Norðanfari - 19.07.1876, Blaðsíða 4

r
\
— 64 —
lögun sem i kálfi. Hálsinn sfvalnr og from-
ur stuttur; par fyrir aptan voru 3 fætur með
rjettsköpuðum klaufum, og var einn peirra
nokkuð minnstur, var hann framantil við hina.
Itófa var sem á kálfi á milli tveggja þeirra
stærri fótanna; petta var allt niður úr, par
sem hringa er vön að vera. Ur herðakaanh-
inum var krungur, eins og par hefði ætlað
að myndast annað höfuð. Lengra sást eng-
inn skapnaður; petta var allt með eðlilegu
skinni og hári. En aptan við petta var allt
garnakerfið mjög líkt og í kálfi, með lifur
og hjarta, nema hjartað var nokkuð líkara
selshjarta, pað var hæði styttra og flatara
en í kálfi. Lungu voru engin nem lítil blaðka,
á stærð við fráfærnalambs milta, en bar pó
lungnalit, og par lá barkinn fram úr. Síður
voru engar utan 3 eða 4 rif niður úr herða-
kambinum hægra megin, og voru pau mjög
stutt. J>etta var allt órotið og har enga likt
fromur en lifandi kálfur nýfæddur. er vanur
að bera. J>essi skapnaður var allur nokkuð
minni en venjulegur kálfur; lifandi var pað
fyrst pegar vitjað var um kúna, en dó í fæð-
ingunní. — Kvígu pessari gekk vel, og var
ekkert veík eptir .burð. Hildir voru áfastar
við garnakerfið, og komu pví jafnframt pess-
'um skapnaði.
J»jó ðhátíð J\v firðiii ga.
Eins og ákveðið var, hjeldu Eyfirðing-
ar pjóðhátíðar-samkomu á Oddoyri 2. dag
júlímánaðar. Yeðrið mátti heita gott um
daginn, lítill norðangustur og næstum úr-
komulaust. — Hátíðarhaldið hyrjaði kl. 10
um morguninn, pannig: að síra Tómas
Hallgrímsson í Stærra-Árskógi flutti stutta
en snjalla ræðu, hjer í kirkjunni, er átti
vel við hátíðarhaldið; (pá var og í fyrsta
sinn, spilað á hið nýja „orgel“ kirkjunnar).
— þegar messugjörðinni var lokið, fóru
mcnn út á Oddeyri, par sem samkoman
átti að haldast, og forstöðunefndin hafði
undirbúið líkt og áður, með pví að láta
reisa par tjöld og ræðustól m. fl. — J>egar
flestir voru komnir pangað, var mönnum
fylkt til hátíðargöngu, 5 og 5 saman i röð;
gekk söngflokkur á undan og 3 menn fremst-
ir með blæjur sólarsinnis í liálfhring frá
tjöldunum að ræðustólnum og skipuðu sjer
umhverfis hann. Steig pá verzlunarstjóri
Eggert Laxdal (einn af forstöðunefndinni)
í ræðustólinn og hað alla velkomna, sem
sótt hefðu pjóðhátíð pessa, og fór svo
nokkrum orðum um tilgang liennar og pýð-
ingu. Síðan mælti hann fyrir minni kon-
ungs vors, og var hrópað nífalt „húrra“ á
eptir. f>ar næst mælti alpingism. Einar
Ásmundsson í Nesi, skörulega og skáldlega,
fyrir minni fósturjárðarinnar, hinnar eld-
gömlu ísafoldar. Eptir pað mælti Jón
hóndi Ólafsson á Itifkelsstöðum fjörugt og
laglega fyrir minni kvenna. Að pví búnu
flutti Björn prófastur Halldórsson i Lauf-
ási kvæði (|>jóðhátíðar minningu), er eitt
eyfirzka skáldið hafði sent á pjóðhátíðina
(Jón hóndi Hinriksson á Hólum, áður á
Litluströnd við Mývatn); að pví loknu hjelt
prófastur stutta, en snotra og skáldlega, tölu,
fyrir skálda minni, og var svo kvæðið sung-
ið. Á eptir hverri ræðu voru og sungin
kvæði, er hezt póttu við eiga. — Síðara
hluta dags skemmtu menn sjer með gjímum,
söng og samdrykkju, dans og hljóðfæra-
slætti. — Klukkan 3 um nóttina voru
blæjurnar dregnar niður og hátíðin enduð
með fallbyssuskoti. — Nálægt 650 manns
munu hafa sótt samkomu pessa.
