Norðanfari - 09.06.1875, Qupperneq 3

— 75
„i& ráSa mestu um, þvf skynsamir Is-
„lendingar mundu þekkja betur til
„þessa máls en sjálfurhann, ogsitt
„væri einkum ab eins a%sjá um a&
„rjettarfar allt hjeldist skaplega í
„lögunum“. f>etta mun mönnum þykja vel
svarað, sem er, enda mun og vel hafa verib
flutt máliö, er og enginn sá getur efast nm, er
Ieeib hefir þingrætur Gísla í klá&amálinu á al-
þingi 1859, og enn er hann hinn sarai ni&ur-
skurfarmatur. Samanvif) þetta má bera brjef
landshöföingja 5. og 7. maí þ. á., og er í
hinu fyrra kafli úr brjefi rá&gjafans til hans
daga. 24. apríl þ. á. þess skal jeg ennfremur
geta, afe þeir Gísli og Tryggvi ætlufcu ab tala
vib rátgjal'ann 27. apríl, og getum vjer því
vænst eptir a& fá fullnatarsvar frá rá&gjafanum
hi& fytsta, er þá þegar skal ver&a auglýst.
Arnljótur Ólafsson.
* *
*
— Me&tekiö 5. júní 1875, kl. 5 e. m.
Eitstjúrinn.
„ UM þJÓÐHATIÐINA
í Tröllatungu prestakalli 1874.
Hinn lögákve&na sunnudag 2. ágúst var
gu&sþjónustugjör& fran:flutt á bá&um kirkjunum
í prestakallinu, Tröllatungu og Pelli, sí&an var
fundur lialdinn daginn eptir á Kollafjarfarnesi.
Kom þar saman um hállt anna& hundia& marins;
fór þar allt fram vel og skipulega, voru 4 minni
drukkin. Sí&an var fundurinn settur me& svo-
latandi inngangsor&um af sóknarprestinum:
Af því a& vor andlegi yfirtiirtir og starf-
sami posiuli vorra daga o: biskupinn vor, var
me& hinum fyrirsetta ræ&utexta á þessari minn-
ingarháiíÖ , búinu a& lei&a hugi vora til Móses
og Israelsmanna í ey&imöikinni, þá komu mjer
til hugar, er jeg sa tjaidbúö þessa or& vors ú-
dauflega sálmaskálds ersvohljóía: „hentuglega
fjell hluiur sá heira minn Jesú kær1', því eins
og Israelsmenn komu þá saman í tjaldbúö, til a&
þakka Gu&i fyrir dásamlega handlei&slu hans á
sjer í gegnum margar aldir, ánaub og ýmisleg
bágindi, svo eigum vjer nú llka f tjaldbú& þess-
ari a& þakka Gu&i fyrir dásamlega handlei&slu
hans á oss, vernd og viíhald í 1000 ár, í gegn-
um ánau&. har&indi og ýmsar þrauiir er yfir
oss hafa duníð. Og vjer skulum þá líka meö
au&mjúkum anda, af einlagu hjarta bi&ja gó&-
an Gu& a& líta í nö& til vor framvegis, eins og
Israelsmanna þ á, er hann sag&i vib Jósúa fyr-
iili&a þeirra: „eins og eg var me& Móse, eins
vil eg vera me& þjer, veitu hughraustur og ó-
kví&inn, aldrei skal eg ytirgefa þig og ekki frá
þjer víkja“.
TjaldbúB þessi sje þá, mínir ástkæru vin-
ir, bræfur og systur! hún sje, segi jeg, helgu&
gu&rækilegum huglei&ingum , si&samlegum og
bró&urlegum samiæ&um meö innbyr&is ástserni
og velvilja, a& vjer neyium kæileikans máltíö-
ar í anda og sannleika og drekkum me& si&-
semi og gófcum óskum kaleik kærleikans í Jesú
uafni.
Minni Islands.
Island eykonan frí&
ástkaira fóstra blíö
fornöldum frá ;
hátífclegt ár þa& er
ylir þig nú sem fer,
því safnast saman hjer
sjót þjóffund á.
2. þú iiefir súit og sætt
sopiö og ýmsu mætt,
kennt kalt og lieitt;
þekkt blóin og þyrnaleiö,
um þúsund ára Bkeiö,
opt sollin eymd eg ney&
opt glefci skreytt.
3 Margir ásimeiiir þjer
mófcir! sem ver&ugt er,
sæmd veittu’ og seim;
þeirra nöfn þú namst skrá
þírmm steiiiskildi á,
til minnis möunum frá
menntanna heim.
