Norðanfari - 10.12.1875, Side 2

102 —
Flutt, 5200 kr.
Fæðispcningar fyrir 4 menn í 150 daga á 1V2 kr. á dag .... 900 —
1 pjónn 24 kr. á mánuði í 5 mánuði........................120 —
1 pjónustustúlka 16 — - — -5 — 80 —
1 matreiðslusveinn 12 — - — -5 — 60 —
6 sjómenn á 38 — - — -5 — 1140 —
2 kindarar á 40 — - — - 5 — ........ 400 —
Fæðispeningar fyrir 11 manns í 150 daga á 1 kr. á dag .... 1650 —
þóknun fyrir helgidagavinnu og handa vökumanni...................... 400 —
Afgreiðsla skipsins *............................................... 1200 —
------—. 11150 kr.
II. Kol, viðsmjör, tólkur o. s. frv.
а, Kol 1 Va tunna um tímann p. e. 36 tunnur í sólarliring, reiknast
fyrir 56 sólarhringa sama sem 2016 tunnur á 5 kr............. 10080 —
h, viðsmjör, 14 pottar á dag sama sem 784 pottar á 83 aura o: . . 653 —
c, tófkur 7 pund á dag sama sem 392 pund á 45 aura................180 —
d, annað smávegis . ,......................................... 180 — 11093
III. Útgiftir á viðkomustöðum, skips- og hafna-gjald, lóts- og útskipunar-gjald,
skipsafgreiðsla, skemmuleiga o. s. frv........................................ 1400 —
IV. Prentunar- og aðrar útgiftir............,.............................. 1200 —
Y. Viðhald á skipi, vjel og áhöldum, hjerí útvegur á nýjum kötlum60/° af
innkaupsverði................................................................ 8400 —
VI. Trygging skipsins 6x/4 0/° á ári.......................................... . 8740 —
og verði tekið lán til að kaupa skipið
VII. bætist við 7 0/° af kaupverði skipsins (140,000).......................... 9800 —
51783 —
Dragist hjer frá inntektir skipsins........................................ 14060 —
er eptir........................................................................... 37723 —
J>etta er þá lcostnaðurinn, sem yrði ef skipið væri keypt. En auk pess, að kaup skips-
ins^mundi heimta ærið fje, að líkindum að minnsta kosti 160,000 kr., og vjer líka ætlum
rjéttara og miklu ljettbærara og kostnaðarminna, að.leigja skipið, að minnsta kosti fyrst um
sinn, meðan reynslan eigi hefir sýnt, hversn mikil fjegjöld fyrirtæki petta hefir í för með
^jer, pá hvorki porir nefndin nje vill ráða pingínu til, að hleypa sjer í pann kostnað, sem
fekipskaupin hafar í för með sjer, enda virðist oss, að hinn árlegi kostnaður hlyti að verða
miklu minni, ef skip til pessara ferða með fram ströndum landsins væri að eins leigt; pví
að pað sem umsjón og ábyrgð skipsins lægi á hinu opinbera allt árið, ef skipið væri keypt,
hvort sem pað yrði notað til nokkurs eða einkis pann tímann, sem pað væri eigi á ferð með
fram ströndum íslands, pá legðist aptur á raóti, ef skipið væri leigt, kostnaðurinn einungis
á fyrir pann tíma, sem pað væri notað í landsins parfir, eða einungis fyrir helming ársins^
6 mánuði. Ef skipið yrði leigt, ætlum vjer, að kostnaðurinn yrði pessi:
1. Leiga af skipi, sem væri 100 tons, um mánuðinn 3,150 kr. eða í 6 mánuði 18,900 kr
2. Kol í 6 mánu'ði . ....................................................... 12,000 —
3. Ýmisleg útgjöld.......................................................... 3,800 —
Samtals 34,7 00 —
|>ar frá dragast tekjur af skipinu 14,060 —
Yerða eptir 20,640 kr.
Nú vill nefndin eigi ráða pinginu til, að leggja meira fje í sölurnar á ári hverju, en
í hæðsta lagi 15,000 kr.? og ætti reyndar eptir pví að vanta 5,640 kr. upp á, að petta fyrir-
tæki geti fengið framgang.