Frjettir. Veðuráttan var hjer um
tíma, allt að næstliðnum dögum, norðlæg og
köld og nokkrum sinnum stórrigning í
hyggðum, en krapahríð til fjalla, enda var
sagt pá, að hafísinn hefði töluvert grynnt á
sjer og væri kominn upp á djúpmið há-
karla-manna, sem eru hjerum 16—24 míl-
ur í norður undan landi frá Siglunesi. í
hinum veðursælli sveitum hjer nyrðrá, er
grasvöxtur sagður orðinn allt að pví i meðal
lagi, en í peim sveitum sem venjulegast
viðrar, kaldara er jörð grasminni og sum-
staðar kalin. — Málnyta er yfirhöfuð sögð
meiri en í fyrra.
Loksins pá hákarlaskipin komust út
fyrir hafísnum, öfluðu pau með hezta móti
í fyrstu ferð sinni, flest um og yfir 100 t.
lifrar, og sum komu líka með töluvert af há-
karlinum. J>eir skipstjórarnir er öfluðu
mest, voru peir |>orsteinn Jónasson á Grýtu-
bakka í Höfðaliverfi, 160 t., Magnús Bald-
vinsson á Hálsi í Fnjóskadal 189 t. og J>or-
steinn |>orvaldsson á Litlu-Hámundarstöð-
um á Árskógsströnd 200 tunnur, sem er
dæmalaus afli hjer í einni ferð; af pessum
afla fjekk hann 90 t. á 2 sólarhringum,
enda sá hann pá og skipverjar hans eitt-
sinn, sporðakast einnar hákarlatorfunnar
upp úr sjónum. — Fiskur er allt af sagð-
ur hjer fyrir pá róið er, og síld eða sil-
ungur er til beítu.
— Vesturfaraskipið „Verona“, lagði hjeð-
an af stað sunnudaginn 2. p. m. á leið til
Skotlands, með allt að 800 farpegjum; svo
ætlaði pað að koma aptur um liæl til Seyðis-
fjarðar og taka par pá, er vestur vilja fara.
—- Hestakaupmaður Coghill frá Granton á
Skotlandi, kom hingað að vestan með 220
hross og 50 keypti hann hjer, af peim
ljet liann 250 fara hjeðan, með gufuskipi
fjelaga sinna, til Skotlands. En um 20
hross hafði hann til ferðar sinnar hjeðan og
vestur á Borðeyri, hvar hann ætlaði enn að
kaupa hross, enda hafði hann 3 hesta klyfj-
aða með peninga, eða full 40,000 krónnr,
sem allt var fargjald frá vesturförum.
— J>ann 14. p. m. kom hingað til bæjar-
ins, adjunkt Grönlund grasafræðingur frá
Kaupmannahöfn, og fór hjeðan daginn eptir
norður að Mývatni til prófessors Johnstrups
og peirra fjelaga. — 16. p. m. hom lierra
kaupstjóri Tryggvi Gunnarsson hingað,
austan frá Seyðisfirði og Raufarhöfn.
— Hið konunglega strandaferðaskip „D í-
ana“ hafnaði sig hjer 15. p. m. kl. 5 72 e. m.
Með pví höfðu farið 40 farpegjar úr Rv., en
20 komu nú hingað. Skipið lagði aptur hjeð-
an um nóttina hins 17. austur á Seyðisfjörð.
Úr brjefí af Suðurlandi, 10. júlí 1876.
„Nú er pá loksins skipt um veðráttu
hitar komnir og hreinviðri með hægum norð-
an perrir, brá til pessarar veðráttu úr |>ing-
maríumessu og vænta menn framhalds henn-
ar nokkurn tíma, eptir gamalla manna máli.
— Afli er nokkur af ísu, pegar veður leyf-
ir að leita hans.
Ókennilegt sjódýr hefir sjest i vor, og
enda einstaka sinnum fyrir 2—3 árum, í
tjörn einni skammt frá Katanesi á Hval-
fjarðarströnd, rjett við Hvalfjörð. 1 vor
eptir lokin sást pað endrum og sinnum sem
sagt í tjörninni, en seinustu vikuna af júní
næstl. hefir pað verið tiðar á gangi en áð-
ur, og farið upp um mýrar sem liggja til
fjalls upp frá tjörninni, á peim ferðum hefir
pað tvisvar sinnum elt tvo drengi er voru
saman, en peir komust pó undan pví.
