Norðanfari - 20.08.1870, Side 4

frændi Prússa fconungs fjarskyldnr. f>egar
fregnin kom til París var sem feilibyl hefti
lostib í íiburbing. Utanríkis ráf'gjaíinn, hcr-
toginn af Grammont, tjáfi þirigmönnum, sam-
dægurs og fregnin kom, afe Frakkland mætti
meb engu mdti hjá sitja abgjörfalaust, er
prússneskur bonungsarfi skyldi gjörast ein-
valdur Spánverja, me& því þetta væri undir-
S&jub*'agl> Prússa til ab kvía ab Frakklandi
og lama athsfnir þess og stjúrnarafskipli er-
lendis, en fá Prússum afls og álits því meira.
Allt komst nú á (lug. Pcningamarkafiurinn
Seig dýpra og dýpra; en bræti lýfsins steig
hærra og hærra ; og blöib Frakka hömufust vib
Prússa eins og þegar væri út sjeb um ab
fribi yrbi haldib. Stjórn Frakka sendi þegar
fyrirspurn til Mabris og Berlin, hverju þetta
sætti. Svarib var ab sunnan, ab Spánverjar
lrefbi nú fundib konungsefni í Leopoldi; ab
norban, ab Prússum kæmi ekkert vib hvab
Spánverjar gjörbu í þessu efni, og væru þeir
frjálsir ab kjósa hvern er þeir vildi, en Prússa
stjórn ætti þar í engan þátt og mundi silja
þar hjá hlutlaus. Vib þessa fregn varb Frökk-
um cnn verr, og hófu þegar hernabarstörf og
útbúnab, og hefir því haldib fram til þessa
dags meb mesta^ kappi. Prússar láta ofur-
hægt eins og þeim sje alls óunnt ab skilja í
þessum frakknesku ólátum; blöb þeirra fura
hinu sama fram, en talib er víst ab Frakkar
finni þá ekki varbúna ef til kemur. Frakkar
heimta nú ab Prússa konungur fyrirbjóbi frænda
sínum ab verfa konungur á Spáni. En svo
vill illa til ab konungur hefir þegar gefib hon-
um leyfi til þess — konungur Prússa er jafn-
an rábamabur allrar ættar sinnar og má eng-
in ættingjanna skapa sjcr rábahag efur skipta
um Iífestöbu, án þees ab hans leyfi komi til
— og er óvíst hversu libugur Vilhjálmur
konungur verbur í þeim vikum fyrir Frakka,
því annab hefir honum látib betur um æfina,
ab sögn, en ab beygja vilja sinn undir bob
óvina sinna. Samt hefir hann Iofab ab tala
vib frænda sinn og þar vib stendur.
P. S. Nú segja fregnirnar ab fabir Leo-
polds afsali fyrir hönd sína og sonar síns kon-
nngdómi á Spáni. En Frökkum nægir þab
ekki. þeir heimta af Prússa konungi ab hann
gefi tvöfalda ábyrgb fyrir því ab Leopold
verbi ekki konungur á Spáni; svaramanns á-
byrgb er • hann sje tiísjónarmabur ættarinnar,
og ríkísábyrgb er hann sje konungur Prússa.
Hib fyrra trúi jeg konungur sje ekki alls
kostar ófÚ8 ab veita; hinu sibara neitar hann,
og þab atribi sje jeg ab eum frakknesk blöb
frá í morgun heimta ab gjört sje ab Casus
belli ebur styrjaldar efni. Mjer lízt illa á þab,
ab þeesi blöb, vel flest, eru stjórnarblöb, La
Franee, La Pays og La Monitcur, o fl. All-
ar fribarvonir hafa heldur ófríkkab síban í gœr
og er svo ab sjá sem Frakkar vilji hafa ófrib
nú. Enda játa blöbin berlega ab þessi kon-
ungs kosning sje ekki nema fyrirbára ein,
Frakkar þoli ekki ab búa samtýnis vib Prússa,
svo vokluga sem þeir sje nú orfnir, verbi því
annarhvorr ab síga í gras fyrir hinum svo út-
kljáb verbi um þab hvorir rába skuli örlögum
Norburálfunnar. Eg sje ab Frakkar telja nú
ab illur leyndardómur hafi búib þar undir ab
hjerna á dögunum er þeir hittust á ferb Bis-
mark og Bússakeisari þá hvarf keisari til
jarlsins og hefir rússneskur keisari ekki kysst
sjer ógöfugri höld opinberlega fyrr svo menn
muni.
