Norðanfari - 16.03.1878, Blaðsíða 4

— 36
herra sóknarprests síra Stefáns Arnasonar
Hálsi i Fnjóskadal. Hún var aó
ialin hjer, af óllura sera hana pektta,
raeðal hinna Sgatota kvenna a land, hjer
að siðprýói og kvennkostam. Hnn mnn
hafa veriðjaær sextugu að aldn.
__12. p. kefir fleirsta daga
- yerið norðan hríðarveður með meiri og minni
snjókomuog frosti, en pað Þó mest dagana
8. og 12. P- m-f fyrri da§inn 14
dasinn 16° á E. Alstaðar að, er að frjetta
iarðbannirýmist af áfreðum eða snjópyngsl-
um og hjer nær og fjær, allur utigangs-
peningur á gjöf. Margir eru sagðir orðmr
tæpir með heybyrgðir og í voða haldist harð-
indin fram yfir sumarmál. Semt a porran-
um hafði aflast undan Siglunesi 40 annan
daginn en liinn 50 i hlut af vænum fiski,
er menn hjeldu að væri ný áganga, sdðan
hefir ekkert frjetzt um aflabrogð, nema a
Húsavilc á Tjörnesi hafði einusmm venð
róið á opnu skipi til hákarla og pa aflast
talsvert af hákarli og 7 tunnur ifrar. Ut-
sels vart kvað hafa orðið i Saltvik i Husav.
hrepp og hinn mikli atorku- og framkæmda-
maður herra Sigurjón Jóhannsson a Laxa-
mýri látið pegar leggja selanætur smar.
Ló að enn hafi engar frjettir bonst hmgað
um að hafís hafi sjeðst hjer uti fyrir, pa
telja menn víst, að hann muni samt skammt
undan landi. — 3. p. m. lagðí norðanpostur.
Danjel Sigurðsson af stað lijeðan suður a
leið, með 4 liesta undir póstskrínum.
_ Að sunnan kvað nýlega hafa frjetzt
norður í Húnavatnssýslu, að á Suðurlandi
væri nú komið mokfiski. — Fyrir góðviðr-
in, sem nú eru komin siðan 13. p. m., höfðu
2 hafísjakar sjeðst úti fyrir þorgeirs- og
Hvalvatnsfjörðum í þingeyjarsýslu.
Hitt og petta.
Maurapúfur.
— f>að eru harla margir hlutir í ríki
náttúrunnar sem pykja auðvirðilegir, en
sem pö eru mjög pýðingarmiklir. Hið smáa
kalla menn hæði óverulegt og ljótt; helzt ef
pað verður fyrir hrósi skáldanna. svo sem
smádýr og hlómstur. Skáldið H. K. Ander-
sen var einn af peim fáu sem sá í hinu
smáa ímynd hins gjörvalla. Eitt afpví-
líkum „smámunum“ eru hinar mörgu
maurapúfur í öllum Noregs skógum.
þær eru toppmyndaðar, stundum 2—3 áln.
háar, pannig hyggðar af miljónum maurum
eptir margra alda yðni, iprótt og atorku.
Maurar pessir eru á stærð við smá kóngu-
lær. þeir hafa sín lög, sinn fjelagsanda og
sínar reglur. Sjáum pegar einn maur hefir
fundið orm, blað, eða fræ, pá koma fleiri
maurar og hjálpa honum til að draga aflan
heim að ríkinu! þeir eru polgóðir hermenn
að hætta ekki pó peir í marga daga megi
berjast við sama herfang. Hver maur hef-
ir sinn ákvarðaða stig heim að húsi sínu,
og hvað margir maurar sem vefjast fyrir
honum, pá finnur hann æ sitt hús. Kem-
ur nú óvinaher, eða ef maður snertir púfuna
með nokkru, pá hópast allir sem geta í
kring um óvininn og spúa beiskum vessa á
hann, pað eru peirra kúlur,. með hverjum
peir verja sitt ríki. Kemur maur frá öðr-
um púfum, pá er hann drifin burt eða drep-
in. Allir vinna ákaft. Hina lötu maura
drepa hinir aðrir. Um lagnættið sofa flest-
ir, en nokkrir vaka pó til að verja ríkið.