4. Hinna — er hafa þig
hrakifc og smánarlig
bruggafc b<>lrá& —
heiti á hrímfald þinn
hripist uni vordaginn,
ætíb sje ólesin,
öll hreint burt má&.'
5. Víki burt vjel og grönd,
voldug Gu&s máttarhönd
veri þín vörn;
veitist þjer frægö og fje,
ffiíur Guös me& þjer sje;
láti þjer lán í tje
lukkusæl börn.
6. |>essi helg þjó&hátíö
þjer glæ&i, mó&ir b!í&!
framsóknar flug,
þá ósk vor þjó& fram ber,
því a& nú drekkum vjer
þitt minni margir hjer,
me& klökkum hug.
Minni konungs.
í su&ur svífur hugur
seggja í gleíi krans,
þar sem þjó&voldugur
þengill fró&a-lands,
ræ&ur iá&i og rekka sjót.
Göfuglyndur gylfi vor^
gaf oss stjórnarbót.
2. þessi gjöf sem þiggjum
af þengils fö&ur ná&,
von þar vjer á byggjum
ver&i í lengd og brá&,
sameningar bezta band
miili han8 og þjófcflokks þess
er þetta byggir iand.
3. Hjer oss heimsókn veitir
hilmir nú f ár,
land vort skrefura skreytir
skjöldung tignar hár;
enginn fyr á ísaláö
þegna eína sótti heim
svo vjer finnum skrá&.’
4. Vor hefir bufclung blííur
vi& bæ&i atvik klár,
þab skal þakka lýíur,
þjó&hátí&ar ár
gjört oss meira minnistætt;
Kristur verndi konung vorn
hans krónu, lönd og ætt.
5. Vonum fylling finni,
þa& fram er mæltum hjer,
kátir konnng8 minni
klárt nú drekkum vjer.
Konungur allra konunga
kæran blessi konung vom
Kristján níundal
Minni Jóns Sigur&ssonar.
f>ú e&la mögur Isalands
ástvinur breinnar mennta gy&ju,
sem stendur trútt a& itri i&ju
und 8igurhjálmi sannleikans;
á þjófhalíb vorri þjer vjer glæ&um
þakklætis minning heitum æ&um,
:,: er vaktir þjóö af do&a-dúr
og dreifst oss fanga kuíli úr:,:.
2. þú befur unni& oss í bag,
Evrópa skal því vottorö færa,
lý&rjeit vorn fært í Ijósiö skæra
þjó&inni fundi& fræg&ar dag;
me& frelsis-hetju vopnum varist
vi&ur fjendur á hólmi barist,
:,: í vort árbóka eagna safn
saga meb gullsiíl reit þiit nafn:,:.
3. Farsæli oss þín frægu verk
frelsisins Gu& í bátigninni;
þín aufcna fylgi ætt|ör& þinni
svo skrý&ist fögrum sóma-serk.
I vir&ingar anda þjó&mög þekkum
þitt minni vjer nú glafcir drekkum,
:,: til heilla fyrir lý& og lá&,
lil&u blómkrýndur Drottins ná&:,:l
Minni þjó&vinafjelagsins.
Islands þjó&vinafjelags flokkur
fö&urlands vi&reisn stefnir a&,
því til lukku af öllum okkut
óskast frá þessum gle&istaö,
Ijelagin.u, og fræg&a bjer
framfaraskál þess drekkum vjer.
Helgi Arnason
Minni Jóns Sigur&ssonar.
Ef a& landsins þeg&i þjó&
þegja ei fjöllin lengur mundu
og lögur þakkar þylja ljó& —
þau til.eru á Isagrundu, -r-
til þín Jón! bin tállansasta,
tignar heljan lyndis fasta.
2. þú hefur brynjaö bjarta og hug
haleitum me& vísdóms Ijósum,
sönnum gæddur salardug
sannleiks prýddur dygg&arósum,
á hólmi sta&iö hefur lengi
Úr hetjusporum varla gengi&
3. þinna fe&ra fósturjörb
íyrir brjósti hefir boriö,
þeirra kjörin þrauta iiörb
þitt liefur hjarta tífum skoriö;
því mannelskunni ei nrattir gleyma
til mefcbræ&ranna er voru heima.
4. Sinuisprú&ur, bjarta hreinn
BimnaföSurs krapti me&ur,
þú hefur fremur flestum einn,
fööurland sem þitt nú gle&ur,
þinna bræ&ra brjóst og skjöldur
brotist gegnum mótgangs öldur.
