Norðanfari - 22.06.1876, Blaðsíða 4

Mómstrandi ytra gpðprýðin hló,
og gleðin opt skein á grátandi hvarmi,
en Guð vissi hvað í hjartanu bjó.
ö live lánsamur vinur kær varstu
veraldar svífa ginningum frá,
en polinmóður prautirnar harstu
og pjer aldrei lieyrðust möglanir frá;
feurt pví liafin frá sorgfullum syndum
sál pín glöð í himneskum reit,
drekkur af miskunar djúpustu lyndum
Drottni hjá með útvaldra sveit.
Símon Bjarnarson.
Úr brjefi úr Steingrímsfirði1.
J>areð oss sumum, sem vorum sóknar-
feörn sira Magnúsar sáluga Hákonarsonar
á Stað við Steingrímsfjörð, pykir páð ofur-
leiðinlegt, að engin skuli að heita megi, liafa
í ldöðunum, minnst á pau miklu tilfelli, er
urðu fejer á Stað á næstl. vori, pá grófu
veiki sem par geysaði, og fráfall peirra hátt-
virtu og elskuverðu hjóna, sira Magnúsar
og húsfrúar hans J>uríðar Bjarnadóttur og
tveggja elztu barna peirra, pá leyfi jeg
mjer, að minnast á pað með fáum orðum
fil yðar, í peirri von, að pjer látið pað sjást
í blaði yðar.
Næstliðinn vetur, gekk hjer vestanvert
við Steingrímsfjörð, svo nefnd taugaveiki,
og meðal peirra feæja sem hún kom á, var
Kálfanes, sem er utarlega í Hrófbergs-
ferepp, par bjó ttuðrún elzta dóttir sira
Magnúsar sál. með manni sínum, sem heit-
ir Samson Magnússon, feún lagðist gróflega
pungt í veikinni, sem fleira fólk par, en
öllum featnaði aptur nemá henni og pyngdi
henni meir og meir, par til hún andaðist
pann 29. marz. Hún hafði fædd verið 31-
ágúst 1847, en giptist fyrnofndum manni 13.
júní 1872. Meðan hún lá banaleguna, stund-
aði hana yngsta systir hennar, að nafni
Helga, ljeð pangað frá Stað. Sira Magnúsi
gekk mjög nærri andlát pessarar dóttur
sinnar, og ljet jafnvel á sjer heyra, að ekki
yrði máske langt á milli peirra, samt gekk
liann fram sem lietja, sem jafnan áður, pó
hann væri pá að sjá nokkuð veikur; hans
síðasta prestverk var víst, að hann messaði
á Kaldrananesi 3. sunnudag eptir páska, í
anda og krapti, sem lionum var mjög lagið;
eptir messu spurði hann mörg feörn út í
kirkju, sló pá að honum miklum kulda pví
veður var mjög kalt, fann hann pá fljótt
fevað sjer leið, og gjörði pví sitt ítrasta til
að komast heim að Stað, en lagðist pá líka
feanaleguna, og andaðist pann 28. apríl; hús-
frú hans og börn stunduðu liann sem feezt
varð gjört, meðan hann var veikur, en um
sömu mundir voru 2 systkinin rúmliggjandi
veik, áðurnefnd Helga og Hákon, en peim
skánaði aptur síðar, svo var veikin litið eitt
vægari par á heimili framan af maí, en
pá líka lagðist allt skyldfólkið í einu, sem
ekki hafðí áður fengið veikina, húsfrú úur'
iðúr og Bjarni elzti sonur peirra, og Magn-
ús og Olafur, og eldri systir peirra, sem
heitir Guðrún, allt feörn hjónanna sál.; petta
fólk lá nú allt í einu dauðveikt og par að
auki 3 tökufeörn, en pá var Helga orðin
svo frisk, pó veik væri, að hún gat stundað
veika fólkið, með annari ungri stúlku sem
|>orbjörg heitir, dóttur merkisfeóndans Ólafs
á Sviðnum á Breiðafirði, heimilisfastri á
Stað, hún var alltaf yfir peim veiku, fjekk
pó aldroi veikina. Tii merkis um hvað
veiki peesi var lieiptug, var pað með fleiru,
að Bjarni var einn með mestu mönnum til
krapta, og einn bar hann föður sinn á mílli
rúma, hvert sinn sem um hann var búið,
1) Skýrslu pessa meðtók jeg ept’ir 158
daga útivist. Xlitst.