Er nú jörð vor meira verð en maura
púfa í samjöfnuði við hin ómælandi sólkerfi ?
Hver veit nema að í hinu óprotlega gjör-
valla finnist verur, sem á einu augabragði
gætu velt vorri jörð sem maurapúfu? „Ó,
tíð og rúm, pú ógurlega djúp! vjer á pig
störum, sál vor skelfur11.
G. H.
Hallærið á Indlandi.
(„The Graphic“ 6. og 20. okt, 1877).
Hinar siðustu fregnir frá Indlandi eru
hinar bestu er fengist hafa. Nægar rign-
ingar voru komnar og allt útlit fyrír góða
uppskeru, er fljótt ljetti af neyðinni, og
menn vonuðu að hallærið yrði um garð
gengið í lok febrúarmánaðar. En pó hið
pyngsta sje afstaðið er samt mikið eptir,
sögðu ensk blöð í haust. „Mikið hallæri“
segir T h e T i m e s „er líkt og mikið stríð;
neyðin varir við lengi eptir að pví er afljett;
pað mun líða svo mánuðum skiptir áður
hinir máttprotnu, sjúku og hálfdauðu aum-
ingjar komast af hjálparlaust. Manndauð-
inn er fjarskalegur. J>au mannslát er höfðu
verið talin frá nýári til júníloka (1877) voru
370,000 yfir vanalegt meðaltal, og pó er
sagt að petta sje ekki meira en tveir hlut-
ir af pví sem átti sjer stað, fyrir utan pað
sem hefir dáið siðan. það er talið svo til,
að alls muni dánir ekki færri en 750,000
manns, annaðhvort beinlínis eða öbeinlínis
af hallærinu“, Mikið hefir verið gjört til
að ljetta neyðinni af, og pað gegnir fm'ðu
hve sumir aumingjarnir hafa ralcnað við,
pó peir hafi verið orðnir líkastir beinagrind
áaðsjá. Hallærið mun kosta ensku stjórnina
hjer um bil 15 miljónir pund sterling, fyr-
ir utan skaða á tekjum.
Kringuiu lmöttinn.
(Sama bl. 6. okt. ’77)
Júles Yerne hefir ritað bók er heitir
„Round The Worldin Ninety Days“ (Kring-
um hnöttin á níutíu dögum). Nú er farið
að framkvæma pessa skálda-hugmynd hans
i raun og veru, og pað í störum stýl. J>að
gjörir vísindafjelag eitt í Ameríku, sem er
stofnað til að uppfræða stúdenta með vís-
indalegum rannsóknum. í fjelagi pessu eru
hjer um bil 400 stúdentar og stjórna pvi
margir kennarar. það ferðast á gufuskip-
inu Ontarío, og er útbúið með mikið
bókasafn og allan útbúnað er til uppfræð-
ingar heyrir, og skulu fyrii’lestrar haldnir
á sjöferðinni. Stútentarnir munu einnig fá
tima til rannsóknaferða upp um löndin, og
munu peir mynda allskonar vísindaleg söfn
af pvi er fyrir pá ber. Ontario átti að
léggja frá Nýju-Jórvík 1. okt. í haust sem
• leið og fara fyrst til Vest-Indien síðan með
fram austurströndum Suður-Ameríku og um
Magellanssund vestur i Kyrrahaf, ransaka
merkustu eyjarnar par og fara síðan til
Nýja-Hollands. þaðan á pað að halda til
Japan, Kína og Filppieyjanna, um Malacca
sundið til Kalkútta; halda siðan kringlnd-
land til Bombay, paðan um Persiska flóan,
Rauðahaf og Suez skurð. Síðan á skipið
næst að koma við á Grikklandi og Ítalíu,
halda meðfram suðurströnd Frakklands og
kríngum Spán og til Lissabon, koma við í
Cherbourg í Frakkl.og enda ferðinaíPlymouth
á Englandi. þaðan á að halda heim i ókt.
1879. Stúdentarnir verða í sjerstökum ein-
kennisfötum. Skotsilfur til ferðarinnar er
ætlað 500 pund sterling handa hverjum og
kalla peír pað engin fjarska útgjöld á
tveggja ára sjóferð, sem er 50,000 enskar
milur.