5, 0 þú Bigursæli Jón!
ftigur&sarfinn mjög frábæri,
allt sem hjer um Isafrón
me& öndu og lífsins krapt sig hrærir,
Og þeirra bló& í æ&um y&ar
óski blessun þjer og friíar,
6. I Kfi og daufca lei&i þig,
Kknarhöndin fö&urs hæ&a!
og þig lífsins styrki á stig
og sty&ji til me& prý&i þræía,
me& blí&um fri&i blessun æru
blómgi þínar gömlu hærur.
G. G.
Minni Jóns Sigur&ssonar.
Hei&ur lands og lý&a,
líka þjó&ar von,
er Islands ást nam prý&a,
er Jón Sigur&sson;
hans ei þreytist höndin sterk
bans barátta hvernig tókst,
hans auglýsa verk.
2. Gu& hans gó&a vilja
gjarnan styrk til bjó,
af oss, (er a& skilja)
aldrei ver&ur þó,
fuliþökkufc sú fyrirhöfn.
því hans ást og alúö var
ætíb söm og jöfn.
3. Minning liíi lengi
lukku- og gæfumanns,
nú er frelsiö fengi&
fyrir a&stoö hans,
spillum því ei gó&ri gjöf,
annars ver&ur lý& til lagt
last ofan f gröf.
4. Hjer í sóma sæli
sitjum gla&ir vjer,
f ást og eptirlæti
eins og kristnum ber.
Drekkum skál þess mæta mauns,
en felum Gu&i ávöxt af,
afreks verkum hans.
B. B.
Landar gó&irl
þar .nú má heyra af Nor&anfara a& landar
vorir í Ameríku sjeu farnir a& hugsa oss fyrir
nýlendu, sem hjer ernm eptir, Iengst norfcur og
vestur hinumegin hnattarins vi& Kyrrahafifc, og
þyki þar all álitlegt sökum dýraveifca, þá Iíst
mjer þa& ö&ruvísi og jeg vona afc enginn ver&i
svo grunnhygginn og rasi svo fyrir rá& fram,
a& fara þangafc því þar mun lílt efcur ekkert
betra til landgæfca enn hjer, og kuldi og snjór
ef nokkufc er meiri, og þa& væri sannarlega ó&s
manns æfci afc fiytja sig þann allan óra veg til
þess afc skipta ei um til batnafcar. Nei bezt er
a& sitja Uyrr ellegar flytjast þanga&, er eitthva&
er þá beira enn á Islandi. En ef einhverjic
skyldu samt vilja fiytja sig tii Alaska, hafa
þeir þá eigi gaman af a& heyra, hva&a nábúum
þeir eiga þar von á?
A&al þjó& sú er land þetta byggir nefnist
Kalúskar, og svo eru þar innanum rau&ir Indíán-
ar og gulir Eskimóar og kynblendingar af þeim.
Lýsing K a I ú 8 k a e&a Alaskabúa.
þeir hafa sterka beinabyggingu og svart linju-
hár, kinnbeinin standa nijög fram, nefiö breitt
og flatt, stórmynntir, varaþykkir og augun smá
og dökk. Skeggiö láta mennirnir konur sínar
reita af sjer ja.fnó&um og þa& vex. þeir smyrja
daglega allan kropp sinn me& svartri moldu, og
viö þa& ver&a þeir dökkir á hörundslit, eins og
gefur a& skilja, þar þeir eru fyrir dáiítiö blakk-
leiiir. Andlit sitt mala þeir allt me& brei&um,
svörtum, rau&um og hvítum strykum, og ver&a
þeir vi& þetta bæfci villudýrslegir og afskapleg-
ir, þó verfca þeir enn Ijótari og ómannlegri viö
þafc, a& þeir fylla hár sitt, er hangir ni&ur um
andlit þeim, me& hinu smáa brjóst- og hálsfi&ri
binnar hvíthöí&u&u arnar. þá er stúlkurnar eru
gjafvaxta or&nar, er gat stungiö gegnum ne&ri
vör þeirra og í þa& rekib, fyrst bein, og si&an
ávalur tappi opt 4 þumi. langur og 3. þumlunga
digur, þó er bann haf&ur mjóstur f nii&ju. Af
þessu iilýtur ne&ri vörin a& standa beint fram
af andlitinu, og ytri brún hennar ver&ur þveng-
mjó og kolblá, og skín í beran tanngar&inn;
og til þess a& setja konurnar ofan á hi& vi&-
bjó&slegasta úilit þeirra, þá er úthola&nr tapp-
inn, er þær hafa í vörinni, og í holu þessa
lennur munnvatn þeirra og hráki, þvf þær geta
eigi baldib því í munni sjer, þar ne&ri vörin
lafir. — Ekki einungis konurnar heldur einnig
mennirnir bora gegnum mi&snesi& og eyrún og
stiuga f ýmiskouar skrauti, Eiuungis hiuir efn-