Lýsing skepnu pessarar er hjer um bil
á pessa leið, (eptir pví sem x’jettorðir menn
hnfa sagt): Hún hefir rauðan haus líka
hvelju á að líta eður öllu heldur ný-
flegnu kjöti, búkurinn er digur og á stærð
við tveggja ára gamla nautkind, og sýnist
loðinn lítið eitt, kjapturinn er s1«5r, með
löngum vígtönnum úr efra skolti, halinn
er nokkuð langur með sama lit og hausinn.
Ókínd pessi hefir 4 lappir, ér lágfætt, með
6 klær á hverri löpp og stendur ein peirra
beint aptur; gangur hennar er líkastur pví
pá hestur hoppar í hapti, pví hún stekkur
meira en gengur. — Nú er í ráðagjörð að
fá góða skyttu og mann með lagjárn, til að
ráða skepnu pessa af dögum, ef hægt er,
hvað úr pví verður veit jeg eigi; en ef pað
tækist, fengizt ný uppgötvun i sædýi’afræð-
imxi á íslandi.
í bóknxenntafræðinni, hefir og nýlega
birzt ápekk sköpun, pað er: „Köllun til
Guðsríkis“ eða nokkurskonar vanskapnaður
af í’itningargreinum, sem pýddar eru upp á
trú mormóna, hafa mormónarnir sem voru
í Rv. rit petta til útbýtingar, sem prentað
er í Kmh. i ár; hið bezta við rit petta er
pað, að prentvillurnar og vitleysurnar eru
svo margar, að fáir átta sig á pví, svo pað
er sjálfskotið.
Smásögur pýddar eptir Pjetur biskup
eru nýprentaðar; ágóðinn ætlaður prest-
ekknasjóðnum“.
— pingvallafiindiirimi var haldinn 2.
og 3. júlí. Á honum mættu 20—30 manns,
af peim voru að eins 10 kjörnir. Fyrst var
rætt um fjárkláðann, par næst um |>jóð-
vinafjelagið, og seinast um landbúnaðar-
málið, skattamálið og skólamálið.
AUGrLÝSINGAR.
í verzlunarbúð Gránufjel. á Oddeyri
tapaðist 5. p. m. peninga budda með kam-
pungslagi, nokkuð forn og farin að bila, en
í lienni voi’u pessir peningar: einn 20 krónu
gullpeningur, tvær heilar spesíur, önnur með
mynd Kristjáns 7. (ekki gjaldgeng), en hin
með mynt Friðriks 6., og 1 rdl. með sömu
mynt, enn fremur nokkrir smápeningar, og
1 enskur koparpeningur á stærð við 5 aura.
Sá sem kynni að liafa fundið eður tekið
til handargagns buddu pessa, umbiðst vin-
samlega að skila henni til ritstjóra Norðan-
fara, mót rýflegri borgun fyrir fundarlaun,
eða hirðingu.
J>ann 28. dag yfirstandandi júlimán-
aðar kl. 12 verður á pingliúsi bæjarins hald-
ið opinbert uppboð á ýmsum skemmti- og
fræðibókum, tilheyrandi lestrarfjelaginu á
Akureyri.
Forstöðumenn fjelagsins.
Mjer liggur á pví, að peir sem jeg
á skuldir hjá, fyrir Norðanfara og fleira frá
undanförnum árum, borgi mjer pær nú í
sumar, hið allra fyrsta, að hverjum pierra
fyrir sig er unnt. Ritstjórinn.
— Hjá ritstjói’a Norðanfara fást pessar
bækur til kaups:
1. „Skuggsjá og ráðgáta“, heimspeki-
legt kvæði, eptir Brynjólf Jóns-
son frá Minnanúpi, fyrir 75 aura.
2. Yfirlit yfir hin helztu atriði í
fátækralögjöf Islands, fyrir 75 a.
3. Presturinn á Vökuvöllum, fyrir
1 kr. 33 aura.
—- Á bökkunum fyrir utan og neðan Hrafna-
gil, fann jeg 2. p. m. dökkbláa kvennhúfu,
sem rjettur eigandi getur vitjað til mín, gegn
sanngjöi’num fundarlaunum og borgun fyrir
auglýsing pessa.
þormóðstaðaseli í Eyjafirði, 4 júlí 1876.
Bei’gvín Bergvínsson.
Inn- og útborgun í sparisjóðinn
á Akureyri framfer á bæjarpingsstofunní
hvern virkan laugardag, frá kl. 1—2 e. m.
Eigandi og ábyrgðarm: Björn Jónsson.
Prentari: Jónas öveinsson.