þessir 5 menn: Jón prest-
ur Thorlacius í Saurbæ met 9 atkvœtum,
Páll bóndi Magnússon á Kjarna met 9,
þórtur prestur Jónassen á þrastarhóli,
þórtur læknir Tómasson og Fritbjörn
bókbindari Steinsson á Akureyii, mct 8
atkv. hver.
Var 8vo fundi slitit.
— Fundarhaldi þessu umbitst ritstjóri „Nf“.
at veita rúm f hlati sínu, átur póatar ganga
sutur og austur.
Prentsniibjunefndin.
— þar et Nortanfari hefir enn ekki getib
þess vit lesendur sína, at í áformi væri at
stofna hjer nýtt tfmarit, þá viljum vjer
skýra löndum vorum frá, at í nóvembermán.
f. á Ijetum vjer prcnta í prentsmitjunni á Ak-
ureyri hotsbrjef til rits þessa, og skýrtum þar
frá, hvata stefnu og fyrirkomulag þat mundi
hafa. Botsbrjef þpssi sendum vjer vítsvegar
út um land, hinum bcztu mönnum er vjer
þekktum og höftum hclzt traust á, at mundu
hlynna ab þeim. Fyrirtæki þetta hefir nú
fengib svo góbar undirtektir, hjá flestum þeirn,
er endursent hafa bobsbrjefin, ab vjer nú þeg-
ar látum byrja á prentun ritsins, og mun fyrsta
hepti þess koma út í marzmánabariok, eins og
lofab er í bobsbrjefinu, Bobsbrjef þau, sem
enn eru ekki komin til vor, óskum vjer, ab
hlutabeigendur vildu gjöra svo vei ab endur-
senda oss, sem fyrst ab skeb getur, og von-
um vjer, ab þau verti ekki þunnskipabri ab
jafnati enn þau sem þegar eru komin. Vib
þetta tækifæri viljum vjer og jafnframt geta
þess, ab þar eb nokkrir af vorum tilvonandi
útsölumönnum, liafa spáb iila fyrir ab hvert.
hepti ritsins fáist borgab vit móttökuna, þá
höfum vjer breytt þessari ákvörtun vorri í
boösbrjefinu, á þá leit: at tvö fyrstu heptin,
skulu borgut, f svo kallatri kauptít, á næst-
komandi sumri, sem jafnatarlega mun vera í
fyrri hluta ágústm. Enn fremur leyfum vjer
oss, at lireifa því áliti voru og sannfæringu,
at öllum sem hlut eiga at máli, bæbi oss,
sem at kostnabinum standa, og jafnframt vor-
um heitrutu áskrifendum, væri hagfeildast og
at öllu bezt, at allur árgangurinn yrti borg-
atur í einu lagi, á umræddu tímabili.
Akurcyri í febrúarm. 1870.
Nokkrir Eyfirtingar.
NOKKUÐ ÚR KRUKKSPÁ.
Vit árit . . . . :
Framh. 5. þá munn skrautmenni mikil og
bortalögt stjórna sýsium á landi hjer met
stakri árvekni og alúb, framkvæmd og skör-
ungsskap í hverju sem vera skal er snerlir
þeirra eigin hagsmuni. þó munu þeir nokkr-
ir er eigi standa betur en vel í skilum vit
stjórnina, hvorki met opinberar skýrslur nje
peninga. Stjórnin mun þó reka hart. eptir
þeim at gjalda eptir sýslurnar í tæka tít og
hóta þeim embættismisBÍ ef þeir eigi gjöri þat,
Verta þeir helzt fyrir ónát, er linast ganga
eptir hjá gjaldþegnunum. En stjórninni mun
virðast sem svo, at landit sje nógu ríkt og
landsmenn hafi autfjár, til at borga meb skatta
sína og skyldur, og þat hvernig sem í ári
iætur, því Ðanir hafa frá aldaötli autgat land-
it met framúrskarandi gótri veizlun og nafn-
frægum vöxtum af peningum þeim er jarba-
skikar landsins hafa nokkru fyrr smátt og
smátt verib seldir fyrir. þetta ár munu sum-
ir sýslumenn auka efni sín meb því, ab þiggja
ebur jafnvel heimta mútur af bábum málspört-
um þogar efni þeirra leyfa og svo á stendur,
en láta annars hinn snaubari verba fyrirhall-
anum. þá vertur og hafin málssókn út af
rekstri hrossa til afrjetta, þar sem engin af-
rjett er til; cn barnsfaíernismál klárut í flaustri.
Flestöllum málum vertur þá vísat heim af
landsyfirrjettinum, þeim er þangat koma ebur
dæmd markieysa ein ab öbrum kosti. þegar
nýtt próf verbur tekib í heimreknum þjófnab-
armálum þá munu lilutateigendur spurtir iivort
þeir hafi stolit meira en þeir hafi sagt í fyrra,
svara þeir þá, eins og lög gjöra rát fyrir, nei,
og verbur svo hætt vit svo búit, þó munu
stundum framgjarnir og cinbeittir lcikmenn
látnir taka próf í slíkum málum og gengur
þat nokknt ötruvísi. Um þessar mundir taka
nokkrir danskir lögfrætingar próf í íslenzku,
met bezta vitnisburbi, þó þeim gangi eigi sem
bezt at, atgreina feitmetib, íslenzka, sem von-
legt er, því þeir munu eigi horta tólg vit, et-
ur þesskonar, og geta eins fengit embætti á
íslandi fyrir því. Met ofan nefndum áþreif-
anlega röksamlegum athöfnnm verbur sýslum
stjórnab iijer á landi, meban þab er byggt.
6. Nú kemur fjárklábi til Islands. Tekur
hann sjer bólfestu á Suburlandi, og útbreiöist