Norðanfari - 06.11.1874, Síða 3

— 119 —
aukas(5knum sem sjera Píill hefur bætt vifi sína
e'gin Bdkn ; þar næst alian búskapinn, sem ekki
er n>jög umfangslítill. Enn fremur hreppstjórn-
ina f Kleifahrepp, sem hann lengi, hefur verib
»pottur og panna í“, og þegar þar viíi bætist
^nnslan á heyrnar- og málleysingja stofnuninni
°£ pÓ8tafgrei£s|uembættit), þá virbizt oss þetta
ftúlnóg, 0g ab hann liafi ekki með meira ab
Sjóra, hvorkje hvafe snertir embætta þjónustu
embætta launin; en honum þykir enn ekki
hóg;
hann vill en þá meira bæbi af störfum
°8 embættislaunum, hann fær sjálfsagt aldrei
•'óg, þvl ab hann er óbotnanlegur, ófyllanlegur,
^éndanlegur, órannsakanlegur, ómælanlegur, ó-
v*bjafnanlegur, óuppausanlegur og óumræbilegur.
þetta framanskrifaba skal vera afsökun vor
Austurskaptfellinga, þegar oss í blöbunum, er
*e£'b á bálsi fyrir þat>, ab vjer ekki komum á
Itosningarfundinn ; og viljum vjer því bibja yfeur
l'erra ritstjóri, ab taka þessa forsvarsgrein í
Norbanfara.
Nokkrir kjósendur í Austurskaprafellssýslu,
®em ekki sóttu fund.
8PURNINGAR (ASsendar).
Er þab nóg þó þingmenn sjeu fæddir af
íslenzkum foreldrum ef þeir eru gegnblautir
af donskum smekk og anda?
Hvenær hafa Islendingar befcist eptir 6
konungkjörnum þingmönnum ?
Hvort hafa þeir unnib Iandinu meira gagn
eí>a skaba?
Eru Islendingar full ánægbir meb hinanýju
etjórnarskrá ?
Hefur Hilmar Finsen unnií> af> henni meira
landinu til gagns en Jón -Sigurbsson ?
Átti Jón Sigurbsson þab skilib, ab tekin
væru af honum laun hans ?
þurfti á hverjum stab ab kosta 8000? rd.
og þar yfir, til fangahúss handa 4 mönnum, eba
befur þingib bebib um þau í þeim tilgangi? og
fcetta skal vera upp á landsins kostnab.
FRJETTIR.
Úr brjefi af Skagaströnd í Húnavatnssýslu
úagsett 2. okt. 1874. „Mánudaginn 28. sept.
•'æstl var hjer ofsavebur á landnorban, er
lierti eptir því sem á daginn leib. Jaktskipib
nEllen“ skipst. E. M. Schou lág hjer á höfninni
'samt jaktskipinu „Anina“ skipstjóri Rasmus-
’en, sem ný kominn var hingab frá Kaup-
'Oannahöfn. Eptir því sem á leib abfaranóttina
'úns 29., harbnabi vebrib æ meir svo ab öllum
oer saman um, ab þetta vebur sje öllu meir en
tab er skipin ströndubu í hjer í fyrra. Kl. 4
Oftl nóttina slitnabi landfesti jaktskipsins BEllen“,
'g voru þá eigi önnur úrræbi fyrir skipstjóra
dchou, en ab höggva mastrib fyrir borb tii þess
ab frelsa líf manna sinna og sitt, hætti þá
ekipib ab reka, samt var svo stutt á sker, sem
tab rak ab, ab mastrib, sem þeir eigi slepptu
beldur, höfbu á stuttri taug aptan vib skipib,
'ag upp í bobauum á skerinu. Vebrinu slot-
abi eigi fyrri en á leib þribjudaginn, og var
tá reynt ab ná mönnum úr „Ellen“, því eigi
tótti víst ab hún mundi fá legib ef vebrib
Sengi upp ab nýju, var 6 æring meb 8 mönnum
^Omib út, og var þó meb hörkubrögbum, því
^tymib var fjarskalegt, taug var og böfb á
^átnum, því svo var ve"brib, ab eigi var hægt
ab ná landi aptur á árum einsömlum; skipst.