Iljer hefir látizt fyrir skömmu Charles
Dickens hinn mikli skáldsagna-höfnndnr þessa
Iands, og hinn mesti rithöfundur í þeirri grein
á þessari öld, harmdaubi ailra jafnt sem hallir
og hreysi byggja. Ðickens sálugi er fæddur
7. fcbrúar 1812, en dáinn 7. júní 1870. Ætt-
ingjar hans og nánustu vinir ætlubust til ab
jarbarförin yrbi scm fámennust, en fregnin um
þab hvenær hún ætti ab verba, flaug sem
elding um borgina, svo 100,000 manns urbu
vib jarbarförina, og þar á mebal nokkrir af
hinum tignustu mönnum Breta. — Annar
merkismabur hefir og dáib hjer nýlega, jarlinn
af Clarendon, utanríkisrábgjafi, vinsæll mabur
og stjórnvitringur mikill.
Ybar einlægur vin.
Eiríkur Magnússon“.
B r e n n u r. 29. sept. f. á. varb í Bordea-
ux á Frakklandi ógurlegur eldsbruni, sem or-
sakabist af því, ab þangab bafbi komib fyrir
skemmstu gufuskip eitt frá Antverpen á IIol-
laudi, fermt ásamt öbru meb nokkru af stein-
olíu, sem búib var ab losa úr skipinu ; bar þá
svo vib um kvöldib, ab einn hásetanna fór
meb Ijósbera ofan í einn flutningsbátinn, í
hverjum ab voru nokkrar af steinolíutunn-
uniim; ætlabi hann þá ab kveykja en vib þab
fjell eldur eba neisti ofan á millum tunnanna,
þegar kviknabi í einni; hvassvibur var út-
sunnan, svo loganum sló þegar á lopt npp,
og kveikti í hverju skipinu af öbru, sem þar
láu mörg á höfninni; brunnu þar um nóttina
og framm á dag daginn eptir 25 skip til kaldra
kola, auk fjölda annara, er þá fórust þar mcb
ýmsu móti. Skabinn var metinn 10 milljónir
fránka.
Ánæstl. Flvítasunnuhátíb, brunnu í „Con-
stantinopel* (Tyrkjahöfubstab), á 12 klukku-
slundum 10,000 hús til ösku, sem nábu yfir
ferhyrningsmílu, ebur þann hluta borgarinnar
er kallast „Pera“. 1200 manna týndu lífi, en
30,000 urbu húsviltir. Skabinn á húsum og
eignum var metinn 100 mill. ríkisdala
B ó 1 u 8 ó t t i n sem hófst í næstl. febrúar
í Parísarborg á Frakklandi, var allt af ab
breibast út til þess í júni, ab síbustu frjettir
um hana komu hingab. Seinustu vikuna eba
eptir mibjan júní dóti úr henni 215 manns.
ítrckun kúabólu8etningarinnar, reynist enn
helzta vörnin gegn útbreifcslu sýkinnar, þó nokkr-
ir væri á annari meining. Pest þessi reynist
skæbust, þar sem óþrifnaburinn er mestur.
AUGLÝSING.
— Af því ab margir hafa bebib mig um
ýmsa smákveflinga eptir mig, :enn mjer er
eigi hægt ab fullnægja óskum þeiria meb ab
gefa mörgum afskript af þeim, þá hefi jeg í
hyggju ab gefa út á prent eina eba tvær ark-
ir meb ýmislegt þessháttar, í þeirri von ab
þeir eigi síbur fyrir þab mæti góbum vib-
tökum kunningja minna. — Enn jafnframt
óska jeg, ab þeir sem kynnu ab hafa í hönd-
um, hvort heldur þab væri kvæbi ebur stakar
vísur cptir mig, ab gjöra mjer þá þjenustu-
semi ab senda afskript af þeim til ritstjóra
Norbanfara vib fyrsta tækifæri.