(Sama bl. 13. okt.)
iregning' og umbun í öðru lífi ept-
ir huginynd Kínverja eru hlægilega sýndar
með myndum á murveggjum á musteri einu
í Nevada í Bandaríkjunum. Helvíti er sýnt
eins og nokkurskonar múr-ofn með vængja-
hurð, og situr Kölski við dyrnar. Púkar
fiytja syndarana til dyranna, en myrkra-
höfðinginn lítur á fórnirnar með ánægjusvip
tekur lykil upp úr vestisvasa sínum, rjettir
fram hið kvíslaða spjót sitt og stingur aum-
ingjunum inn í ofninn. Á himnum sitja hin-
ir útvöldu á dýrðlegura skýjum, og eru að
borða steikt flesk. Allt í kringum pá eru
englar, sem fæla frá peim flugurnar með
blævæng.
Auglýsingar.
— Emigrations agent Ankorlinunnar
Eigill Eigilsson í Reykjavík hefir fyrir nokk-
ru brjeílega óskað jeg vildi taka móti áskrif-
endum til Vesturheims, og flutnings með
nefndri línu, og i pví skyni sent mjer ým-
islegt peim til leiðbeiningar er vildu skrifa
sig til farar. Jeg mun pví veita móttöku
áskrifendum, og innskriptargjaldi sem ákveð-
ið er 9 (níu) krónur fyrir hvern fullorðinn
og 4,50 (fjórar kr. fimmtíu aurar) fyrir
börn 1—12 ára og láta mönnum í tje pær
leiðbeiningar sem mjer er unnt. — Fargjald
er ákveðið 126 kr. fyrir fullorðinn og 63
kr. fyrir börn á nefndum aldri, fyrir börn
á fyrsta ári er ekkert goldið. Innskriptum
verður veítt móttaka pangað til póstur geng-
ur suður í apríl í vor.
Stóra-Eyrarlandi, 26. febrúar 1878.
E. Halldórsson.
— Seint á næstliðnu sumri fann jeg
nýlegt og vandað undirdekk út á þorvalds-
dal. Hver sem sannar sig eiganda að pví
má vitja pess til min móti sanngjörnum
fundarlaunum og borguu fyrir auglýsingu
pssa.
Svíra 1 mars 1878.
Sigurður Jónsson.
— Grænt fornt undirdekk lagt með svörtu
flöjeli, tapaðist 8. águst f. á., á veginum frá
Krossastaða á, að Bægisá, sá er hefir fund-
ið, er beðinn að gjöra ritstjóra Norðanfara
vísbendingu þar um hið fyrsta.
— Seint á næstl. sumri, fanst gamalt
beitsli með kaðaltaumum, á hlaðinu fyrir
framan L. Poppshúsin hjer í bænum, sem
komið var með til min 10. f. m., og geymt
verður hjá mjer til pess eigandi vitjar
pess og borgar fundarlaunin og auglýsingu
pessa. Ritstj.
— Móbotnóttur hvolpur, hálfs árs gam-
all, sem gengði nafnínu „Skúmur“, hvarf
næstl. 24. eða 25 júlí skammt frá Glæsibæ,
og var haldið hann mundi hafa elt mann
úr Svarfaðardal, er hafði sókt meðöl inn á
Akureyri. Sá sem nú kynni að hafa hönd
yfir hvolpi þessum, er beðin mót sannsýnni
borgun, að koma honum til ritstjóra Nf.,
eða að Flugumýri í Skagafirði.
___ Fjármark Árna Árnasonar á Nesi í
Höfðahverfi : Sýlt hægra, biti framan; sýlt
vinstra fjöður framan.
Brennimark: Á R Á R.
__ Seldar óskilakindur í Sauðaneshrepp
haustið 1877 :
1. Hvit ær fullorðin, mark: Stúfrifað
hægra; hvatt gagnbitað vinstra.
2. Hvítur lambhrútur, mark: Stýft og
gagnbitað hægra; sýlt vinstra.
3. Hvitur lanibgeldingur, mark: Sneitt
aptan, fjöður fr. liægra; sýlt vinstra.
Tunguseli, 30. óktóber 1877.
þ. þorsteinsson.
Eigandi og ábyrgðarm.: Björn Jónsson.
Prentari Jónas Sveinsson, t