smussen var formabur farar þessarar, eptir
>t verzlunarstjóranna á Hólanesi og Skaga-
ind. En eigi tókst þessi för, svo ab mönnun-
yrbi náb, því báturinn komst aldrei ab skip-
•>u, hverju sem þab hefur verib ab kenna, skai
íeg láta ósagt, en í lendingunni brotnabi bátur-
lrih og mennirnir komust meb illan leik á land
4Þtur. þegar nokkur tími var libinn, setti
^ipstjóri Schou upp „Nödílag“, þvf engir sem
“ skipinu voru hefbu komizt lífs af, ef skipib
hofti farib ab reka aptur. Var þá enn mann-
j^Ur bátur meb 5 mönnum og var fyrir þeirri
:ör Jón bóndi Jasonsson, sem er einhver bezti
<),tnabur hjer um pláss, og tókst honum ab ná
^‘ipshöfninni, og þótti þab frækin för, en úr-
Vi4*8 8)ómenn voru meb honum. Strand þetta
því hrobalegar, þegar mabur liefur litib til
ve88) ab f vor, sendi stórkaupmabur Gudmann
Pea8a kebju er slitnabi hingab, og svarar hún,
eptir sögn sklpsijóranna, til skips er væri 200
lestir, en jaktskipib „Ellen“ abeins 30 iestir.
Skömmu eptir ab mönnunum varb náb, slotabi
vebrinu nokkub, og liggur skipib enn vib festar-
slitrin og sín eigin akkeri. þab er og hryggi-
legt ab vita, ab þetta skuli vera þribja haustib,
sem þetta ólán hendir skipstjóra Schou og reib»
ara hans; skipstjóri er þó kunnur ab dugnabi,
sem sjest af því, ab hann hvert árib eptir ann-
ab fær skip ab færa hjá Gudmann, jafnt og
þab vottar vanalegt veglyndi stórkaupmanns
Gudmanns, sem alkunnugt er hjer norbanlands.
„Anina“ lá af sjer storminn og þótti þab
mesta furba, þar sem festainar, er hún lá vib,
eru grannar og gamlar.
Spákonufellskirkja fluttist í vebrinu breidd
sína, og er þab þó stór og vöndub timbur-
kirkja; einnig skekktist og rifnabi í sundur f
vebrinu stórt timburhús á Hólanesi; víba reif
gróin þök af húsum og fuku hey; fjárskabi
varb á Vakurstöbum f Hallárdal, og missti bónd-
inn þar 20 til 30 kindur*.
Úr brjefi úr Norbfirbi f Suburmnlasýslu d.
2. okt. 1874, „Snmarib hefur verib kalt og
snjóasamt, grasbrestur mikill, töbur þribjungi
og allt ab því helmingi minni enn í mebalári,
8vo illa lítur út meb heybyrgbirnar, enda hefur
þetta þjóbbátíbarár verib fremur bágindaár, þab
sem nú er af því libib, og nú í dag er hjer í
sveit ófært snjóbleytu vebur. Prísar á Seybis-
firbi og Eskiíirbi, voru þessir í sumar: 1 pd.
af hvftri ull 52 sk. 1 pd. af mislitri ull 40
sk., þorskalýsi 22 rd. tunnan, hákallslýsi tunn.
24 rd. , 1 vætt af málfiski hörbum 9 rd. ,
tólg almennt 18 sk. pundib. Rúgtunnan 11 —
12 rd., grjónatunnan 16—17 rd, baunatunnan
13 rd., kaffipd. 48— 56 sk., hvítasykurspd. 24
sk , kandissikurspd. 26 sk., brennivínspotturinn
32 sk , munntóbakspundib 88 sk. til 1 rd , nef-
tóbaksbitinn 64 sk. Jón Sturluson gaf 56 sk.
fyrir pundib af hvítu ullinni, Haustprísarnir
eru þessir: 9 sk. pd. af keti, sem er af öllu
geldu, saubum, ám og veturgömlu, 8 og 7 sk.
pundib af ám og dilkum, 16 sk, mörpundib
gærur frá 6 mrk, til 9 mrk., hvítt hausitullarpund
þurt og þokkaiegt 40 sk., rúgur 12 rd., grjón
17 rd. tunnan. A Seybisfirbi hjá Gránufjelagi
er sagt ab rúgur sje á 11 rd. Sigurbur Jóns-
son frá Gautlöndum, verzlunarstjóri Gránufj elags-
ins á Vtstdal8eyri, kemur sjer mikib vei og
verbur víst saknab fari hann frá verzluninni,
18. þ. m. var hier haldinn kjörfundur í þing-
múla, og var kaupstjóri Tryggvi Gunnarsson kos-
inn meb 23 atkvæbum, en Einar hreppstjóri
Gíslason á Höskuldsstöbum í Breibdal meb 15
atkvæbum. 4 skip frá Færeyjum hafa legib
hjer á Norbfirbi siban 10. ágúst, en 1 síban 1.
sept., 3 af þeim eru farin heim, og höfbu
aflab allt ab 50,000 af fiski. þetta finnst okk-
ur gjöra talsverban hnekkir meb fiskiafla okkar,
því eptir því sem tleiri iínur koma nibur á lít-
in blett aflast minna“.