En hvort sem pessi áætlun er næg eða eigi, pá treystir nefndin sjer pó eigi til, að ráða
pinginu til að leggja allan kostnaðinn á landssjóðinn, enda sjer hún pví „síður ástæðu til
pess, sem, cins og vjer höfum áður getið. sú skuldbinding hvílir á ríkissjóði Dana, samkvæmt
б. gr. laga 2. janúar 1871, að kosta að minnsta kosti að nokkru leyti strandferðir pessar,
til pess að koma á reglulegum póstferðum millum Danmerkur og Islands.
Af pessari orsölc sjer ’nefndin, eins og nú stendur, engan annan veg til að beina pessu
nauðsynjamáli áleiðis, en að fara pess á leit við pingið, að pað álykti að semja allrapegn-
samlegasta bænarskrá til Hans Hátignar konungsins, að honum mætti póknast að láta leggja
fyrir ríkisping Ðana uppástungu um veitíngu pess fjár, sem á vantar til pess, að póststjórn-
in getí upp fyllt pá skyldu, sem virðist hvíla á henni, samkvæmt stöðulaganna 6. grein.
En sjái Hans Hátign konungurinn sjer ekki petta fært, að honum pá mætti póknast
allramildilegast að leyfa, að herskipið Fylla um pann tíma, sem pað hvort eð er á ári hverju
dvelur við strendur landsins, svo sem til reynslu fari svo margar ferðir með ströndum fram,
sem framast væri auðið; og væri alpingi fyrir sitt leyti fúst á að veita pað fje, sðm pyrfti
til peirrar kolaeyðslu, m. fl., sem pessum ferðum yrði samfara, eður allt að 7,500 kr. upphæð
á ári; en í priðja lagi, ef hvorugt af hinu fengist, að Hans Hátign vildi svo fljött sem unnt
er sjá svo fyrir, að svo mörgum gufuskipsferðum með ströndum landsins yrði komið á, sem
pað fje (15,000 kr. á ári) lirökkur til, er nefndin fyrir sitt leyti ræður pinginu til að taka
upp í fjárlögin í pessu skyni.
Reykjavík 29. júlí 1875.
Gríimir Thomsen, H. Kr. Friðriksson,
formaður. skrifari og framsögumaður.
Suorri Pálsson. Einar Ásmundsson. Tryggvi Gunnarsson.
Em ritvillur o. fl.
(Niðurlag). Hvað eigum vjer pá að segja
um ritvillur hinnar heilögu ritningar? það
er eigi nema einungis fáir menn, er kunna
að dæma um pýðingu hennar, einkum gamla-
testamentisins og pví heldur þyrftu pessir
fáu menn vandlega að gæta pess, að hinn
dýrmæti mælikvarði trúar vorrar væri svo
vel af hendi leystur, að eigi yrði lesendun-
um til ásteytingar. En, pví miður, munu
ritvillumar vera par allt of margar, pótt
fæstar af peim sjeu stórvægilegar eðaraski-
efninu, og sumstaðar getum vje'r eigi sagt,
hvort heldur pað kemur til af pví, að pað
sjeu ritvillur, eða að pýðingin sje svo óljós,
að vjer fyrir pví komumst eigí að rjettum
skilningi. Yið aðrar bækur leyfum vjer oss
að viðhafa ýmsar get gátur, er oss finnast
I líklegastar, en við þessum helgidómi leyfum
vjer oss eigí að snerta nema með hinni
mestu varkárni. Jeg hefi nú undir hönd-
uöi prjár biflíur, Yiðeyjarútgáfu prentaða
1841, Reykjavíkurútgáfu prentaða 1859, og
ensku útgáfuna prentaða 1866. I öllum
pessum útgáfum er 5. og 6. vers í annari
Mósisbókar 34. kapítula pannig: „J>á steig
Drottinn niður í skýi, staðnæmdist par hjá
honum og nefndi nafn Drottins. Síðan
gekk Drottinn fram fyrir hans augsýn og
kallaði: Drottinn, Drottinn, miskunnsamur
og líknsamur (xiið, polinmóður, gæzkuríkur
og trúfastur“. Sje nú engin ritvilla í fyrra
versinu, sem mjer er ómögulegt um að segja,
pá finnst mjer pó pýðing pess eiginægilega
Ijós, par eð mjer virðist beinast liggja fyrir,
að skilja pað pannig, að par sem Drottinn
nefndi nafn Drottins, pá hafi hann sagt til
sín; en um síðara versíð virðíst mjer varla
geta hjá pví farið, að annaðhvort hljóti rit-
villa að vera í pví fólgin eða inn í pað
vanti, að minnsta kosti skýringu, enda sýn-
ist nær liggja eptir hinum eldri pýðingum,
að pað hafi verið Móses er kallaði, pví pann-
ig er par orðunum skipað: „Og pá Drott-
inn gekk fram fyrir hans andlit kallaði
hann: Drottinn, DrOttinn, o. s. frv.“, sem
sýnist líka langtum eðlilegar falla við næsta
versið á eptir.
