Norðanfari - 04.01.1878, Blaðsíða 4

sldpið á Blönduós höfnina og haggaði ekk-
ert um, pó veðrið væri raikið og skipið
punghlaðið, en enginn komst í pað úr landi
fyrri en þann 14. s. m. Með því kom
verzlunarstjórinn J. G. Möller og var óðara
byrjuð hin mesta fjártaka, enda er sagt að
verzlunarstj. vilje fá í 8—900 tunnur af
kjöti, sem ólíklegt þykir að geti orðið, þar
sem mikil fjártaka var afgengin á Skagastr.
og Hólanesi. Hinir auglýstu fjártökuprísar
á Blönduós: 50 pd. kroppar og þar yíir
22 a., 40—50 pd 20 a., frá 28—40 pd. 18
a., og par undir 16 a., mör 30 a., gærur
af sauðum 3 kr., af veturgömlu og dillcum
2 kr. 35 a. af dilkum 2 kr. 1 pd. tólg 34
a., og 1 pd af hvitri haustull 46 aur. Fje
reynist að öllu leyti fjarska rýrt, enda er
það venjulegt þá seint grær og vorin eru
köld, eins og næstl. vor átti sjer stað.
Hólanessldpið kom loks eptir langa og eríiða
ferð 19. þ. m. heilt og óskemt.
í>ó heyafii yrði nokkur á endanum,
eru liey viða með lakara móti, því að helzt
spruttu sinumýrar og flóar, sem menn þá
notuðu til slægju þar sem kostur var, en
alstaðar varð nýtingin góð. í Dalasýslu
hafði grasvöxtur á engjum og heyskapur
orðið með besta móti, en í Mýrasýslu og
víðar á suðurhluta vetsturlands megnir ó-
þurkar spillt heyfeng manna eptir höfuð-
dag. Heilsufar er yfir höfuð gott og fiski-
afli nægur þegar róið verður, en allan
þenna mánuð hefir verið mjög ógæftasamt‘u
Úr brjefi úr Skagafirði dagsett 3. des.
1877: „Yeðrátta og jarðlag hefir verið
í bágara lagi, hjer í norðaustur parti sýsl-
unnar síðan 10. okt. þ. á., nær fullri jarð-
bönn fram til Blönduhlíðar, en þar nokkuð
betra og víðar vestanmegin, þó slæmt orð-
ið. í gær kom bezta þýða, sem furðanlega
eyddi snjó og klaka, hverníg sem við það
skilzt. þeir sem voru við uppboðið á Sauð-
árkrók, og jeg liefi. talað við, þykir það hafa
verið eitthvert hið auðvirðilegasta, er þeir
hafi sjeð og haft spurnir af, skipsviðurinn
mjög fúinn og molaður, en salan óbilgjörn
eða verðið á því sem selt var, aptursigla
brotin upp við körfu og líka brotin að
neðan 60 kr., fremri sigla, þó brotið af toppn-
um, 85 kr., spilið með bríkum 15 kr., part-
ur af framanverðri skipshliðinni með nokkru
af stefninu á 105 kr.. gaflinn með kjalar-
hæl og lítlum körmum fram með beggja
meginn 45 kr., lýsistunna 35 kr., 100 pd.
tólgar frá 23—28 kr., um þetta hefi jeg
heyrt mönnum bera saman nær hæfis, en
ekki var jeg sjálfur þar við. J>að mun
þegar mig kól. í>á var hann á heimleið er
hann frjett um ófarir mínar, en snéri af
leið að vitja um mig og brauzt eptir lækni
handa mjer í færðunum, sem þá voru. Ekki
voru' það ráð konu hans. J>á sendi hún út-
eptir, til að leita hans, er heimkoma hans
drógst. Síðan vitjaði hann um mig á hverri
viku, þenna litla spöl, innan frá Botni“.