Úr brjefiúr Beruneshrepp d. 7 okt. 1874.
„Hjer er nú þab mesta grasleysisár er elztu
menn muna eptír, og af þ'i leifcir, ab fólk verb-
ur ab farga þeim fjarska af peningi sínum, ab
til vandræba horfir, þá fara þarf ab kaupa í
skarbib aptur. Fjártakan byrjabi á Ðjúpavogi
seinustu dagana af sept. og helzt vib meb þeim
ákafa ab mönnum blöskrar. Prísar á k jöti eru
9 mrk. 8jj og 8 mrk., gærur 8 mrk., 7} mrk.
6 mrk. og 5 mrk. Jenny kom til Djúpavogs
seint í næstlibnum mánubi frá Kh. Rúgur er
10. rd , grjón 16 rd., baunir 12 rd , kaffi 52
sk , sikur 28 sk., og brennivín 28. sk.“
Ur brjefi úr Reybarfirbi dagsett 5. okt. 1874.
„Tíbarfarib er næbingasamt, þó yfirtaka frost-
in. Heyskapur varb hjer hörmulega lítill, eink-
um er almennur töbubrestur, svo kýrriar fækka
mjög. Vegna heyleysisins er á Eskifirbi hrylli-
lega mikil fjártaka, þó betra sje ab selja þab
en missa úr hor. Afli er þegar gefur, og hafa
fjarba menn gott af því, en dýr þykir sveita
mönnum fiskurinn. Nú kom Ðaníel kaupmab-
mabur Johnsen meb haustskipi og gengur haust-
verzlun á bábum kaupstöbunum fjörugt. Ekki
ganga bögglasendingar vel á iandi meb nýu
pósttilhöguninni, og brjefaflækingur er líka nóg-
ur, hverju sem þab er ab kenna“.
í næstlibnam júlímánubi, sæmdi Victoria Breta
drottning hr. Ðavíb Webster fyrrum undirstýri-
mann á briggskipinu Arracon frá Grenochi á
Subur-Skotlandi, Alberts medaliunni, sem abeins
fellur þeim í hlut, er sýnt hafa afbragbs hug-
rekki vib (relsun manna úr lífsháska. Sagan
hjer á eptir sýnir, ab sá er öblabist þetta sæmd-
armerki, á þab sannarlega skilib. Briggskipib
Arracon, mátti fremur heita lítib skip og var
ætlab til aö fara milli Sjelds á Hollandi og
höfubborgarinnar Bombay á Indlandi. I byrjun
þessa árs, var skip þeíía á ieibinni austur, mefi
farm af kolum, og þá er þab var langt undan
landi, urbu skipverjar þess varir (17. febr þ. á.)
ab kviknab var í kolunum. Nú voru engin
úrræbi önnur en ab setja út bátana og reyna
til ab bjarga lífínu á þeim meban unnt væri.
Skipherrann tók sjer far á stórabátnum og nokkr-
ir meb honum, en yfir stýrimaburinn fór {
minni bátinn og nokkrir meb honum. I þribja
og minnsta bátinn fór undirstýrimabur og 3
menn abrir og drengur, Tilgangurinn var afi
reyna ab ná til hinna indversku eyja, lllaledi-
verne. 3 dagana gátu nú bátarnir fyigzt ab,
þeir sáu nú fram á, ab þeir mundu neybast til
ab skilja og skiptu því þegar meb sjer matvæi-
um sínum og vatni. Eptir 2 daga illvibur, var
nú Websters bátur orbinn einsamall, og í hálf-
anmánub entust matvælin, og enn sást ekki
vottur til lands eba nokkurs skips, er þeir gætu
gjört sjer von um ab bjargabi þeiro. I þessari
örvænting. gripu hásetarnir til þess óttalega úr-
ræbis, ab varpa hlutkesti um, hvern þeirraþeir
skyldu drepa sjer til viburværis, og blutkestifi
lenti á drengnum. þab átti því ekki ab tefja
vib ab fullnægja dómi hlutkestisins, en Webster-
er sofnab haffci, útgerbur af þreytu, vosi og vök,
um, vaknabi til allrar lukku um þetta bil, og
varb þess vís hvab í rábi var, svo hinir hættu
vib í bráb. En þá Webster hafbi sofnab aptur
ætlubu þeir ab rábast á hann sjálfan, en dreng-
urinn er var á verbi og launabi Webster lífgjöfina
meb því ab vekja hann. Til hamingju haffci
Webster þá bissuí vörzlum sínum, og meb henni
hjelt hann enum hungrufcu hásetum í taumi.