í fjórðu Mósis bókar öðrum kapítula
prítugasta og öðru versi segja allar hinar
fyrr um getnu prjár útgáfur, að allir hinir
töldu í herbúðunum eptir peirra her hafi
verið 653,050, er hlýtur að vera ritvilla, pví
pá er vjer leggjum saman tölu peirra er voru
í Júda herbúðum 186,400
Ilúbens-------151,450
Efraíms ----- 108,100
og Dans ------- 157,600
verða peir samtals 603,550, sem öldugis er
samkvæmt tölu peirra í næsta kapítula á
undan 46. versi, enda kemur sú tala fram í
hinm eldri bifiíum.
þessa villu get jeg nú ekki eiginlega
kallað skaðlega, að pví leyti, að ljóslega
sjest hversi henni er varið, par eð hún er
eigi nema einungis stafaskipti, er leiðrjett-
ast næstum pví af sjálfu sjer, enpvíaðeins
færi jeg hana hjer til, að hún eins og liin-
ar aðrar villur, er jeg hefi hjer minnst á,
kemur fram hvað eptir annað. Að petta
einnig geti viljað til um pá staði, er meira
sýnist bera á, og meiri ópægindí geta pó
afhlotist, sjáum vjer, enn fremur af pví, að
í 28. versi 1 fyrsta kapítula Guðspjallabók-
ar Jóhannesar, par sem í hinum eldri út-
gáfum hefir verið „Betabara“, er i pessum
fyrrnefndu premur útgáfum „Bethanía“, og
sömuleiðis liinni nýju messusöngsbók í Guð-
spjallinu á fjórða sunnudag í jólaföstu, og
er petta pví meiri furða um pann stað ritn-
íngarinnar, sém svo opt er um hönd hafð-
ur; eða frá hverju skyldi vandlega gengið,
ef pað er eigi frá sjálfum helgidaga-Guð-
spjöllunum? Jeg á að vísu eina útgáfu
nýja testamentisins á Grísku og par er Be-
panía; mjer kemur því til hugar, að eptir
pessari grísku útgáfu eða annari henni
samkvæmri hafi verið farið með hina nýju
pýðingu; en jeg ætla að petta muni vera
ritvilla í grískunni, nema ef vera kynni að
Bepanía hafi einhver bær heitið austan Jór-
danar, sem jeg hefi hvergi var orðíð, og
mundi pað pó eigi staðist geta nema Jó-
hannes hefði skirt par. Bepanía, sem La-
zarus bjó í var vestan Jórdanar eður hjerna
megin, og stóð á Olíufjallinu, eptir pví sem
sagt er, hálfa mílu frá Jerúsalem; en Guð-
spjallið ber með sjer, að Jóhannes hafi skírt
hínumegin Jórdanar, pað er að skilja aust-
anmegin.
Betabara var líka hinumegin Jórdanar
gegnt Jerikó, og þarmun Jóhannes efalaust