„|>á man jeg að xnenn sögðu“ sagði J>or-
valdur, „að |>órhalli mundi ekki hafa þor-
að að koma heim, nema hann væri búinn
að útvega þjer lækni áður, því vel hefði
hann vitað, hvaða hugraun konu sinni væri
að frjetta slys þetta“. „Svona geta menn
látið“ sagði Dagur, „þegar menn setjast á
einhvern. Svo hafa menn lengi gjört J>ór-
halla og játa þó hins vegar, að hann sje
prýðimaður“. „fað gjörir“ sagði J>orvald-
ur, „að maðurinn var heldur illa látinn áð-
ur en hann átti Ljótunni, en hún talin af-
bragð kvenna, enda vissu menn hvernig
móðir hennar hafði lagað og bætt sinn mann,
sem var mesti ofstopi og yfirgangsmaður
áður enn hún fann þetta heillaráð, að koma
honum úr þjettbýlinu jnn í óvaettabælið innst
hvorutveggja, að allt of fáir Skagfirðingar
láta sjer ofbjóða þó þeir bjóði vel hálft vit
sitt fyrir lítt nýtt eða ónauðsynlegt rusl á
uppboðsþingum og að seljandinn er bæði
laginn og þólinmóður, að ná afarverði fyrir
flesta hluti er hann selur“.
Eins og getið er í næsta blaði lijer á
undan, kom austanpóstur 13. des. f. á., sem
þessa ferðina er aukapóstur að nafni Einar
Pjctursson, frá Nóatúni í Seyðisfirði. Hafði
Stefán póstur fengið Einar að fara þessa
ferð, sökum lasleika síns. Póstur hafði lagt af
stað frá Seyðisflrðí 3. des. kl- 4 e. m., en
eptir „áætlunínni“ átti hann að fara þaðan
28. nóvvemb. Biðin hafði orsakast af því,
að aukapósturínn frá Eskifirði, kom vegna
hriða og ófærðar, 5 dögum seinna til Seyð-
isfjarðar, en ætlað var. Af Austurlandi er
að frjetta líkt tíðarfar og lijer var þá um
þær mundir, óstillt veðrátta, krapahríðar og
stundum. rigningai’, svo rautt var neðst við
sjó í Seyðisfirði og lika neðst í byggðum
upp á hjeraði og Jökuldal. / Elestir liöfðu
áður verið búnir að taka fje sitt og hross
á gjöf, en slepptu því aptur. J>egar upp á
fjöllin kom óx snjórinn, og lítið var um
jörð í Möðrudal og Yíðirdal, en alls engin
á Grímstöðum, allstaðar hagskart úr því
af hingað. Hestar, sem gengu á Mývatns-
öræfum, við það að falla og enda farnir
að hrökkva af. JMestalla leið að austan,
hafði póstur og fylgdarmaður lians Hall-
grímur Olafsson fráHvammí i Eyjafirði, feng-
ið allgott færi. Einn dag höfðu þeir orðið
hríðtepptir á Möðrudalsheiðinni. Um sömu
mundir og póstur kom híngað, frjettist að
rautt væri allt meðfram sjó á Langanesi,
J>istilíirði og Sljettu í kring, inn að Leir-
höfn, svo að sumstaðar var þá ekki fai’ið
að kenna lömbum át. — Fremst í Skaga-
firði og [dölunum þar, hefir og verið sagt
gott til jarðar, og fram að jólaföstu ekki
farið að taka lömb á suinum bæjum. Grúi
af hrossum kvað nú í vetur hafa verið
komið til göngu í Skagafjörð, en margt af
þeim sagt orðið í óskilum.
Nú um tíma hafa litlar frjettir og ó-
greinilegar borizt hingað að vestan; nema
að þar ætti að vera fremur hart. Norðan-
póstur er heldur ekki kominn, sem eptir
„Áætluninni“ átti að vera hjer fyrir 18 dög-
um síðan. Tíðarfarið má og yfir höf-
uð kallast hart, einkum hvað illviðri
og jarðbannir snertir, sem eru meiri og
minni allstaðar hvar frjettist, svo ef þessu
skyldi halda lengi fram eptir vetri, munu
allt of margir verða í voða með skepnu-
1 Sauðárdal. Og það ætla jeg að þig hafi
löngum glatt, er menn eignuðu Ljótunni
þinni, allt gott frá Botni“. „Og þó vil jeg
að maður hennar njóti sannmælis; og eng-
inn getur neitað því, að allstaðar kemur
jpórhalli nú vel fram, er mikill hjálpsemis-
maður og v^l virtur allstaðar“. „Satt seg-
irðu þetta, en svo segja aðrir að liann þori
eigi að láta konu sína frjetta neitt misjafnt
um sig og keppist þess vegna við, að gjöra
sjer allt til sóma. En erum við nú ekki
komnir inn á móts við Botn? Er þjer al-
vara að fara inn í Lofnarhvamm“ ? Já!