Sýrimaburinn og drengurinn skiptust á um ab vera
á verbi, og komu þannig í veg fyrir ný fjörráb.
Seinast varb hungrib svo mikib hjá einum af há-
setunum, ab hann sýndi sig í ab fyrirfara sjálfum
sjer, eba ef eigi þab, þáab drepa einhvern hinna,
sem honum tókst heldur ekki, en þá hvort-
tveggja þetta fórst fyrir, ætlabi hann ab höggva
gat á bátinn svo ab hann sykki. Webster áleit
þab þarfleysu, ab grípa til neinna óyndis úrræba,
abeins hafa nákvæmar gætur á hinum vítskerta
háseta, enda sigtabi bissu sinni á hann, en í
því klikkabi húnog í sama augnablikiflaug fugl
yfir bátinn , snjeri þá Webster bissu sinni ab
honum og skaut svo bann fjell daubur nibur
Skipverjar töfbu eigi vib ab rífa fuglinn í sig
og nögubu hverja ögn utanaf vængjunum hvafi
þá beinunum. Eptir þetta uppþot, er atburbur
þessi hafbi aflafc, fjellu skipverjar f einskonar
sinnuleysi, er hjelzt vib í 5 daga. Urbu menn
þá þess varir, ab einskonar skelfiskur hafbi
fest sig vib- botninn á bátnum, sem skipverjar
nábu og treindu lífib á, til þess braust út nýtt
æbi og en verra en áfcur mebal hásetanna. Allt
fyrir þab hjelt Webster sinni sömu stillingu og
drengurinn abstobabi hann meb því ab vinna og
vaka allt hvab hann gat. Einungis vegna stöfc-
ugrar árvekni stýrimannsinns, gafst hásetunum
aldrei færi afc rábast hvor á annan nje á hann
eba drenginn. Einu sinni þá einn þeirra lá
máttfarinn, fleygfci annar hinna sjer ofanyfir hann
og særbi hann töluvert meb róbrarnagla eba
þoili, svo honum blæddi mikib, er hinn særbi
ásamt binum í græbgi sinni sleikti upp. Mátt-
leysib óx dag af degi, og einstaka sinnum, sem
þeir fengu æbiskvibur, rffu og bitu hásetarnir v
hver í annann, sem óarga dýr. Webster og
drengurinn gugnufcu ekkert, og þá 31 dagur
var libinn, frá því er þeirurbuab fara úr skip-
inn, sást báturinn af skipverjum á seglskipi
einu, er þar fór fram hjá og um leib bjargabi
mönnunum og flutti þá til Kalkútta. þá er þeim
varb bjargab voru þeir 600 mílur enskar und-
an landi. Ab því leyti, sera þab stób ( mann-
legu valdi ab þessari litlu skipshöfn varfc bjarg-
ab, var einungis ab þakka Websters hugrekki
og þolgæfci, og aldrei hefur neinn af þeim, sem
hingab til hafa verib sæmdir tjebri heibursme-
dalíu, átt bana fremur skilda en þessi mabur.
Mikla dagblabib „Times“ á Englandi, sem þessi
saga er tekin úr, barmar sjer mest um þab, ab
drengurinn, sem heitir Hvinar, eigi var líka
sæmdur heibursmedalíunni, sem óskelfdur hlýddi
skipun yfirbobara síns, og gugnabi ekkert þó
þrautabræbur hans sætu um líf hans og yrbu
vitstola af hungri og megnubu enganveginn ab
stjórna sjálfum sjer.
þJÓFA LEITIN.
(þýtt úr Skaudinavisk Folkemagazin 1871).
(Framhald).
Ilinn eldri fór ab leyta gæfu sinnar til
Vesturheims, en A. varb trjesmibur, gipti sig
og bjó í Viemose, og haffci Þ»r ofan af fyrir sjer
og fjölskyldu siuni meb vinnu sinni. Opt hafbi
A. angrast af fátækt sinni, en aldrei eins til-
finnanlega og nú, þ'í hann vissi vei, ab ef
hann hefbi verib efnafcur mabur, þá hefbi hann
aldrei orfcib fyrir þessum sakar áburbi.