alveg máttlausan, sem var gróflega púngur
maður, og hefðí pað pótt fullvel gjört af
tveimur gildum mönnum, en aðeins á tveim-
ur dögum, gjörði pó veikin Bjarna alveg
máttvana, og eptir mjög stranga legu andað-
ist hann 4. júní, á pann sama mánaðardag
var hann fæddur 1851, en húsfrú þuríður
móðir hans lifði 2 dögum lengur, lnin and-
aðist 6. júní. Hún var fædd 29. septémber
1816. það er víst að heiðins manns hjarta
liefði komist við, af peim liörmungum sem
dundu yfir pennan heiðursverða ætthring á
Stað, á næstliðnu vori, og á liina síðuna var
aðdáanleg stilling og hugprýði peirra epir-
lifandi systkina, svo nærri peim sem gekk
andlát pessara ástvina peirra, og svo kval-
in sem pau voru pá líka sjálf af veikindun-
um, eptir allt petta fór pó veikinni að
smáljetta af, pó hægt færi, pví Ólafi yngsta
feróðurnum skyldi veikin eptir gróflega kvala-
fullan fótavei’k, sem varaði langt fram á
sumar og ljet ekki undan neinum meðulum
sem reynd voru, en skánaði síðast við liús-
ráð, sem menn kalla en ekki meðul, svo
hann og pað allt sem af lifði, er feúið að ía
heilsu eptir vonum.
Jeg er pví miður ekki svo vel kunnug-
ur æfiatriðum peirra volæruverðugu sóma-
lijóna síra Magnúsar og húsfrú J>uríðar, að
jeg vilji skrifa um pað, en pvi heldur get
jeg í sannleika borið um hitt, að pau voru
elskuð og virt af öllum hjer í sóknum hans,
og pví fremur sem pau voru hjer lengur,
að maklegleikum, og eru hjer almennt mik-
ið treguð, og allur fjöldin lijer mundi af
einlægu lijarta hafa viljað, að pau og peirra
hefðu mátt lifa lijer lengur hjá okkux-, hefði
pað verið Guðs vilji; pað er ólxætt að segja,
að síra Magnús sálugi var einstaklega góð-
ur kennimaður, gáfna- og læi’dómsmaður
mikill og skáldmæltur vel, reglusamur í allri
embættisfærslu sinni, og vandlætingasamur
par sem pess viðpurfti, en Ijúfur og glaður
við alla jafnaðarlega; öll börn peirra sem
lifa, eru mikið efnileg til sálar og líkarna,
sem menn kalla, nema eitt, sem er vit-
skert“.
— Jón Jónsson feóndi á Gilsárstekk í
Bi-eiðdal, biður að heilsa ferjefshöfundinum
í Nf. p. á. 13.—14. nr., 28. bls. og skila til
hans: „að eins og feetur sje, sannist ekki á
honum, pað sem sagt er um pá sem ýkja
sagnir, „að fáir ljúgi meiri en helmingnum“;
petta hafi hinn heiðraði brjefshöfundur ekki
gjört, og verði pví ekki talinn í efri röð
með ósanninda mönnum, pví hann
hafi aðeins ýkt efnahag sinn um lakan
helming“.
Úr brjefi af Suðurlandi,
(dags. 25. maí 1876).
„Jeg hefi ekkert nýtt að rita pjer síð-
an seinast, engir hafa dáið nafnkenndir,
heilbrigði er almenn. Tíðárfarið hefir ver-
ið ágætt síðan, optast logn og dumfeungur,
en hitar engir, pað eina pykir að hve pui’r-
viðra-samt er sökum jarðargróðans, sem lít-
ill er enn pá. 16.—17. p. m. var sunnan
kalsahret og gránuðu fjöll af snjó um nótt-
ina. í dag (uppstigningardag), er vestan-
poka og suddi, svo nú fer jörð að grænka;
eigi er látið eins af fjárhöldum úr svoitun-
um, sem ætlandi væri, er fje feæði magurt
og ýms ótjálgan í pví, pótt í holdum sje,
er pað kennt óhollu grasi, er útigangspen-
ingur hefir bitið af auðri og moldrunnri-
jörðu. Síðan um lokin, má segja að sumir
hafi aflað vel á inn-nesjum sjerilagi á Sel-
tjarnarnesi, einkanlega á lóðir og pað nokk-
uð af j>orski. Hrognkelsaveiði hefir lijcr
syði’a verið ágæt í vor. Ekki eru hesta-
kaupmennirnir ensku komnir úr leiðangri
síumn að austan og úr Borgarfirði, svo eigi
verður sagt verð hestanna eða tala peirra
keyptu. Úr feókmenntalífinu verður ekkert
sagt, margt kvað vera á prjónunum undir
pressunni, sem eigi er enn lokið. Frá Kmh.