alvara er mjer það. |>að er nóg að við
komum að Botni þegar yið komum aptur
með fjeð að innan“. «Jeg held þú sjert í
einhverju andlegu tilhugalífi við þessa hjá-
trúardýs þarna innfrá11. „Jæja! J>ó svo
væri, hvað geturðu fundið að því, þó jeg
skemmtí mjer í huga við fallegu sögurnar
af þessari bjargvætt, þarna inn í dalsbotn-
inum, hún sem hjálpaði svo mörgum i fyrnd-
inni úr trölla höndum í þessum dal með
hollum ráðum, brá yfir suma huliðshjálmi,
en leiddí suma í hólinn sinn, svo tröllin
höld sín. 27. f. m, var hjer 18 0 frost á R,
og i morgum 16°.
— J>á síld er til beitu og gefur að róa,
sem sjaldan kvað vera, er fiskafli hjer á
firðinum. Fiskafli er og sagður á Skagafirði
og Skjálfandaflóa. — Litið er sagt að enn
reki úr Gefjunni, en það sem komið er
af því á land, er sagt eigi að halda uppboð
á 15. þ. mánaðar.
Heilbrigði má heita almenn og engir
hafa hjer nýlega dáið nafnkenndir, nema
Olafur Ólafsson byttúsmiður á Syðraholti
í Svarfaðardal. Hann var ’kominn á ný-
ræðis aldur og hafði fyrmeir-verið giptur
og búandi í Skjaldarvík, hjer við Eyjafjörð
vestanverðan.
Auglýsingar.
— Næstiðið haust var mjer dreginn vet-
urgamall sanður sem jeg ekki á, með mínu
laukrjettu fjármarki: „sýlt og gagnbitað
hægra, hvatrifað vinstra. Hver sem er eig-
andi að þessum sauð, getur því snúið sjer
til mín hvað snertir borgun fyrir hann.
Fornhaga, 1. desemlier 1877.
Páll Jóliannsson.
— Á næstliðnu hausti tapaðist á Akur-
eyri liundur sem hjet Passi, gulur að lit,
með slapandi eyru og dökkur um trínið, ef
hundur þessi kinni að hafa komið fyrir og
væri enn á lífi, er vinsamlegast beðið að
gjöra mjer vísbending þar um, eða að koma
honum til min mót sanngjarnri borgun.
Kjarna í Eyjafirði, 22. desember 1877.
Flóvent Jónsson.
— Fjármark Gunnars Helgasonar að
Fjósatungu í Fnjóskadal: Sýlt í stúf hægra,
sneitt framan vinstra. Brm.: Gun H
— Fjármark Níelsar Friðbjarnarsonar á
Draflastöðum í Fnjóskadal: Sýlt, fjöður
framan hægra; gagnbitað vinstra. Brenni-
mark: M F 18.
Leiðrjetting.
í Norðanf. 1877, nr. 79—80, bls. 160
2. dálki 18. 1. a. n. ofanm.: 25 les 35.
Eigandi og ábyrgðarm.: B j ö r n J ó n s s on.
Prentari Jónas Sveinsson.
næði þeim ekki, en engar óvættur þorðu
að koma nærri henni. Hún var svo góð
og helg. Og þú hefir heyrt um dýrðina
heima hjá henni, ljósin og prýðina, sem þar
er. J>ó jeg hefði skemmtun; af sögunum
um þvílíka heilladýs og sofni værtílivamm-
inurn hennar, þá geturðu varla láð mjer
það. Sögurnar eru sprottnar af fögrum i-
myndunum um æðri vernd og ósýnlega yfir
mönnum, er menn reyna svo opt, því verð-
ur hverjum, sem opt hefir röynt slíka
vernd, að vera heldur ánægja en hitt, að
hugsa um slíkar sagnir, sein komnar eru
framan úr fornöld, þá menn þekktu ekki
Guð, en reyndu svo þrávalt vernd lians.
Og eru ekkí tröllasögurnar úr Sauðárdal,
líkar mörgu sem kemur fram en í dag, að
margt illt sækir að mönnum af vonzku
manna, og sumt er menn kalla illt fránátt-
úrunni, svo menn þurfa jafnan að gæta sín.
(Framh. siðar).