Staddur á Akureyri 16. ágúst 1870.
J. Mýrdal
til heimilis ab Ilöfn í Siglufirbi.
ALAEDDÍN.
(Framh). Forgefins vænti liann í marga
mánufi ab fá frjettir af húsbónda sínum;
hann spurbi alla sjómenn er komu frá In-
díu.n, en enginn hafbi heyrt hans getib nje
sjeb hann. Loksins kom skipib aptur, meb
hverju Halil hafbi farib, og jafnframt meb
frjett þá, ab hann heffci dáib í Súrate stuttu
eptir ab skipib hefbi verib komib heim á leib.
Alaeddín trúfci þessu ekki, fyrri enn ab skip-
herrann haffci afhent honum vöiur þær, er
húsbðndi hans hafbi mebferbis. Alaeddín
syrgbi lát húsbónda síns, eins og ab hann
hefbi misst föbur sinn. Hvelíingunni, er kerin
stóbu í, ljct hann loka á hverjum degi, en
Ieit þó aldrei eptir hvort þau væru þar. Allt
fyrir þab þó hann hefbi heyrt lát Haliis, hag«-
abi hann þó breytni sinni svo, sem ab hann
væri rábsmabur en eigi eigandi alls þessa fjár,
sem hann hafbi undir hendi ; hann ól kapp=
samlega önn fyrir því, ab fje þetta hjcldist
saman og ávaxtafcist, hvab honum var unnt.
Halil var heldur ekki dáinn, þó Aiaedd-
ín vissi eigi annab. Krain Olnas og Hal-
il höfbu fundizt og komib sjer saman um
ab reyna Alaeddín enn þá, hvort hann yrbi
eins vandabur og þakklátur, þá gæfan brosti
vib honum, eins og þá er hann var í örbyrgb
sinni og bágindum.
Alaeddín, sendi ab vísu pyngju eina meb
fimmhundrub /ecliirumi til Cairo, cr fara átti
til mófcur hans og syslkyna, en peningarnir
komu aptur ásamt fregn þeirri, ab fjölskylda
Jessedins liefbi fyrir ári sífcan farib úr borg
þessari, en menn vissu ekki hvort. Alaeddín
hjelt ab fátæktin hefbi knúb þau tii þess, ab
flytja úr borginni Ilann ásetti sjer því fast-
lega, ab hann skyldi ferbast til fósturjarbar
sinnar, til þess ab leita þeirra þar. Einn dag
þá er hann stób í búb sinni, kemur gamall
öldungur inn í hana. Hann sýndist ab vcra
meb öllu ókunnugur ; hann var í síbum klæb-
um, hvítum ab lit, og hafbi langt skegg silf-
urgrátt. Ilann litabist mjög vendilega um búb-
ina og einkum hvelfinguna og gekk ab því
búnu út aptur. Eptir ab hann hafbi gengib
nokkur fótrnál burtu, kom hann apíur og
gjörbi slíkt hib sama og ábur.
Heibursverbi ölduugur, segir Alaeddín til
hans, þá hann kom aptur í þribja sinn. þú
skobar vörusafn mitt og húsakynni, eins ná-
kvæmt og þú værir ab leita ab einhverju er
þú ættir hjer iuni. Abkomumafcur svarabi
honum ekki beinlínis upp á þetta, heldur sagfci
einungis, ab hann hefbi í hyggju á morgun,
ab sitja hjá honum ab mifcdegisverfci, ef ab
hann vildi gjöra svo vel og taka á móti sjer
sem gesti sínum. þú ert mjer velkominn seg-
ir Alaeddín. Hús mitt stendur opib fyrir
sjerliverjum abkomenda, og þá ekki sfzt fyrir
þeim, hverra koma er mjer til mikils heib-
urs. Abkomumafcur kvaddi hann hæverzklega
og gekk burtu. Mjer sýnist segir Alaeddín
meb sjálfum sjer, sem jeg haíi sjeb mann
þenna ábur, efca ætli mig minni þab rangt?