er komið Almanak .. j>jóðvinafjelagsins“ með
Arfeók islands 1875, eru par meðal ann-
ars ýmsar verðlagstöflui’, góðar fyrir bænd-
ur og alpýðu, pá visur ýmsar, er sumir telja
að mættu missa sig. Ný veitt er Undirfell
í Yatnsdal, síra Hjörleifi Einarssyni á Goð-
dölum. — 21. p. m. var Stefán Jónsson
(Eiríkssonar) og Stefán Jónsson frá Mæli-
felli vigðir til prests, hinn fyrri til Bei’g-
staða og Bólstaðarfelíðar safnaða, en liinn
síðari til þóroddstaðar og Ljósavatns safn-
aða í Kinn“.
— 17. p. m. er sagt að Jón sálugi á
Víðimýri feafi verið jai'ðaður. j>á hann fannst,
hafði ekkei’t verið glatað af pví, er hann
hafði haft meðferðis nema húfan af höfð-
inu, vetlingarnir voru á liöndum hans, pisk-
ui’inn í annari liendinni, minnisfeók og pen-
ingabudda í vasa hans, en líkið að vonum
rnikið farið að skemmast.
f Hinn 17. p. m. ljezt fyrrum hreppstjóri
Ólafur Jónsson á Kífsá í Lögmannshlíðar-
sókn, eptir vikulegu í kvefveiki og lungna-
bólgu.
j>ann 20. p. m. andaðist hjer í bænum,
fyrrum verzlunarmaður Chi’istian Petræus,
eptir að eins 6 klukkutíma stranga legu af
lungnafeólgu.
— Skipakoma. Hinn 21. p. m. kom hing-
að Gránufjelagsskipið „Friðricia“, skipherra
Chi’istinsen, eptir 28. daga ferð frá Kmh.
Sama daginn kom lierskipið „Fylla“, yfirfor-
ingi Bille, sunnan úr Keykjavik, og ætlar að
dvelja hjer um hálfan mánuð? Með Fyllu
kom prófessor Johnstrup og stúdentai-nir
Howitz og j>orvaldur Thoroddsen, er ætla
að kanna fjöllin eystra í sumar. Fylgdar-
maður og pjenari prófessorsins, er Björn
feóndi Björnsson-frá Breiðabólsstöðum.
í moi’gun (22.) hafnaði sig hjer stranda-
ferðaskipið „Díana“, undir stjórn pi’emier-
lieutenants Wandels úr sjóliðinu. Með Di-
önu kom stórkaupmaður L. Popp frá Kmh.
og verzlunarmennii-nir j>orsteinn Stefánsson
og Jósep Jósepsson frá Seyðisfirði.
Díana fer lijeðan aptur 25. p. m.
— Grenjaðarstaður í j>ingeyjarsýslu er
veittur af konungi vorum, síra Benedikt
Kristjánssyni á Helgastöðum.
— Á sýslufundi Eyfii’ðinga, sem haldinn
var hjer á staðnum 21. p. m., var fallizt á
svolátandi:
Sainpykkt
uiu þjóðhátíð Eyflrðiiiga:
1- gr. j>jóðhátíð skal halda ár hvert 2.
dag júlímánaðar.
2. gi’. Sýslufundur Eyfii-ðinga velur á ári
hvei’ju forstöðunefnd til að standa fyrir fram-
kvæmd og tilhögun pjóðhátíðax’innar; sömu-
leiðis menn í liverri sveit til að undirfeúa til
hátiðarhaldsins.
3. gr. Allir skulu velkomnir að sækja
samkomu pessa.
Samkvæmt pessari sampykkt var á fund-
inum kosin 5 manna forstöðunefnd til að sjá
um pjóðhátíðar samkomu pá, er nú verður
haldin á Oddeyri 2. dag næstk. júlímánaðar,
og sömuleiðis förgöngumenn i feverri sveit.
Nefndin vonar að senx flestir góðir menn úr
Eyjajarðarsýslu og öðrurn nálægum hjeruð-
um, sæki pjóðhátíðar samkomu pessa.
Inn- og útborgun i sparisjóðinn
á Aku reyri framfer á feæjai’pingsstofunni
hvem virkan laugardag, frá kl. 1—2 e. m.
Eigandi og ábyrgðai’m: Björn Jónsson.
Preutari; Jónas yyeinsson.