Vöxtur, mynd og látbragb, virbist mjer ber-
lega lýsa því, sem afc allt sje hib sama. þab
sje nl. Indverjinn, sem jeg kom meb hingab,
efca hvernig getur þetta verib, ab jeg ekki
skyldi geta þekkt liann. þá er abkomumafcur
gekk út aptur langafci Alaeddín til ab fara á
eptir honum, enn hann var þá horfinn hon-
um.
Alaeddín fannst tíminn svo langur, ab
hann jafnvel fyrir sólsetur lokafci búb sinni,
til þess ab skipa til um allt, er heyrbi til, ab
hann gæti veitt gesti sínum sem beztar og
virbulegastar vibtökur. þá hann kom, gekk
hann í móti honum, og kyssti mefc aufcmýkt á
hönd hans, kallabi hann velgjörfcamann sinn
og liöfund lukku sinnar, og vætti liönd hans
meb tárum sínum. Dldungurinn komst vib af
þessu, fafcmabi Alaeddín ab sjer og kallabi
hann sinn kæra son, og spurbi hvernig hann
heffci gétab þekkt hann, því á þeim 3 ármn
sem væri libin síban, heffci svo mikibskipt um
sig, og hann nú orfcin svo gamall.
Ilvcrnig átii jeg ab gleima velgjörba-
manni mínum segir Álaeddín, sem hefir lagt
grundvöllinn til hamingju minnar? Hann
byrjafci þegar ab segja honum frá því er kom-
ib haffci fram vib hann, sífcan þeir skildu, og
grjet hástöfum þá er hann minntist síns burt-
sofnafca vinar, gæzku hans og velt'jörfca. Ab
eins segir Alaeddín, heffci hanri mátt deyja í
fabmi mjer, svo heffci jeg ab minnsta kosti
getab vottab honum barnslega skyidu mína;
erin nú dó hann í öbru laridi, máske yíir-
gefin og án vinahuggunar. þá Alaeddín mælti
þetta hrundu tárin nifcur eptir kinnum hins
heifcraba öldungs; er tók í hönd Alaeddíns, og
bab haun fyrir, ab vera eigi svona hryggvann.
Jeg þekkti gjörla hinn vandaba vin þinn seg-
ir gesturinn, liann var einnig vinur minn, c.g
vinátta vor var tilefni þess ab jeg sje þig
núna hjer aptur. Jeg var vanur ab koma
hingab á liverju ári til þess ab selja indverzk-
ar vörur mínar egyptskum kaupmönnum. þab
þekkja mig margir hjer og jeg heiti ICraen
Olnas. Hvernig er þessu háttab segir Ala-
cddín, crub þjer Kraen Olnas aldavinur hús-
bónda míns? Vcrib þjer mjcr því í hans
nafni velkomnir. Hann hefir trúab mjer fyrir
launmáli yfcar. þab mun allt vera meb kyrr-
tim kjörum eins og þjer skildufc vifc þab. Jeg
hefi ávallt gjört mjer þab ab reglu, að loka
hvelfingunni sem vandlegast. En hib hulda
hefi jeg aldrei viljab vanhelga meb því ab
láta forvitni koma mjer til ab hræra vib því,
Alaeddín getur ekki neitab sjálfum sjer, segir
hinn heibvirfci öldungur í því honum fjellu tár
af augum. þú hefir haldib því fram ab vera
hinn vandafci unglingur, sem jeg þegar vib
fyrst kynntumst vib, áleit þig ab vera.
(Framh, sífcar)
Eitjandi og ábyrgdarmadur Bjöm JÓIISSOB.
Preutafcur i preutsui. á Akureyrt. J. Svelussou.